Dag 4: Kyllburg – Konz (68 km)

Gisterenavond kregen we nog een onweer ⛈️ over ons heen. Maar het viel heel goed mee. Het ergste stuk ging naast ons. 

Na een goede nachtrust zijn we klaar om richting Trier te fietsen. We beslissen om een klein stukje met de trein te doen vandaag. Net na Kyllburg volgt immers een zeer stevige klim. 

Op 10u34 nemen we de trein. Onze baas is content 😌. Het volgende station (Erdorf) gaan we er al uit. Volgens het weerbericht zou het vandaag droog zijn, maar niets is minder waar. We beginnen de fietsdag met…schuilen voor de regen. ☔️ 

De route loopt de hele dag langs de Kyll en de spoorweg 🚆. We zien dus heel af en toe een trein passeren. Het parcours is golvend en gaat door de bossen 🌳. Het is echt wel een mooie route. We moeten af en toe een kleine omleiding volgens, maar het valt heel goed mee. 

Een klein detail…er waren geen winkels onderweg dus hebben we geen picknick. Ramp o ramp voor sommige mede-reizigers 😂. In Auw an der Kyll zou een restaurant moeten zijn dat open is. Helaas pindakaas…het is dicht op dinsdag. Aan een speelpleintje in de buurt stoppen we toch even om te eten. Onze heerlijke lunch bestaat uit: 2 pistolets met salami, 2 eierwafels, een halve komkommer, nootjes, een banaan en … chips. We eten in het gezelschap van nog Belgen. 

Na onze geweldige picknick fietsen we verder richting Trier. Regelmatig krijgen een bui over ons heen. Dan is het even schuilen en weer doorgaan. 

In Kordel vinden we eindelijk een winkel, de Netto. We slaan wat ongezonde proviand in: chocolade en koeken. Na een nieuwe bui en wat chocolade kunnen we weer verder. 

We rijden langs de burcht van Ramstein, wel mooi. 

En zo verlaten we de Kyllroute en rijden langs de Moselradweg. Het is onmiddellijk een pak drukker op de baan en op de fietspaden. 

Na een nieuwe bui rijden we Trier binnen. Uiteraard moeten we eens langs de Porta Nigra passeren. 

In de zoektocht naar een ijsje klinkt plots mijn naam. Nora, vriendinnetje van Hannah en Aron blijken ook in Trier te zijn. Na een snelle, fijne ontmoeting zetten we onze weg richting het ijssalon verder. Hannes en ik eten een spaghetti-ijsje. Dit hebben we al vaak op de kaart zien staan hier in Duitsland. Dit is eigenlijk gewoon ijs in spaghetti-sliertjes. Niet zo heel speciaal. 

We beslissen om de camping in Konz te nemen vandaag. Het laatste stukje mag la principessa bij mij op de fiets. Ze bewijst dat ze echt heel goed kan meetrappen. Na enkele omleidingen geraken we op de camping. ⛺️ 

We krijgen een plekje met zicht op de Moesel, een heel mooi plekje. 

We hebben lang gefietst vandaag, dus kookt Jan niet zelf. We gaan op restaurant bij de camping (neen, de H’tjes zijn er nog niet in geslaagd om 24u geen ruzie te maken 🫣). Het was echt lekker. 

Tijdens het eten komen we nog 2 bekenden tegen, Miel en Kobus. Zij tonen Hannes hoe hun drone werkt. Dit staat alvast op zijn verlanglijstje voor zijn verjaardag 🎁. 

Het eten was trouwens heel lekker. 

Morgen fietsen we langs de Saar. Het profiel is plat. En we zullen ook wat dorpjes/steden tegenkomen mét winkels. 

We hebben geen exacte afstand vandaag. De kilometerteller is kapot. 

Morgen wordt een zonnige dag voorspeld, zonder regen. Laat ons hopen 🤞. 

Tschüss 👋!

Dag 3: Gerolstein – Kyllburg (30,74 km)

Een dagje vertragen, zo zou je het wel kunnen noemen, vandaag. Een heel jaar versneld leven, dwingt soms tot zo’n momenten. Vandaag (en misschien wel andere dagen ook) is zo’n dag. 

Gisterenavond lag ik vroeg in de tent. Ik sliep sneller dan de H’tjes 🥱😴.  Jan keek in de bar naar de finale van het EK. Jammer genoeg won de verkeerde ploeg voor mijn pronostiek 🫣. 

Deze ochtend beslist Jan om niet naar Trier te fietsen maar naar Kyllburg, een tochtje van rond de 30 km en vooral stroomafwaarts. Goede beslissing van Jan (ik vind beslissingen maken nogal moeilijk 🫣). 

We ontbijten op het gemak. Moeder heeft een pijl naar Auberg gezien (0,4 km) stappen en wil dat graag nog eens doen. De H’tjes (vooral Hannah) zagen en klagen. Maar eenmaal het oudste H’tje weet dat het met pijltjes is, wordt hij heel enthousiast. En wanneer het jongste H’tje ontdekt dat het een avontuurlijke wandeling wordt, kunnen we haar niet meer bijhouden. Ze springt van de ene rots naar de andere. Ze overtuigt Jan en Hannes om helemaal op de rots te klimmen. Ze moedigt zelfs Hannes aan 🙃. 

Na de wandeling vertrekken we richting Gerolstein. Het is bijna middag. Er worden boodschappen gedaan en dan richting de speeltuin gefietst om te picknicken. Opnieuw veel gemor, maar wanneer de H’tjes zien dat ze er waterspeeltuin is én dat we vlakbij de rivier, de Kyll, zitten, kunnen ze niet snel genoeg van de fietsen springen. 

Rond 13u vertrekken we echt. Eindbestemming: Kyllburg (oké, ik zal mij weer niet van mijn beste kant tonen, maar ik weet nu dat we de Kyllroute volgen en daardoor langs de Kyll rijden..🫣). 

We rijden de hele tijd langs de spoorlijn Gerolstein-Trier en de rivier de Kyll. We rijden stroomafwaarts dus gaat het vooral bergaf. Af en toe volgt een kleine helling. We fietsen door kleine dorpjes en door het bos. Het is wat warmer dan de vorige dagen. Dus de passages tussen de bomen 🌳 zijn meer dan welkom. We hebben een fan onderweg. Een wat oudere dame vindt ons ‘toll’. Later op de weg komen we haar nog eens tegen. Hannes zingt🎤 tijdens het fietsen ‘we will rock you’. En onze fan zingt/support mee vanop een bankje. In Sankt-Thomas stoppen we voor een fruitje 🍌🍏🍎.

In Kyllburg wacht ons een stevig klimmetje naar de camping om dan nog een serieus af te dalen naar de rivier. We hebben een plekje vlakbij de rivier. Het weer is zalig. De H’tjes spelen nog wat in de rivier.

Hannah trekt zich terug in de hangmat om te lezen. Hannes zit bij ons. Jan kookt en ik schrijf de blog. 

Het is een hele fijne dag. Ik geniet echt. Lang geleden dat ik mij nog eens zo zen 🧘 gevoeld heb. Er mogen nog van veel van de dagen komen. 

Morgenochtend wacht ons een stevige klim daarna is het rustig fietsen tot Trier. Door de overstromingen van juli 2021 zijn redelijk wat fietspaden en spoorwegen weggespoeld. Ze zijn die geleidelijk aan aan het herstellen. Vooral het stukje van de volgende dagen zou nog niet helemaal hersteld zijn. We zien wel. 

Nu eerst rusten en genieten van het uitzicht en de rust. 

Tschüss! 👋

Dag 2: Bütgenbach – Gerolstein (58,7 km)

Na een rustige nacht maken we ons op het gemak klaar. Om kwart voor 10 zijn we klaar om te vertrekken. 

Tot aan de grens van Duitsland 🇩🇪 gaat het nog gestaag omhoog. Vanaf dan is het vals plat…naar beneden. We fietsen op een ravel (oude spoorlijn). Elke kilometer staat aangegeven. Uiteraard maakt Hannah er een wedstrijdje van. Wie het eerst over de denkbeeldige lijn is, wint. Hannes en ik doen niet echt mee met de wedstrijd, maar af en toe verrassen we de andere Pino door net voor de lijn hen voorbij te steken (hoewel de Pino van Hannah dit anders beweert 😂). Animo verzekerd dus!

Af en toe nemen we wat rust. Er staan zalige zit/ligbanken langs de route. Dit zou niet misstaan in onze tuin 😀. Tijdens het feesten rust Hannah ook eens. Check de foto 🙃🦩.

‘s Middags stoppen we aan de Kronenburg See. Jan en ik chillen op zo’n zit/ligbank en de H’tjes spelen in de waterspeeltuin en op het beachvolleybalveld. 

Na de middag rijden we niet echt meer op de ravel maar wel op rustige wegen. Het afdalingsfeest is gepasseerd. Nu gaat het op en af. Het valt al bij al wel mee. Mijn compagnon doet het nog steeds geweldig. Ook Hannah trapt heel goed mee 😀. We komen nu ook enkel dorpjes tegen, wat ik wel fijn vind. Gisteren en deze ochtend zagen we enkel bomen 🌲🌳. 

Onze drinkflessen zijn leeg. Op zondag is er echter niets, maar dan ook niets van winkels open in Duitsland.  We vragen dan maar onderweg om onze flessen te vullen. De mensen zijn altijd vriendelijk (of hebben compassie met ons🙃). 

In Pelm stoppen we nog even aan een speeltuin, Hannah moet even haar energie kwijt kunnen. Enkele kilometers verder rijden we Gerolstein binnen. In ons boekje staat dat er een goed Italiaans ijssalon is bij het binnenrijden. We nemen de proef op de som. Het heeft gesmaakt. Ik krijg mijn ijsje niet helemaal op en Hannes vindt het geweldig om de rest op te eten. Een serieus eerste hoogtepunt van de vakantie voor hem 😂. 

Onze camping ligt in Gerolstein, maar bovenaan de stad. Waarom liggen die campings altijd zo hoog?! We moeten dus nog even klimmen. 

We staan op een rustige, kindvriendelijke camping. Terwijl Jan naar de koers kijkt, ga ik minigolfen met de H’tjes (uiteraard onder bepaalde voorwaarden, remember vorig jaar 🫣). Maar ze doen het voortreffelijk. Uiteraard ben ik de winnaar, maar ik mag dit niet te luid zeggen 🫢. 

Hannah gaat deze avond naar de minidisco en Hannes wil graag nog mega-stratego spelen. 

Onze volgende camping is in Trier. Dit wil zeggen dat we heel wat kilometers voor de boeg hebben. Maar we bespreken dit straks nog wel eens ☺️. 

Tschüss 👋

Dag 1: Oostakker – Bütgenbach: 50 km

Gisteren heb ik mij gehaast om het wondermooie boek ‘Al het blauw van de hemel’ uit te lezen. Zoek je nog goede vakantielectuur dan is dit echt een aanrader. 

Rond 7u15 komt de Verhelst-familie tot leven. De fietsen staan al klaar in de garage. Enkel wat kleine zaken moeten nog in de zakken gestoken worden. 

Om 8u15 bellen we aan bij Maria voor onze overschotjes en de obligatoire vertrekfoto 📷.

De weg naar het station kunnen we al goed (de jongens toch, mijn oriëntatietalent is niet zo goed). We komen mooi op tijd aan in Gent Sint-Pieters. We hebben nog tijd om ontbijt en de krant 📰 te kopen. 

Om 9u25 vertrekt onze trein naar Eupen. We geraken er vlotjes op. Het wordt een rustige rit: lezen, slapen en een kleine beetje kaarten. 

Tegen de middag arriveren we in Eupen. Dan begint het echte werk. 

Aan de Vesderstuwdam picknicken we. 

Er staan nog 30 km en heel wat hoogtemeters op het programma. Uit ervaring weet ik dat de eerste dagen altijd pittig zijn. Mijn conditie is nog niet top. Hoewel ik dit jaar veeeeeeeel beter voorbereid ben (ik liep in april de 10 miles 🤩). Maar het is een lastige dag. 

We rijden door de bossen van de Hoge Venen. Het is er echt wel rustig. Ik hoor mezelf dan ook de hele tijd hijgen 🫣. We gaan tot 642 meter. Toch al eens de moeite. 

Na Sourbrodt rijden we langs de Vennbahn naar Bütgenbach. 

Mijne compagnon doet weer voortreffelijk werk. Zelfs een technisch probleem kan hem niet stoppen. De ketting van de Pino lag verkeerd. Maar handige Jan heeft dit in een tijd van niets weer hersteld. 

Ondertussen loopt er een challenge voor de H’tjes: 24u lief zijn voor elkaar 😇😂. Dit wil zeggen geen ruzie maken, geen woorden als ‘idioot’ gebruiken en zeker niet ‘vechten’. Als dit lukt gaan we op restaurant. Dag 1 is het alvast niet gelukt. Maar…ze doen wel hun best. Jan en ik mochten al genieten van de verschillende personages van FC De Kampioenen 😅. Blijft toch top-entertainment. 

We staan nu op de camping in Bütgenbach. Ik hoop dat we niet naar beneden rollen tijdens het slapen, de grond is niet echt plat. 

We genieten nu even van de rust. 

Bis Morgen 👋

Finally

We zijn vertrekkensklaar…enkel de belastingsbrief nog… ;-).

De grote vakantie is al even aan de gang. Maar een echte vakantie is het nog niet geweest. Verhuizen en schilderen op school zorgt voor wat overuren op de school. Daarnaast was het nog eens tijd voor de grote kuis. Ons huis wordt voor eventjes terug verhuurd. Dit brengt ook heel wat stress mee (voor mij dan toch…mijn wederhelft denkt daar anders over :-)).

De planning is ook een paar keer gewijzigd. Plan 1 was om te vertrekken op woensdag, maar de Thaise avond in onze straat willen we echt niet missen. Kannita, onze Thaise buurvrouw, kan heerlijk koken. Sinds een aantal jaren kookt ze voor onze straat (wil je zelf eens proeven, ga dan zeker eens langs bij https://afoodaffair.be/). Plan 2 was om vandaag (12 juli) te vertrekken, maar het weer hield ons tegen. Er werd heel veel regen voorspeld. Dit gaf mij nog even de tijd om wat verder op te ruimen en in een boek te beginnen (Al het blauw van de hemel –> een aanrader). Ik hoop stiekem om het deze avond uit te hebben, maar ik vrees ervoor…

Maar morgen zijn we dus weg. We zouden graag om 9u25 op de trein naar Eupen zitten. Vandaar hebben we nog een stevig rit voor de boeg naar Bütgenbach, waar we voor de eerste keer onze tenten zullen opzetten.

Als alles goed verloopt, probeer ik terug dagelijks een verhaaltje te posten.

Nu ga ik mij nog een beetje verder verliezen in mijn boek :-).

Back home

Kaprijke – Oostakker (30 km)

Deze nacht moest ik gelukkig mijn matje niet opnieuw opblazen, we hadden allemaal een matras :-).

‘s Morgens worden we verwend door Jan, hij is naar de bakker geweest. Voor de mama’s (tante Leen en mezelf) heeft hij een taartje mee. Dat taartje verdwijnt in de buik van … Hannes (onze omnivoor). Terwijl de kindjes buitenspelen maken wij (lees: maakt Jan) de fietsen klaar. Rond half 11 kunnen we vertrekken. We worden professioneel uitgezwaaid.

Wie fietsen met de knooppunten terug naar huis. De hele vakantie is Hannes onze gids. Jan heeft steeds de knooppunten opgeschreven en Hannes gidst ons langs de Vlaamse wegen. Vandaag is Jan echter een paar nummertjes vergeten opschrijven…een kleine oorlog ontspringt zich tussen vader en zoon.

Ondertussen fietsen we door de Lembeekse bossen en door het ruime gebied van Evergem. Aan het kasteel van Wippelgem stoppen we kort voor een snelle Jelle (peperkoek uit de AH ;-)).

Het volgende om naar uit te kijken is de overzetboot in Langerbrugge. Maar vooraleer we de oversteek maken, gaan we op restaurant. A Poppa is een Italiaans restaurant vlakbij. Nadat we ons energiepeil terug opgekrikt hebben, komt het hoogtepunt van de dag voor Hannes, de boot.

Eenmaal aan de overkant zijn we bijna thuis. O ja, de wind was ook vandaag niet onze vriend. We zouden kunnen overwegen om de volgende vakantie eens gewoon met de wind mee te fietsen en zien waar we geraken. Dan kan ik niet klagen en zagen over de wind ;-).

Het zit er weer op, onze mini-vakantie. Het deed deugd. Eens niet teveel moeten nadenken, mijn hoofd wat leegmaken… Morgen roept de plicht alweer. Dus…Anke out :-).