OMG…hoe heb ik naar zo’n dag uitgekeken. Helemaal niets doen.
Gisterenavond vond Hannah het leuk om nog eens het kot op stelten te zetten. Met als gevolg dat ze in het bed in de living is gevlogen.
Ja, er staan hier 4 bedden in de living. 2 aparte en een tweepersoonsbed. Er is hier nog een aparte kamer met 2 bedden. Het was de bedoeling dat de H’tjes daar samen in zouden slapen. Maar Hannah maakte het dus veel te bont. Die aparte kamer heeft 2 kleine raampjes, maar er zitten geen ramen in 🙄. Dus zagen Jan en ik af en toe een beertje door het gat vliegen of zelfs een kussen.
Na een goede nachtrust chillen we bijna een hele voormiddag in ons bed.
De eigenares vraagt of we boodschappen nodig hebben. En zo gaat Jan mee naar de Kaufland in Hradec, een grote stad op 7 km van hier. Dat is toch wel Superlief!
Ondertussen speel ik Boonanza met de kindjes. Dit is toch wel het spel van de vakantie.
Ik doe nog een dutje en dan is het etenstijd.
Dan is het Jan zijn beurt om Boonanza te spelen. Ondertussen doe ik de afwas (even vermelden dat ik deze vakantie nog bijna niets heb moeten doen qua afwassen 😇) en een lange dut 😴.
Er zijn vandaag al enkele regenbuien gepasseerd dus deze rustdag was niet enkel goed voor onze benen.
We trekken er toch even op uit. Een kleine wandeling, een frisse neus ophalen.
Hannah springt nog eens in het zwembad, blijkt dat een jetstream zwembad te zijn 😀. Hannah zwemt nog even tegen de stroom in.
Na het douchen, eten en een verhaaltje is het tijd om…te slapen.
De mevrouw komt nog verse komkommers 🥒 brengen én kleine nutellapotjes 💕.
We hebben ondertussen onze laatste weken van de reis bekeken. We zitten nu op 180 km van Praag.
Daarna fietsen we langs de Elbe naar Dresden (Duitsland) waar we de trein naar Keulen zullen nemen.
Ja, het begint nu echt te korten…
Nu nog even duimen dat het niet te veel regent. Niet enkel in België is het wisselvallig, in Tsjechië hebben we ook wat kwakkelweer.
Gisterenavond was er een vrij podium op de camping. Hannah vindt zo’n activiteiten de max. Ze mochten even blijven kijken. Hannes was vooral geïnteresseerd in de punten 🙃.
Ze hadden ons laten weten dat het niet mogelijk was een nachtje langer te blijven. Het is hun policy om op zondag geen mensen te laten inchecken of uitchecken (cfr. Rustdag van de Heer 😇).
Deze morgen zijn de H’tjes vroeg wakker. Ze zitten al vroeg op de speeltuin. Allé ja, Hannes in de waterspeeltuin en Hannah speelt Tarzan aan de rivier.
Ik drink een warme chocolademelk op het terras en ontbijt ondertussen. Jan en ik bespreken ondertussen of we geen 2 dagen extra op de camping kunnen blijven. Mijn benen zijn echt moe, het parcours is vrij zwaar…en de volgende dagen zijn niet echt uitnodigend voor een rustdag.
Jan bevraagt dit, maar dit blijkt niet mogelijk.
Ik moet dus mijn knop omdraaien van rustknop naar fietsknop, best wel lastig.
Rond 10u rijden we de camping uit. Jan heeft op Komoot een kortere weg gevonden naar de route, dit om een klim te vermijden.
Maar wat een pad is dat 🙄🤭. We moeten eerst door de velden, daarna in een bos. We zijn bijna het karretje kwijt. Het maakt een paar salto’s en we moeten het loskoppelen. Ook dat verloopt moeizaam. Daarna moeten we tussen de netels en moeten de fietsen nog over een grachtje gedragen worden… om zo aan de weg te komen.
Hannah en Jan vinden dit geweldig. Hannes en ik hebben er onze bedenkingen over… achteraf laat Jan vrolijk weten dat hij misschien de voetpaden niet meer zal selecteren 🤭🙄.
De route gaat onmiddellijk omhoog. We moeten terug heel wat klimmen. Het gaat traag, ik heb precies weinig jus in mijn benen. Ook de gemiste rustdag speelt in mijn hoofd.
In Slavonice, een gezellige stad trouwens, stoppen we om boodschappen te doen voor deze middag. Een stukje chocolade 🍫 zorgt ervoor dat ik mij wat beter voel. We klimmen terug verder. Hier en daar zitten ook wat afdalingen, maar veel recuperatietijd is er niet. De wind is minder dominant aanwezig vandaag. We zien ook iets minder graanvelden.
We beslissen om voor de middag nog de klim naar het kasteel 🏰 in Landstejn te doen.
We gaan nog eens op restaurant 😀. En goed dat we uit eten gaan, want het begint plots te regenen en te onweren. We zitten dus beschut. Omdat het toch even regent bestellen Jan en ik nog een dessertje 😀.
Nadat ons energiepeil terug opgeladen is, stopt het met regenen en kunnen we weer verder. Na een kleine afdaling volgt weer een klimpartij. Deze keer gaan we naar 706 meter, het dak van onze Wenen-Praagroute, hoger komen we niet meer deze vakantie.
We fietsen de hele tijd door het bos. Het is er echt wel mooi en rustig. Het parcours blijft op en neer gaan.
De volgende grote stad die we tegenkomen is Nová Bystrice. Hier doen we onze inkopen voor deze avond én morgen, het is immers zondag. Naar de camping is het nog 10 kilometer. Jan vindt niet zo heel veel info over de camping en heeft een plan B. We beslissen al snel dat plan B, plan A wordt, een appartement voor 2 nachten op 20 km fietsen. Zo hebben we ineens onze rustdag. Morgen wordt er niet zo’n geweldig weer voorspeld, regelmatig buien. Dus een dagje rust kan zeker geen kwaad.
We fietsen door het bos. We zien daar een herinnering aan het Ijzeren Gordijn. Onze route volgt soms de Eurovelo 13, de Ijzeren Gordijnroute. Het fietspad slingert door het donkere bos 🌳. Af en toe piept de zon er tussen. We gaan terug rustig omhoog. Het laatste stuk gaat serieus bergaf. Rond half 6 bereiken we onze bestemming.
We zitten op een appartement aan een boerderij. In een aparte binnenruimte is er een zwembad. Rarara wie er al een duikje heeft genomen…ja, Hannah.
We krijgen van de mevrouw nog verse pruimentaart. Jan en Hannes vinden het geweldig. Hannah en ik zijn niet zo’n fans 🤭.
Wat we morgen gaan doen, weten we nog niet. Maar we gaan zeker rusten, slapen, alles met de beentjes omhoog.
Rond half 10 zijn we vertrokken voor alweer een stevig rit. Vanuit de camping moeten we onmiddellijk ons kleinste verzet gebruiken. Het gaat goed bergop. We fietsen langs het kasteel dat we vanop onze kampeerplaats zagen liggen.
Wanneer we boven komen in de open vlakte voelen we de wind blazen. Én die komt uiteraard van de verkeerde kant. We zullen de wind de hele dag op de kop hebben. We rijden langs de graanvlakte. Zo ver je kan kijken, zie je graan. Het parcours is glooiend. De hele tijd gaat het op en af. Maar als we bergaf gaan moeten we trappen omdat er zoveel wind is.
We eten een fruitje aan een fijne speeltuin. Daarna rijden we nog even verder tot het volgende stadje.
Daar is een hostel waar je kan eten. Voor 30 euro hebben we allemaal ons buikje rond gegeten. Tijdens onze middagpauze heeft het wat geregend. We hebben dus op het goede moment gepauzeerd 😜.
In de namiddag is het parcours net hetzelfde als in de voormiddag: op en neer tussen de graanvelden. Best wel lastig. De wind blijft vol op de kop blazen. Het is heel moeilijk om de pedalen eens stil te houden, je geraakt anders moeilijk vooruit.
Om op de camping te geraken moeten we even off-road fietsen door de velden. Mijn compagnon is uiteraard dolgelukkig. De rest van de rit vindt hij kapotsaai🤭. Het enige wat hem kan bekoren zijn de bordjes 🙃. De weg blijft goed bepijld.
We zitten vandaag op een toch wel iets speciale camping: de christelijke camping Letni Den. Deze camping wordt uitgebaat door Nederlanders. Het staat dan ook vol met Nederlanders 😜. Maar het is een uitstekende camping voor de kindjes. Een zwembad, een rivier, een avonturenparcours, een speeltuin… Op zondag is er een kerkdienst. Er is die dag wel niets open op de camping want dan is het rustdag 🤭.
Eigenlijk is de camping volzet, maar ze houden altijd een plekje achter de hand. Op dit plekje staan we nu. We hadden gehoopt hier een rustdag te kunnen nemen, maar normaal zal dit niet lukken. Tenzij God zich ermee gaat moeien en we toch onverwacht een vrijgekomen plekje krijgen. Laat ons bidden 🙏.
Het was een koude nacht. Goed ingeduffeld in de slaapzak heb ik eindelijk nog eens goed geslapen.
Rond half 10 kan de fietstrein vertrekken.
We rijden bijna onmiddellijk het Nationale park Podyji binnen. We zien heel veel fietsers. Dit lijkt een populaire bestemming te zijn voor veel Tsjechen. We fietsen over een wiebelende hangbrug over een meer. Ik vind het best wel spannend. Hannes vindt het leuk omdat ik niet helemaal op mijn gemak ben 😏.
We moeten daarna een stukje omhoog, het pad ligt er heel slecht bij én het stijgt enorm. We moeten van de fiets. Het wordt stappen en duwen.
We komen ‘boven’ bij een wijnhuisje. Er zit daar wel wat volk.
We fietsen terug verder. Alle ja, fietsen is veel gezegd. Het zijn precies muren die we op moeten. Het is onmogelijk om te fietsen. Dus terug stappen en duwen geblazen. De kindjes helpen heel goed mee met duwen. Het is echt wel nodig.
We ontdekken dat we onze extra fles water vergeten zijn in de koelkast op de camping 🙄.
Gelukkig is het vandaag niet te warm. Het is eigenlijk ideaal fietsweer. De wind is in vergelijking met gisteren iets gaan liggen. Maar we voelen er niet veel van omdat we beschermd worden door de bomen.
We zien soms prachtige stukjes natuur.
Volgens een informatiebord zijn er slangen 🐍, kameleons… maar tot grote spijt van Hannes zien we die niet. De klimmetjes die we moeten doen blijven serieuze muren, ik moet meer afstappen dan mij lief is. Af en toe zitten er wel goede fietsstukken tussen. De baas is content met dit gevarieerde parcours.
Deze ochtend heeft Jan boodschappen gedaan voor deze middag. Maar de route gaat plots even uit het nationale park en we fietsen door een dorpje. Daar zien we een restaurantje en we besluiten op restaurant te gaan. De kindjes eten kabeljauw met frietjes en groentjes. Het smaakt precies! De H’tjes eten alles op. Jan eet een stoofpotje met kip en paprika en ik eet een pizza Margarita.
We hebben deze morgen 15 km afgelegd en al meer dan de helft van de hoogtemeters.
Vol goede moed begin ik deze namiddag te fietsen. We rijden terug door het nationale park. Het is er echt rustig fietsen. We zijn echter niet alleen. Er is wel wat ‘fietspassage’ 😀.
Na terug een bergje op komen we op het hoogste punt van de dag, 510 meter. Vanaf dan is het vooral bergaf.
We fietsen langs vakantiehuisjes langs het water. En zo zijn we plots aan onze camping in Vranovská beach. Dit is een heel vakantiedorp met campingplaatsen, huisjes, activiteiten…
Maar die camping staat eivol. We mogen eerst een plekje zoeken vooraleer we inschrijven. Maar er is geen deftig plekje te vinden. Iedereen staat daar op elkaar. Er is geen enkele structuur te vinden voor kampeerplaatsen. We besluiten naar iets anders te gaan. Hannah is heel ontgoocheld. Wel wat begrijpelijk want deze camping is aan het meer, met een glijbaan en heel veel activiteiten. Maar er is geen enkel deftig plekje te vinden. Als troost eten we een ijsje 🍦 🤗.
We rijden 3 kilometer verder naar de volgende kampeerplaats. Dit is een tuin aan een hostel. Het is heel basic maar heel rustig en een prachtig uitzicht op een kasteel.
We spelen nog een potje UNO tot groot plezier van de H’tjes.
Met onze pistolets van deze middag maken we hotdogs 🌭.
De H’tjes spelen nog even in de zandbak en dan is het tijd voor een verhaaltje. Ondertussen is het beginnen regenen. Gelukkig zitten we onder een afdakje 😀☔️.
Nu zal het belangrijk zijn dat we de benen goed laten rusten. Morgen zal opnieuw een zware dag zijn. Hopelijk moeten we wat minder van de fiets. Vandaag was toch de eerste dag in onze hele fietsreizenvakanties dat we zoveel hebben moeten stappen.
Vandaag staat er een serieus windje 💨. Er wordt af en toe een kleine bui voorspeld door onze verschillende weerapps. Het wordt een overgangsdag qua weer, denk ik. De volgende dagen zien er toch wat zonniger en warmer uit.
We kunnen vroeg vertrekken. Én het is nog droog. De wolken zien er wel dreigend uit.
De H’tjes hebben hun warme kleren nog eens uitgehaald. Het is immers frisjes. Jan fietst met zijn t-shirt met lange mouwen en ik begin met mijn t-shirt en regenjas.
De eerste kilometers gaan tergend traag vooruit. Het is bergop en beuken tegen de wind. We volgen verschillende pijltjes dus is Hannes content 😀. Hannah heeft nog wat last van haar wespensteek🐝. Het staat wat dik en rood. Maar ons zalfje zal wel helpen.
We eten een fruitje op een speciale stopplaats voor fietsen, die komen we hier regelmatig tegen.
Ondertussen is het voor mij jas aan, jas uit… Als mijn regenjas uit is, ben ik de stoere beer 🐻, de enige in korte mouwen. Wanneer het te hard druppelt, doe ik mijn jas wel weer aan tot ergernis van mijn co-piloot (goh, we moeten weeral stoppen, ik wist het hé 😜).
Rond 11u30 zijn we in Laa an der Thaya, de laatste Oostenrijkse stad.
We picknicken in een geweldig park. Er is daar een motoriek-pad. Één van de beste speeltuinen van Oostenrijk, vermoed ik. De H’tjes zouden zich echt kunnen uitleven. Maar…er is ook een waterspeeltuin en dat vinden ze veel leuker 😏.
Vlak na de middag bereiken we de Tsjechische grens. Uiteraard worden terug de nodige foto’s genomen 😜.
De wind blijft strak waaien en niet in ons voordeel. We fietsen tussen de open velden dus het wordt nog meer beuken. De weg is een die bestaat uit brokken en stukken. Ik moet mij goed concentreren om het juiste spoor te volgen 🧘♀️.
We rijden door enkel kleine steden. Hannes merkt al snel dat de namen soms moeilijk uit te spreken zijn. Dat Tsjechisch, daar verstaan wij nougatbollen van 🙃.
Na het vele beukwerk stoppen we aan een watermolen in Slup. We drinken daar iets. Het duurt eventjes voor we de menukaart begrijpen 🙄, maar leve Google Translate !
Het landschap blijft golvend. We passeren heel wat zonnebloemvelden 🌻, maar de zonnebloemen zien er wel wat ongelukkig uit vandaag (vooral door de wind denk ik).
De H’tjes zijn ondertussen gespecialiseerd in het zoeken naar ijssalons. En komen we er nu toch wel eentje tegen zeker? Het zijn wel geen bollen. Het is een beetje zoals softijs. Het smaakt wel.
We moeten nog 6 km naar de camping. We rijden door een soort natuurpark. Er staan daar precies allemaal kleine vakantiehuisjes en je kan er wijn proeven. Ja, ook hier zien we heel wat wijnvelden. Er is hier ook een discgolfterrein. In Oostenrijk zagen we dit ook al. Dit is een golfterrein met frisbees. Je moet proberen jouw frisbee in een mandje te gooien. Uiteraard met verschillende moeilijkheden in afstand, in obstakels… ziet er wel tof uit. Na dit leuke baantje moeten we nog even op en neer tot aan onze slaapplaats.
Onze camping is gelegen aan het plaatselijke voetbalveld. Er staan hier enkele kleine huisjes waar je kan in slapen. Daarachter is een veld waar onze tenten staan.
Het is een frisse avond. Het voorlezen gebeurt in de tent. Ik heb zelfs een ondertruitje met lange mouwen aan.
Morgen rijden we verder langs de grens met Oostenrijk (we blijven wel in Tsjechië). De route loopt langs het Nationale park Podyji. Het is nog eens een serieuze klimrit. Er zullen dus niet heel veel kilometers afgelegd worden maar wel heel wat hoogtemeters.
De wind zou morgen minder fel zijn. Helaas blijft de richting nog verkeerd.
Onze route is hier in Tsjechië trouwens volledig bewegwijzerd. Hannes vindt dit uiteraard geweldig. Nu is de gps van Jan niet meer nodig volgens de baas 🤭.
Gisterenavond kwam er redelijk wat wind 💨 opzetten. We waren heel blij dat we in de speelkamer konden slapen.
Vandaag wordt er wel wat regen voorspeld. Bij het opstaan zien we dat de hemel grijs kleurt. Een beetje later begint het te regenen. Mijn goesting om te fietsen is weg. Bij het raadplegen van de buienradar zinkt de moed in mijn schoenen. Stefan vertelt ons dat er een trein is naar Mistelbach. Van daaruit is het nog 26 kilometer fietsen.
We krijgen echter eerst het voorstel om bij de papa van Stefan op bezoek te gaan. Hij is een hobby-kunstenaar. Hij maakt kunst met oude voorwerpen. De werken zijn geweldig én met een vleugje humor erbij. Hij nodigt ons uit in zijn kelder. Daar staan heel wat kunstwerken klaar voor een tentoonstelling binnenkort. Daarnaast heeft hij nog een museum met allemaal oude typemachines. Geweldig!!
Na dit kunstig intermezzo gaan we onze fietsen 🚲 klaarmaken. Het is ondertussen goed aan het regenen ☔️.
We beslissen om de trein te nemen tot in Mistelbach. Den baas is doodcontent, zijn ogen fonkelen.
Net voor de middag, na een klein halfuurtje trein, komen we aan. We twijfelen even om de trein tot aan de eindhalte te nemen. We zouden een hoek afsnijden en in Tsjechië moeten kamperen. Maar…we laten dit even bezinken en eten onze picknick in het station. De H’tjes gaan na het eten op zoek naar geld. Ze zoeken in en onder de automaten of ze iets vinden. Hun buit valt mee: 51 cent. Maar zij zijn heel content 🤗.
De weergoden zijn ons genegen. De regen is gestopt. We gaan dus fietsen.
Het parcours is golvend. We rijden tussen de graan- en de maïsvelden. Hannes zaagt de hele tijd over onze gemiste kans om met de OBB (de Oostenrijkse trein) te rijden.
Op één van onze laatste afdaling is er een probleempje bij de Pino van Jan en Hannah. Hannah is gestoken door een wesp. We hebben een pincet nodig om de angel te verwijderen. Er vloeien wel wat traantjes. Ondertussen krijgt Hannes les in empathie. Het blijft echter een moeilijk woord door hem, hoewel hij zijn best doet om (over)empathisch te zijn voor Hannah 🤭.
Al snel zijn we in Poysdorf. We bezoeken de plaatselijke Spar. De H’tjes kiezen een frisco. Daarna rijden we door naar de camping 🏕️. Het is een camping aan het meer. De zon 🌞heeft haar plaats terug gevonden dus gaan de H’tjes naar het meer. Eerst moeten ze zelf hun tent opzetten. We hebben dit geïntroduceerd de voorbije week. Jan en ik doen normaal alles, maar ze zijn oud genoeg om hun tent zelf een stukje op te zetten.
Wanneer we volledig geïnstalleerd zijn vinden we onze lieverds terug aan het strandje van het meer. Ze vinden het geweldig.
Samen met Jan zwemmen ze nog een stukje in het meer. Ik hoor onze baas niet meer zagen over de trein. Hij wil hier nu een rustdag nemen 🤭😵💫.
Morgen fietsen we naar Tsjechië 🇨🇿. Om in schoonheid afscheid te nemen van Oostenrijk 🇦🇹eten we nog eens Knödel. We zitten opnieuw in een wijnstreek dus drinken we deze keer een fles witte wijn.
Terwijl de H’tjes nog even lezen in de tent genieten wij van de rust. Het is hier echt een fijne camping. Niet te druk, rustig, een plekje om te zitten… De drukkende warmte van gisteren is weg. De regen van deze morgen was niet zo gezellig, maar een korte treinrit heeft ervoor gezorgd dat we wat beter weer hadden en toch nog hebben kunnen fietsen. Me happy!
