janankehanneshannah

Ljubljana – Prebold: 61 km

Deze ochtend is het al vroeg warm. De H’tjes hebben goed geslapen in hun nieuwe tent. 

We hebben nog meloen met ham van gisteren dus eten we dit als ontbijt, aangevuld met boterhammen. Hannes heeft geen honger, vreemd. Ik denk dat hij nog wat moe is. 

Ik doe nog een babbeltje met de Franse vakantiefietsers, gezin met 2 kinderen die zelf fietsen. We hebben ze voor de eerste keer in verona gezien. En nu opnieuw. Toch wel grappig. 

Rond half 10 vertrekken we. Het is parcours is vandaag vrij vlak om te starten, daarna moeten we een berg over en dan mogen we naar beneden sjezen. 

Hannah start bij mij op de fiets. Ik heb de hele ochtend gekwek aan mijn oren 😂. Ik denk dat ik alle mopjes uit haar moppenboek gehoord heb. Soms moet ik toch wel eens lachen 😜. Hannah is enorm bezig met wat ze wil worden. Vandaag gaat het over het begeleiden van raften, klimmen…outdoor sporten dus. 

Onze boodschappen doen we in een kleine Mercator waar we onze Franse vrienden opnieuw zien. We kopen daar een fles water van het merk Jana, overal in Slovenië zie je Pogacar reclame maken voor deze flessen water. Zouden wij nu ook beter en sneller kunnen fietsen 💦🚵‍♀️?

We fietsen nog een klein beetje verder tot we een goed plekje in de schaduw vinden. Aan een bushokje stoppen we. Die zijn hier echt ruim. De pistolets met mozzarella en tomaat 🍅smaken bij mij 😉. 

Deze middag moeten we tot 600 meter klimmen. Er gebeurt een fietswissel. Hannes komt bij mij want we moeten omhoog ⬆️. 

Het is warm 🥵. Gelukkig is er af en toe een windje en ook wat schaduw. Wanneer we boven zijn, is het uitzicht fantastisch 🤩. 

In het begin van de afdaling stoppen we in Trojane. Het is daar heel druk. Ze verkopen daar een soort van Boules de Berlin die heel populair zijn. We zien mensen met zakken en doosjes buiten komen. Jan wil toch wel eens proeven en koopt er 2. Ze zijn echt heel groot, maar wel lekker. 

Na deze korte tussenstop, dalen we verder. Dit stukje is echt genieten: mooi uitzicht, niet veel moeten trappen (we halen een topsnelheid van 55 km/u), een windje 💨. De Max gewoon. 

We dalen zo af tot aan de camping. We passeren hier heel wat hopvelden. Blijkbaar is dit een streek waar er bier gebrouwen wordt 🍺 🍻.

We zitten op een superrustige, kleine camping. De helft zijn Nederlanders. Er is eentje die zich een beetje als de baas gedraagt. De H’tjes moeten sandalen dragen voor de bijtjes 🐝, ze moeten zich op een bepaalde manier afspoelen…soit…die man heeft het hier allemaal gezien. 

Terwijl de H’tjes in het zwembad spelen, kijken wij wat naar de koers. 

Jan moet vandaag boodschappen doen voor deze avond en morgen. Er lijkt morgen niets open te zijn…

Wat de route voor morgen is, weten we nog niet. We weten wel dat we dezelfde weg als vandaag terug moeten volgen en dat we richting Maribor rijden. Er wordt heel warm weer voorspeld, 34 graden. We zien wel wat de dag brengt.
Se vidiva jutri 😘.

Kranj – Ljubljana: 36,70 km

We worden deze ochtend wakker mét de zon en die zou een hele dag schijnen volgens alle meteo-apps die Hannes raadpleegt. 

De versgewassen kleren worden opgeplooid, de zakken worden ‘opgekuist’ en opnieuw gevuld…we zijn klaar voor de volgende weken. De h’tjes kijken nog even naar Mr. Bean 🫣.

Vandaag gaan we naar Ljubljana, de hoofdstad van Slovenië 🇸🇮. Jan heeft een route van rond de 40 kilometer, via het centrum van de stad en de Decathlon naar de camping. 

De eigenaar van het appartement vertelt ons dat er een mooie weg is van Kranj rechtstreeks naar Ljubljana van ongeveer 20 km. We besluiten om die te volgen. Hij gidst ons door Kranj naar het water en vanaf dan is het de hele tijd rechtdoor. We mogen hem altijd bellen als er iets is tijdens ons verblijf in Slovenië, super lieve man. 

Het fietsen gaat goed vooruit. We rijden door enkele kleine stadjes met uitzicht op de bergen. Het is hier toch wel echt mooi!!

Rond de middag rijden we Ljubljana binnen. We eten in een groot stadspark, het Tivoli-park. 

Daarna staat een stadsbezoek met de fiets op het programma. Ljubljana is niet zo groot. Het heeft een autovrij centrum. Je mag op bepaalde stukken niet fietsen, maar met de fiets aan de hand kom je door heel het land 😜. 

Op een pleintje kan je een plaatselijke bui over je hoofd krijgen, eigenlijk wel grappig. 

Er is een voetbalkunstenaar die tijdens een voorstelling het beste van zichzelf geeft. Hannah is echt onder de indruk. 

Een toiletbezoek is hier gratis ☺️, toch wel helemaal anders dan in Venetië waar Hannah en ik 1,50 euro per persoon moesten betalen, het duurste toiletbezoek ever, denk ik. Uiteraard mag een ijsje niet ontbreken. Bij DiMatteo krijgen we waar voor ons geld, een heerlijk ijsje met bollen 🍦. 

Na het stadsbezoek rijden we verder naar de Decathlon. De winkel is gelegen in een enorm groot winkelcentrum. Ik denk dat we in elk land waar we al geweest zijn minstens één Decathlon hebben bezocht 😜. De H’tjes hebben nu ook een nieuwe tent. Dezelfde als de vorige, maar de iets modernere versie. 

Onze boodschappen doen we in een megagrote interspar. Eigenlijk is het beter om in een kleine winkel de boodschappen te doen, je vindt er sneller alles terug 😉. Maar we mochten worstjes proeven en die waren zo lekker dat we ze gekocht hebben voor ons avondeten. 

De camping ligt een 3-tal kilometer verder. Het is een gezellige camping. De basisvoorzieningen zijn aanwezig, er is een koelkast én overdekte plaatsen om te zitten of te koken, altijd een meerwaarde. De douches zijn wel niet top. Er is geen plaats om handdoek en kleren te hangen, dus is het wat klungelen. 

We spelen op de camping nog voetbalgolf. Je kan het vergelijken met minigolf maar met een voetbal. Bij elke ‘stand’ staat de afstand die je moet afleggen en de hindernissen. Het was heel tof en we hebben veel gelachen. Voor herhaling vatbaar. O ja, de winnaar is Jan, maar dat is een klein detail 😜. De funfactor was toch wel groot. 

Morgen fietsen we verder in de richting van Maribor (nog 136 km, maar we doen dit in verschillende etappes 😉). 

Se vidiva jutri 😘

Radovljica – Kranj: 25 km

Ik zat gisteren op mijn gemak aan de tent, tot ik plots een bekende stem hoorde. Peter (Reynvoet) van de volleybal. Een paar jaar geleden kwamen we Peter en zijn gezin ook al heel toevallig tegen op een camping in Wallonië. En nu zitten we samen op een camping in Slovenië. Hoe zot is dat!

Als de kindjes in hun tent liggen verbroederen we. Het wordt een hele fijne, gezellige avond. Het wordt laat…heel laat 🤭. We vieren het 33-jarige huwelijksverjaardag van Peter en Ann. Het zal pieken morgenochtend 😁. 

We liggen net in bed en het begint te onweren. Heel veel regen en harde donderslagen. De H’tjes worden terug wakker. Ze hebben de vorige nacht echt wel een schrik opgedaan. We vallen terug met 4 in slaap in onze tent. Gelukkig slaapt iedereen beter ☺️. Het wijntje en de cava hebben hun werk alvast gedaan 😝. 

Het ochtendprogramma gaat niet echt vlotjes vandaag. Jan heeft al een paar dagen last van een ontstoken oog, maar deze morgen is het nog erger. Van de apotheker moet hij eerst naar de dokter gaan. Al bij al gaat dit vlot. Druppels en een zalfje zouden redding moeten brengen. 

We geven nog wat extra bagage mee aan Ann en Peter. In ruil krijgen wij spaghetti, verse saus én kaas. Echt de Max!

In eerste instantie zouden we naar Ljubljana fietsen, zo’n 63 km op een golvend parcours (600 hoogtemeters), maar we zijn moe en de weersvoorspellingen zijn niet goed. We beslissen om een korte rit te doen en naar een appartement in Kranj te gaan. 

Deze etappe volgen we de rode Sloveens fietsbordjes. Mijn co-piloot is heel enthousiast! Het aantal kilometers is minder dan wat onze route aangeeft. Het uitzicht is wederom prachtig. Wat is Slovenië mooi. We vertrekken terwijl het nog droog is. Elke droge kilometer is mooi meegenomen. Het eerste deel van de rit is echt mooi. We zien langs de weg heel wat afgerukte takken en zelfs omvergewaaide bomen. Ik denk dat ze hier onlangs wel wat noodweer ervaren hebben. We stoppen in een oud bushokje om een appel te eten. 

Het laatste stukje fietsen we op een drukkere baan. 

We beslissen om eerst naar het appartement te gaan want de onweerswolken zien er dreigend uit. Hier en daar zien we al bliksemflitsen ⚡️. Hannes begint wat te paniekeren. Aangekomen bij het appartement begint het te stortregenen. Ik vlucht met de kindjes in een winkel. Jan neemt contact op met de eigenaar van het appartement. Blijkt dat we aan het verkeerde staan 😂. Jan mag schuilen in het busje van de man en ze pikken ons op aan de winkel. We worden recht voor de deur afgezet. 

We zitten hier op een keichic appartement én er is een wasmachine. Deze middag was: koers kijken, slapen, was doen en Boonanza spelen. 

Ons avondeten smaakt echt!! Dankjewel Ann!!!!!

Morgen fietsen we naar Ljubljana. Het weer wordt vanaf morgen heel wat beter. De zon 🌞zal terug zijn. Onze batterijen 🪫 🔋 zijn weer opgeladen. 

Se vidiva jutri 😘.

Koritnica – Radovljica: 44,52 km

Vandaag zijn we 3 maanden onderweg. Hoe zot is dat. Ik kan het bijna niet geloven. 

We hebben al heel wat beleefd, maar deze nacht spant toch wel de kroon…

Rond half vier denk ik, word ik wakker. Ik zie de hele tijd lichtflitsen. Het lijkt alsof er iemand met een petzl (een hoofdlampje) rondloopt. Jan is ondertussen ook wakker geworden. We komen tot het besluit dat het bliksemflitsen zijn, want het regent ondertussen. Af en toe horen we gedonder. Eigenlijk valt dit wel behoorlijk mee. Het begint plots te waaien, maar niet gewoon te waaien. De tent schudt heen en weer. We horen de kindjes roepen. Ik ben bang. Het waait harder en harder. Jan gaat zo snel als hij kan de H’tjes uit hun tent halen brengt ze bij ons. Ondertussen legt Jan de tarp over de zakken om die te beschermen. Hannes en Hannah komen over hun toeren bij ons in de tent. Hun tent is ingestort én gescheurd. We horen op de camping heel wat lawaai. Ook naast ons horen we paniek. De harde wind gaat even snel liggen als ze gekomen is. Het blijft wel regenen, bliksemen en donderen. 

Wanneer het licht wordt buiten, meten we de schade op. Tent van de kindjes is gescheurd en een tentstok is kapot. Er liggen heel wat afgerukte takken op de grond. Ik denk dat er een windhoos gepasseerd is deze nacht. 

Van slapen is niet veel meer in huis gekomen. Met vier in een tent, lekker gezellig bij elkaar. 

Onze Franse buren (fietsgezin met 3 kinderen) zijn ‘geëvacueerd’ door de campingbaas. De tent van de kinderen was aan het wegwaaien. De baas was supervriendelijk. Hij is komen polsen of alles oké was. Ja…dat was me wel een nachtje. 

Je moet weten dat we gisteren de trein al konden nemen naar de andere kant van de berg. Hannes heeft enorm gezaagd om dit te doen. Toen we het station voorbij fietsten, zei hij dat we het ons nog zouden beklagen. En ja…achteraf gezien heeft hij misschien toch een beetje gelijk 🤪. 

Deze ochtend zien we dat de slaapmatjes van de kindjes goed nat zijn. En de tent…dat wordt sowieso een nieuwe. De Decathlon mag ons nog eens verwachten. In Ljublijana zijn er 2. Normaal zijn we daar binnen 2 of 3 dagen. 

Om de emoties wat door te spoelen bestellen we granola en een pannenkoek. Het smaakt. 

Rond kwart voor 10 vertrekken we naar het station van Podbrdo. De weg gaat bijna de hele tijd omhoog maar het is goed te doen. De zon schijnt alweer. Toch krijgen we weer wat druppels over ons. De fietskar moet terug regenproof gemaakt worden, dus moeten we even stoppen. 

Na 10 kilometer bereiken we het station en zien we de trein voor onze neus vertrekken. Heel sneu, de volgende is pas rond 13u 😬. 

Jan en de H’tjes gaan naar de winkel. Ik reposeer even op een bankje aan het station. Een kwartiertje later zijn ze terug en begint het opnieuw hard te regenen. In het station is gelukkig wat plaats om te schuilen. 

Het Franse gezin arriveert ook en we verbroederen wat. 

We proberen uit te zoeken hoe we de tandems in de trein kunnen krijgen. Er is immers heel weinig manoeuvreerruimte. We nemen trouwens een autotrein. 

De conducteur heeft er precies weinig zin in en arriveert al te laat. En…we moeten ons wat opjagen 💁‍♀️. Één Pino geraakt in de trein. De andere tandems mogen we op de plaatsen van de auto’s leggen, hoewel dit eigenlijk niet mag. We worden dan verzocht om onze plaatsen in te nemen in de trein. De vriendelijkheid spat ervan af 🤦‍♀️. Er moet betaald worden in de trein. Onze vriendelijke conducteur begrijpt niet dat we maar 2 fietsen hebben en met 4 personen zijn. We proberen het uit te leggen, maar het is moeilijk. Voor 7 euro mogen wij én de fietsen mee. Een prijsje dus. 

Na ongeveer een kwartiertje op de trein zitten, arriveren we aan de andere kant van de berg, in Bohinjska Bistrica. We zitten op 500 meter hoogte. Samen met onze Franse vrienden fietsen we naar Bled. De hele fietstrein volgt Jan. Best wel grappig eigenlijk 🤣. 

Net voor Bled nemen we afscheid. Zij gaan kamperen in Bled, wij rijden nog iets verder. Bled is supertoeristisch. Het meer is wel de moeite. Hannah neemt enkele frisse duikjes in het water. 

We fietsen verder langs Ribno en Bodesce naar de camping in Radovljica. De laatste kilometers gaan steil omhoog. Ik ben kapot. Gelukkig helpt mijn fietsmaatje mij supergoed 😀. De camping is vlakbij het Olympisch zwembad. De H’tjes trekken snel de zwemkleren aan want ze hebben maar tot 18u de tijd om te zwemmen. Jan en ik verslikken ons even in de prijs van de camping. We zitten al aan minimum 64 euro, zonder elektriciteit. In Bled zijn de campings nog duurder. Aangezien wij maar één nacht ergens blijven is dit voor campings geen goede zaak en vragen ze vaak nog meer, jammer. 

Op de camping laten we alles drogen. De tent van de kindjes wordt gerepareerd met ducktape. Hopelijk houdt de tent dan nog even stand tot we een nieuwe vinden. De ene stok is een beetje kleiner geworden. Dus de tent staat een beetje scheef. 

Dus duimen voor een goede nacht. Het weer is vrij onstabiel, net als onze weerapps. Het is een beetje moeilijk om te weten wat de voorspellingen zijn. 

Se vidiva jutri 😘

Kobarid – Koritnica: 38,23 km

Deze ochtend tonen onze Belgische buren dat ze het kampeerconcept niet helemaal beet hebben. Om 7u30 maken ze, met heel veel lawaai, hun tent leeg 😬. Wij wakker, iedereen wakker lijkt hun leuze wel. Enkel de H’tjes blijven slapen. Die zijn echt moe. 

Het belooft een warme dag te worden. Volgens de routeplanner staan er iets meer dan 600 hoogtemeters op het programma. Voor een gemiddelde wielertoerist is dit niet veel, maar met onze fietsen én bagage, kan dit wel tellen. 

We krijgen bij de afrekening van de camping nog korting omdat we met de fiets zijn, top idee!

De eerste 10 kilometer gaan we vooral bergaf. Vanaf Volarje is het een golvend parcours. 

Net voor Tolmin stoppen we even om de parapenters te zien landen. Dit is heel populair in deze regio (en ik veronderstel in de rest van Slovenië ook). 

In Tolmin moet we boodschappen doen voor deze middag, deze avond én morgenochtend. We passeren wel nog gehuchtjes maar geen winkels meer. Deze keer is het de Hofer (oftewel den Aldi van bij ons 😀). Deze is niet goedgekeurd door de H’tjes omwille van de afwezigheid van kinderchocolaatjes én danettejes. Ja, I know, ze zijn rotverwend. Maar…ze hebben wel aquarius. Dus onze meid is content. Hannes is dan weer malcontent want zijn smoothie is 150 ml minder dan het drankje van Hannah. Waarschijnlijk heel herkenbaar bij sommigen 😬🤭? Maar om het positief te bekijken, zo leren zo wel snel rekenen met ml en zo 😂. 

Om de Hofer te bereiken gaan we bijna een kilometer bergaf, dit wil zeggen, om terug op de route te geraken, 1 km bergop. 

We fietsen nog even verder vooraleer we picknicken. 

We vinden een plekje langs de weg in de schaduw. Het is ondertussen echt warm. De H’tjes vinden een wegje naar de rivier en amuseren zich met keien in het water gooien. We moeten nog even omhoog tot aan de camping. 

In het begin gaat het gestaag omhoog. Ik ben al goed aan het zweten. Vanaf Kneza worden de stijgingspercentage hoger. Als het met haarspeldbochten omhoog begint te gaan, weet je dat het vrij steil is. Achter ons moet een fietser afstappen. Wij blijven op de fiets, maar het zweet gutst van ons lichaam. 

We moeten even stoppen. Voor de eerst keer deze vakantie ziet Jan echt sterretjes. Na een kleine onderbreking fietsen we verder. Het zwaarste stuk hebben we dan achter de rug. 

Wanneer we de afdaling inzetten passeren we een café waar we een ijsje kunnen eten. Uiteraard laten we dit niet aan ons voorbij gaan. 

Na de break is het nog 1,4 km tot aan de camping. 

Aangekomen op de camping zien we een Frans gezin dat ook met een soort van pino op vakantie is. Het is trouwens een hele fijne camping. Het is hier niet zo toeristisch. En er is de rivier waar er in kan gezwommen worden. Er zijn wel heel wat fietsers hier, waarschijnlijk is dit een goede tussenstop voor de rest van de klim. 

Morgen moet er immers echt geklommen worden. We gaan naar de 1000 meter. Maar… na 10 km is er een trein die ons aan de andere kant van de berg kan brengen. We overwegen om dit te doen. Het laatste stuk van de klim is met verschillende stukken van 9 en 10 procent. Morgen wordt heet terug warm, we moeten niet zot doen. 

Als we de trein nemen, wijzigt onze route een beetje. Dan gaan we morgen naar het toeristische Bled. 

Ik ga nu voorlezen. En Jan…die zal eens met de belastingen beginnen. Tja…ook op vakantie moet dit gebeuren…

Se vidiva jutri 😘

Gisterenavond waren we (vooral ik) heel hard aan het twijfelen wat we zouden doen vandaag. Je kan hier raften, maar dit is toch best prijzig. Na het raadplegen van mijn allerliefste achterban, ben ik gezwicht. We doen het gewoon. 

De nacht brengt verkoeling, gelukkig. Rond half 9 sta ik op en kunnen we ontbijten.

De wandeling naar de waterval staat als eerste gepland. De H’tjes supercontent. Wanneer we vertellen dat we gaan raften kan hun dag niet meer stuk. Tijdens de wandelingen volgen 1001 vragen. 

De eerste waterval is al een voltreffer. 

De wandeling gaat nog even verder tot de tweede. Plots, uit het niets, staat een kiosk. Blijkt dat we moeten betalen om naar de andere waterval te gaan. Het Bancontactsysteem werkt niet, dus mogen we binnen for free. 

Langs brugjes en rotsen bereiken we de waterval. Alweer een geweldig stukje natuur is dit. 

Op de terugweg splitsen we ons: de jongens doen boodschappen en de meisjes gaan chillen op de camping. 

Na de picknick maken we ons snel klaar want om 12u55 worden we op de parking van de camping verwacht. Zwemkleren aan, een handdoek en droge kleren zijn de instructies. 

Een busje vervoert ons naar het ‘hoofdkwartier’. Daar worden de reddingsvesten, swimsuits, surfschoenen en helmen gepast. Hannes blijkt een heel groot hoofd te hebben, het duurt even voor de juiste helm gevonden wordt. 

Met ons pakketje gaan we het busje in en worden we naar de vertrekplaats gebracht. Een halfuurtje later zijn we er. Alle ‘kleren’ aan, boot dragen én hop het water in. We krijgen eerst nog wat instructies mee en dan vertrekken we echt. 

Jan, als strong man, moet vooraan de boot, de H’tjes achteraan, dichtbij onze reisleider. Het eerste deel is vrij rustig. De H’tjes glimlachen de hele tijd. Het is er O zooooo mooi. 

Na het eerste deel moet we allemaal uit de boot (we zitten met 8 op een boot). De boot wordt als glijbaan op een rots gelegd. Één voor één mogen we ervan glijden. Hannah zonder vrees, vindt dit geweldig. Uiteindelijk gaat zij er drie keer van. Hannes doet dit ook heel goed. Jan heeft ook geen schrik en ik ga met een serieus ei 🥚 in mijn broek toch ook eens van de glijbaan. Het water is ijskoud. Het brengt wel wat verkoeling 💦. 

Het tweede deel is heel wat ruiger. Hannes voelt zich veiliger in de boot, Hannah blijft vol doorgaan. Het is een topervaring!

De laatste meters moeten we zwemmen, eigenlijk gewoon op onze rug liggen en drijven. Moest Hannah kunnen, zou ze tot aan de camping drijven. Hannes vindt het water veel te koud 🥶 (het is ook echt freezing cold), maar we geraken allemaal op het strandje. 

Ik ben toch wel heel blij het gedaan te hebben. We krijgen nog foto’s, maar die zullen nu nog niet op de blog verschijnen. 

De volgende opdracht: boot uit het water halen, dragen naar de busjes en kleren uit. 

Na een korte rit bereiken we de camping. 

Jan moet nog even naar de fietsenmaker, een probleempje met de remmen. Aangezien de mecanicien er niet is, moet hij nog eens terugkeren. Wanneer we in de bar iets drinken, krijgt Jan telefoon dat hij nog eens mag terugkeren. Je moet weten dat het hier niet echt plat is…gelukkig is het niet zo heel ver. Onder lichte dwang gaat Hannes mee. Achteraf zegt hij dat dit vooral is om papa gezelschap te houden en te trappen. Ondertussen leest Hannah en los ik wat sudoku’s op. 

Deze avond eten we pasta carbonara mét een slaatje van tomaten en komkommer. Dit is toch wel een topgerechtje deze vakantie. 

Morgen fietsen we terug verder. Het belooft terug een warme/hete dag te worden. De temperaturen klimmen tot boven de 30 graden.

Se vidiva jutri 😘