janankehanneshannah

Vias-Plage – Frontignac: 54 km

Deze ochtend is het terug alles opruimen. We moeten Hannah haar zwembril nog zoeken, maar we vinden die gelukkig snel aan het zwembad. Blijkt nu ons karretje een platte band te hebben, dus moet dit euvel eerst nog verholpen worden. 

Rond 10u15 zijn we weg. 

Het is een vlakke rit langs de Middellandse zee. We rijden bijna de hele tijd op afgescheiden fietspaden én ze bollen goed. 

We doen boodschappen in Agde, een vrij drukke stad. 

We picknicken aan het strand van Cap d’Agde, een rustig strand aan de Middellandse Zee. Jan moet absoluut een plekje in de schaduw hebben en zet de tarp. Toch wel een handig ding! We zitten de hele tijd in de schaduw. Het is vrij warm en het zand is echt heet. Hannes doet aan pootje baden, Hannah waagt zich (uiteraard) volledig in de zee. Jullie begrijpen wel dat onze middagpauze ietsje uitloopt vandaag 😀. 

Het fietspad is top. We passeren regelmatig een toilet, hoewel ik (of beter we) er geen gebruik van maak, vind ik dat geweldig. Tijdens de middagrit valt onze prinses in slaap voor een schoonheidsslaapje, het is te zeggen, een slaapje van zo’n anderhalf uur. De gele-auto-wedstrijd wordt dan even stilgelegd. We passeren in tussentijd echt heel veel gele auto’s. Aangezien de Franse post gele auto’s heeft, komen we er echt veel tegen. In deze streek zijn er dan ook nog eens gele bussen 😀. Maar het reglement is streng. Laat ons zeggen, voor de ene iets strenger (lees: voor papa) dan voor de andere. 

Hannes laat weten dat hij geen cadeautjes meer wil voor zijn verjaardag, hij wil enkel geld. Hij wil een echt kraantje kopen. Sponsors: wees welkom 😀. 

Ondertussen cruisen we verder door Sète, een toeristische stad gelegen aan de zee. Sète heeft ook een haven. We zien daar enkele cruiseschepen liggen. 

We fietsen verder door Frontignan. We zien daar twee vrij grote motorbootjes met achteraan iemand op met een schild en een lans. Het is de bedoeling dat ze elkaar met de lans in het water duwen. Ziet er echt tof uit. We blijven even kijken. 

In Frontignan-plage is het tijd voor een echt ijsje. Als we zo elke dag ijsjes blijven eten, gaan we nog failliet gaan 😉. We doen er onze boodschappen en fietsen naar onze camping. Het is een camping à la ferme. Hannah maakt kennis met haar nieuwe vriend, de hond. Ze moet een dennenappel gooien en de hond brengt hem gewoon terug. Ook Hannes waagt zich even aan het spelletje. Het zal ooit nog goed komen de vriendschap tussen de H’tjes en een hond. 

We eten op een overdekte picknickplaats. Altijd fijn als er zo’n plaatsen voorzien worden. Morgen blijven we verder cruisen langs de Middellandse zee. Op het einde van de dag trekken we terug landinwaarts. 

Deze avond ontpopt Jan zich tot ‘bandenfluisteraar’. De band van het karretje kan wel wat plakkertjes gebruiken 🫣. Hopelijk redt de band het tot maandag of tot we onze favoriete winkel nog eens tegengekomen…den Decathlon. We zouden ons beter laten sponsoren door hen 🤣. 

À demain 😘!

Vandaag geen fietskilometers. Platte rust, of toch bijna. 

Na een moeilijke nacht (veel nachtmerries van Hannes) kom ik echt laat uit de tent. Goh, mag ook wel eens 😉. 

De H’tjes zijn al aan het werken voor school. Eerst werken, dan ontspanning. 

Ze hebben gisteren al beslist om tegen 10u25 aan het zwembad te gaan dat opengaat om 10u30. 

Het schoolwerk verloopt bij de ene al iets enthousiaster dan bij de ander 😳. Na de inspanning volgt de ontspanning. De H’tjes vertoeven de hele voormiddag in of aan het zwembad. De aquafun was niet voor kindjes, maar de sungames daar mochten ze wel aan meedoen. Ook Jan en ik hebben ons gewaagd aan het gooien van een tennisbal naar andere tennisballen op een potje. Het resultaat was niet zo geweldig maar we hadden wel dikke fun 😀. 

Terwijl de H’tjes aan het zwemmen zijn, installeer ik mij in een zetel. Ik lees en slaap wat. En Jan, die doet boodschappen, maakt eten klaar én amuseert zich in het zwembad met zijn lieverdjes 😍.

Na het middageten zitten de H’tjes onmiddellijk weer in het zwembad. Die twee hebben veel plezier!

Om 15u staat waterpolo op het programma. De H’tjes en Jan zijn de enige kandidaten. Ze spelen een partijtje papa tegen de H’tjes. De H’tjes winnen vlot met 10-5 🤩. 

Na het zwembad plezier trekken we er even op uit. We gaan naar het strand van de Middellandse Zee. Nu we hier zijn, moeten we dat ook eens gedaan hebben. 

Hannes, onze strandman, begint onmiddellijk met emmertje, schopje en het zeewater te spelen. 

Hannah heeft haar zwembroek niet aan, ze zou toch niet in de zee zwemmen. Ze ontdekt echter dat de zee al warm is en duikt met haar voetbalshort de zee in. 

De dag is supersnel gepasseerd. Ook onze kleren zijn terug gewassen. 🤩🤩🤩. 

Morgen fietsen we verder. Het wordt een vlakke rit richting een camping opnieuw niet ver van de zee 🌊. 

À demain 😘!

Bize-Minervois – Vias-plage: 74,41 km

Deze nacht werden we getrakteerd op nog wat onweders en veel regen. De H’tjes hebben heel goed geslapen, ze hebben niets gehoord. Mijn nachtrust was iets minder. 

Deze morgen is alles nat. En er zitten overal slakken aan de tent. We huren Hannah in als onze professionele slakkenverwijderaar. Ze worden netjes terug in hun natuurlijke habitat gezet. 

Rond 10 uur zijn we vertrekkensklaar. Deze camping is echt een aanrader! Er staat op deze camping een echte Columbus. Een Nederlands gezin trekt een jaar rond met een omgebouwde bus 🚌. 

Vandaag fietsen we bijna de hele dag langs het Canal du Midi. Dit is een populair fietstraject in het Zuiden van Frankrijk. Je zou denken dat dit een geweldig fietspad is, maar niets is minder waar. Er zijn in het verleden projecten geweest om dit fietspad te verbeteren. Hier en daar is dit gebeurd maar niet overal. Sommig stukken zijn over aardeweggetjes, anderen over steentjes…er is veel variatie 🤣. Maar ik vind het een beetje vreemd dat dit toch wel populair is, terwijl stukken er vrij slecht bij liggen. 

In Truilhas komen we (eindelijk, volgens Hannes) aan ons ‘jaagpad’. 

We fietsen zonder veel tegen te komen tot in Capestang. Daar gaan we even van het pad om te picknicken. We vinden daar een uitdagende ‘aire de jeux’. Hannah dolgelukkig. 

Na het eten beslissen we om de camping te nemen die Jan op het oog had aan de Middellandse Zee. We hebben dan nog 40 km voor de boeg.

Het is nog zo’n 15 km tot aan Bézier. Het parcours blijft ‘uitdagend’. We passeren ondertussen regelmatig enkele pleziervaartuigen. De H’tjes zwaaien en er wordt heel veel teruggezwaaid. 

We passeren de Malpas-tunnel. Dit is een tunnel voor de boten. De fietsen kunnen er niet door, maar voetgangers wel. De H’tjes springen van de fietsen en gaan door de tunnel. Ze vinden het superleuk dat ze alleen op pad mogen. 

Rond Bezier wordt het drukker, zowel op als naast het kanaal. We passeren langs de 9-delige sluis. De H’tjes zijn in de wolken. Ondertussen vullen wij de flessen met fris water. Het weer is aangenaam. Zo’n 25 graden en de hele tijd zon 🌞. 

We fietsen verder langs het kanaal. Onderweg stoppen we nog voor een ijsje voor de H’tjes en een wafel voor Jan en ik. Zo kunnen we er weer tegenaan. Ja, we gaan voorbij de 70 km. Het parcours is vlak, maar er staat wel wat wind, en niet echt in ons voordeel. 

Dan komen we in de buurt van de Middellandse Zee. Het staat hier vol, maar dan ook vol van de campings. Bij elke camping die de H’tjes zien, willen ze stoppen omdat die zoooooo cool is. Jan heeft echter al een keuze gemaakt (gelukkig). We kiezen voor een 5 sterren camping aan de zee in Vias. Wanneer we toekomen is het pokkedruk. We hebben keuze uit 3 plaatsen. Uiteindelijk beslissen we om een andere camping te nemen. Het is er veel te druk en je zit dicht opeen. We nemen Jan zijn 2de keuze. Een camping met zwembad, maar niet aan het strand. Blijkt deze camping een schot in de roos. Het zwembad heeft glijbanen én is deze avond nog open tot 19u (de andere heeft geen glijbanen en sluit om 18u30). Het is hier veel rustiger. Onze plek is ook groter. Voor we goed en wel geïnstalleerd zijn, zitten de H’tjes al bommetjes te doen in het zwembad. 

Na het zwemmen eten we iets in het restaurant, het is immers al laat.

Hannes ontdekt dat er animatie is (wat Jan en ik al wisten). Hij heeft zijn programma voor morgen al samengesteld 😂: Aquafun – sungames – waterpolo. Ik ben benieuwd of we de Middellandse Zee nog zullen zien. Mocht je het nog niet door hebben. We nemen hier een rustdag 😀. 

We zijn aan het einde van de Basken-Katharenroute gekomen (toch het stuk dat wij volgen). De volgende dag volgen we Eurovélo 8. Dit is een route met wegwijzers, mijn co-piloot zal content zijn 😉. 

À demain 😘!

Caunes-Minervois – Bize-Minervois: 48,28 km

Deze ochtend zijn we vroeg klaar. Het opruimen loopt vlotter en vlotter, ja dat mag ook wel na 49 dagen 🤣. 

Rond 9u20 zijn we vertrekkensklaar. 

We brengen eerst een bezoekje aan de kerk. We kunnen in de kerk en een stukje van de abdij is open voor bezoekers. Het is wel eens de moeite. 

We steken terug een kaarsje aan. 

Wanneer de uit de kerk willen, blijkt die op slot. Na wat zoeken vinden we een andere uitgang. Stel je voor: opgesloten in het Huis van God (Amen 🙏). 

Vanuit Caunes fietsen we verder langs de wijngaarden door Félines-Minerva. We zien dat het voor ons heel donker wordt. Er is slecht weer op komst. In de verte horen we het al donderen. De volgende 8 km gaan omhoog.

Net wanneer we in het gehucht Camplong aankomen begint het te gieten. We schuilen onder de sparren. Er breekt een ongelooflijk onweer los met alles erop en eraan. Heel veel regen, bliksem en donder. We staan daar bijna een uur. Een mevrouw stopt om te vragen of we mee willen naar het vorige dorp, maar onze fietsen zouden dan ook mee moeten. Nog een andere chauffeur vraagt of alles oké is.

Rond 12u besluiten we om het erop te wagen. De regen is aan het minderen, maar vooral het onweer is verder weg. Als we terug fietsen, begint het opnieuw meer te regenen. Het probleem is dat we geen schuilplaatsen meer tegenkomen en het volgende stadje/dorp ligt op 12 km. Én we moeten nog 6 km omhoog. Als echte flandriens fietsen we verder. De H’tjes zijn superflink. Ze zagen geen enkele keer. Wanneer we boven zijn, is het uitzicht fenomenaal, zelfs in de regen. Veel foto’s hebben we niet genomen, want het regende te veel 🫣. 

De weg naar Minerve is prachtig. We fietsen langs de gorges, echt geweldig. 

In Minerve kunnen we in een mooi, stenen bushokje (eindelijk) eten. We horen het nog regelmatig donderen. De regen is al flink geminderd. 

We bezoek Minerve niet, maar we zien het oude Katharenstadje van aan de rand. 

Na ons middageten (om 14u) fietsen we verder. Het gaat vooral bergaf, sommige stukjes gaan nog even omhoog. We fietsen via La Caunette, Aigues-Vives en Agel naar Bize-Minervois. Daar ligt onze camping. Af en toe krijgen we nog wat regen over ons. De donder blijft ons wel achtervolgen. 

De camping wordt uitgebaat door een Belg uit Rochefort, die goed Nederlands praat. 

We vragen een plekje voor fietsers. We krijgen een upgrade van onze campingplaats: we krijgen een grote plaats met frigo en overdekte picknickplaats. We kunnen alleen maar content zijn. 

We drinken een heerlijk wijntje van een plaatselijke wijnboer, dik verdiend zou ik zeggen 🤣. 

We eten cassoulet. Jan is fan van die plaatselijk bereide gerechten. Hij wou dus perse cassoulet eten. Uiteindelijk viel het nog behoorlijk mee, maar het zal mijn favoriete gerecht niet worden…

Deze avond is het droog. De H’tjes liggen in hun tent. Nu kunnen wij even chillen. 

À demain 😘!

Carcassonne – Caunes-minervois: 31,75 km

Deze morgen zijn we al vroeg klaar. Het idee is om eerst naar de oude stad te gaan en het kasteel te bezoeken en dan onmiddellijk vertrekken met de fiets. De fietsen mogen op onze kampeerplaats blijven. 

In 10 minuutjes staan we bovenaan in de oude stad. Dat is toch iets indrukwekkend! We struinen nog even rond in de straatjes. We kunnen maar vanaf 10u het kasteel bezoeken. Op de toeristische dienst wordt ons verteld dat ik gratis met de lerarenkaart binnen mag, maar dit blijkt enkel voor Franse leraren…discriminatie?

Het bezoek is echt top. De H’tjes vinden het precies ook wel leuk. 

De uitzichten vanaf het kasteel zijn machtig 🤩. 

Terug op onze kampeerplaats zien we dat mijn achterband opnieuw plat is. Jan repareert die nog eens. Het gaat steeds sneller en sneller 🫣. Rond 12u kunnen we echt vertrekken. 

De route leidt ons door de ‘nieuwe’ stad. Maar je kan het al raden…ik voel mijn band terug leeglopen. Een bezoek aan een fietsenmaker dringt zich op. De pino heeft een nieuwe binnen-en buitenband nodig. 

We vinden kortbij een fietsenmaker. Die man offert een stuk van zijn middagpauze op om ons te helpen. Met filmpjes van Jan, slaagt hij erin om het wiel te repareren (blijkbaar is een band bij een fiets met een rohloff-versnelling niet zo evident om te vervangen). 

Hannes heeft ondertussen honger. En als hij honger heeft dan moet hij snel eten hebben…🫣. 

Samen met de H’tjes ga ik een belegd broodje zoeken. Hannah en ik eten een hamburger, Hannes krijgt eindelijk zijn belegd broodje waar hij al zo lang achter zaagt. 

Rond half 2 kunnen we vertrekken. Jan eet al fietsend, ‘t is soms toch een echt held hé 🦸‍♂️. 

We hebben de keuze: of we volgen de hele tijd Canal du Midi of we volgen het boekje. We kiezen voor het boekje omdat we meer zullen zien én omdat de route langs het kanaal er niet altijd evengoed bij ligt.  

We moeten onmiddellijk omhoog uit Carcassonne richting Villemoustaussou. Het is een vrij drukke baan. Daarna komen we op kleinere baantjes. Het blijft steeds omhoog gaan. We fietsen bijna 10 km in niemandsland. We zien enkele verlaten huizen, maar dat is het. We fietsen tussen de wijngaarden. De uitzichten zijn alweer prachtig. 

We doen onze boodschappen in Villeneuve-Minervois, een gezellig stadje. Van daar fietsen we verder tot in Caunes-Minervois. 

Aan de rand van de stad is een kleine camping municipal. 

Morgen moeten we de kerk nog ontdekken, die blijkbaar de moeite is. Ook het marmer van hier wordt geroemd. 

We zetten onze tenten op. Volgens de locale wordt hier deze avond en nacht veel regen voorspeld. We hebben alvast de tarp over onze tent gespannen. Het is hier de hele dag terug warm geweest, 26 graden. De volgende dagen worden er regelmatig ‘showers’ voorspeld. Dit was de voorbije dagen ook zo, maar we hebben tot nu toe vrij veel geluk gehad. 

Morgen fietsen we verder richting Narbonne. 

Op vakantie moeten we soms creatief te werk gaan. Er zijn vriendjes die verjaren, collega’s die op bosklassen gaan…en we willen er stiekem ook een beetje bij zijn. Vandaag was het de verjaardag van een vriendje van Hannah. Via mijn lieve collega hebben we snoepjes gegeven en een filmpje doorgestuurd. Hannah heel blij en het vriendje ook 😀. Je ziet dat ik op de fiets wel wat tijd heb om na te denken 😀. 

À bientôt 😘. 

Mirepoix – Carcassonne: 56 km

Gisterenavond kregen we het gezelschap van muggen, maar echt veel muggen. Onze citronella-bar hielp niet echt…

Deze ochtend zijn we vrij vroeg wakker. Hannah is alvast in haar nopje, we weten dus weer wat ons te wachten staat 😳. 

Jan is al vroeg naar de bakker geweest. We kunnen dus vroeg ontbijten. De tenten zijn vrij snel opgedroogd, er is al heel wat zon. Ja, de tenten zijn elke ochtend vochtig. Het is dus niet van de regen ☔️ 😉. 

Rond half 10 en na al wat ruzies zijn we klaar om te vertrekken. 

Onze eindbestemming: een tuin in Carcassonne. 

We volgen het routeboekje niet vandaag. Het boekje is de Katharen-baskenroute en die passeert langs heel wat dorpjes/steden die belangrijk waren in die tijd. De route doet heel wat hoogtemeters. Jan heeft een nieuw ‘speeltje’. Hij zoekt een route via Komoot. Die gaat over wat vlakkere wegen én is korter. 

In Mirepoix rijden we op een voie verte. Als we de route bekijken gaat die tot in Bram, net als onze oorspronkelijke route. Tijdens onze fruitpauze verandert Jan, onder aanmoedig van Hannes de route alsnog: de voie verte volgen tot in Montreal en dan de route tot in Carcassonne. Én we hebben niet veel hoogtemeters ☺️. 

We fietsen bijna in één dalende lijn naar Montréal. De uitzichten die we hebben zijn geweldig. De Pyreneeën liggen achter ons, naast ons heel wat wijngaarden en in de verte zien we het centraal massief. De zon is ook van de partij, dus ik ben content. 

Net voor Montréal verlaten we de voie verte. De volgende anderhalve km is in stijgende lijn. Wanneer we boven komen, zien we een winkel die open is. We profiteren ervan om wat zalm en kruidenkaas én een fris drankje te halen voor onze picknick. 🤩. 

Na de middag heb ik nog eens pech. Platte band, op juist dezelfde plaats als de vorige keer. Het gaatje is snel gedetecteerd dus binnen de 20 minuten kunnen we weer vertrekken. 

We volgen weer ons routeboekje, Hannes content 😉. 

Via Arzens, Alairac en Lavalette fietsen we Carcassonne binnen. 

We fietsen onmiddellijk door naar Dodo vélo, onze kampeerplaats. Een prachtige tuin met uitzicht op het kasteel van Carcassonne. 

We installeren ons en gaan eens kijken naar de oude stad. De gastvrouw geeft ons nog een adresje mee van een lekker ijssalon. 

In 10 minuutjes staan we te voet boven. Het is toch iets schoons hoor. Wanneer we ons ijsje krijgen, begint het plots te gieten, te onweren…. We schuilen in het ijssalon. Het ijsje is heerlijk!! De kindjes mogen nog de pot van het mango-ijs uitlikken. Hoe tof is dat!

Wanneer het wat minder regent, keren we terug naar onze camping. Samen met Hannah ga ik nog naar de winkel. We vinden samen goed onze weg. 

Na het eten praten we nog even met onze mede-kampeerders. 

Het is hier echt gezellig. Een goede douche, een keukentje, een toilet (met zaagsel 😉). 

We bekijken nog wat we morgen doen. Misschien nog eens de oude stad bezoeken. 

À demain😘!