janankehanneshannah

Pelayos de la Presa – Fresnedillas de la Oliva: 29 km

Je gelooft dit nooit, maar gisteren was er opnieuw een optreden. Deze keer een beetje verder van ons. We denken dat het dezelfde zanger was als bij ons op de camping. 

Na een goede nachtrust is het weer tijd om alles op te kramen. We fietsen terug verder. 

Deze keer is het richting een warm showers, de eerste van deze vakantie. 

Vandaag 2 mei is blijkbaar een feestdag in de provincie Madrid, wisten we dus niet. Er zullen waarschijnlijk niet veel winkels open zijn. En dat is ook de reden dat er nog zoveel kinderen op de camping rondlopen. 

De start van de dag is bergaf tot aan de rivier Rio Alberche. Het grindpad naast de rivier rijdt goed. 

Daarna is het klimmen geblazen. Maar echt klimmen. Volgens ons boekje moeten we een stukje stappen, MAAR daar doen wij niet aan mee. We zijn al fietsend boven geraakt 🤗. Ik moet jullie niet vertellen dat ik kapot was 🥵. We bevinden ons nu op de Spaanse hoogvlakte. We zitten rond de 800 meter. 

We picknicken in Nava del Rey. We moeten voldoende krachten opdoen om de rest van de middag rustig omhoog te fietsen. 

Onze bestemming ligt op 900 meter hoogte. 

In de namiddag blijft het altijd maar stijgen. De benen worden terug goed getraind. 

En ja, die verkeersdrempels hier…wat een vervelende obstakels zijn dat!

In Fresnedillas de la Oliva (Bijna Olivia hé 😉) trakteren we onszelf op een taartje en de H’tjes uiteraard op een ijsje, deze keer eentje met echte bollen. 

Er zit daar een man met een polo aan van de wielerploeg Trek-Segafredo. Jan denkt een slag te kunnen slaan voor zijn wielerprono en spreekt die aan. Die man is een wielerliefhebber (geen insider dus) en kent iemand die kleren verdeelt o.a. van Trek-Segafredo. Hij vertrekt en komt terug met etenszakjes voor de wielrenners. De H’tjes heel content. Jan denkt er het zijne van (extra bagage🤪). 

We fietsen terug begaf richting onze warm showers. Er zijn hier 2 supergrote honden. De H’tjes doen echt hun best. De honden kunnen zelfs loslopen 😉. Wat ben ik trots op hen 🤗 (en een klein beetje op mezelf 🤪). Onze gastheer spreekt Engels en is heel vriendelijk. 

We mogen binnen slapen, wat een luxe. Geen tent opzetten en matjes opblazen. 

De H’tjes moeten eerst wat schoolwerk maken. Deze keer is Jan de meester om te verbeteren, mag ook wel eens hé! Het moet niet altijd juf mama zijn 😉. 

Straks eten we samen met de gastheer. Wij hebben pasta mee en hij heeft voor vlees gezorgd. 

Morgen fietsen we naar El Escorial. Een korte, maar zeer pittige rit. 

We zitten in de buurt van Madrid. Wij hebben ervoor gekozen om niet door Madrid, maar rond Madrid te rijden. Morgen is ook ons eerst boekje klaar. We volgden ‘Onbegrensd fietsen – door de Ruta Iberica – deel 2’ (Paul Benjaminse) Vanaf donderdag rijden we deel 1 van het boekje.

Adiós 🤗!

Gisterenavond was er nog een optreden van een Spaanse schlagerzanger. Hij kon wel heel goed zingen. 

Ik heb wel mijn beste nacht van de hele vakantie achter de rug 😀. 

Vandaag rustdag. Of beter gezegd: niet fietsen vandaag.

Er is hier een avonturenpark in de buurt. Hannah heeft er zelfs deze nacht van gedroomd. Ze hoopt dat haar dromen uitkomen 😜. 

Na het ontbijt en een telefoontje van Hannah haar voetbalploegje (dankjewel! Hannah was zoooooo blij 😍) stappen we naar het park. We mogen om 13u gaan om 3 uren te klimmen. Reserveren is blijkbaar noodzakelijk 😉. 

We hebben nog even tijd om boodschappen te doen en te picknicken. 

Voor één keer hoeven we de H’tjes niet op te jagen 😝. 

Om half één worden we verwacht om de uitrusting aan te doen en te luisteren naar de uitleg. Ik doe niet mee, ik ben geen zo’n grote fan van die hoogtes 🫣. 

Na de Spaanse uitleg en een kleine oefensessie is iedereen klaar voor het grote werk. Er zijn verschillende parcours gemaakt naargelang het niveau. Het niveau wordt voor een groot stuk bepaald door de lengte, daarnaast is ook jouw eigen kunde wel belangrijk. 

Jan, Hannes en Hannah beginnen aan het groene parcours. Ze zijn er allemaal goed en snel weg mee. Het beveiligssysteem kennen ze al goed. 

Na het groene parcours is het licht blauwe parcours aan de beurt. Ze vinden het allemaal top. Hannah heeft de dag van haar leven 🤗. Hannes vond het ook geweldig, hij durfde overal op en af. 

Het is een geweldige dag. En ik…ik geniet van hun plezier 🥰. Ook kijken is best wel vermoeiend 😅. 
O ja, aan het meer zijn we dus niet meer geraakt.

Na het avonturenpark klimmen we terug naar de camping. 

Na het eten is het tijd voor het tweede boek van Harry Potter. 

Morgen fietsen we terug verder. Jan heeft een warm showers geregeld. Wij gaan dus bij iemand thuis logeren. Dit voor de eerste keer deze vakantie 😉. 

Deze avond chill ik dan nog even verder tussen mijn vrienden, de mieren 🐜 (ze zitten hier met veel te veel!)

Adiós

Pelahustan – Pelayos de la Presa: 43,42 km

Ik denk dat wij stilaan een patent hebben op feestjes. Gisterenavond was er nog een fuif op een plein niet zo ver van ons appartement. We hebben dus kunnen meegenieten tot in de vroege uurtjes. 

De gekregen eitjes werden vakkundig door Jan geprepareerd tot spiegeleieren en roereieren deze morgen. Een stevig ontbijt. Ik hou het bij boterhammen met choco. Ik ben geen zo’n ei-liefhebber. 

We kunnen rond 10u vertrekken. De eigenares van het appartement heeft nog een andere bar en daar geven we de sleutel terug af. De H’tjes krijgen nog een chocolaatje en een lolly. Ze zijn weer content ☺️. 

We beginnen onmiddellijk bergop. De benen krijgen geen kans om warm te draaien. En het gaat vrij fors bergop. De weg is ook niet in een al te beste staat. Hannah loopt een groot stuk tussen de rotsen door. Hannes loopt het laatste stukje mee. 

Tegen de middag hebben we 14 km op de teller staan. Veel bergop en een klein stukje bergaf. Het bergaf stukje vind ik niet echt ontspannend. Het wegdek is te slecht daarvoor. 

We eten, op vraag van Hannah, aan een rots. We krijgen ‘mooie’ optredens te zien van onze ‘lieverdjes’. 

Ons eten is nog niet volledig binnengeslikt of we moeten opnieuw klimmen. Deze keer, volgens het boekje, aan 6%. Het gaat behoorlijk vlot vooruit. Na een kleine afdaling komen we nog eens een stadje tegen: Cenicientos. Op het einde van de stad is het terug klimmen geblazen. Maar gelukkig niet zo heel lang. Er volgt een fijne afdaling naar Cadalso de los Vidrios. Daar eten de H’tjes een ijsje en Jan en ik een cakeje. De ijsjes zijn geen ‘bollenijsjes’, we zijn hier nog niet veel cremeries tegengekomen. Anders zou ik ook wel een ijsje eten 😉. 

Na onze rustpauze moeten we opnieuw klimmen. We passeren langs veel granietstenen. Nu is het parcours wat golvend. 

Er volgen nog 2 klimkilometers en dan is het….dalen dalen dalen. Het is een wondermooie afdaling tot aan de camping in Pelayos de la Presa.

Op onze eerste camping blijkt geen plaats te zijn. Gelukkig is er nog een camping in de buurt waar wel een plaatsje zou zijn. We moeten wel terug bergop. Ik vloek eens serieus. Ik had niet meer gerekend op het klimmen 😱. 

We worden vriendelijk onthaald. Ook hier is het zoeken naar een plekje maar we vinden gelukkig wel iets. Het is wel echt duur voor hetgeen het ‘maar’ is. Het zwembad is nog niet open, geen WiFi, een klein plekje. Maar het is wat het is 😉.  En…er zijn rotsen 🪨!

En je raadt het nooit, er is hier deze avond een optreden op de camping 🤦‍♀️. 

Morgen nemen we normaal een rustdag. Na 7 dagen hebben de benen wat rust nodig. 

De familieraad beslist straks wat we morgen gaan doen 😉. 

Adiós 👋

Calera y Chozas – Pelahustan: 56,44 km

Na nog wat chillen in de zetels gaan Jan en ik slapen. En dan begint het…om 23u begint hier plots luide muziek te spelen, blijkbaar een privéfeestje. Jan heeft het Spaans ondertussen al een beetje onder de knie (🤪) en vraagt om de muziek wat stiller te zetten. Wonder boven en wonder lukt dit. Voor even toch…een half uurtje later begint het spel opnieuw. De 2de keer dat Jan het vraagt, heeft het geen effect. Terrible night dus… O ja, Hannah vond de muziek heel mooi 🤦‍♀️. 

Na een snel ontbijt op onze kamer (halleluja: Hannah heeft eindellijk iets wat ze ook wil eten. Een soort van cornflakes die ze eens bij haar vriendje René heeft gegeten). 

We vertrekken vroeg, rond 9u15. Onze drinkflessen worden gevuld met koud water én ijsblokken. 

We fietsen in sneltempo (lichtjes bergaf) langs de grote baan (saai) naar Talavera de la Reina. Daar doen we inkopen voor de volgende dagen (morgen zondag en maandag 1 mei). 

Vanaf Talavera de la Reina gaat het bergop. Ik praat ondertussen met Hannes over zijn toekomst als commentator. Heel interessant ☺️. 

O ja, we hebben de eerste regen gehad van deze vakantie. Weliswaar niet veel maar toch een beetje. Het is in mijn regenjas te doen deze morgen. Jan blijft fietsen in zijn t-shirt. 

We picknicken in San Román de los Montes. Vandaar klimmen we naar Castillo de Bayuela. 

Het laatste stukje naar de stad is echt steil. Volgens ons boekje 8% maar ik denk dat het toch iets meer is. In het stadje stoppen we bij de bakker voor wat mini-eclairs, een koekje voor mij en koude drankjes. 

Ons energiepeil is terug op peil en we klimmen verder richting El Real de San Vicente. Ook hier is het steil!!! Onder luide aanmoedigingen van enkele bewoners arriveren we op het dorpsplein. Een ijsje en een fris drankje helpen ons er bovenop. Ik geraak aan de praat met een tandarts, die Engels spreekt ☺️. 

Daarna nog even klimmen en we zijn boven. Boven op de ‘top’ staat er deze keer geen bordje. Hannes is ontgoocheld. 

Vanaf daar is het voor een groot stuk bergaf naar onze slaapplaats. Af en toe moeten we nog even bergop. Dan ontploffen de benen toch even. 

We overnachten in een appartement in Pelahustan. De communicatie verloopt moeizaam. Amanda, een vrouw die ons passeert, telefoneert met de eigenares. Daarna vertalen we met Google Translate. We moeten in een cafeetje de sleutels ophalen. Blijkt er hier een feest te zijn vandaag. We worden uitgenodigd om met de baby’s (de H’tjes) naar de springkastelen te gaan. Onze flessen worden nog eens met koud water gevuld en we krijgen verse eitjes mee (witte, bruine én donkerbruine). 

Onze slaapplaats is een oud, klein café. Binnen kunnen de fietsen net staan. Op de eerste verdieping slapen we met z’n allen én er is nog een dakterras. 

Nadat Jan Luca Brecel geschiedenis ziet schrijven, vertrekken we naar de springkastelen. Hannah dolenthousiast, Hannes een beetje veel minder. 

Hannah vindt de springkastelen wel leuk. We eten nog iets en keren terug naar ons appartement. 

Morgen wordt weer een zware dag. Meer dan 800 hoogtemeters omhoog. Normaal slapen we morgen op een camping. 

Hasta la proxima!

Dag 17: Wat.Een.Mooie.rit

Mohedas de la Jara – Calera y Chozas: 51,51 km

Volgens ons boekje zou het vandaag een prachtige rit worden. 

We ontbijten in onze casa rural. Ik had toch iets meer verwacht van het ontbijt. We vertrekken met een volle maag richting El Campillo de la Jara. 

Daar moeten we onze boodschappen voor vandaag doen. Het eerste stukje van de rit is omhoog en omlaag. Terug wat puffen dus. 

De supermercado blijkt een mini-winkel te zijn. Ze hebben echt niet veel. Het zullen deze middag voor mij stokbroodjes met choco worden. 

Van daaruit rijden we de Via Verde de la Jara (een oude spoorlijn). Het is een vrij goed te berijden grindpad. En…het is vals plat…naar beneden ☺️. Enige nadeel: de wind 💨 zit op de kop. 

Het boekje heeft niet gelogen. Het uitzicht is prachtig!

‘s Middags picknicken we aan een oud station. Je moet je er echt niets bij voorstellen, er zijn geen faciliteiten. Alleen de muren van de oude gebouwen staan er nog. Er is daar een klas op leeruitstap, op zoek naar plantjes en fossielen. De leraar heeft geen fluitje mee, maar een megafoon. Hilarisch 🤣 (team 5; iets om mee te nemen op bosklassen?). De H’tjes werden verwend: ze kregen chips, snoepjes en Jan kregen worst aangeboden. Het waren flinke leerlingen. 

Na de middag is het partnerruil. Hannes fietst bij Jan en Hannah bij mij. Aangezien het plat is spreken ze beiden af om een rustdag te houden. 

Hannah fietst echter heel flink mee. Ze praat ook honderduit. Als ze haar kuren niet heeft is ze toch echt een toppertje. Ze mag van mij ook fotograaf spelen. Ze is in haar nopjes. We rijden door tunnels met vleermuizen, onder grote bruggen, naast de Taag, over grote velden. Het is er gewoon prachtig. 

Rond 15u komen we toe in Calera y Chozas. We verblijven opnieuw in een hostel. 

Na een fris drankje op een terras checken we in. Ik doe een dutje. Ja, het fietsen is echt vermoeiend. Ook het moeilijk slapen begint bij mij wat door te wegen. 

Jan en ik eten ‘s avonds een pizza, hannah een hamburger en Hannes een pizzabaguette. Speciaal voor ons doen ze de keuken om 19u open. Ja, het Spaanse ritme hebben we nog niet te pakken. Het blijft hier pokkeheet. Vandaag ging het kwik terug vlot over de 33 graden. 

Morgen stond er normaal een korte rit op het programma maar de camping is…volgeboekt 🤦‍♀️. Ja, ook hier is het een verlengd weekend. We hebben dus iets anders moeten zoeken. We gaan morgen op appartement. 
Adiós 👋!

Guadalupe – Mohedas de la Jara: 43,66 km

Jan heeft gisterenavond nog een hostel geboekt voor vandaag. Er zijn hier immers niet veel overnachtingsmogelijkheden in de buurt. Vandaag is er een met diner en ontbijt. 

Hannah is met het verkeerde been uit bed gestapt. Ze wil niet uit de tent, ze wil niet eten, ze wil niet fietsen… het kost veel moederlijk geduld om haar mee te krijgen. Je ziet, het is niet altijd rozengeur en maneschijn. Hannah heeft het deze reis wel veel ‘lastiger’ dan Hannes. Hannah mist haar vriendjes, de voetbal. Hannes ‘mist’ niemand maar stuurt wel graag berichtjes naar zijn juf of via de classroom. 

Vandaag staat een pittige rit op het menu. 

Rond 10 uur vertrekken we vanop de camping. Onze eerste bestemming is Alia. 

Hannah mét haar leeuwtje (knuffel) bij haar (was de compromis 😉) trapt goed mee. We hebben al snel onze klimbenen nodig voor enkele kilometers. Rond 11u15 arriveren we in Alia om boodschappen te doen voor vandaag. De H’tjes eten een gele pudding en we kunnen weer verder. Na nog een klim eten we boven op een picknickplaats.

Hannah vindt daar de grot van de Gruffalo! Ja, die bestaat dus echt! Het is een prachtige plek, alleen is er geen schaduw. Het is ondertussen al heel warm, boven de 30 graden. 

Onze klim van de dag moet dan nog beginnen. Na het middageten beginnen we eraan. Het is zo’n 8 km omhoog. Hannes is doodmoe en trapt mee al slapend. 

De laatste 3 km zijn moordend…er is een stuk aan 10%. Pfffff… de H’tjes lopen een klein stukje. 

We komen kletsnat van het zweet al fietsend boven 💪 in Puerto de SAN Vicente. Mijn co-piloot is terug volledig wakker en begint terug commentaar te geven (ik kreeg geregeld echte commentaren, zoals op de radio/tv, te horen 🫠). 

In het dorpje stoppen we aan de plaatselijke bar voor een fris drankje en de H’tjes voor een ijsje. 

Daarna is het nog 10 km tot onze casa rural. 

Jan heeft ervoor gezorgd dat we niet moeten koken. Er wordt voor ons gekookt én morgenochtend is het met ontbijt (er zijn hier immers geen winkels om eten te komen dus was dit onze enige optie 😜). 

Na een goede douche (voor de H’tjes een bad waar ze alleen kunnen in liggen) mogen we onze voeten onder tafel zetten en eten. Het smaakt. Wij eten een voorgerecht en daarna varkenswangetjes. De H’tjes eten kip, gepocheerd ei, frietjes en een tomatensausje. We eten ook nog een dessertje. 

Morgen is de tocht iets minder lastig volgens de reisleider. Er ligt terug geen camping op onze route dus wordt het opnieuw een hostel. 

O ja, er wordt hier wel degelijk af en toe voor school gewerkt. Hannes maakte vandaag zijn testIDP (iets voor de kenners 🤪). En aan tafel werden de verschillende woordsoorten besproken, door jong en oud. 

Adiós.