Author: Anke

Trinita – Revello: 62,66 km

Deze morgen krijgen we een ontbijt, maar een goed ontbijt. Croissants met vlees in (ken de naam niet hiervan 🫣), smacks, verse taart, vers fruit, zelfgemaakte confituur, yoghurt… het heeft gesmaakt. Hannes was alvast in zijn nopjes 😀. 

De H’tjes plonsen nog eens in het bad, met schuim. We vertrekken dus wat later. Tussen Trinita en Fossano hernemen we de route. Het gaat goed bergop en bergaf tot in Fossano, vooral het laatste stukje bergop is lastig. In Fossano picknicken we aan een speeltuin. Het was een leuke speeltuin voor de H’tjes, één van de betere die we al tegengekomen zijn deze vakantie.

We beslissen dat het geen camping wordt vandaag. Daarvoor zouden we van de route moeten en nog 150 hoogtemeters doen. In de namiddag gaat het valsplat omhoog tot in Costigliole Saluzzo. Ondertussen passeren we langs kleine dorpjes die elk hun kerk hebben, hoe klein ze ook zijn. In de verte zien we de bergen verschijnen. 

In Costigliole Saluzzo zoeken we iets om te drinken. Alles is precies toe. 

We vinden daar wel een waterautomaat. Voor 3 cent kunnen we een liter water krijgen, klein detail; je kan enkel met 5 cent betalen 😂. Voor 5 cent kan je jouw fles met spuitwater bijvullen. We vinden nog wat rostjes en de flessen worden bijgevuld. 

Vanaf nu gaat de route vooral bergaf. We zien ook heel wat kiwibomen 🥝. In Verzuolo komen we een ijssalon tegen. Het is zelfgemaakte ijs en het is superlekker en goedkoop (2 euro voor 2 bollen!). We doen daar onze boodschappen want we hebben ondertussen onze slaapplaats geboekt, een b&b in Revello, niet ver van de route. 

Er wordt van fietspartner gewisseld. Hannah komt mij vergezellen. Er was een beetje onvrede bij de tandem Jan-Hannah (een vergeten steen en een kwijtgeraakt zakje onderweg waren de oorzaak). 

We fietsen door Manta en Saluzzo. Saluzzo is een grotere stad. Het is gezellig om erdoor te fietsen. Mijn fietspartner vertelt honderduit 😀. 

Op de andere fiets wordt de route vooral bekeken. 

We moeten de Po nog oversteken. In het droge seizoen (juli/augustus) kan je die gewoon oversteken. Nu staat er nog water in, dus moeten we een pad volgen tot aan de brug om over de Po te geraken.  

Vandaar fietsen we tussen de fruitbomen: appelbomen 🍏🍎, kersenbomen 🍒, kiwibomen 🥝. De bergen zijn weer veel dichter gekomen. Het is echt mooi! We cruisen richting Revello. Het weer begint er wat dreigend uit te zien. Het is hier warm 🥵, 28 graden, maar het voelt doef aan. 

Onze b&b is een boerderij. We worden verwelkomd door de boer. Na de uitleg krijgen we nog een exclusieve rondleiding van de boer. Het is een boerderij met melkkoeien. We zien hoe ze gemolken worden. Er zijn hier zo’n 120 koeien. We krijgen ook de kalfjes te zien. Gisteren is er nog eentje geboren. De H’tjes vinden het de max, en wij ook 😀. 

We hebben hier een vuur en maken daar gebruik van om te koken. 

Ik kreeg van Annelies de tip om eens koekjes van Pan di Stelle te kopen. Awel, dat is hier een hit. Ben je in Italië, dan moet je die zeker eens proeven. Het zijn ronde chocoladekoekjes 😀. 

A domani ❤️!

Latte – Trinita: 21 km en 3u op de trein 🚂 

Deze morgen is het vre op het gemak. We moeten nog een beetje bekomen van gisteren precies 😊. 

Vandaag starten we met een nieuw boekje: de Rivièra-route. Deze route is beschreven van Basel naar Nice. De omgekeerde route staat achteraan het boekje maar is niet zo uitvoerig beschreven. Het stukje van de route dat wij moeten doen is terug wat klimmen. Paul Benjaminse, de auteur, raadt aan om af en toe de trein te nemen. Jan bekijkt de opties. 

We beslissen om vandaag te fietsen langs de kust. 

Rond 11u vertrekken we. Het eerste stukje is vrij pittig 🌶️. We moeten terug een stukje omhoog. We passeren heel wat fietsers. We krijgen terug wat aanmoedigingen. De stranden zijn hier met keitjes. Er zijn heel wat betalende stranden. We picknicken op het keitjesstrand van Bordighera. Hannah haar broodje wordt uit haar hand gepikt door een … meeuw. Echt zotjes 😬. Gelukkig heeft ze geen pijn, alleen wat schrik nu…

De H’tjes spelen met hun schopje en emmertje. Water en keien, meer hebben ze niet nodig 🥰. 

Vlakbij het strand is het station. We beslissen om dan toch de trein naar Fossano te nemen. We hebben vandaag een trein om 14u45. Morgen is die pas een uurtje later. We moeten 3u ‘sporen’. De H’tjes houden zich flink bezig: ze lezen op hun E-reader, kijken naar buiten en lossen wat puzzels op. Het is toch altijd spannend om lang op de trein te zitten. Maar we survived ☺️. Het landschap is bergachtig. Het is mooi, maar stiekem ben ik blij dat we een stukje met de trein gedaan hebben. 

Met de fietsen op de trein is toch altijd een belevenis. Het opstappen gaat vlot. Het afstappen is een paar andere mouwen. Met hulp van enkele medefietsers geraken we van de trein. De liften op het perron zijn te klein. Dus moeten we de fietsen op-en af de trappen dragen. De H’tjes brengen de zakken naar boven en beneden met de lift. Als je dan denkt dat je klaar bent, moet Jan nog eens naar het toilet. 

We overnachten in een b&b. We moeten nog 8,5 km fietsen. Het landschap is hier helemaal anders. In de verte zien we de bergen, hier is het vrij plat. Na een half uurtje fietsen komen we aan op onze bestemming. 

We werden hartelijk verwelkomd in b&b Casa Danoi. We verfrissen ons snel om op restaurant te gaan. 

We moeten ons even inlezen over de primi en de secundi 😊. Het eten smaakt. De volgende week zal ik hier zeker aan mijn trekken komen wat het eten betreft. 

Na het eten keren we terug naar onze b&b. Het is al laat. De H’tjes hebben hun bedje nodig. 

Wij gaan nog even de route bekijken voor morgen. 

En…we (lees: vooral Hannes) kijkt uit naar het ontbijt van morgen 😀. 

A domani! 😘

Villeneuve-Loubet (🇫🇷) – Latte (🇮🇹): 56,35 km

Gisterenavond gingen de H’tjes vlot slapen. Wij aten nog een toastje met rillette. Jan zwierde er nog augurken en ajuinen op. 

We zijn terug vroeg wakker. Jan is altijd vroeg wakker, maar ik ben ook al om 7u wakker (wel nog niet uitgeslapen 😏). 

Rond 8u zijn de H’tjes wakker. We kunnen dus snel beginnen opruimen. 

Om 9u zijn de H’tjes zwembadklaar. Ze hebben ons gisteren laten weten dat het zwembad om 9u opengaat. 

Groot is de ontgoocheling als ze zien dat het een half uurtje later pas opengaat. Dus zwemmen lukt niet meer, in de plaats zitten we al op de fiets 🚲. We fietsen langs de kustlijn via Cagnes-sur-mer en St-Laurent-du-Var naar Nice. We rijden op een echte fietsboulevard. Er wordt gretig gebruik gemaakt van het fietspad door wielertoeristen en we zien ook veel skeelers. In Nice fietsen we langs de Promenade des Anglais en de haven. Er liggen daar toch enkele jachten om u tegen te zeggen 😜. 

Voor we aan de Col d’Èze (of de Grande Corniche) beginnen slaan we onze voorraad in. 

En dan beginnen we eraan. Het eerste stukje is onmiddellijk steil. We worden per kilometer aangemoedigd door bordjes. Hierop staat hoeveel hoogtemeters en het aantal kilometer dat we nog moeten afleggen.

Het stijgingspercentage wordt ook vermeld. Ik word elke kilometer mondeling ingelicht, wat heel plezant is. 

We komen nog iets ‘ambetant’ tegen. Hannah moet plassen. Jan stopt en laat Hannah plassen. Plots komt een oudere vrouw met een stok, Jan onder zijn voeten geven dat dit ongeoorloofd is, dat dit geen manieren zijn. We zijn even onder de indruk en fietsen verder. Na 4 km klimmen vinden we een plekje waar we kunnen picknicken. Ik denk dat heel weinig fietsers picknicken op de Col d’Èze aangezien zij in een recordtijd proberen boven te geraken. Wij zijn al blij als we boven geraken 🤣. 

Nu onze innerlijke mens versterkt is, kunnen we weer verder. Traag maar gestaag fietsen we omhoog. Er is nog een zwaar stukje van 7%, maar daarna valt het goed mee. 

We bereiken allemaal de top. 

Het uitzicht de laatste kilometer is geweldig! Hoewel er wat wolken passeren, zien we superveel. 

Eenmaal boven fietsen we verder op het plateau naar La Turbie. Daar kunnen we onze waterflessen vullen en de H’tjes een ijsje eten. 

We zien al heel wat auto’s (sjieke bakken ☺️) uit Monaco. We zijn immers vlakbij, op 7 kilometer. Vanaf La Turbie wordt de afdaling ingezet. Er passeren ons heel wat renners en Jan meent Trentin gezien te hebben. In onze vlucht naar beneden zien we Monaco. Dat is toch wel indrukwekkend. 

De afdaling zelf is magnifiek. We beslissen om door te rijden naar Italië. De laatste camping in Frankrijk in Menton is immers nog wel wat omhoog. We fietsen langs de kustweg door Roquebrune, Cap Martin en Menton. Er zijn hier trouwens heel wat stranden die uit keien bestaan. Zandstranden zie je echt niet zo veel.

En dan…zijn we in Italië 🇮🇹. Uiteraard moeten er weer wat foto’s genomen worden, bewijsmateriaal 😉. 

We moeten door 3 tunnels rijden om een stevige klim te vermijden. En rond 17u arriveren we op de camping in Latte. De camping is niet top. Maar we zijn te moe om verder te rijden. We staan hier trouwens maar één nacht, dus we overleven het wel. 

Het eerste bezoek aan de Italiaanse winkel is een feit. Het is de Conad, een supermercato. Man…wat een chaotische winkel. Ze hebben er echt alles (zelfs Nutella-potten van 3 kg 😉, Jan kon blijven kijken naar die potten 😜) maar er is geen structuur. We zien hier duizenden soorten pasta, niet normaal. Mijn hartje maakt al vreugdesprongen 😍. We bekijken straks wat onze route is voor de volgende dagen. 

A domani 😘!

Saint-Cézaire-sur-Siagne – Villeneuve-Loubet: 52,28 km

Het was een rustige, gezellige avond. Wij zaten buiten op het terras wat naar de wolken te kijken, naar de regen, soms wat bliksems. Rond 22u ga ik meestal slapen. 

Deze morgen krijgen we ontbijt van David: havermout. Een goede, stevige maaltijd om dag te starten. 

Rond half 10 vertrekken we. We moeten eventjes klimmen om terug op de route te komen. Maar eenmaal op de route is het bergaf. We rijden langs Le Tignet, Speracedes tot iets voor Grasse. De uitzichten zijn geweldig mooi!

Daarna moeten we terug omhoog. We fietsen langs heel wat huizen. Ik vind het altijd leuk om naar de tuinen (én zwembaden) te kijken. Hannes en ik rijden op ons eigen tempo. Het gaat niet te snel, maar we houden steeds vol. Na terug een knikje bergaf moeten we een 8-tal kilometer valsplat omhoog. Het uitzicht blijft mooi. Het is stil bij ons op de fiets. Op de andere pino vertelt Hannah fantasieverhaaltjes, blijkbaar is zij de hoofdrol in haar verhalen, een topkeeper. Een keeper die alle ballen tegenhoudt en ook nog eens de winning goals maakt 🤪. Rond een uur of 12 gaan we op zoek naar een geschikt plekje op te eten. We zijn dan aan onze lange afdaling begonnen richting de zee. We zien de Gorges in de verte. Het uitzicht is machtig!!! We passeren Bar-sur-Loup en Pont-sur-Loup. Helaas geen plekje in de schaduw te vinden om te eten. We fietsen naar beneden langs de rotsen en naast de rivier. Het is een vrij smalle weg, maar heel mooi. En…het blijft naar beneden gaan. Voor we het weten is het half 2 en zijn bijna in La-Colle-sur-Loup. We moeten weer even naar omhoog. We hebben allemaal een knorrende maag en we vinden een bankje in de schaduw aan een speeltuin. Er staan dan al 43 km op de teller. 

Na de picknick stoppen we eerst bij de Utile. Ons water is op én ik moet mijn suikerdrankje nog naar binnen werken. Ik voel een suikertekort opkomen 😜. 

Rond 15u komen we aan op de camping. Wat doen de H’tjes? Je kan het al raden…kleren uit, zwemkleren aan én een bommetje in het zwembad. Jan zet de tenten op en ik surveilleer aan het zwembad ☺️. 

We springen allemaal eens in het zwembad. Hannes en ik zwemmen wat baantjes en werken aan de schoolslagbeweging 😉. Hannah speelt keeper in het water met een ander kindje. 

Na de verfrissende duik gaan we naar de zee. We zitten hier op 600 meter van de Côte d’Azur. Eerst moet er een ijsje gegeten worden 🍦😀. De H’tjes amuseren zich met hun emmertjes en schopjes terwijl wij even rusten op het strand. 

Na 2 maanden (en de rest) zagen, eten we in de Burger King 🍔. Ik vind dat persoonlijk geen eten, maar de H’tjes zijn zielsgelukkig. Na het verhaaltje is het bedtijd voor hen en even tijd voor ons twee. 

Morgen rijden we door Nice en moeten we de Col d’Èze over. De welbekende col uit Parijs-Nice, waar Wout Van Aert Roglic aan de eindoverwinning heeft geholpen. Maar de Wout heeft morgen wel wat andere dingen te doen dan ons naar de top te schreeuwen 😉. 

Morgen wellicht laatste volledige dag in La France. 

À demain 😘!

Montauroux – Saint-Cézaire-sur-Siagne: 23,35 km

Deze ochtend worden we wakker onder een helderblauwe hemel en de zon. Alles kan zo wat beginnen drogen. Vandaag hebben we een warmshowers net voorbij Saint-Cézaire-sur-Siagne. We hebben niet veel kilometers te doen, maar de kilometers die we doen zijn wel ‘lastig’. 

We doen een praatje met de Belgische campingeigenaars. De H’tjes zwemmen eerst nog voor we vertrekken. Ze hadden gisteren gezien dat het een verwarmd zwembad is.

We kunnen rond 11u vertrekken. Onze eerst bestemming is Callian. De klim valt behoorlijk goed mee en tegen de middag zijn we boven. De uitzichten zijn weer magnifiek. We worden steeds beloond voor ons klimwerk, dit is toch wel een motivatiebron. In ons boekje staat dat het restaurant op het pleintje stevige fietserskost serveert en we nemen die tip ter harte. We gaan dus op restaurant. De H’tjes eten frietjes met een hamburger en groentjes, wij eten pasta met sla en rundsvlees. We eten nog een dessertje: een moelleux. We moeten voldoende calorieën opnemen om ons te wapenen voor de middagtrip 😀. 

We horen ondertussen dat het drinkwater hier besmet is. Wij mogen een beetje kraantjeswater drinken maar de kindjes zeker niet. 

‘s Middags moeten we nog even verder omhoog. We zien Saint-Cézaire-sur-Siagne aan de overkant liggen. Een brug zou hier terug handig zijn 🤪. Wij moeten echter tot 200 meter dalen, tot aan de rivier Siagne. Maar de afdaling is wondermooi. Het is hier echt prachtig! 

Van aan de rivier is het terug klimmen geblazen, 5 km. De temperaturen zijn ondertussen aan het stijgen. We hebben gelukkig regelmatig schaduw van de bomen. Hannes heeft precies goede benen vandaag, hij duwt mij echt omhoog. Hannah helpt goed mee met Jan. Ze loopt ook een klein stukje. Het uitzicht op de Gorges de Siagne is fenomenaal. 

We geraken in minder dan een uurtje boven. Hannes vindt dat we de voorbije dagen weinig supporters hadden op de baan. Vandaag kregen we support van een groepje schoolkinderen en van een ouder koppel in een auto. Hij is content. We doen nog boodschappen in Saint-Cézaire-sur-Siagne en fietsen door naar onze gastheer. Het begint ondertussen serieus te overtrekken. Aan de overkant van de berg zien we al ‘lightings’ en horen we wat gedonder.  

We arriveren iets na 16u bij David. De H’tjes zijn enthousiast want er is hier een…zwembad. Ze mogen een duikje nemen. Het is echter te koud en ze zijn er al snel uit. We nemen dan maar snel een douche. We krijgen een kamer met bed 🛌 ter beschikking. We zullen daar zeker gebruik van maken! 

David vertelt dat het drinkwater ook hier besmet is. We zullen dus morgen onze bussen moeten vullen met flessenwater. 

Het is hier nu bewolkt maar voorlopig blijft het droog. Morgen zou het terug zonnig zijn. Maar hier weet je nooit met het weer 😏. 

Morgen rijden we (eindelijk) naar de zee. Het zijn nu echt onze laatste dagen in La France. 

À demain 😘!

Le Muy – Montaureux: 35,17 km

Gisterenavond was een tentavond. De hele avond regen 🌧️…

Deze morgen schijnt de zon. Het meeste kan nog drogen. We zijn vroeg wakker dus kunnen we vrij vroeg vertrekken. Na de ‘obligate’ babbeltjes met de medekampeerders over onze fietsen kunnen we vertrekken. We rijden via Le Clos d’Azur naar Bagnols-en-Forêt. De weg gaat omhoog door de bossen van Rouet. Het uitzicht is magnifiek. We passeren terug veel kurkbomen. 

Plots begint het hard te regenen. We schuilen aan een uitzichtpunt onder een boom. Het regent echt pijpenstelen. Zelfs de boom kan ons niet voldoende droog houden. 

Wanneer het wat minder regent fietsen we verder. 500 meter verder moeten we alweer stoppen voor de regen. 

Nu is onze pauze iets minder lang. We fietsen door de druppels naar de rand van Bagnols-en-Forêt. In het voorportaal van een kapel trekken de H’tjes andere kleren aan. Ze zijn nat tot op hun vel. Aangezien er geen zon is om te drogen, dringt een kleerwissel op. Ondertussen worden de magen gevuld. 

Na onze picknick moeten we terug klimmen, de weg stijgt behoorlijk. De weg is wel rustig. Geen auto’s die ons opjagen ☺️. Hier zien we opnieuw enkele machtige uitzichten tussen de bomen. 

Als we veel bergop gefietst hebben, worden we beloond. We mogen nu zoef naar beneden. Laat ons zeggen dat Jan en Hannah vooral zoeven💨 😉. Hannes en ik nemen onze tijd om van het landschap te genieten 😊. We passeren een poepchique golfbaan. 

We zien in de verte Callian liggen. Daar moeten we morgen naartoe. Hannes stelt zich terecht de vraag waarom er geen lange brug is vanop de hoogte waar wij zitten tot in Callian. We moeten morgen terug goed klimmen 😇. 

In Callian doen we boodschappen. We hebben wat tijd want de camping is pas om 17u open. We gaan deze keer naar de E. Leclerc. De H’tjes vinden ‘nieuwe’ winkels altijd leuk. Ondertussen zijn we een zoektocht gestart naar een E-reader voor Hannah. En…we vinden er één. Er zijn daar twee winkels van E. Leclerc. Een ‘gewone’ winkel en een elektronicawinkel. Hannah content ☺️. Hopelijk keert de rust ‘s avonds weer terug in de tent. 

We arriveren te vroeg aan de camping maar die is dicht. 800 meter verder is er nog een camping én die wordt uitgebaat door Belgen. 

We wachten om de tent op te zetten tot het minder regent. Terwijl ik verder de binnenkant op orde brengt, maakt Jan een heerlijke maaltijd.
Ondertussen worden er nieuwe plannen gesmeed voor een volgende vakantie 🤪. De ene wil op kajakvakantie en de andere wil naar Centerparcs. 🫣. Er is altijd stof genoeg om over te praten.
Het zonnetje schijnt hier nu. Vanaf morgen ziet het weer er schitterend uit. Zon, zon en nog eens zon 🌞.

À demain 😘!