Dag 50: De groene rijstvelden  (Phonsa-at – Paklay: 71,86 km)

Deze nacht sliepen we precies op een plank. Ik heb dus geen al te beste nachtrust gehad. Hannes en Hannah daarentegen hebben goed geslapen. Beide zijn pas na 7u wakker 😀. 

Wanneer ik de kamer uitkom is Jan al zijn ontbijt aan het prepareren. Ik doe eens zot en eet eens iets anders: sandwich/pistolet met banaan 🍌. Laat ons zeggen dat de pistolet niet al te vers is, maar het gaat toch binnen. 

Tegen half 9 zitten we op de fiets. Daarvoor had ik een klein schrikmomentje. Ik heb van Serge onthouden dat ik altijd mijn schoenen moet checken vooraleer ik die aandoe. En vandaag sprong er gewoon een gekko 🦎 uit 😱. 

Het heeft deze nacht geregend, de baan is dan ook veranderd in een modderpoel. De eerst 3 km zijn vreselijk. Slingeren tussen de putten vol modder en nog eens bergop. 

We zien een truck langs de kant die gekanteld is. Ja, sommigen vlammen hierdoor alsof het een normale weg is. 

Ondertussen is de kwaliteit van de baan aandoenlijk verbeterd! Jiha!! Het gaat de hele tijd omhoog en omlaag waardoor het goed is dat we gewoon kunnen doorfietsen. Uiteraard zijn hier en daar nog putten, maar die zijn makkelijk te omzeilen 😜. We zien ook enkele guesthouses die niet op onze kaart stonden. Eigenlijk konden we gisteren nog wat verder gereden zijn. Maar gedane zaken nemen geen keer 😜. 

Na een goede 25 km fietsen zien we de gekantelde truck passeren. Eind goed al goed dus 😀.

We stoppen aan een restaurant. Het is toch altijd moeilijk kiezen, we baseren ons vooral op de foto’s. Google Translate maakt er soms wel grappige gerechten van. 

Hannes dacht een noedelsoep te hebben, maar het blijkt pikante soep zonder noedels te zijn. Jan offert zich met tegenzin wat op en geeft zijn eten, iets met gehakt en rijst aan Hannes. Maar uiteindelijk wordt Jan dan toch iets vrolijker als hij de overschotjes van iedereen krijgt. 

Ik zou het haast vergeten vermelden, maar we hebben dan al 40 km achter de kiezen!!!

We beslissen om door te rijden naar Pak Lay. Net na ons middageten krijgen we een wat langere klim voorgeschoteld. Die wordt vrij vlot verteerd. En de baan blijft eigenlijk vrij goed. We rijden langs enorm veel rijstvelden.

Onderweg komt Hannah enkele fans tegen. Ze strooien zoentjes naar haar, maken hartjes. Verschillende vrouwen willen haar ook aanraken. Gelukkig dat het bij Hannah is en niet bij Hannes 🫣🤣. 

Net voor Pak Lay zien we een nieuwigheidje. Ze hebben enkel stroken met kiezelsteentjes op de weg ‘geplakt’. Het is eens een andere manier om de weg ‘beter’ te maken. 

In Pak Lay zijn tal van guesthouses. We kiezen er eentje niet ver van de hoofdstraat. Na een goede 71 km arriveren we. Ook hier wil de mevrouw van de receptie Hannah aanraken en knuffelen, ocharme 😜. 

Na een verfrissende douche is het tijd voor een ijsje. Er is hier een ‘normale’ supermarkt waar je magnums kan kopen. In de (Chinese) winkel worden we opnieuw goed ‘bekeken’. Ja, westerlingen zien ze hier niet zo heel veel. 

Voor het avondeten zoeken we een restaurantje aan de Mekong. 

Daarna is het alweer bedtijd. 

Morgen is het nog spannend. We moeten uit het Mekongdal geraken én het volgende guesthouse ligt op 90 km volgens Google. Het probleem is dat er heel wat guesthouses niet vermeld worden, maar als er nu net geen zou zijn, hebben we een probleem. 

We zullen morgenochtend proberen bij de bushalte vervoer te regelen. Alweer een nieuw avontuur dus. 

Tot morgen ❤️!

Dag 49: Een pittige 🌶️ochtendrit (Nam Pouy – Phonsa-at: 32 km)

Na een goede nachtrust zijn we terug klaar om te fietsen. Na het ontbijt (cornflakes die we een paar dagen geleden gekocht hebben en muesli) prepareren we de fietsen en kunnen we vertrekken. Het heeft deze nacht geregend, maar de weg valt goed mee. 

We fietsen vooral omhoog tussen de bergen door. Regelmatig steken vrachtwagens en minibussen ons voorbij. We passeren minder dorpjes dan gisteren. We vinden wel genoeg fris water langs de weg. Een banaan en wat koekjes geven wat extra energie. Het is nodig. Er zijn heel wat klimmetjes. Maar het gaat vrij vlot. Ik voel het zweet langs mijn gezicht stromen. 

Net voor de middag fietsen we terug in een dorpje waar de vrouwen met heel veel kinderen onder andere ananas 🍍 verkopen. De H’tjes (en zeker Hannes) vinden dit heel lekker. 

Hoe dichter we bij onze bestemming komen, hoe meer putten er terug in de weg zitten. We laveren terug rond de putten. De vrachtwagens moeten soms vreemde toeren uithalen. 

Rond etenstijd passeren we een echt restaurant. We eten rijst. Er wordt hier bijna alleen maar rijst geserveerd. Aan het restaurant is een guesthouse verbonden, maar we kiezen voor een iets meer in het dorp. Tijdens onze middagpauze begint het te regenen. Ideale timing zou ik zo zeggen 😜. 

Na de volle 800 meter fietsen komen we aan op onze slaapplaats. 

Het guesthouse is heel basic. Er moeten terug 2 kamers genomen worden. In een van de twee kamers is er geen warm water, er zijn geen lavabo’s, om het toilet door te spoelen moeten we een pot met water vullen. De bedden zijn hard, we slapen echt op een plank. 

Deze middag test ik de ‘matras’ al eens uit. Ik doe een dutje terwijl Jan en de H’tjes een spelletje spelen. 

Het heeft deze namiddag heel hard geregend. Tijdens een kleine wandeling (met heel veel gezaag) zien we dat de weg veranderd is in een modderpoel. Dat belooft voor morgen!!

Daarna is het Rummikub tijd. Laat ons zeggen dat het voor mij een rampsessie was. Jan was de winnaar van de dag 🫣, de lucky bastard. 

Deze avond eten we in hetzelfde restaurantje als deze middag. Veel keuze is hier immers niet. 

En na een spelletje boonanza, met Hannah als winnaar, is het tijd om te slapen. 

Jan en Hannah delen de kamer en Hannes en ik. Hopelijk hebben we een goede nachtrust zodat we fris zijn om morgen terug te knallen. 

Tot morgen ❤️!

Dag 48: De puttenweg (Sayaboury – Nam Pouy: 56,90 km)

Mijn avond eindigde gisteren op de …. pot. Leve een pilletje imodium. 

Hannes slaapt lang deze morgen. Om 8u15 komt er leven in. Het is de eerste keer dat hij zo lang slaapt. Tja, de rustige vibes van zijn moeder zeker 🤣. In de andere kamer is er al om 6u30 leven in de brouwerij. 

Na het ontbijt (frosties en muesli) ruimen we op, maken de fietsen klaar en tegen 9u10 kunnen we vertrekken. 

Volgens de reisleider staat er zo’n 55 km op het programma en 300 hoogtemeters. 

We starten de dag met wat lichte regendruppels. Onze weg is de vertrouwde 4. Het eerst deel vrij veel omhoog. We fietsen vooral tussen de bomen. Mijn trouwe partner trapt terug goed mee. Vandaag passeren we heel wat ramboetanstandjes in het eerste deel. 

Tijdens een fruitstop kopen we nog een ananas 🍍 die ze snijden voor ons. Maar voor de rest gebeurt er niet zo heel veel. Verstand op 0 en trappen. 

Wat wel opvalt in vergelijking met de vorige 2 dagen is dat we al wat kleine restaurantjes gepasseerd zijn. Er is dus hoop op warm eten deze middag 😀. En ja, aan een echt restaurant stoppen we. Er zit geen volk maar we kunnen er wel eten 😀. Tijdens het wachten op het eten zien we iemand vissen 🎣 in de vijver en wordt er eventjes een kip geslacht… eventjes denken we dat dit de kip voor bij het eten is. Hannes heeft dan maar besloten om kipetariër te worden (hij zal geen kip meer eten 😜). Het eten is lekker (rijst met groentjes). 

We zetten de fietstocht verder. De meeste hoogtemeters zijn achter de rug. Dus de slagorde verandert. Hannah komt bij mij. 

Ons uitzicht verandert ook. We hebben zicht op de vele rijstvelden en bergen. Wauw!! De max! 

De baan verandert jammer genoeg ook. Die wordt slechter en slechter. Je kan het soms geen baan meer noemen. We slingeren rond de putten. Er rijden heel wat vrachtwagens, die zien nogal af. De auto’s moeten hier echt wel sterke veringen hebben. 

Er wordt vandaag veel gewerkt op de rijstvelden. We zien heel wat rijstboeren. 

Het is zondag vandaag, maar volgens mij is elke dag hier een normale dag. 

Rond 16u arriveren we in het guesthouse. Er is een restaurant aan verbonden…maar het is gesloten vandaag…dju toch. Maar de jongeman

Stelt voor om rijst te maken voor ons!! Jiha! We verfrissen ons en ik rust wat. Hannes amuseert zich in de douche en Hannah jongleert. 

Het eten is lekker 😋. 

Er wordt nog een spelletje Rummikub gespeeld. Tot zijn eigen grote vreugde wint Hannes, maar hij vindt dat hij te weinig punten heeft…er heerst toch een lichte teleurstelling. 

Morgen wordt een zware dag. ‘Slechts’ 33 km, maar het wordt stevig klimmen. 

We laten nu de beentjes wat rusten om er morgen volop tegenaan te kunnen gaan. 

Een filmpje van de eerst dagen in Laos

Tot morgen ❤️!!

Dag 47: Meloenenkraampjes 🍈 (Muang Nan – Sayaboury: 39 km)

We hebben een rustige, herstellende nacht. Iedereen slaapt goed en de wonden kunnen wat ‘helen’. 

Ons ontbijt bestaat uit yoghurt en cornflakes (die we meenamen uit Luang Prabang). 

We hangen de zakken aan de fietsen en kunnen vertrekken. Vandaag fietsen we op de 4. Een weg in…asfalt 🎉🥳.  

Het eerste stuk is vrij vlak. We fietsen immers terug naar de Mekong. Vanaf de Mekongbrug fietsen we omhoog.  We moeten vandaag terug een 400tal hoogtemeters doen. Dit lijkt voor een wielertoerist niet zo heel veel, maar met onze Pino’s en bagage is dat echt wel zweten 🥵. Het is een gestage klim. We klimmen rustig omhoog. Aan een restaurantje nemen we een break. Een cola, yoghurtdrankjes en een wortel 🥕 moeten voldoende energie geven om verder te kunnen. 

Er passeren wel wat vrachtwagens. Die moeten zich langs alle punten manoeuvreren. Voor ons, als fietser, ligt de weg behoorlijk goed. Wij kunnen gemakkelijk de putten omzeilen, maar de auto’s en vrachtwagens hebben wat meer werk. 

Langs de weg zien we heel wat standjes die meloen 🍈 verkopen. We rijden door verschillende dorpjes. Het leven is hier zo helemaal anders. Mensen zijn op het land aan het werken, anderen zitten samen voor hun huis, kinderen spelen… en als wij passeren wordt heel vaak geroepen en gezwaaid. 

Als we bijna boven zijn stoppen we om nog even bij te tanken met koekjes en water. We passeren heel wat kleine winkeltjes. De zoektocht naar een restaurantje of iets waar we kunnen eten verloopt heel wat moeilijker. Al 2 dagen vinden we niets onderweg. Net voor Sayaboury stoppen we om een meloen te eten. We hebben zoveel standjes gepasseerd, dan moeten we toch even proeven. Er zit niet zo heel veel smaak in, maar de honger is even gestild. We nemen terug een kleinere weg, gelukkig ook geasfalteerd 😀. Er zijn een paar jongetjes die ons met hun brommertje en fiets volgen. Dat is trouwens zot van hoe jong er gereden wordt met zo’n brommertje. Vaak zitten lagere schoolkinderen aan het stuur. Ze zitten er vaak met 3 of zelfs met 4 op. En een helm…dat zie je hier al helemaal niet. 

Tegen half 2 zijn we in Sayaboury. Er zijn hier superveel guesthouses. Dan is het kiezen op goed geluk. Heel veel info is er niet te vinden op het internet, enkel de reviews zijn een referentie. 

Familiekamers hebben ze niet. Deze keer zullen Hannah en Jan samen slapen en Hannes en ik. Hannes vindt dat ik al teveel aandacht aan Hannah gegeven heb 🤣. Het is nu zijn beurt. De prijs is belachelijk laag…€6 voor een kamer. Het zijn verzorgde kamers met airco, een douche waarbij het toilet eens niet nat wordt én goede wifi 🛜. 

Ik heb een serieus hongertje. In een cafeetje vlakbij drinken we een smoothie en eten we een chocoladecake. 

We rijden door naar de supermarkt. Een Chinese supermarkt. Ja, de Chinezen hebben hier heel veel in handen. Ze bouwen hier van alles bij, steunen landbouwers… ze hebben hier heel veel invloed. Bijna alles staat hier in het Laotiaans én Chinees. Spijtig genoeg begrijpen we beide talen niet…maar Google Translate to The rescue. Er zijn hier heel weinig mensen die Engels spreken. Het is dus met handen en voeten proberen ons verstaanbaar te maken. 

De H’tjes moeten nog wat toetsen maken. De laatste loodjes ook voor hen…het volledige pakket van wiskunde is af 😅. En…ze zijn met glans geslaagd 🤩. 

Ik heb een hippe eettent gevonden niet ver van ons guesthouse. De meer gegoede Laotianen (denk ik toch) komen hier eten. De muziek staat behoorlijk luid. We bestellen wat rijst en frietjes. Ik moet echter lang wachten op mijn bestelling, ze zijn die dan vergeten. Aangezien de muggen 🦟 ons gevonden hebben (en wij de spray vergeten zijn), beslissen we naar ons guesthouse terug te keren. Onderweg stoppen we nog om een gerechtje met rijst voor mij te bestellen. 

Dan is het tijd om te rusten. Het zijn vermoeiende dagen geweest. De benen mogen weer omhoog liggen 😀. 

Morgen fietsen we verder door het mooie Laos. We blijven route 4 volgen in de richting van de hoofdstad Vientiane. 

Tot morgen ❤️!

Dag 46: Een rit voor de geschiedenisboeken 😱 (Luang Prabang – Muang Nan: 25 km Tuktuk 🛺 + 47,8 km 🚴‍♀️🚴)

Net als gisteren is er terug de taalbarrière bij het ontbijt. Deze keer wordt een ananassmoothie vergeten. De serveerster van gisteren is opnieuw met het verkeerde been uit bed gestapt 🫣. Maar het ontbijt smaakt gelukkig. 

Gisteren hadden we reeds onze taxi voor vandaag gearrangeerd. Om 8u30 zal hij aan het hotel zijn. En ja…een man naar mijn hart. Stipt op tijd is hij daar. De fietsen passen netjes in de grote Tuktuk 🛺. En dan zijn we weg. 

We laten ons 25 km verder afzetten. Het eerste stuk is omhoog. En aangezien de rest van de rit ook wel wat hoogtemeters telt én we nog 50 km moeten fietsen naar onze slaapplaats, is het een goede oplossing. 

De weg voor vandaag…een aardeweg… De eerste kilometers vallen nog vrij goed mee. We kunnen goed fietsen. Het parcours is zeer golvend. Het stuk Laos dat we nu zien is het leven op het platteland. We rijden heel af en toe door kleine dorpjes. In die dorpjes is soms een winkeltje aanwezig zodat we water kunnen kopen. Heel vaak roepen kinderen ‘falang’ (Dit roepen ze naar Europeanen) en zwaaien ze naar ons. In de dorpjes voel ik mij precies de paus: zwaaien en lachen 😜. 

Het parcours is echt zwaar, de weg wordt slechter en slechter. Het is precies een intervaltraining. Tijdens de hellingen ga ik vaak serieus in het rood. Gelukkig is mijn trouwe luitenant op post om moeder mee op sleeptouw te nemen. We hebben vandaag niet veel woorden nodig. Net wanneer we aan een winkeltje komen begint het te regenen 🌧️. Het is een korte regenbui, het valt mee.

Maar de aardeweg is echt vettig geworden. Ik voel regelmatig mijn wiel wegschuiven. Na alweer een beklimming fietsen Hannes en ik als eerste naar beneden (wat niet veel gebeurt). Maar Hannah en Jan blijven wel heel lang weg. 

En waar ik voor vreesde is gebeurd…ze zijn gevallen. Gelukkig aan geen al te hoge snelheid. Maar beiden hebben redelijk wat schaafwonden. 

Gelukkig vinden we snel een plekje aan een klein drankwinkeltje waar we water krijgen om het vuil af te wassen en daarna de wonden te ontsmetten. 

Plots trekt Hannah volledig bleek, begint te schudden en draait weg. Mijn moederhart…ze wordt neergelegd en komt snel bij haar positieven. We bestellen een cola en ze kikkert daar wel wat van op. Plots voelt Hannes zich ook niet lekker. Die trekt volledig wit. Hij mag even gaan liggen op het tapijt van het winkeltje. Ook de cola doet wonderen bij hem. En Jan…die maakt ook zijn wonden proper en ontsmet ze. Hij heeft wel een diepere kap in zijn hand. Na de ‘medische’ stop kunnen we verder. Maar we moeten alert blijven. De weg blijft vettig. Ik zou bijna vergeten vertellen hoe mooi het uitzicht wel niet is. Het is echt machtig!! Van de mooiste dingen die we al gezien hebben. 


In het volgende dorpje stoppen we om water te kopen. Er is daar een Health Center. De bewoners van dorpje sturen ons daarheen. Een verpleegster 👩‍⚕️ reinigt alle wonden van Jan. We krijgen nog materiaal mee om het verder te verzorgen. De rest van de fietstocht verloopt zeer ‘gecontroleerd’. We moeten ons echt concentreren. We zien een auto die in de gracht is ‘uitgegleden’ en een kleine tractor rijdt zich ook nog eens vast in een grachtje. We zijn dus niet alleen 😜. 

In Muang Nan blijven we overnachten. Het eerste guesthouse is niet open. Op zich misschien niet slecht, het was nog even fietsen van daar naar de stad. 

We vinden een guesthouse langs weg nummer 4. Dit is een weg in asfalt!! die we de volgende dagen zullen volgen. 

Het guesthouse is heel simpel. We nemen 2 kamers. Vannacht slaap ik bij Hannah. Ik wil haar wat in de gaten houden. 

Bij onze zoektocht naar een maaltijd eindigen we aan… ons guesthouse. Jan en ik eten een eenvoudige, lekkere rijstmaaltijd en de H’tjes noedelsoep. Na een welverdiend ijsje voor de H’tjes zoeken we de rust op in onze kamer. Het is een zware dag geweest. Nu is het tijd om de wonden te laten helen ❤️‍🩹. Hopelijk heeft iedereen een goede nachtrust en kunnen we morgen genieten van de wondermooie natuur in Laos. 

Slaapwel ❤️!

Dag 45: Watervallen 💦🤩

Gisterenavond vond ons klein fret het nodig om haar broer te jennen. Gevolg: inslapen op de houten bank van de kamer en geen ijsje de volgende dag. 

Maar we hebben allemaal een goede nachtrust gehad. 

Rond 7u zijn we allemaal wakker. Gisteren was de was niet gelukt, maar geen nood… om 7u15 staat Jan al aan de laundry. Aangezien er geen kip-munten zijn, moest Jan zich via een app aanmelden om de was te kunnen doen en betalen. 

Het ontbijt dan…we mogen uit een menukaart kiezen wat we eten. De kindjes kiezen voor brood met confituur, Jan en ik voor bananenpannenkoeken. 

De pannenkoeken zijn echt lekker. Het duurt even voor de broodjes komen, maar dan loopt het wat verkeerd. Hannes krijgt een broodje met confituur én 2 gekookte eitjes. Hannah krijgt…niets. We vragen het een aantal keer, maar er is duidelijk een taalbarrière én een serveerster die precies geen goede dag heeft. Na het aanspreken van de hotelbaas kan Hannah eindelijk ontbijten. 

De was 🧺 is ondertussen gedaan. We kunnen die vandaag wat laten drogen in de zon. 

Er staat een bezoek aan de Kuang Si watervallen op het programma. 

Jan onderhandelt voor een tuktuk 🛺. Goh, dat onderhandelen blijft toch niet mijn ding. Voor 500 000 kip (€ 20) hebben we een chauffeur die ons afzet en terug naar Luang Prabang brengt. Waarschijnlijk weer teveel betaalt, maar we hebben ons vervoer. 

De rit duurt ongeveer een uurtje. We hobbelen richting de waterval. 

Na het betalen van de ingang worden we met een elektrisch wagentje bijna aan de voet van de waterval afgezet. Vandaag spelen we voor toerist, het is hier een ware toeristische attractie, gelukkig zitten we in het laagseizoen. We moeten eerst langs een soort van marktje waar je eten, drinken en wat hebbedingetjes kan kopen, uiteraard aan een prijsje.
Daarna passeren we een soort van opvangcentrum voor zwarte beren 🐻.


We stappen verder naar de eerste zwemplek. Het water is helderblauw. Het ziet er koud uit… Jan en de H’tjes trotseren het koude water. Ze vinden het fantastisch. We gaan een verdieping hoger. Hier kunnen ze duiken en springen in het water. Ik geniet ervan om hen te zien genieten 😊.

 

Er is nog een derde etage. Ook hier plonsen ze in het water 💦. 

Na het zwemmen stappen we door naar de grote waterval, echt impressionant. Het is een toeristische attractie maar het is echt de moeite waard!!!

Langs de trappen kan je naar helemaal boven. Er zijn meer dan 500 trappen!! 

Wanneer we boven zijn zien we niet zo heel veel. We kunnen, mits extra betaling, nog een beetje hoger. Dit doen we, maar buiten een bar is er niet veel meer te zien…we eten een cakeje en drinken dan maar iets 😀. 

Voor de afdaling kiezen we het avontuurlijke pad. Er is onmiddellijk nog een plekje waar gezwommen kan worden. De waterratten moeten eerst wennen aan het koude water, maar nemen toch een duik. 

Na het zwemmen dalen we verder naar beneden. Het is ondertussen al bijna 14u. De elektrische busjes brengen ons terug op de parking waar we onze chauffeur in zijn hangmat zien slapen. Hij zal uitgerust zijn om ons terug te brengen 🤣. 

Een uurtje later zijn we terug in Luang Prabang. 

De H’tjes willen nog wat fietsen (er zijn fietsen aan het hotel). Zij mogen zelf fietsen en Jan en ik nemen samen de Pino. Het hoofddoel is een ijsje met bollen. We vinden een gelato (met Westerse prijzen). Uiteindelijk mag Hannah een ijsje met één bolletje. 

We fietsen nog wat verder door de stad. 

We beklimmen nog Mount Phousi. Met 300 treden zullen we zeker aan meer dan voldoende stappen komen vandaag. We passeren heel wat boeddhabeelden, zien de footprint van Boeddha en hebben boven een machtig uitzicht over de omgeving. We hebben het warm 🥵 gekregen. We fietsen terug naar ons hotel en de H’tjes zoeken verkoeling in het zwembad. Ik kies ervoor om een dutje te doen en Jan bekijkt de route. 

Voor het eten kiezen we hetzelfde restaurantje van gisteren, het was teug heel lekker alleen zaten er heel veel muggen 🦟. 

Om af te sluiten struinen we door de avondmarkt. 

Zo hebben we onze rustdag maximaal benut…maar niet om te rusten 🤣. 

Vandaag is Hannah haar meester 60 jaar. Dat vraagt om een telefoontje met de meester 📞. 

En dan is het tijd om te slapen. Hopelijk slapen de H’tjes sneller in dan gisteren. 

Want…morgen gaan we weer echt fietsen. 

Tot morgen ❤️!