janankehanneshannah

Faedis – Kobarid: 42,43 km

We werden gisterenavond nog in de watten gelegd door onze hosts. De gastheer maakte heerlijke bruschetta en we mochten nog een glaasje van de wijn van hun wijngaard drinken. Het was een hele fijne avond. 

Deze morgen was ik ‘laat’ wakker. Rond 20 over 8 gingen mijn ogen open, een teken dat ik goed geslapen heb, thank God 😜. 

Na het ontbijt en het klaarmaken van de fietsen, nemen we afscheid van het sympathieke koppel. We fietsen naar Cividale. Daar doen we onze boodschappen om richting Slovenië 🇸🇮te rijden. 

Het uitzicht op het bergmassief van de Julische Alpen onderweg is geweldig! We rijden door allerlei kleine dorpjes en gehuchtjes. ‘s Middags stoppen we bij de rivier. We doen mee aan het ‘riviertoerisme’ 😀. Het is een heel mooi plekje. Het water is helder. De H’tjes hebben een geweldige tijd. Hannah zwemt zelfs in het water 💦.

Als we terug vertrekken krijgt het jongste H’tje haar kuren. Soms moet ik toch even mijn ogen sluiten en tot 10 tellen…we hebben superleuke momenten, maar jammer genoeg ook van die moeilijke momenten. Het is soms heel vermoeiend. 

Eens op de fiets duurt het niet lang vooraleer Hannah in slaap valt. De vermoeidheid zal er wel voor iets tussen zitten?

De route leidt ons langs een grotere baan, het is zondag dus is het vrij rustig. We gaan op en neer richting de grens. En plots, na een bocht, zien we het bord: Slovenija 🇸🇮.  Dat verdient een drankje in de bar. Het is vandaag heel warm, ik zweet mij te pletter 🥵.

De verplichte foto’s worden genomen en dan kunnen we weer verder fietsen. Het is nog 10 km naar de camping. 

In Kobarid, de eerste Sloveense stad, eten we een ijsje. Vandaag een specialleke. We mogen zelf ons ijsje samenstellen. Je betaalt per 100 gram. Er zijn 8 smaken denk ik en daarnaast heel wat toppings, o.a. snoepjes. Een heel tof concept!! Voor herhaling vatbaar. 

De weg naar de camping loopt een stukje door de stad en dan naast de Socca, de rivier. Maar wat een adembenemend uitzicht. 

Op de camping ontmoeten we Belgen die ons heel toevallig gefilmd hebben vandaag. Echt grappig. We praten even bij met een drankje. De H’tjes zijn ondertussen al eens naar de Socca, de rivier, geweest. 

Na het avondeten doet Hannes nog een wandeling en hij vindt wegwijzers naar een waterval. We wandelen het eerste stukje, maar het is nog iets te ver om het vandaag te doen. 

Morgen na het ontbijt is dat onze eerste opdracht, wandelen naar de waterval. 

Se vidiva jutri 😘

Ragogna – Faedis: 51,69 km

De airco werkte deze nacht niet zo goed. Het was bakken in de kamer. 

Rond half 9 staat het ontbijt klaar. Het is een ontbijt met kaas, hesp, eitjes, yoghurt en uiteraard taart. 

Rond 10u kunnen we vertrekken. De eerste kilometers beloven een serieuze onderneming te worden. We starten aan de rivier en moeten de berg op. Het is steil, enorm steil. Het laatste stukje moeten we van de fiets om te duwen. Het gaat nog goed omhoog en omlaag, gelukkig niet meer zo steil. Het alternatief was het pad van gisteren in de omgekeerde richting. Dit zou sowieso duwen worden én sleuren met de fiets. Wat nu het beste was, weet ik niet, maar we zijn terug op de route geraakt 😀. 

Het traject blijft op en neer gaan. Het uitzicht blijft echter schitterend! We fietsen nog eens over de Tagliamento. Grappig om te zien dat veel mensen een dagje naar de rivier gaan, zoals wij naar het strand gaan. 

Voor mij is het vandaag serieus op de tanden bijten. Ik ben blij als ik het dorpje Susans zie. Dan weet ik dat het vanaf daar bergaf gaat tot in Majano. 

Ik ben op vakantie al door verschillende dorpjes of steden gereden met namen van leerlingen: Thor, Aron, Majano… zo zal ik ze zeker niet vergeten 😂. 

In Majano is het etenstijd. We hebben nog geen plek om te overnachten. De camping is te ver én er zijn wel wat b&b’s die volboekt zijn, het is immers zaterdag. Ik vind dat lastig wanneer ik niet weet waar we gaan slapen. Maar het is part of the game…ik weet dat we wel iets vinden, maar ja…de aard van het beestje zeker?

We fietsen verder. Ondertussen mailt Jan voor een slaapplek. 

We rijden door Vendoglio. Hier is een infopunt voor de Alpe-adria. Dit is een beroemde fietsroute. We fietsen hier vandaag een ministukje van. 

In Tricesimo eten we een heerlijk ijsje, als het op ijsjes maken aankomt, kunnen ze er wel iets van hier in Italië. 

We blijven de route volgen tot we een idee hebben van onze slaapplaats…en plots hebben we een plekje! Een appartement in Faedis, eventjes van de route wel. Jan zoekt de route via Komoot. Hannes wil bij Jan zitten om de route te kunnen zeggen (die staat immers niet op de gps), dus komt Hannah bij mij. Hannah heeft trouwens een nieuwe stok. Ze is al een hele dag bezig de schors van de tak te doen. 

Komoot stuurt ons langs een klein paadje. Het wordt een avonturenrit. We moeten over plassen, over een riviertje, door een bos, door een poort… Jan en de H’tjes vinden het geweldig. Ondertussen zit ik met een ei 🥚 in mijn broek te fietsen. Het pad wordt ondertussen iets beter, de steentjes zijn kleiner, het zijn geen keien meer. 

Ik hoor auto’s, dus ben blij dat we terug in de bewoonde wereld komen. Tot we plots voor een hekken staan. We kunnen er niet uit…er zit niets anders op dan met een tang de draad door te knippen. Wat een onderneming. Een half uurtje later kunnen we de fietsen over het boordje krijgen en kunnen we terug verder. 

In het bos waren motorrijders aan het racen. En dan zien we dat die er gewoon uit kunnen rijden. Hebben we blijkbaar de uitgang gemist…😂. Maar soit…we zijn er toch uitgeraakt. Eind goed al goed 😊. 

We moeten nog 3 km tot ons appartement. We worden hartelijk verwelkomd door de eigenaars. We krijgen fruit en wat drinken. Ze hebben hier hun eigen wijngaard waarvan er verschillende soorten wijnen geproduceerd worden. Wij drinken de spumante. Hoe heerlijk is dat!

We kunnen zelfs een wasmachine draaien. 

Deze avond eten we Hannah haar lievelingseten: spinaziepuree met fishsticks 😀. 

Morgen zijn onze laatste momenten in Italië, we zullen dan Slovenië binnen fietsen. 

Onze route kan je vinden via deze link. Mocht je toevallig in de buurt zijn, let us know 😀.

A domani 😘

Budoia – Ragogna: 60,74 km

Op de ranch was er gisterenavond nog een feestje. De DJ kende wel zijn vak, de muziek was echt goed. Het nadeel was wel, dat ik moeilijk in slaap geraakte. De H’tjes hadden hier geen last van. 

De nieuwe tent is trouwens goedgekeurd. We hebben veel ruimte, enkel een voortent missen we echt wel, maar de tarp vangt dit euvel een beetje op. 

Rond 10u verlaten we de ranch. Deze voormiddag moet er richting de 300 meter hoogte gegaan worden (vertrekken van 100 meter). Het gaat op een rustig tempo naar omhoog met af en toe eens een stukje naar beneden. We fietsen door Aviano en Marsure. De route loopt een heel stukje langs een apart fietspad. We zien daar een slapende slang 🐍. En dan gebeurt het…ramp O ramp…de stok van Hannah (waar ze al een tijdje voor zorgt) breekt…net als Hannah haar hart 💔. Ze is ontroostbaar.  

Gelukkig kan ze haar stok nu wel als trommelstokken gebruiken. De traantjes zijn daarna vrij snel weg. Ons uitzicht is echt prachtig. De zon schijnt en we zien de Dolomieten in hun volle pracht en praal. 

‘s Middags eten we in Maniago, het hoogste punt van vandaag is dan bereikt. 

Na de picknick gaat de route veelal naar beneden. Het is terug warm. Hannah valt in slaap. We fietsen door rustige dorpjes en af en toe langs fietspaden. We zien ook de eerste zonnebloemen 🌻. We weten dan nog niet waar we gaan slapen. Er zijn immers geen campings in de buurt. 

In Valeriano stoppen we voor een ijsje en ‘overleg’. Op 6 km zou er een b&b zijn waar nog plaats is. 

De klimmersbenen moeten nog even werken. We fietsen over een brug waar een rivier onder stroomt, maar die ligt droog. In ons boekje lezen we dat sommige rivieren ‘verdwijnen’. Het water die van de bergen komt stromen verder ondergronds en komen tientallen kilometers verder weer bovengronds. Soms, na onweer of zware regenval stroomt het water in de rivier omdat het de tijd niet heeft om weg te zakken. Voila…weer iets bijgeleerd 😉. 

Om onze overnachtingsplek te bereiken gaat de route eerst fors naar beneden, dan goed omhoog, over een lange brug met een schitterend uitzicht en als laatste…een uitdaging…langs de keien naar beneden. Op dit wegje lukt fietsen niet. Jan moet al zijn krachten aanspreken om de Pino’s op het pad te krijgen. Maar we geraken op onze eindbestemming. 

Het is een vrij nieuwe b&b niet ver van de rivier. Veel mensen komen naar de rivier zoals wij naar het strand gaan. We eten in het restaurant van onze b&b. Het is echt lekker, maar veel te veel. We hebben het etensconcept van hier toch nog niet helemaal mee. 

Ik denk dat we goed zullen slapen vandaag, het was een mooie maar toch nog lastige etappe. 

A domani 😘

Spresiano – Budoia: 69,69 km

Deze nacht kregen we regen en onweer over ons heen. De H’tjes hadden een topnacht. Jan en ik hebben geteld hoe ver het onweer verwijderd was 😂. 

Tijdens het opruimen van de tenten blijft het droog. Maar na ons ontbijt begint het te druppelen. Rond kwart voor 10 trekt de trein zich op gang. 1 kilometer later ontdekt boze Hannah dat ze haar stok vergeten is…rechtsomkeer dus (ik moest dit van Hannes zéker vermelden in de blog 😃). We moeten dus 2 km meer fietsen vandaag, ramp O ramp 😀.

Het blijft regenen, steeds harder. Eerst ik en daarna Jan zwichten…de regenjassen moeten aan. 

Jammer van de regen want het uitzicht is magnifiek. We rijden tussen de wijngaarden, passeren stadjes en zien de bergen altijd op de achtergrond. 

We hebben vandaag een opdracht: in onze favoriete winkel, de Decathlon, een nieuwe tent kopen voor ons. 

We fietsen tot in Conegliano. Tegen de middag wordt het gelukkig droger. Onze favoriete winkel ligt in een winkelcomplex waar we ook onze boodschappen voor de middag kunnen doen. 

Na de picknick gaan we winkelen. Jan heeft al uitgezocht welke tenten beschikbaar zijn in de winkel. Jammer genoeg is de tent die wij zouden willen er niet. Het wordt deze een ‘2de keus’ tent, maar nood breekt wet. Hannah krijgt nog nieuwe sandalen (die waren al kapot 🙄😬) en een nieuwe regenjas. Hannes krijgt een mapje om het routeboekje in te steken als het regent. Na uitgeven van ons geld wordt er rustig verder gefietst.

We fietsen terug tussen de gewassen en druiven 🍇. We zitten dicht tegen de bergen aan. De laatste 14 km zijn bergop. Het gaat heel rustig omhoog, maar op het einde van de dag voel je dit wel (ik toch zeker 🤭). 

Onze camping ligt in Budoia. We kamperen op een ranch. Het is hier voor echte cowboys 🤠. 

Vandaag is er wat tijd nodig om te tent op te stellen. Onze opstelling ziet er wel wat anders uit. In onze vorige tent was er heel wat ruimte om onze bagage te stockeren, nu is dat niet. De tarp biedt redding 😉. De volgende dagen zal er geëxperimenteerd worden met de opstelling. 

We eten hier in het ‘restaurant’ tussen de vliegen terwijl we naar de paardrijles kijken. De H’tjes vluchten snel naar binnen omdat er echt veel vliegen zijn. Jan en ik trotseren ze en zitten buiten. 

Deze avond is er hier een DJ. De muziek klinkt wel goed 😉, nu hopen dat het niet te lang duurt. 

A domani 😘

Malcontenta (Venezia) – Spresiano: 73,08 km

Gisterenavond kregen we nog even bezoek van een Duitse fietser aan onze tent. Altijd fijn om ervaringen te delen. 

‘s Morgensvroeg (rond 6u) worden we ‘gewekt’ door onweer en regen. Het wordt dus een natte tent opruimen…nooit echt leuk. 

We vertrekken rond 10u. Ondertussen is het aan het opklaren. 

We fietsen eerst door Mestre, een vrij grote voorstad van Venetië. In Mestre kan Hannes terug het boekje volgen 😀. We volgen nu ‘Midden-Europa deel 2’. 

Ik fiets graag door een stad, maar dit gaat meestal een beetje trager. Je kan minder doorrijden, je moet veel meer stoppen voor de rode lichten. Het duurt dus even voor we Mestre uit gefietst zijn. 

In Favaro Veneto doen we boodschappen en picknicken we aan…jaja…een speeltuin. De H’tjes amuseren zich met een glijbaan, de keitjes en een emmertje. 

Na de middag hebben we nog 50 km te doen. Het is warm, rond de 30 graden. We fietsen langs rustige weggetjes. We zien in de verte de Dolomieten verschijnen. 

De fietsweg loopt vaak langs de rivier de Sile. Dit is ook de route Venetië-München. Hannes kan weer pijltjes volgen. 

Sinds een goede week heeft Hannah een stok/tak mee. Plots valt die op de grond, onze principessa is in slaap gevallen. De ‘baas’ moet dus even, met veel tegenzin, voor dé stok zorgen. 

Langs de Sile moeten we een stukje over een houten wandelpad door een botenkerkhof rijden. Echt wel mooi. 

Ons water is op en we hebben dorst. In Casler eten we een ijsje om onze dorst te lessen 🤪. 

Een paar kilometers verder zijn we in Treviso. Dit is een mooie, gezellige stad. 

We rijden door tot aan de camping. Na een goede 73 kilometer arriveren we bij Terre Bio, een rustige camping met boomgaarden. We staan onder de kiwibomen 🥝. 

De H’tjes amuseren zich hier met een basketspel, ook Jan en ik wagen ons hieraan 🏀. Dolle pret. 

Als kampeerder kan je gebruik maken van een keuken, altijd leuk!

We drinken een fles prosecco van de plaatselijke boer, we zitten hier immers in de prosecco-regio ☺️. Het smaakt ☺️. 

De rits van onze binnentent is kapot. We moeten veel proberen om de tent goed dicht te krijgen, wat bij mij voor frustratie zorgt 😬.

Misschien passeren we morgen langs onze favoriete winkel…voor misschien wel een nieuwe tent. Jan zal eerst nog wat research doen. 
A domani 😘

Een slow morning, alles op het gemak.

Rond 10u nemen we de bus naar Venetië. Het is maar een half uurtje tot aan de Piazzale Roma. 

We hebben een plannetje, een boekje én de baas mee, die zich ontpopt als een echte gids. We wandelen door de smalle straatjes en over de brugjes. We volgen de pijltjes naar Rialto San Marco en kijken naar de gondels. Venetië is toch echt wel een mooie stad. De H’tjes vinden het leuk. We passeren heel wat winkeltjes én gelateria’s. Een ijsje staat zeker op hun verlangslijstje vandaag. 

Het is vrij druk, maar in Venetië kan je ergens een straatje inslaan en geen kat meer tegenkomen (en ook voorhebben dat je vastloopt 🤪). 

Rond de middag zijn we op het San Marcoplein. Er was dit weekend een orkest en de overblijfselen staan er nog.

Je mag in Venetië niet overal eten. Dit merken we vrij snel. We zitten op een verhoogje en krijgen onmiddellijk de vriendelijke boodschap ergens anders te eten. Dit doen we aan de haven. In Venetië bestaat er blijkbaar op verschillende plaatsen een zitverbod. 

In de namiddag struinen we verder rond. We gaan nog enkele kerkjes binnen (het zijn er in totaal 19. En hoe mooi zijn die kerkjes) en eten uiteraard nog een ijsje. 

Gids Hannes en Google Maps leiden ons terug naar de bushalte. 

Het was de moeite om eens tot in Venetië te gaan. Me happy en de rest van the family ook. 

Het is vandaag een warme dag, bijna geen wolkje te bespeuren. 

De H’tjes en Jan duiken in het zwembad. Ik trek mij even terug onder een boom op mijn stoeltje. 

We eten vandaag echte Vlaamse kost, Hannes zijn lievelingseten: hamburger, patatjes en prei in tomatensaus. 

Onze muggenpreventie is al begonnen, maar het helpt precies niet zoveel. We zitten allemaal onder de muggenbeten. 

Morgen fietsen we een beetje verder. We rijden richting Slovenië, ons volgende land. We hebben wel nog wat dagen te gaan in Italië. 

A domani 😘