Author: Anke

Deze nacht was een hele ervaring. Met z’n allen in een mini-caravan slapen. Na wat puzzelwerk had iedereen zijn plekje. Rond 00u lagen de kindjes bijna over elkaar (en waren ze aan het wenen…)en dachten we een ‘zware’ nacht te hebben, maar ze hebben fantastisch goed geslapen tot 8u15 deze morgen. We konden dus niet klagen.

Na een fruitontbijt hebben we alle diertjes op de boerderij een goedendag gezegd (kippen, cavia’s, konijnen, koeien, paardje).  Het was echt heel jammer dat het zo’n slecht weer was. We hadden ons anders een rustdagje genomen in Maedelstede. Maar de weergoden waren ons opnieuw niet zo goed gezind.

In de gietende regen zetten we onze tocht verder. Na rijp beraad beslisten we om richting Oostende te fietsen. Normaal waren we vandaag richting Nieuwpoort gereden (als we de routen verder zouden volgen). We konden daar blijven logeren bij Linde en Mike (waarvoor dikke merci).  Maar door het slechte weer hebben we beslist onmiddellijk naar Oostende te fietsen waar mijn mama woont. Daar kunnen we alles laten drogen en wassen. Hoe we het verder doen, daar moeten we nog eens over nadenken. De kans is groot dat Jan naar huis fietst of met de trein naar huis gaat, de auto haalt en wij met heel ons hebben en houden terug naar Oostakker terugkeren.

De rit van vandaag dan…We vertrokken dus in de gietende regen in Pollinkhove. We hebben even op de weegbrug gestaan…Jan toch. Blijkt dat hij 200kg meesleurt.

Vandaar fietsten we voor een groot stuk langs de IJzer naar Diksmuide.

Doornat gingen we ergens een snack gaan eten. Uiteindelijk is het bij Jan een heerlijke bouillabaisse geworden en voor mij een croque boem boem. Na deze heerlijke maaltijd konden we onze toch verder zetten in de regen richting Oostende.

Aangezien ons knooppuntenparcours niet zo goed klopte, wees Osmand (de gps op Jan zijn GSM) ons de weg. We passeerden langs Moere, Gistel om zo in Oostende te arriveren.

In Oostende werden we hartelijk verwelkomd door mijn mama. We konden even genieten van de rust. Daarna kwamen de olijke vier en tante Elke het huis binnengestormd. In een gezellige drukte konden we genieten van een heerlijke spaghetti.

Onze fietsreis zit er dus op. Het was voor ons en de kindjes een heel avontuur. We hebben even getwijfeld om onze tocht verder te zetten, maar Hannes heeft zich geweldig goed aangepast. Hij viel elke middag redelijk snel in slaap (soms sneller dan Hannah). Hij was de laatste week heel vrolijk en eigenlijk niet lastig. Onze kleine meid heeft het heel goed gedaan. In de fietskar heel veel slapen, daarbuiten heel veel op verkenning gaan. We hebben een hele geslaagde fietsvakantie achter de rug. Nu ben ik even moe…maar ik kijk al uit naar onze volgende tocht!

Na een nachtje bij Sarah en Bavo hadden we een redelijke rustige rit voor de boeg…althans…dat dachten we.

Rond 10u45 zijn we vertrekken bij Casa Bavo en Sarah. De weergoden waren ons deze keer niet gunstig. Het had de hele nacht goed geregend.
En het bleef maar regenen… In de gietende regen fietsten we van Ieper richting Heuvelland. Ook de wind was onze bondgenoot niet.
Regen, wind…en dan een stukje van de Kemmelberg. Het werd zwoegen, zweten en een beetje vloeken.
Na de Kemmelberg was het nog een heel tijdje bergop, bergaf.
O ja, voor de Dranoutergangers, het staat al allemaal klaar…wij hebben de tenten gespot :-).

We waren net Loker uit en daar wachtte de Baneberg op ons.
Maar…plots brak Jan zijn ketting. Ja, het was weer van dat (ik had een déjà-vu van in Noorwegen). Deze keer was Jan hier wel op voorbereid.
In een half uur fixte hij zijn ketting. De kindjes bleven ondertussen heel rustig, gelukkig. En af en toe hield een goede regenbui ons gezelschap.

Toen het euvel gerepareerd was, konden we beginnen aan de Baneberg. In het boekje stond een dubbele pijl en het was de dubbele pijl ook wel waard.
Al fietsend zijn we opnieuw met z’n allen bovengeraakt. Alweer een succes.
Tegen 12u30 was het tijd om bij te tanken. We zagen op de kaart dat we in Westouter wel iets zouden vinden.
Niets was minder waar…alles was dicht. In een bushokje hebben we dan maar gegeten. Gelukkig was er daar nog een mini-markt waardoor we verse Noordzeesalade konden eten en vers fruit.

Na de middag reden we door Poperinge. Vanaf dan draaide het parcours een beetje waardoor de wind meer en meer een bondgenoot werd.
We konden West-Vleteren niet passeren zonder er één te drinken (Jan dan toch). Er was daar ongelooflijk veel volk, het regenweer zal er ook voor iets tussenzitten, denk ik dan.

Van West-Vleteren vlogen we naar Pollinkhove (Lo-Reninge).
We verblijven hier momenteel in de camping Maedelstede. Hier is een boerderij aan verbonden. Omdat het zo aan het regenen was, kregen we de kans om in een mini-caravan te blijven slapen.
Aangezien we dit nog nooit gedaan hebben, wilden we dit toch wel eens proberen.
Er zijn hier ook allerlei activiteiten. Jammergenoeg is het geen goed weer, anders waren we zeker in de zwemvijver gesprongen. We zijn wel al de konijnen, cavia’s, paarden, koeien en kippen gaan bezoeken.

Na het douchen en een heerlijke maaltijd in Lo-Reninge, proberen we met z’n allen een plaatsje te vinden in onze caravavan.
Het is wat puzzelen, maar voorlopig lukt het. Momenteel ligt iedereen (Jan incluis) in dromenland.

Morgen rijden we met de knooppunten richting Oostende. Het weer is momenteel niet goed, waardoor we naar Oostende, naar mijn mama gaan.
Het wordt dan hoogstwaarschijnlijke de laatste fietsdag…snif snif snif…

De foto’s volgen morgen, geen wifi…

Na een goede nachtrust(misschien mede door de zwaardere bieren die nog genuttigd waren) was het eerste werk nieuwe pedalen te halen. De fietsenwinkel was gelukkig op nog geen kilometer dus dat was snel geregeld. Wanneer de zakken bijna klaar waren was de gastvrouw goed wakker en kregen we nog een vers fruitsap aangeboden, en de heer des huizes zorgde nog voor wat extra krachtvoer met spiegelei(waar ook Hannes zich natuurlijk aan tegoed deed) om zeker de Pottelberg over te geraken.

De tussenstop in Wervik deed deugd na een hele voormiddag tegenwind langs de Leie. De namiddag bracht wat meer afwisseling en zelfs wat heuvelwerk zodat er ook nog wat uitzichten te zien waren. Uiteindelijk bereikten we Ieper waar we na een pannenkoek een culturele uitstap deden naar het In Flanders Field Museum. Moeten we zeker nog eens doen wanneer de kindjes het zullen begrijpen. De beklimming van het Belfort voelden we wel in onze benen.

Nu nog wat bijpraten bij Sarah en Bavo en morgen een rustig dagje op de agenda. En zien hoe de tent de val van de fiets overleefd heeft 🙂

 

Na een geweldig goede nacht en een stevig ontbijt waren we er volledig klaar voor. Het zou een zware dag worden vandaag in de Vlaams Ardennen.

Rond 9u50 schoten we uit de startblokken.Via Opbrakel kwamen we in de buurt van Maarkedal. Daar leek het de hele tijd bergop te gaan. Uiteraard gingen we regelmatig ook eens bergaf :-). We konden genieten van wondermooie uitzichten. Ja, ik moet mijn mening over Vlaanderen herzien. Het is er heel mooi, maar het kan verdomd lastig zijn ;-). Het was zondag, dus ook wielertoeristen- en lopersdag. We (vooral Jan) kregen toch wel wat aanmoedigingen onderweg.

In de buurt van Ronse besloten we Ronse-city  letterlijk en figuurlijk links te laten liggen. In de plaats kregen we wel de Hotond voorgeschoteld. Dat was ook wel een lastige beklimming. Van daar ging het via de grote weg richting Kluisbergen. De Kluisberg beklommen we via het bos. Voor we het wisten, waren we boven. Eigenlijk was het wel een leuke beklimming.

Boven op de Kluisberg hebben we onszelf getrakteerd op een heerlijke maaltijd. We hebben er lang moeten op wachten, maar het was de moeite waard.

Na het middageten doken we naar beneden richting de Schelde. Vanaf Bossuit volgden we het kanaal Bossuit-Kortrijk richting Kortrijk.

Ondertussen waren we bezig met onze 13de rit…13 is voor velen een ongeluksgetal, maar niet voor Jan. Na vandaag zal hij toch wel moeten toegeven dat hij wat minder geluk had. In de namiddag zijn we toch wel 20 keer moeten stoppen om Jan zijn pedaal te zoeken onderweg of om ze opnieuw vast te draaien…we hadden dus materiële pech…De rechterpedaal van Jan is stuk. Morgen zullen we moeten kijken voor een nieuwe…

Via o.a. de sociale media zochten we een plaatsje om te blijven slapen. We hebben gekozen voor een plekje vlakbij de route bij Casa Lieselot. We werden hier heel warm verwelkomd. Voor Hannes en Hannah is het hier een echt speelparadijs en voor ons een rustpaleis. Kortom, we zijn alweer met ons gat in de boter gevallen.

Ook over het weer mogen we echt niet klagen. Vandaag een wondermooie dag gehad. Heel veel zonneschijn.

Morgen rijden we richting Ieper.  Daar hebben we een date met Sarah en Bavo. We kijken er al naar uit!!