Categorie: Niet gecategoriseerd

Purbach am Neusiedler See – Wenen: 59,52 km 

Gisteren konden we nog genieten van wat optredens. De ene charmezanger(es) was al beter dan de andere. Het waren Duitse songs die we kennen van Dana Winner, Lady Linn…maar ook Boney M (one way ticket, zit al de hele dag in mijn hoofd trouwens) werden gespeeld. 

Deze morgen is het al vroeg warm. De zon schijnt op onze tent ⛺️ dus zijn we vroeg wakker. 

Om 9u20 halen we de H’tjes op aan de speeltuin, een voordeel dat ze al iets ouder zijn en die dingen alleen kunnen doen. 

We volgen het boekje niet vandaag. Volgens het boekje is het een 85 km naar Wenen, Jan heeft een route gevonden van zo’n 55 km. 

Mijn co-piloot is met zijn verkeerde been uit bed gestapt, ik bedoel…uit de tent gestapt. We volgen het boekje niet, de route is saai…en zagen maar 🫣. 

Het eerste deel van de rit is het zwaarst. We moeten niet zoveel hoogtemeters doen, maar de meeste zitten in dat stukje. Er moet een 4-tal kilometer geklommen worden, maar het gaat gestaag. We fietsen op een weg tussen een militair domein. We geraken goed en wel boven. 

De afdaling is rustig. Enkele haarspeldbochten en een brede baan naar beneden. Eenmaal beneden hebben we de wind in ons voordeel, eindelijk! We vliegen echt vooruit. 

We eten een fruitje vlakbij een overweg. Hannes zijn droom komt uit want de overweg gaat 3 keer dicht terwijl we daar staan. Nu ja, onze brompot wil voor de overweg staan, dus is het nog niet goed. Net wanneer we over de sporen rijden, gaat de bel opnieuw. Ik hoor de hele tijd: ‘Ocharme ik’ 😂. 

Daarnaast zingen onze brompot en Hannah nog het volgende liedje:

‘Wij protesteren 

Met piemels en geweren

Met konten en granaten

Omdat wij geen eten krijgen van moeder en vader’. 🫣🤪

 (het duurt naar hun goesting te lang vooraleer we eten!)

We fietsen dus nog een beetje verder. Het is zondag en ook in Oostenrijk zijn de winkels niet open. Maar we vinden aan de luchthaven van Wenen een Billa die open is! We rijden een rondje door de luchthaven van Wenen en kunnen zo toch beleg kopen voor op de pistolets 😉. 

Een beetje verder eten we in het park. Het is ondertussen bijna 13u maar we hebben wel al 46 km op de teller. 

De picknick gebeurt in lazy style. De H’tjes spelen nog wat op de speeltuin. 

Daarna is het in gestrekte draf naar Wenen. We zien eindelijk de Donau! We moeten over een vrij indrukkende fietsbrug. Dit is een sluis en een dam. Echt huge!

Al snel zijn we op de camping. Het is een grote camping. Wij staan op de tentenweide. Jammer genoeg is hier weinig schaduw. Het is wel het ideale moment om nog eens te wassen, veel zon (het is bakken vandaag) en veel wind (gelukkig). 

Als de wasmachine draait doen we een kleine wandeling. We vinden onder de camping nog een Billa, maar eentje aan een tankstation, wel handig. De H’tjes eten hun (bijna) dagelijks ijsje. We zien op de Donau enkele mensen wakeboarden, van een schans gaan…

Onze kleine meid wil dan in het water, kost wat kost. Hannah en ik beleven een heel moeilijk moment. De jongens zijn ondertussen boodschappen gaan halen. De was is ondertussen klaar en wordt opgehangen. 

Ik doe een dutje, het doet mij deugd. 

Ondertussen staan hier meer dan 70 tenten op de weide. Iedereen zet zijn tent waar hij denkt te moeten staan. 

Morgen fietsen we door Wenen en dan zien we nog waar we naartoe gaan (mijn hartslag 💓stijgt alweer bij die gedachte 💭 😇). 

O ja, morgen is het een beetje feest. Jan, onze reisleider, is jarig 🥳🎉🎊🎁.

Bis morgen 😘!

Slovenska Bistrica – Mureck: 63,48 km

Het was warm gisterenavond. Het koelde nauwelijks af. 

Hannah had er precies ook last van…ze vond het plezant om Hannes te storen tijdens zijn slaap. Hannes kwam woedend naar buiten. Toen ik ging slapen lag Hannes in ons bed en Hannah in hun bed. Dus heb ik een nachtje bij Hannes geslapen.

Deze morgen hebben we ontbijt gevraagd. Het is een serieus bommetje: croque monsieur, roerei, tomaatjes en een croissantjes. Zo zijn we klaar om de dag te starten. 

We mogen onmiddellijk klimmen. Er verschijnt een bordje van 10% en de moed zakt al een beetje in mijn schoenen. Mijn benen zijn niet zo goed en mentaal heb ik het wat lastig. Tja, dat zijn zo van die dagen… 

We fietsen langs de drukke weg naar Maribor. Net voor Maribor nemen we kleine weggetjes richting het centrum. Het centrum van Maribor is echt gezellig! 

Net na Maribor doen we inkopen in de Hofer. We fietsen nog een beetje verder tot we een geschikt plekje vinden om te eten. Het speelpleintje dat we passeren is in de zon. We moeten onder een grote weg passeren  maar zien een bord staan dat de weg afgesloten is. Nu ja, we proberen door te rijden want anders geraken we niet aan de andere kant. Als we onder de brug rijden, merken we onmiddellijk waarom je niet kan passeren, de weg is een grote modderpoel. Jan fietst erdoor. Bij mij gaat het moeilijker. Ik val bijna en de baas is heel boos (hij is al de hele dag humeurig omdat hij moe is. Zou Hannah hier voor iets tussen zitten🤔?). 

We eten aan een tankstation onder een boom. We zitten halfweg. 

In de namiddag volgen we een rustige weg die evenwijdig met de autostrade loopt. Het gaat op en af. Maar we moeten uit een dal geraken. Om uit dat dal te geraken moeten we serieus omhoog. Het is stampen, blazen, vloeken…maar we geraken boven. Het zweet loopt van ons hoofd, armen, benen… ik denk niet dat ik ooit al zoveel gezweet heb. We rusten even uit, hebben we verdiend. We zien in de richting van Oostenrijk plots dreigende wolken verschijnen…

Na onze inspanning, duiken we naar beneden. Nu zijn we echt bij de grens. 

Het begint serieus te waaien. We zien al bliksems en horen gedonder. Wanneer we aan de grenspost passeren, laat de politie 👮‍♂️ ons stoppen. Het weer is te gevaarlijk, dus schuilen we beter. Wat ben ik die man dankbaar. Het water valt met bakken uit de hemel, het hagelt zelfs. 

Na een half uurtje kunnen we terug verder. De wolken blijven dreigend maar het regent niet meer. Onze grensfoto hebben we niet kunnen trekken want we hebben het bordje niet gevonden. Maar niet getreurd, we rijden binnen kort wel een paar keer de grens Oostenrijk-Hongarije over.

We rijden Oostenrijk 🇦🇹 binnen via Spielfeld. Hier komen we op de Murradweg. Hannes is in zijn nopjes, bordjes volgen. Vorig jaar volgden we reeds een stuk van deze route, nu doen we een ander stukje. Het begint ondertussen opnieuw te regenen en te onweren. In Oberschwarza zoeken we een plekje om te schuilen. Aan de route heeft een boer een overdekt bankje gezet waar je een drankje kan nemen uit een frigo (en betalen uiteraard). We maken hier dankbaar gebruik van. We drinken verse appelsap. Jan drinkt Most, een soort van wijn gemaakt met appels 🍏 . De boer brengt ons nog abrikozen en zijn buurman komt ons zelfgebakken appeltaart brengen. Hoe zalig is dat niet. Ondertussen slaat de bliksem ⚡️ heel kortbij ergens op een boom, volgens de boer. Maar wat een knal was dat 😱. 

De zwarte wolken drijven gelukkig snel weg en het laatste stukje kunnen we terug in de zon verder fietsen. De damp stijgt omhoog uit de weg. We zien ook een hert 🦌 uit een veld springen. 

In Mureck doen we boodschappen in den Billa. De H’tjes weten nog van vorig jaar dat ze soms leuke karren hebben in die winkel. Helaas in deze niet. 

We overnachten op een camping voor campingcars, maar er is ook een stuk gras voorzien voor tenten. Het is hier superverzorgd. Naast de camping is een zwembad mét glijbaan 🛝 waar we gratis in mogen. Jan en de kindjes gaan zwemmen terwijl ik op mijn gemak de tenten ⛺️ opzet. 

De dag is weer supersnel gepasseerd. Hopelijk slapen de H’tjes goed deze nacht. Hannes is doodop, hij heeft bijna niets gegeten en klaagt over buikpijn, door de vermoeidheid. 

Duimen voor een volledige nacht slaap dus 👍😴.

Bis morgen 😘. 

Gardameer

Nu wie hier toch eens zijn, moeten we toch wel eens goed kijken naar dat Gardameer. We blijven dus nog een extra dagje. 

We staan op het gemakje op. Hannes en Hannah moeten nog even voor school werken, ze zijn bijna rond 😀. 

Als beloning gaan de H’tjes zwemmen in het zwembad. Daarna moet er dan wel eens gesprongen worden in het Gardameer. Ook Hannes durft, net als Hannah, bommetjes maken vanop de steiger in het meer. Het is hier echt wel  machtig! 

We eten hier in het restaurant. 

De voormiddag is in 1-2-3 gepasseerd. 

Na de middag heeft Hannes een speciale opdracht. Hij heeft een klas met heel wat creatievelingen. Er wordt een taartenwedstrijd georganiseerd. Wie wil kan alleen of in groep deelnemen. Hannes zetelt in de jury. Hij mag de taarten beoordelen op het uitzicht en de vorm. We krijgen van juf Celine foto’s en filmpjes door. Hannes neemt zijn taak ter harte en bestudeert alle taarten grondig. Via een filmpje stuurt hij zijn oordeel en het resultaat door. Hij vindt dat super (dankjewel juf Celine om dit te doen!!!). 

Dan doen we iets leuks!!! We gaan suppen. Een beetje verder dan de camping kunnen we sups huren. De Max! Hannah zit bij Jan en Hannes bij mij. Na een kleine uitleg kunnen we vertrekken. Het is superleuk. Ook Hannes en Hannah kunnen al een stukje varen. Jan en ik kunnen zo wat chillen op onze plank. Een topactiviteit. 

Het uurtje is snel gepasseerd. 

Een ijsje mag op een dag als vandaag niet ontbreken. We moeten wel eerst een inspanning leveren; 1,4 km wandelen. 

De H’tjes en Jan nemen nog een frisse duik in het zwembad. En na een goede douche zijn we klaar om morgen terug te fietsen. 

We hebben beslist onze route wat aan te passen. Ons plan om in Venetië de boot te nemen naar Kroatië laten we ‘varen’ 😊. 

We zullen al fietsend langs de Dolomieten naar Slovenië fietsen. 

Morgen moeten we vroeg uit te veren. We nemen om 8u45 de boot om dan verder naar Verona te fietsen, the place van Romeo and Julia ❤️. En voor we aan de boot zijn moeten we nog even goed omhoog. 

Er wordt deze avond/nacht en morgen regen voorspeld. Benieuwd of de voorspellingen deze keer uitkomen 😂🤪. 

A domani 😘

Correns – Le Muy: 71,10 km

Onze nacht in de cabane viel behoorlijk mee. Jan en ik moesten apart slapen omdat de bedden niet groot genoeg waren. Er is geen regen meer gevallen deze nacht. Gelukkig 😀. 

Hoewel we geen tent moeten opplooien zijn we niet zo vroeg klaar. Rond 10u kunnen we vertrekken. De route wordt op het laatste nippertje nog aangepast. We rijden door de Argens vandaag. 

We moeten eerst terug uit het dal klimmen naar Le Val. Vandaar kunnen we de route terug oppikken. We nemen een andere route dan gisteren, best. Nadeel van deze route is dat die langs een drukke weg loopt. Wanneer de auto’s ons voorbij sjezen houden ze vaak geen rekening met hun tegenligger. Ik heb toch een paar keer mijn ogen dichtgeknepen. Het parcours gaat vandaag op en neer. Vooral in de voormiddag gaat het regelmatig nog eens naar boven. Maar het valt goed mee. Het is wel al warm. We passeren heel veel wijngaarde 🍇.

We eten vandaag in het park rond de Abbaye de Thoronet. We brengen ook een bezoekje aan de abdij.

Na de middag fietsen we naar Vidauban. Het gaat regelmatig goed naar beneden. Hannah heeft weer een stok gevonden ze houdt zich daar een hele dag mee bezig. Hannes houdt mij op de hoogte van het parcours. Zo weet ik waar en wat de volgende stad is die we passeren, hoeveel kilometer we moeten doen tot een volgend stadje…

In Vidauban stoppen we aan Frans Blaarmeersen. Hannah speelt even in het waterpark. Daarna spelen de H’tjes heel even op de speeltuin. We komen daar een Belgisch koppel tegen dat een B&B uitbaat in Lorgues. We beslissen dat we naar de camping in Les Arcs gaan. We fietsen dus nog even verder naar Taradeau waar de kindjes nog een ijsje eten en wij een pannenkoek. 

In Les Arcs blijkt de camping enkel voor mobilhomes te zijn, geen tenten. We moeten dus een beetje verder fietsen. De volgende camping is 7 km verder net voor Le Muy. Blijkt dat deze camping nog niet open is. De camping vlakbij is ook enkel voor campers. Er zit dus niets anders op dan nog wat verder te fietsen. Na 4 km vinden we een camping waar we een plaatsje mogen kiezen. Gelukkig 🍀 🤗. 

Wanneer we de tenten opzetten begint het te regenen, het is deze keer zachte regen. 

We kunnen koken en eten op het overdekte terras. De cafetaria is dicht vandaag, dus maken we daar gretig gebruik van. De H’tjes verkennen ondertussen de camping. Er is hier een zwembad, een avonturenparcours, een speeltuin… er is hier dus heel wat 😀. 

De H’tjes starten vandaag nog eens samen in de tent. Ik ben benieuwd. Ook omdat ze normaal nog wat lezen voor het slapengaan, maar één van e-readers heeft het gisteren begeven. We zullen dus op zoek moeten gaan naar een nieuwe 🥺. 

De familieraad bespreekt straks de planning. We zouden hier een rustdag kunnen nemen, maar als het weer niet zo goed is, is dit niet het beste plan. We zijn er ook nog niet uit welke route we nemen. We zijn nu op weg naar Fréjus en Sint-Raphaël, maar de route langs de Middellandse Zee is nogal ‘complicated’. We hebben nog een binnenlandse route naar Nice, maar die ziet er vrij pittig uit. Stof om na te denken dus. 

À demain 😘!

Avignon – Rousillon: 62,40 km

Deze morgen zijn we vrij vroeg wakker. We willen immers nog eens door Avignon fietsen. 

Alles is opgeruimd en wie is nog niet wakker?? Ja, de H’tjes…😉. 

Rond half 10 vertrekken we. 

We passeren langs de brug en het Palais des Papes. We fietsen nog eens door de stad, een gezellige stad!

Ondertussen krijgen we telefoon van Georges. Hij is op vakantie in de Provence, niet ver van Avignon. We worden deze avond uitgenodigd om te blijven eten en slapen. 

We herbekijken de route…Rousillon ligt immers een beetje van onze route en er komt nog wat klimwerk aan te pas. 

We twijfelen even, maar het is een offer we can’t refuse ☺️. We nemen de uitnodiging met heel veel plezier aan. 

In Le Thor kopen we een slaatje. We laten het ons smaken. We eten in een parkje met een mooi speelplein én water met eendjes. De H’tjes trekken hun waterschoenen aan en spelen wat in de beek. 

We fietsen verder door l’Isle-sur-la-Sorgue, een gezellig stadje. 

Hannes gidst ons met het boekje naar de Voie Verte de Calavon. Langs deze weg moeten we minder omhoog, nu is het valsplat. Het is een zeer aangenaam fietspad. Alleen de poortjes zijn wat lastig, zeker voor Jan, zijn pino en het karretje.

We stoppen nog even voor een fris drankje en een ijsje voor de H’tjes. Het is immers echt wel warm. Nu is het nog 10 km tot bij Georges. We moeten wel de laatste 4,5 km omhoog. In Pont Julien gaan we van de Voie Verte en fietsen we richting Rousillon. Het is hier echt wel mooi!

We worden hartelijk verwelkomd door Nadine en Georges. Verwennerij ten top hier: hapjes, een voorgerecht, een hoofdgerecht en nog een dessertje. Op de koop toe is er hier een zwembad. De H’tjes vinden het geweldig. We leven hier een avond als God in Frankrijk 😀😀😀. We maken kennis met Lieve en Wim die ook van de gastvrijheid van Georges en Nadine mogen genieten. 

En nu ga ik mijn rosétje verder opdrinken. Santé! 🍷

À demain 😘. 

Frontignac – Gallician: 69,73 km

Deze ochtend zijn we heel efficiënt. We zijn vroeg klaar. 

Jan heeft er al een klein fietstochtje opzitten naar de bakker. 

Rond 9u40 kunnen we vertrekken. 

We fietsen een heel eind tussen de zee en Étang de Vic. Toch wel vreemd om tussen de zee en een groot meer te fietsen. We hebben de wind niet mee, maar officieel gezien ook niet tegen. Hij waait uit de zee 🌊. 

In het meer zien we heel wat flamingo’s 🦩. 

Er zijn heel wat fietsers op de baan. We passeren ook heel wat vakantiefietsers, leuk om gelijkgezinden tegen te komen 😀. 

Aangezien we terug aan de zee zijn, dringt een picknick aan zee zich terug op. 

Het is een drukker strand dan gisteren, deze keer is het een bewaakt strand. De H’tjes hebben op de fiets afgesproken om een haven in het zand te maken. We hebben geen tijd om onze fietsen te parkeren. De H’tjes springen ervan en lopen naar het strand. Toch zalig hé. 

Jan zet terug de tarp op en we eten onze picknick op het strand in de schaduw. De middagpauze loopt weer uit. De H’tjes geniet zooooo van de zee. Hannes kan hem hier altijd supergoed alleen bezighouden. Hannah neemt (uiteraard) een duik in het water. Dat is toch een echte waterrat 💦. 

In de namiddag passeren we langs het toeristische La Grande Motte. De appartementen lijken in de verte op een cruiseschip 🚢. Als we ze van dichtbij zien, zijn het allemaal speciale vormen. 

Onderweg bespreken we het winkeltje,  Hannes wil ook online verkopen. Jan zal hem helpen om de spulletjes via vinted te verkopen. Je ziet, er worden hier serieuze gesprekken gevoerd op de fiets 😀. Jan en Hannah merken dat er heel veel gele auto’s rondrijden in Frankrijk. De stand van vandaag alleen is 22-8, voor Hannah. 

In de volgende stad, Le Grau-du-Roi, doen we onze boodschappen. We moeten wel even omrijden. 

Vanaf Le Grau-du-Roi rijden we weg van de zee. Nu hebben we de wind mee. We vliegen langs het kanaal du Rhône de Sète. We rijden langs Aigues-Mortes. Daar is een oud-centrum. Wel de moeite!

We cruisen verder langs het kanaal. In Gallician moeten we er af voor de camping. We moeten eventjes omhoog fietsen. Het is een rustige camping met een verwarmd zwembad. Er is ook een springkasteel en voetbaldingen waar Hannah kan naar shotten. Voor we goed en wel geïnstalleerd zijn hebben de H’tjes hun zwemkleren al aan en springen ze met een bommetje in het zwembad. Ze vergeten zelfs dat ze honger hebben. 

De hemel ziet er dreigend uit, dus zorgen we dat alles klaar is, mocht het  regenen. Jan en ik nemen zelf ook een duik in het zwembad. Het doet deugd. 

Op de camping zien we een Nederlands koppel dat we vandaag een paar keer gepasseerd zijn. 

Tijdens het eten wordt de voetbal gevolgd op de radio! Bedankt Tom, Eddy en Bert om ons zo mee te nemen in het spannende verloop van de jacht op de titel. 

De H’tjes liggen in hun tent en worden verondersteld te slapen. Helaas is dit nog niet het geval. Er speelt hier eentje voetbal met onze kussens en een ander H’tje zal straks wel nog laten weten dat hij niet kan slapen. En wij…wij voeren een gevecht tegen de muggen 🦟. 

Morgen fietsen we verder in de richting van Avignon. Ik denk niet dat we er morgen al zullen geraken, we zien wel wat de dag brengt. 

À demain 😘!