Dag 92: stormschade ⛈️ 💨 

Koritnica – Radovljica: 44,52 km

Vandaag zijn we 3 maanden onderweg. Hoe zot is dat. Ik kan het bijna niet geloven. 

We hebben al heel wat beleefd, maar deze nacht spant toch wel de kroon…

Rond half vier denk ik, word ik wakker. Ik zie de hele tijd lichtflitsen. Het lijkt alsof er iemand met een petzl (een hoofdlampje) rondloopt. Jan is ondertussen ook wakker geworden. We komen tot het besluit dat het bliksemflitsen zijn, want het regent ondertussen. Af en toe horen we gedonder. Eigenlijk valt dit wel behoorlijk mee. Het begint plots te waaien, maar niet gewoon te waaien. De tent schudt heen en weer. We horen de kindjes roepen. Ik ben bang. Het waait harder en harder. Jan gaat zo snel als hij kan de H’tjes uit hun tent halen brengt ze bij ons. Ondertussen legt Jan de tarp over de zakken om die te beschermen. Hannes en Hannah komen over hun toeren bij ons in de tent. Hun tent is ingestort én gescheurd. We horen op de camping heel wat lawaai. Ook naast ons horen we paniek. De harde wind gaat even snel liggen als ze gekomen is. Het blijft wel regenen, bliksemen en donderen. 

Wanneer het licht wordt buiten, meten we de schade op. Tent van de kindjes is gescheurd en een tentstok is kapot. Er liggen heel wat afgerukte takken op de grond. Ik denk dat er een windhoos gepasseerd is deze nacht. 

Van slapen is niet veel meer in huis gekomen. Met vier in een tent, lekker gezellig bij elkaar. 

Onze Franse buren (fietsgezin met 3 kinderen) zijn ‘geëvacueerd’ door de campingbaas. De tent van de kinderen was aan het wegwaaien. De baas was supervriendelijk. Hij is komen polsen of alles oké was. Ja…dat was me wel een nachtje. 

Je moet weten dat we gisteren de trein al konden nemen naar de andere kant van de berg. Hannes heeft enorm gezaagd om dit te doen. Toen we het station voorbij fietsten, zei hij dat we het ons nog zouden beklagen. En ja…achteraf gezien heeft hij misschien toch een beetje gelijk 🤪. 

Deze ochtend zien we dat de slaapmatjes van de kindjes goed nat zijn. En de tent…dat wordt sowieso een nieuwe. De Decathlon mag ons nog eens verwachten. In Ljublijana zijn er 2. Normaal zijn we daar binnen 2 of 3 dagen. 

Om de emoties wat door te spoelen bestellen we granola en een pannenkoek. Het smaakt. 

Rond kwart voor 10 vertrekken we naar het station van Podbrdo. De weg gaat bijna de hele tijd omhoog maar het is goed te doen. De zon schijnt alweer. Toch krijgen we weer wat druppels over ons. De fietskar moet terug regenproof gemaakt worden, dus moeten we even stoppen. 

Na 10 kilometer bereiken we het station en zien we de trein voor onze neus vertrekken. Heel sneu, de volgende is pas rond 13u 😬. 

Jan en de H’tjes gaan naar de winkel. Ik reposeer even op een bankje aan het station. Een kwartiertje later zijn ze terug en begint het opnieuw hard te regenen. In het station is gelukkig wat plaats om te schuilen. 

Het Franse gezin arriveert ook en we verbroederen wat. 

We proberen uit te zoeken hoe we de tandems in de trein kunnen krijgen. Er is immers heel weinig manoeuvreerruimte. We nemen trouwens een autotrein. 

De conducteur heeft er precies weinig zin in en arriveert al te laat. En…we moeten ons wat opjagen 💁‍♀️. Één Pino geraakt in de trein. De andere tandems mogen we op de plaatsen van de auto’s leggen, hoewel dit eigenlijk niet mag. We worden dan verzocht om onze plaatsen in te nemen in de trein. De vriendelijkheid spat ervan af 🤦‍♀️. Er moet betaald worden in de trein. Onze vriendelijke conducteur begrijpt niet dat we maar 2 fietsen hebben en met 4 personen zijn. We proberen het uit te leggen, maar het is moeilijk. Voor 7 euro mogen wij én de fietsen mee. Een prijsje dus. 

Na ongeveer een kwartiertje op de trein zitten, arriveren we aan de andere kant van de berg, in Bohinjska Bistrica. We zitten op 500 meter hoogte. Samen met onze Franse vrienden fietsen we naar Bled. De hele fietstrein volgt Jan. Best wel grappig eigenlijk 🤣. 

Net voor Bled nemen we afscheid. Zij gaan kamperen in Bled, wij rijden nog iets verder. Bled is supertoeristisch. Het meer is wel de moeite. Hannah neemt enkele frisse duikjes in het water. 

We fietsen verder langs Ribno en Bodesce naar de camping in Radovljica. De laatste kilometers gaan steil omhoog. Ik ben kapot. Gelukkig helpt mijn fietsmaatje mij supergoed 😀. De camping is vlakbij het Olympisch zwembad. De H’tjes trekken snel de zwemkleren aan want ze hebben maar tot 18u de tijd om te zwemmen. Jan en ik verslikken ons even in de prijs van de camping. We zitten al aan minimum 64 euro, zonder elektriciteit. In Bled zijn de campings nog duurder. Aangezien wij maar één nacht ergens blijven is dit voor campings geen goede zaak en vragen ze vaak nog meer, jammer. 

Op de camping laten we alles drogen. De tent van de kindjes wordt gerepareerd met ducktape. Hopelijk houdt de tent dan nog even stand tot we een nieuwe vinden. De ene stok is een beetje kleiner geworden. Dus de tent staat een beetje scheef. 

Dus duimen voor een goede nacht. Het weer is vrij onstabiel, net als onze weerapps. Het is een beetje moeilijk om te weten wat de voorspellingen zijn. 

Se vidiva jutri 😘