Month: May 2023

La Almunia de Doña Godina – Zaragoza: 65 km

Deze ochtend is Hannah al vroeg wakker…dat belooft 😬!

De ogen zijn nog niet helemaal open of de H’tjes vliegen elkaar weer in de haren. Ze kunnen niet met elkaar maar ook niet zonder. We eten snel iets op onze kamer en vertrekken (op de fiets kunnen ze niet zo goed ruzie maken 🤪). 

In de Dia, naast het hotel, halen we boodschappen voor vandaag. De H’tjes krijgen nog een donut 🍩 én een verse fruitsap, ze worden veel te veel verwend 🫣. 

Dan kunnen we echt vertrekken. Het belooft pittig te worden. De eerst 40 km moeten tegen de wind gefietst worden, daarna maken we een bocht en zou de wind meer in ons voordeel moeten zijn. 

We rijden La Almunia de Doña Godina uit en het is onmiddellijk beuken tegen de wind. Ik moet soms stoppen omdat ik het gevoel heb dat we omver geblazen worden. Ik ben toch wat minder op mijn gemak. Jan trekt zich daar precies niet veel van aan 🫣. In Épila eten we een fruitje. Van het uitzicht heb ik nog niet veel kunnen genieten. 

Na de pauze gaat het precies wat beter. We worden wat beschermd door de rotsen. 

In het dal van de Jalón (een rivier) zien we verschillende ‘huizen’ in de rotsen. Er staat een foto in ons routeboekje. Hannah kreeg de opdracht om de foto te zoeken. En…ze vindt die uiteraard 🤩. 

We vinden een leuk plekje om te picknicken in Urrea de Jalón. De kindjes eten al fietsend 🤪. Ze fietsen nog niet genoeg. 

Na de middag wil Hannah een dutje doen als de ‘wedstrijd’ rond de gele auto met Jan even wordt gepauzeerd 😀. Dus het eerste uurtje na de middag is rustig. Hannah slaapt en Hannes helpt mee met de route aan te duiden. Het blijft nog steeds beuken tegen de wind. Zou je geloven dat dit vermoeiender is dan klimmen?

Rond 14u30 zien we EINDELIJK Alagón. We fietsen niet door het stadje, maar het is onzen draai, het kantelpunt. Ik voel de wind meer in ons voordeel waaien. Mijn benen zijn echter al volledig choco. Het is van daar nog 20 km harken en bijten bij mij. We passeren de luchthaven van Zaragoza via het fietspad langs het Canal Imperial de Aragón. 

Wij zijn er bijna 😅! Rond 16u draaien we de camping op. Vanaf nu begint de rust voor de beentjes. Jan en ik zetten de tenten op. Ondertussen is Hannah terug aan het voetballen en bestudeert Hannes de route voor de volgende weken. 

We eten echte boerenkost: worst met appelmoes. Alle kindjes content ☺️. 

Jan is nu de Decathlon gaan leegkopen. Die is nog open tot 22u!

Ik lig in mijn slaapzak op een matje buiten. Het zonnetje schijnt, maar de wind blijft sjette geven 💨.

Morgen gaan we eens rondkijken in Zaragoza. 

Nog een weetje: volgens Jan zijn statistieken hebben we de eerst maand 1310 km gefietst. 

Adiós 😘

Malanquilla – La Almunia de Doña Godina: 64,7 km

Gisterenavond konden Jan en ik wat rusten in de bar. Hebben we net het optreden van ‘onze’ Gustaph gezien. Daarna was het beddekestijd. 

Deze ochtend worden we om 9u30 voor het ontbijt verwacht in het restaurant. Mijn verwachtingen over het ontbijt in Spanje zijn te hoog. Eigenlijk stelt dit hier niet zo veel voor. We krijgen elk een half geroosterd stokbroodje, wat beleg, koffie of chocomelk en een ananas-appel drankje. 

Hannah voetbalt na het ontbijt op een Pelote-veld. Ze heeft veel plaats én een muur. Er is zelfs een meneer die even voetbalt met haar. Hannah content 😀. 

Vandaag gaan we veel dalen, maar ook nog 500 hoogtemeters moeten stijgen. Het wordt dus opnieuw pittig 🌶️. 

Van Malanquilla moeten we een 4-tal kilometer fietsen naar de route. Het grootste deel hiervan is bergaf. 

Terug op de route kronkelen we verder. Stukken dalen, maar evengoed nog stukken stijgen. Maar hoe mooi is het landschap. Ogen te kort om te kijken. 

Ondertussen spot Hannah een gele auto. Ja, dat spelletje wordt hier elke dag gespeeld tussen Hannah en Jan. Dolle pret bij Hannah, bij Jan iets minder 🤪. Hannes is de scheidsrechter die alles goedkeurt. En ik…ik bekijk het vanop afstand. 

In Aranda de Moncayo komen we nog fietsreizigers tegen. Zij laten weten dat de Portalet dicht is. We moeten die col over om in Frankrijk te geraken. Dit is immers de ‘gemakkelijkste’ berg van de Pyreneeën om over te geraken. Jan heeft terug wat puzzelwerk 🤪🫣. 

We fietsen verder tot Illueca, het eerste stadje/dorpje waar een winkel is. Ons uitzicht blijft wondermooi!

We eten gewoon op een bankje langs de straat, geen topplaats, maar het is wat het is. De H’tjes hebben het wel moeilijk. Ze hebben weinig plaats om te bewegen en dan zoeken ze elkaar op om elkaar te ambeteren 🫣. De middagpauze is dus heel kort vandaag. 

We fietsen verder door de heuvels, op en neer. Het zijn meestal korte piekjes omhoog en korte afdalingen, om even te recupereren. We gaan goed vooruit!  

Onderweg zien we regelmatig roofvogels. Nu, ik ken er niet veel van maar we hebben zeker al heel wat gieren zien rondcirkelen, heel indrukwekkend!

Rond Morata de Jalón moeten we richting La Almunia de Doña Godina (toch een geweldige naam hé 😀). In ons boekje staat er dat er een nieuwe weg is. Die weg is echter afgesloten. We nemen het risico en rijden toch door (anders moeten we een omweg nemen en daar hadden mijn benen en hoofd geen zin meer in). We rijden bijna 6 km alleen op de baan. Die is volgens mij perfect in orde, maar wie ben ik om dit te beslissen hé 🤪. Het laatste stuk is bergaf richting de stad. Jiha!!

We logeren vandaag in een hotel. We slapen allemaal samen. 

De jongens eten kebab (Hannah en ik vinden dat niet lekker). De meisjes gaan een slaatje halen in de Dia. 

Morgen rijden we naar Zaragoza. Het zou daar toch wat warmer zijn, rond de 22 graden maar wel heel veel wind (een soort mistral). 

We zullen daar normaal zeker één rustdag nemen. Na 12 dagen non-stop fietsen hebben de benen dit verdiend. We zullen ook een bezoekje brengen aan de Decathlon. Wat extra materiaal halen, nog meer bagage 🤪. De reisleider zal moeten beslissen wat mee mag en wat niet. 

Adiós 😘

Soria – Malanquilla: 65 km

Gisterenavond werd het snel koud. We moesten ons goed in onze slaapzak duffelen. 

De H’tjes palletten deze morgen van het moment dat ze wakker zijn, om warm te krijgen, uiteraard met de nodige ruzies 🙄. 

We (sommigen onder ons toch) zien er uit als poolreizigers 🥶. Het is immers maar een 5-tal graden. 

Als we uit de camping rijden, moeten we een stukje tegen de richting fietsen (anders moeten we langs kleine niet-fietsvriendelijke paadjes naar de stad). De verkeerspolitie (lees:Hannes) is niet zo tevreden. Slechts één auto toetert naar ons, een meevaller. Om in de stad te geraken moeten we omhoog. Soria is een vrij grote stad, maar voor ons valt daar niet zoveel te beleven.

We fietsen verder naar het begin van een Via Verda. Er is geen specifieke naam voor deze weg dus doopt Hannah die tot ‘Via Verde de la Hannah’. Uiteraard is niet iedereen akkoord dus kiezen we voor ‘Via Verde de la H’tjes’. 

De Via Verda bestaat vooral uit kleine kiezeltjes en zand. Geen aangename weg om op te fietsen. 

We picknicken op een prachtige picknickplek. Heel mooi aangelegd. 

We moeten de Via Verda 40km volgen. In de namiddag is het de hele tijd vals plat omhoog en het pad bolt voor geen meter. Het uitzicht is wel heel mooi.

We passeren niets of niemand. We zitten precies in the middle of nowhere. Ondertussen vertelt Hannah dat ze vanaf haar 12 jaar wielrenner wil worden. Vrouwenwielrennen komt meer op televisie dan voetbal en ze wil op tv komen. Ze zal ook haar gewone fiets verkopen en vraagt voor haar verjaardag een koersfiets. Helaas zal ze dit (nog) niet krijgen van ons. Ik denk dat ze sponsors zal zoeken 🤪.
Plots zien we nog 4 herten 🦌 voor ons weglopen 😀. Magnifiek.
Net voor Ciria volgt een afdaling. Op dit pad Daal ik af met een ei in mijn broek. Daarna volgt de gewone weg. Het is nog 11 km naar ons hotel in Malanquilla. Wat volgt, is een schitterende route. Rotsen, rode aarde, groene vlakten, bergen…het parcours gaat op en neer maar het valt heel goed mee. Voor ons hotel moeten we even van de route. Er volgt nog een stevige klim. We zitten hier op 1100 meter hoogte. 

In ons hotel mogen we gebruik maken van de sauna en de jacuzzi. De H’tjes vinden dit geweldig. 

We eten eerst in het restaurant in het dorp. Er is hier immers niets… we eten raciones. Dit zijn allemaal kleine hapjes. Alles geraakt snel op. We zijn blij dat we om half 7 al warm kunnen eten 🤪.

De jacuzzi vinden de H’tjes geweldig. Jan neemt ondertussen een sauna. 

Na het verhaaltje kunnen we ons terugtrekken in de bar/living van ons hotel. 

Morgenochtend gaan we hier ook ontbijten. Ik ben benieuwd 😀. 

Adiós 😘

Berlanga de Duero – Soria: 49 km

Gisterenavond hebben we beslist om onze route een klein beetje te wijzigen omdat we te weinig overnachtingsplaatsen tegenkomen. 

Na een behoorlijke nachtrust, wat eitjes voor Jan en de H’tjes kunnen we vertrekken. Ons einddoel vandaag is Soria. We rijden de hele dag op de SO-100. We rijden op en neer en zien het landschap regelmatig veranderen. Vandaag zien we veel bossen en ‘rode’ aarde. Het verkeer valt heel goed mee langs deze weg. Er passeren wel auto’s maar het is een vrij rustige weg. 

Na onze eerste stop wisselen Hannes en Hannah van plaats (Hannes heeft zijn handschoenen nodig. Het is redelijk frisjes vandaag.)

Ik heb onmiddellijk een spraakwaterval op de fiets 😀. 

We picknicken ‘s middags in Quitana Redonda. Daar is een kleine kruidenierswinkel waar we nog wat beleg kunnen kopen. We eten aan de sporthal. Er is daar een voetbalveld, een padelveld, fitnesstoestellen en ze zijn een speelplein aan het afwerken. 

Na de middag hebben we nog een kleine 20 km af te leggen. Onze formatie is terug zoals normaal, Hannah bij Jan en Hannes bij mij. 

We passeren wegenwerken. En…er staan er daar toch weer twee met bordjes te zwaaien. Geen verkeerslichten hier, wel mannen met bordjes 😀. 

Onze camping ligt voor Soria. We zeggen onze vertrouwde weg SO-100 vaarwel en duiken naar beneden naar de camping. Het is een kleine, rustige camping. We installeren ons en hebben dan halvelings een ijsje met bollen beloofd aan de H’tjes (die ons daar uiteraard maar al te graag aan herinneren). Maar eerst wat opruimwerk. We zien dat onze pot rode tomatensaus kapot is…dus zak uitkuisen en trui proberen proper krijgen. 

De weg naar de stad is nog pittig. Het ijssalon gaat maar om 17u15 open. We zijn de eerste klanten 😀. 

Voor het terugfietsen hebben we gelukkig een betere berijdbare weg gevonden. 

De paella smaakt. De douche is geweldig. En zo komt een einde aan onze 29ste vakantiedag, officieel de langste periode dat we samen op vakantie zijn. Al 29 dagen overleefd met de H’tjes (en met Jan 🤪). We hebben uiteraard nog veel tijd samen te gaan. Het is soms pittig, heel pittig. Maar heel vaak ook heel leuk. Wanneer het moeilijk is, dan denk ik dat onze vakantie een voorrecht is, iets unieks waar we hopelijk nog lang zullen moeten aan terugdenken. Het zal regelmatig nog eens botsen. Maar er wordt veel gelijmd en er is liefde. 

Ondertussen is Jan een gaatje aan het zoeken in de band van het karretje. Die staat plat. Hopelijk is dit terug snel gefixt en kunnen we morgen weer fietsen. Dit keer richting een hotel ☺️. 
Deze nacht wordt het 🥶 .

Ze voorspellen 2 graden. Ook morgen haalt de thermometer niet meer dan 16 graden. We zullen wat laagjes moeten voorzien.

Adiós 😘

8U30: Als ontbijt eet ik altijd het liefst muesli.maar meestal is het boterham met confituur.

op de fiets ben ik altijd de commentator.

11U30: In de middag eten we eerst een fruitje. We middageten dus altijd ROND 12U30

13U:  dan fietsen we verder.

15U: dan volgt het leukste van de dag. een drankje en een helado( ijsje)

16U: dan zitten we op de camping en zetten we de tent op

16U30: ( altijd als er een zwembad open is zwemmen we)(maar dit is niet altijd)

18U30: avondeten

19U45: mama 👩 leest Harry Potter(1,2,3,4,5,6,7) voor

20U15: lezen in bed 🛌/ tent 🏕️ ⛺️⛺️⛺️⛺️

20U20: slapen 

San Esteban de Gormaz – Berlanga de Duero: 40 km

We logeerden gisteren in een heel fijn huisje gelegen bovenaan het dorp aan de kerk. We konden genieten van een mooie zonsondergang. Mijn hartje maakte nog een vreugdesprongetje na een onverwacht telefoontje met metekind 1, Olivia 😀❤️. 

Deze morgen is het terug op het gemakje. Het is dan ook vakantie voor ons. Op deze vakantie proberen we alles eens los te laten, even uit de ratrace. Niet altijd even gemakkelijk, maar het begint te lukken 😉. 

Vandaag is het een vrij ‘rustige’ rit, een 320tal meter omhoog. Vanuit San Esteban de Gormaz rijden we rustig naar La Rasa. We fietsen een stukje in het bos. De weg is bezaaid met pluisjes. Het lijkt alsof we in de sneeuw rijden 😀. Gelukkig hebben we geen last van allergieën 🤧. 

We passeren de guardia civil en mogen gelukkig passeren 😉. Een beetje verder zien we weiden vol met hop staan, maar echt heel veel. We denken dat het bedrijf een bezoekje krijgt van de guardia civil. Er was heel veel politie aanwezig. Ondertussen leren de H’tjes het begrip ‘zwartwerk’ kennen 🫣. 

Na Navapalos komt er een stevig klimmetje aan. We moeten even vol aan de bak. Gelukkig is Hannes zijn batterij 🔋 opgeladen en trapt hij goed mee. Vanaf dan hebben we de wind in de rug (@Henk: wind in ‘t gat, we vliegen eindelijk 😀). 

We picknicken in Recuerda. De rust wordt echter verstoord door een hond.  Wij (de H’tjes en ik) zullen eens in therapie moeten gaan zoals Evi, in Iedereen Beroemd. De hond 🐕 kwam bij ons liggen tijdens ons eten. Hij deed eigenlijk niets verkeerd, maar ik was niet op mijn gemak. De picknick was snel voorbij. 

‘s Middags staan slechts 12 kilometer op het programma. Tijdens het eerste deeltje ondervraagt Hannes Hannah. De maal-en deeltafels zullen goed gekend zijn 😀. Het gaat bergop bergaf. Gelukkig blijft de wind ons goed duwen. Het laatste klimmetje is een serieuze kuitenbijter. Daarna is het nog anderhalve kilometer bergaf tot Berlanga de Duero. 

Hier blijven we in een hostel slapen. We hebben een ruime kamer met keuken. Op de bovenste verdieping hebben we nog een keuken en een prachtig uitzicht op het kasteel. 

Het doet deugd om vroeg op onze bestemming te zijn. 

Het weer is niet zo denderend vandaag; veel wolken en af en toe zon. De volgende dagen zal het niet meer zo warm zijn. Volgens mijn weerapp zal het de volgende dagen minder dan 20 graden zijn. MAAR…we circuleren nog altijd rond de 900 meter en we rijden naar Zaragoza, op 200 meter. Dus hoe lager…hoe warmer 😉.

De jongens kijken naar de Giro en ons fret kijkt naar DisneyPlus. 
Adiós ❤️