janankehanneshannah

Malanquilla – La Almunia de Doña Godina: 64,7 km

Gisterenavond konden Jan en ik wat rusten in de bar. Hebben we net het optreden van ‘onze’ Gustaph gezien. Daarna was het beddekestijd. 

Deze ochtend worden we om 9u30 voor het ontbijt verwacht in het restaurant. Mijn verwachtingen over het ontbijt in Spanje zijn te hoog. Eigenlijk stelt dit hier niet zo veel voor. We krijgen elk een half geroosterd stokbroodje, wat beleg, koffie of chocomelk en een ananas-appel drankje. 

Hannah voetbalt na het ontbijt op een Pelote-veld. Ze heeft veel plaats én een muur. Er is zelfs een meneer die even voetbalt met haar. Hannah content 😀. 

Vandaag gaan we veel dalen, maar ook nog 500 hoogtemeters moeten stijgen. Het wordt dus opnieuw pittig 🌶️. 

Van Malanquilla moeten we een 4-tal kilometer fietsen naar de route. Het grootste deel hiervan is bergaf. 

Terug op de route kronkelen we verder. Stukken dalen, maar evengoed nog stukken stijgen. Maar hoe mooi is het landschap. Ogen te kort om te kijken. 

Ondertussen spot Hannah een gele auto. Ja, dat spelletje wordt hier elke dag gespeeld tussen Hannah en Jan. Dolle pret bij Hannah, bij Jan iets minder 🤪. Hannes is de scheidsrechter die alles goedkeurt. En ik…ik bekijk het vanop afstand. 

In Aranda de Moncayo komen we nog fietsreizigers tegen. Zij laten weten dat de Portalet dicht is. We moeten die col over om in Frankrijk te geraken. Dit is immers de ‘gemakkelijkste’ berg van de Pyreneeën om over te geraken. Jan heeft terug wat puzzelwerk 🤪🫣. 

We fietsen verder tot Illueca, het eerste stadje/dorpje waar een winkel is. Ons uitzicht blijft wondermooi!

We eten gewoon op een bankje langs de straat, geen topplaats, maar het is wat het is. De H’tjes hebben het wel moeilijk. Ze hebben weinig plaats om te bewegen en dan zoeken ze elkaar op om elkaar te ambeteren 🫣. De middagpauze is dus heel kort vandaag. 

We fietsen verder door de heuvels, op en neer. Het zijn meestal korte piekjes omhoog en korte afdalingen, om even te recupereren. We gaan goed vooruit!  

Onderweg zien we regelmatig roofvogels. Nu, ik ken er niet veel van maar we hebben zeker al heel wat gieren zien rondcirkelen, heel indrukwekkend!

Rond Morata de Jalón moeten we richting La Almunia de Doña Godina (toch een geweldige naam hé 😀). In ons boekje staat er dat er een nieuwe weg is. Die weg is echter afgesloten. We nemen het risico en rijden toch door (anders moeten we een omweg nemen en daar hadden mijn benen en hoofd geen zin meer in). We rijden bijna 6 km alleen op de baan. Die is volgens mij perfect in orde, maar wie ben ik om dit te beslissen hé 🤪. Het laatste stuk is bergaf richting de stad. Jiha!!

We logeren vandaag in een hotel. We slapen allemaal samen. 

De jongens eten kebab (Hannah en ik vinden dat niet lekker). De meisjes gaan een slaatje halen in de Dia. 

Morgen rijden we naar Zaragoza. Het zou daar toch wat warmer zijn, rond de 22 graden maar wel heel veel wind (een soort mistral). 

We zullen daar normaal zeker één rustdag nemen. Na 12 dagen non-stop fietsen hebben de benen dit verdiend. We zullen ook een bezoekje brengen aan de Decathlon. Wat extra materiaal halen, nog meer bagage 🤪. De reisleider zal moeten beslissen wat mee mag en wat niet. 

Adiós 😘

Soria – Malanquilla: 65 km

Gisterenavond werd het snel koud. We moesten ons goed in onze slaapzak duffelen. 

De H’tjes palletten deze morgen van het moment dat ze wakker zijn, om warm te krijgen, uiteraard met de nodige ruzies 🙄. 

We (sommigen onder ons toch) zien er uit als poolreizigers 🥶. Het is immers maar een 5-tal graden. 

Als we uit de camping rijden, moeten we een stukje tegen de richting fietsen (anders moeten we langs kleine niet-fietsvriendelijke paadjes naar de stad). De verkeerspolitie (lees:Hannes) is niet zo tevreden. Slechts één auto toetert naar ons, een meevaller. Om in de stad te geraken moeten we omhoog. Soria is een vrij grote stad, maar voor ons valt daar niet zoveel te beleven.

We fietsen verder naar het begin van een Via Verda. Er is geen specifieke naam voor deze weg dus doopt Hannah die tot ‘Via Verde de la Hannah’. Uiteraard is niet iedereen akkoord dus kiezen we voor ‘Via Verde de la H’tjes’. 

De Via Verda bestaat vooral uit kleine kiezeltjes en zand. Geen aangename weg om op te fietsen. 

We picknicken op een prachtige picknickplek. Heel mooi aangelegd. 

We moeten de Via Verda 40km volgen. In de namiddag is het de hele tijd vals plat omhoog en het pad bolt voor geen meter. Het uitzicht is wel heel mooi.

We passeren niets of niemand. We zitten precies in the middle of nowhere. Ondertussen vertelt Hannah dat ze vanaf haar 12 jaar wielrenner wil worden. Vrouwenwielrennen komt meer op televisie dan voetbal en ze wil op tv komen. Ze zal ook haar gewone fiets verkopen en vraagt voor haar verjaardag een koersfiets. Helaas zal ze dit (nog) niet krijgen van ons. Ik denk dat ze sponsors zal zoeken 🤪.
Plots zien we nog 4 herten 🦌 voor ons weglopen 😀. Magnifiek.
Net voor Ciria volgt een afdaling. Op dit pad Daal ik af met een ei in mijn broek. Daarna volgt de gewone weg. Het is nog 11 km naar ons hotel in Malanquilla. Wat volgt, is een schitterende route. Rotsen, rode aarde, groene vlakten, bergen…het parcours gaat op en neer maar het valt heel goed mee. Voor ons hotel moeten we even van de route. Er volgt nog een stevige klim. We zitten hier op 1100 meter hoogte. 

In ons hotel mogen we gebruik maken van de sauna en de jacuzzi. De H’tjes vinden dit geweldig. 

We eten eerst in het restaurant in het dorp. Er is hier immers niets… we eten raciones. Dit zijn allemaal kleine hapjes. Alles geraakt snel op. We zijn blij dat we om half 7 al warm kunnen eten 🤪.

De jacuzzi vinden de H’tjes geweldig. Jan neemt ondertussen een sauna. 

Na het verhaaltje kunnen we ons terugtrekken in de bar/living van ons hotel. 

Morgenochtend gaan we hier ook ontbijten. Ik ben benieuwd 😀. 

Adiós 😘

Berlanga de Duero – Soria: 49 km

Gisterenavond hebben we beslist om onze route een klein beetje te wijzigen omdat we te weinig overnachtingsplaatsen tegenkomen. 

Na een behoorlijke nachtrust, wat eitjes voor Jan en de H’tjes kunnen we vertrekken. Ons einddoel vandaag is Soria. We rijden de hele dag op de SO-100. We rijden op en neer en zien het landschap regelmatig veranderen. Vandaag zien we veel bossen en ‘rode’ aarde. Het verkeer valt heel goed mee langs deze weg. Er passeren wel auto’s maar het is een vrij rustige weg. 

Na onze eerste stop wisselen Hannes en Hannah van plaats (Hannes heeft zijn handschoenen nodig. Het is redelijk frisjes vandaag.)

Ik heb onmiddellijk een spraakwaterval op de fiets 😀. 

We picknicken ‘s middags in Quitana Redonda. Daar is een kleine kruidenierswinkel waar we nog wat beleg kunnen kopen. We eten aan de sporthal. Er is daar een voetbalveld, een padelveld, fitnesstoestellen en ze zijn een speelplein aan het afwerken. 

Na de middag hebben we nog een kleine 20 km af te leggen. Onze formatie is terug zoals normaal, Hannah bij Jan en Hannes bij mij. 

We passeren wegenwerken. En…er staan er daar toch weer twee met bordjes te zwaaien. Geen verkeerslichten hier, wel mannen met bordjes 😀. 

Onze camping ligt voor Soria. We zeggen onze vertrouwde weg SO-100 vaarwel en duiken naar beneden naar de camping. Het is een kleine, rustige camping. We installeren ons en hebben dan halvelings een ijsje met bollen beloofd aan de H’tjes (die ons daar uiteraard maar al te graag aan herinneren). Maar eerst wat opruimwerk. We zien dat onze pot rode tomatensaus kapot is…dus zak uitkuisen en trui proberen proper krijgen. 

De weg naar de stad is nog pittig. Het ijssalon gaat maar om 17u15 open. We zijn de eerste klanten 😀. 

Voor het terugfietsen hebben we gelukkig een betere berijdbare weg gevonden. 

De paella smaakt. De douche is geweldig. En zo komt een einde aan onze 29ste vakantiedag, officieel de langste periode dat we samen op vakantie zijn. Al 29 dagen overleefd met de H’tjes (en met Jan 🤪). We hebben uiteraard nog veel tijd samen te gaan. Het is soms pittig, heel pittig. Maar heel vaak ook heel leuk. Wanneer het moeilijk is, dan denk ik dat onze vakantie een voorrecht is, iets unieks waar we hopelijk nog lang zullen moeten aan terugdenken. Het zal regelmatig nog eens botsen. Maar er wordt veel gelijmd en er is liefde. 

Ondertussen is Jan een gaatje aan het zoeken in de band van het karretje. Die staat plat. Hopelijk is dit terug snel gefixt en kunnen we morgen weer fietsen. Dit keer richting een hotel ☺️. 
Deze nacht wordt het 🥶 .

Ze voorspellen 2 graden. Ook morgen haalt de thermometer niet meer dan 16 graden. We zullen wat laagjes moeten voorzien.

Adiós 😘

8U30: Als ontbijt eet ik altijd het liefst muesli.maar meestal is het boterham met confituur.

op de fiets ben ik altijd de commentator.

11U30: In de middag eten we eerst een fruitje. We middageten dus altijd ROND 12U30

13U:  dan fietsen we verder.

15U: dan volgt het leukste van de dag. een drankje en een helado( ijsje)

16U: dan zitten we op de camping en zetten we de tent op

16U30: ( altijd als er een zwembad open is zwemmen we)(maar dit is niet altijd)

18U30: avondeten

19U45: mama 👩 leest Harry Potter(1,2,3,4,5,6,7) voor

20U15: lezen in bed 🛌/ tent 🏕️ ⛺️⛺️⛺️⛺️

20U20: slapen 

San Esteban de Gormaz – Berlanga de Duero: 40 km

We logeerden gisteren in een heel fijn huisje gelegen bovenaan het dorp aan de kerk. We konden genieten van een mooie zonsondergang. Mijn hartje maakte nog een vreugdesprongetje na een onverwacht telefoontje met metekind 1, Olivia 😀❤️. 

Deze morgen is het terug op het gemakje. Het is dan ook vakantie voor ons. Op deze vakantie proberen we alles eens los te laten, even uit de ratrace. Niet altijd even gemakkelijk, maar het begint te lukken 😉. 

Vandaag is het een vrij ‘rustige’ rit, een 320tal meter omhoog. Vanuit San Esteban de Gormaz rijden we rustig naar La Rasa. We fietsen een stukje in het bos. De weg is bezaaid met pluisjes. Het lijkt alsof we in de sneeuw rijden 😀. Gelukkig hebben we geen last van allergieën 🤧. 

We passeren de guardia civil en mogen gelukkig passeren 😉. Een beetje verder zien we weiden vol met hop staan, maar echt heel veel. We denken dat het bedrijf een bezoekje krijgt van de guardia civil. Er was heel veel politie aanwezig. Ondertussen leren de H’tjes het begrip ‘zwartwerk’ kennen 🫣. 

Na Navapalos komt er een stevig klimmetje aan. We moeten even vol aan de bak. Gelukkig is Hannes zijn batterij 🔋 opgeladen en trapt hij goed mee. Vanaf dan hebben we de wind in de rug (@Henk: wind in ‘t gat, we vliegen eindelijk 😀). 

We picknicken in Recuerda. De rust wordt echter verstoord door een hond.  Wij (de H’tjes en ik) zullen eens in therapie moeten gaan zoals Evi, in Iedereen Beroemd. De hond 🐕 kwam bij ons liggen tijdens ons eten. Hij deed eigenlijk niets verkeerd, maar ik was niet op mijn gemak. De picknick was snel voorbij. 

‘s Middags staan slechts 12 kilometer op het programma. Tijdens het eerste deeltje ondervraagt Hannes Hannah. De maal-en deeltafels zullen goed gekend zijn 😀. Het gaat bergop bergaf. Gelukkig blijft de wind ons goed duwen. Het laatste klimmetje is een serieuze kuitenbijter. Daarna is het nog anderhalve kilometer bergaf tot Berlanga de Duero. 

Hier blijven we in een hostel slapen. We hebben een ruime kamer met keuken. Op de bovenste verdieping hebben we nog een keuken en een prachtig uitzicht op het kasteel. 

Het doet deugd om vroeg op onze bestemming te zijn. 

Het weer is niet zo denderend vandaag; veel wolken en af en toe zon. De volgende dagen zal het niet meer zo warm zijn. Volgens mijn weerapp zal het de volgende dagen minder dan 20 graden zijn. MAAR…we circuleren nog altijd rond de 900 meter en we rijden naar Zaragoza, op 200 meter. Dus hoe lager…hoe warmer 😉.

De jongens kijken naar de Giro en ons fret kijkt naar DisneyPlus. 
Adiós ❤️

Aranda de Duero – San Esteban de Gormaz: 53,5 km

We blijven slapen in een hostel dus krijgt onze kleine baas muesli als ontbijt. Aangezien er geen kommen zijn, eten (vreten 🤣) Jan en Hannes samen uit een grote pot. Na het ontbijt kunnen we vertrekken. 

We rijden Aranda de Duero uit. De H’tjes hebben deze ochtend hun kaartsysteem uitgewerkt. Hannes rijdt rond met een gele, groene en rode kaart. Hannah heeft een schriftje bij om te turven. We zijn nog geen 5 km ver of we zijn de rode kaart ergens onderweg verloren. Wij, Jan en ik, hebben enkele bemerkingen bij hun ‘spel’. Zo kan Hannes geen streepjes krijgen en Hannah zet enkel streepjes als het haar past. Voor zichzelf is ze, uiteraard, helemaal niet streng. 

Na enkele kilometers rijd ik precies op een springbal. Blijkt dat mijn band aan het leeglopen is. Het eerste gaatje in de band is een feit. Jan, de man die alles kan, fixt dit heel snel. In een tijdspanne van 2 potjes UNO is het euvel hersteld. Veel te snel volgens de H’tjes 🤪. 

We rijden verder door kleine dorpjes. De weg gaat gestaag omhoog. Tegen de middag zijn we in Castillejo de Robledo. We weten dat we goed moeten eten want in de namiddag beginnen we onmiddellijk met een klimmetje van ongeveer 1 km aan 9 procent. 

Het klimmetje verteren we goed en we blijven even op de hoogvlakte fietsen. De grond zit daar vol van de stenen. De gewassen groeien er gewoon rond. 

Er volgt een mooie afdaling tot in Langa de Duero. Net voor het dorpje moeten we rechtsaf om de resterende 15 kilometer te rijden. De weg is verschrikkelijk, heel veel hobbels. Het gaat tergend traag vooruit. Mijn compagnon heeft ook niet zoveel zin om mee te trappen 🙄. Maar ook dit overleven we. Vanaf Soto de San Esteban is de weg weer een cruisebaan. Zo fietsen we snel naar onze eindbestemming: San Esteban de Gormaz. Op een terrasje komen we enkele sympathieke Belgische fietsers tegen. Altijd leuk om andere fietsers tegen te komen, altijd leuke verhalen 😀. De H’tjes worden verwend en krijgen een doosje met snoepjes 🍭. 

Vandaar fietsen we naar onze casa rural. Ons huisje is helemaal boven in het dorp, vlakbij de kerk. 

Het is een prachtig huis. 3 slaapkamers met in elke kamer een badkamer. De H’tjes zullen terug apart slapen. Het zal dus rustig zijn deze avond ☺️☺️☺️. 

Na het douchen, wordt er nog voor school gewerkt. Na wat dramatische taferelen (door vooral Hannah) slagen ze er in om dit tot een goed einde te brengen. 

We hebben hier een goed uitgeruste keuken. Daar profiteren we van, we eten patatjes in de oven met kalkoen en groentjes. We drinken hier een heerlijk wijntje 🍷. 

De vaatwas doet doet onze afwas vandaag. En nu kan ik in de relaxzetel mijn vermoeide benen wat laten rusten. 

Morgen fietsen we verder. Waarschijnlijk wordt het terug een onderkomen met een bed aangezien we nog geen campings in de buurt hebben gevonden. 

Adiós 😘