janankehanneshannah

Gisteren nog de hele dag gekuist en opgeruimd. In de vooravond nog een bezoekje gekregen van 2 lieve collega’s. Het afscheid nemen is nu echt voorbij. 

Om 4u58!gaat de wekker af. Snel douchen, auto’s inladen en weg. We worden uitgezwaaid door Maria. Zij zal de volgende weken goed kunnen snoepen ;-). Onze koekenkast en frigo moesten leeg en we weten dat Maria daar de ideale persoon voor is. 

De mama van Jan en Stefaan brengen ons naar Zaventem. We hebben 2 auto’s nodig. Zeker met de fietsdozen. 

Het inchecken was goed voorbereid. Jan had thuis alles op voorhand gewogen. De fietsen zijn ‘uitzonderlijke’ bagage en die mag per stuk 32 kg wegen. Groot is onze verbazing wanneer blijkt dat een van de Pino’s teveel weegt. Het zadel en nog een tas eruit en het ‘euvel’ was opgelost. Toch een klein stresske gehad 😱. 

De controle verloopt heel vlot. Bij de H’tjes is het een en al verwondering. Het is hun eerste vliegreis. Na een kleine vertraging vliegen we richting Lisboa. De vlucht verloopt zonder problemen. De H’tjes kunnen zich vrij goed bezighouden: cijfertjes verbinden, schoolwerk, iets eten…

Rond 12u Portugese tijd komen we aan. De bagageband blijft een topper. Altijd een leuk evenement, ook voor onze sloebers. We missen echter nog 3 stukken wanneer de band stopt. Blijken die (gelukkig) bij onze fietsen te liggen. De volgende uitdaging is de fietsen in elkaar ‘knutselen’.  Dit karweitje neemt toch wel 2 uur in beslag. Voor de H’tjes (en zeker voor Hannah) een moeilijk moment. Leve Uno en pieke-zot-verjagen (met Hannah 2x als de zot 🤣). 

De volgende uitdaging bestaat eruit om te fietsen van de luchthaven tot aan de camping. Team zwart-geel (SKVO) (zwarte fiets met gele zakken) neemt ons op sleeptouw. Team blauw zwart volgt(Euh…staat voor niks. Sorry Wouter. Nu word je toch al eens vermeld in onze blog 🤣). We moeten superveel stoppen aan de lichten en als we kunnen doorrijden…is het bergop. Er zijn hier trouwens fietspaden, de ene al beter dan de ander, maar we mogen content zijn. Rond 16u45 arriveren we op onze eerste camping. Ook hier gaat het recht naar omhoog. We hebben een plekje onder de bomen maar wel dichtbij de autoweg. Vanavond geen eten van het vuurtje, wel op ‘restaurant’ op de camping. 

Morgen gaan we Lissabon verkennen…met de bus 🚌. Er is hier alleszins eentje content 😉. 

Ik ga ook mijn warme slaapzak opzoeken. Het weer is niet zo denderend…voor hier toch. 17 graden en weinig zon, het mag toch iets beter zijn 🙂. 

Nog 2 keer slapen… Wow, terwijl ik dit aan het typen ben, voel ik toch enkele kriebels in mijn buik. Nu is het echt niet lang meer.

Wat hebben wij de voorbije dagen eigenlijk allemaal gedaan? Wel, veel en niet veel. Aangezien ons huis verhuurd wordt via AirBnb, moest hier toch het een en ander opgekuist worden. Donderdag werd die officieel opgestart met het bezoek van Nathalie. Na een goede 3 uur kuisen, is de keuken terug spik en span. Vrijdag was het de beurt aan de badkamer. Begeleid door een podcast, was dit toch al een beetje aangenamer (o ja, ik ben fan van Beyond The Athlete). In de namiddag was het weer gelukkig wat beter en konden de H’tjes buiten spelen. Eline, haar kids en nog wat vriendjes vergezelden hen. Dolle pret op de speelstraat. En ‘s avonds ging ik nog eens uit eten met enkele lieve vriendinnen.

Zaterdag mocht Hannah op bezoek bij kapper Laura. Laura is de dochter van Nathalie en studeert voor kapster. Maar wat heeft zij dat goed gedaan :-). In de namiddag heeft Hannah nog eens haar laatste kunstjes kunnen tonen op het voetbalveld. SKVO won dan nog eens het tornooi. En ze kreeg een mooi afscheidscadeautje. Een t-shirt van de Belgen met alle namen op van haar teamgenootjes. Hannah was dus een blij ei.

Jan en Hannes zijn ook naar de kapper geweest, hebben hier nog wat gepruld en uiteraard naar de vrouwenkoers gekeken.

Op zondag was er een nieuw hoogtepunt. Je kon ons vinden op kasseistrook 11 (Mons-en-Pévèle) van Parijs-Roubaix. We waren getuige van de krachtexplosies van een Wout Van Aert en Mathieu Van der Poel. Een zonovergoten dag, lekker niks doen, boekje lezen, beetje kletsen en genieten van de koers.

Vandaag stond weer volledig in het teken van opruimen. Voor de H’tjes (zeker van Hannes) was het een lastige dag. Veel regen, ze konden niet buiten spelen. En er kwam een vriendinnetje voor Hannah spelen dus voelde Hannes zicht wat buitengesloten.

Jan pakte de pino’s in. Die zijn alvast klaar om mee te gaan.

Morgen, laatste dag… De H’tjes worden opgepikt door oma en Stefaan en aan een dagje spelen met Marie en Tuur bij tante Leen. Dikke merci!!! Zo kunnen Jan en ik nog eens genieten van een dagje met ons twee. Eens aan eten, sauna’tje doen… NOT… opruimen, dweilen, inpakken. En dan zijn we er hopelijk klaar voor. SPANNEND!!!!!!!!

De voorbije week en deze week staan een beetje in het teken van afscheid nemen. Toch een beetje raar…

Vorige week donderdag was voor Hannah de laatste dag met haar juf Eveline (op vrijdag werkt de juf niet). Alle kindjes kregen popcorn. Hannah is diegene die haar vriendjes het meest zal missen. Maar deze week komen er nog een paar ons huis op stelten zetten :).

Hannes vierde vrijdag zijn afscheid maar ook zijn verjaardag. Op 14 april wordt onze jongeman immers 9 jaar. Hannes had snoepjes mee voor zijn verjaardag en wou zelf pannenkoeken bakken in de klas met de juf als afscheid. Juf Celine had een drukke namiddag, maar Hannes vond het geweldig. Bedankt juf Celine! Hij kreeg ook een mini-boekje mee voor de momenten waarop hij het eens moeilijk zou hebben. Nu ja, Hannes wou zijn boekje al lezen want hij zal het toch niet moeilijk hebben…hij zal niemand missen beweert hij. We zullen nog wel zien :-).

Vrijdag was ook voor mij mijn laaste schooldag. Het was een superleuke dag met mijn klas. Het was er eentje om in te kaderen :-). Bedankt lieve leerlingen van 5C. Ik zal jullie toch wel missen hoor!!

Om de vakantie in te zetten was er een drink met de collega’s. Van hen kreeg ik wat brieven mee voor onderweg, voor de moeilijke momentjes. Ja, volgens Hannes zal ik dag 1 al wenen omdat ik hen mis 🙂 en zal ik die brieven al nodig hebben.

Jan heeft ook zijn laatste werkdag gehad. Deze week volgt nog een drink om zijn congé in te zetten.

Zaterdag was er een gezellig samenzijn met de familie. Enerzijds om Hannes zijn verjaardag te vieren en anderzijds om toch een beetje afscheid te nemen.

Ik krijg heel vaak de vraag of we er klaar voor zijn… Wel, in mijn hoofd zal ik er klaar voor zijn als we op het vliegtuig zitten, denk ik. Het is nu vooral alle materiaal bijeenzoeken, kleren klaarleggen, zakken beginnen maken… En ons huis kuisen. Gelukkig krijg ik deze week nog wat hulp van de allerliefste Nathalie. Tussendoor is er hier speelstraat en moet er nog een verjaardagsfeestje georganiseerd worden. Er komen ook nog wat vriendjes spelen en mijn lief metekind Olivia blijft logeren. En om het nog wat spannender te maken, heeft Jan nog een tripje georganiseerd om zondag op een kasseistrook naar de helleklassieker te gaan kijken. Wij (lees: Jan) staan jaarlijks op strook 9 in Mons-en-Pévèle op zo’n 50 km van de meet.

Dus of ik er klaar voor ben…nog niet helemaal dus :-). Wat ik wel al weet is dat het zonnetje schijnt in Lissabon en dat het boven de 20 graden is… sounds good :-).

Ik ga mij eerst even voorstellen.

Ik ben Hannes, de tweede schrijver van de blog. Ik ga elke week een tekstje schrijven over wat dat ik die week heb gedaan. 

Zoals jullie weten ga ik heel graag op hotel (voor het ontbijt)(zie foto).

Ik hou ook heel erg van ijsjes. Dat eten wij bijna elke dag.

Ik hou ook heel veel van het openbaar vervoer. We proberen zoveel mogelijk met de trein te vertrekken.Maar deze keer gaan we met het vliegtuig

Die tekst gaat ‘De week van Hannes’ noemen.

Tot de volgende keer.

Groetjes Hannes

Al heel lang koesteren wij een droom…Er even op uit trekken met ons allemaal voor een lange periode. Er was steeds iets wat ons deed twijfelen of waardoor het precies toch niet het juiste moment was. Maar we hebben de knoop doorgehakt. We gaan het doen, we gaan springen, we gaan vertrekken!!

Woensdag 12 april nemen we het vliegtuig naar Lissabon. Dit is ons vertrekpunt. Van daaruit rijden we door het midden van Spanje en zo richting Frankrijk. In Frankrijk moeten we een keuze maken. Naar links of naar rechts (is ook niet moeilijk hé 🙂 ). Naar links rijden we de west-kust af naar het noorden. Daar nemen we een boot naar Ierland om zo een rondje Ierland te doen. Eens we Ierland rond zijn varen we richting Schotland. Hannes droomt er al van om daar net op tijd te zijn voor het WK wielrennen in Glasgow. Maar moeder de vrouw (ik dus) vindt dat ze ook iets in de pap te brokken heeft. Dus heeft Jan (zoals een goed huisvader, geluisterd naar zijn vrouw) ook een route gericht naar de andere kant. Hier doorkruisen we Italië, Kroatië, Slovenië, Oostenrijk, Hongarije, Slovakije en Tsjechië. Qua afvinken van landen kan dit ook al tellen. Ondertussen kreeg Hannes al de opdracht van meterlief om vanuit elk land een kaartje te sturen… Mijn keuze gaat uit naar de laatste trip (wat het waarschijnlijk ook zal worden).

Ons eindpunt staat niet vast. We zien wel waar we geraken. Het enige wat wel vast staat is dat we half augustus terug naar Oostakker komen.

De route ligt zo goed als vast, nu nog de andere praktische zaken. Aanvragen van internationale paspoorten (als we naar Engeland zouden gaan), vliegtuigtickets, materiaal (tenten, slaapzakken, matjes…) checken, kleren aankopen… Jan en ik nemen beide ons ouderschapsverlof op. Voor de school van de H’tjes is alles al geregeld. Het is toch een voordeel dat ik bij de bron zit :-).

Ons huis proberen we voor die periode te verhuren. Mocht je iemand kennen die iets zoekt voor deze periode, neem gerust contact op.

De komende periode probeer ik af en toe iets te posten over onze voorbereidingen en de ‘stress’-momentjes. Onze reis zelf probeer ik ook vast te leggen. Het is de bedoeling dat één dag in de week Hannes de blog schrijft (schoolwerkje: combinatie spelling – taal – mediawijsheid – … een ZILLige opdracht voor de insiders 🙂 ).