janankehanneshannah

Dag 1: Oostakker – Vogelwaarde (De Kamperhoek) (42 km)

D-day…Gisterenavond pakten Jan en ik onze zakken en die van de kindjes. Het is altijd goed nadenken wat we wel en niet meenemen. Laat ons zeggen dat ik veel te veel meeneem en Jan veel te weinig meeneemt.

Deze morgen moesten de laatste zaken nog weggestoken worden en dan konden de fietsen geprepareerd worden. Jan neemt daar zijn tijd voor. Het is immers belangrijk om alles op een bepaalde plaats te hangen aan de fiets. De etenszak moet bijvoorbeeld altijd beschikbaar zijn. Na het gepuzzel konden we rond 9u45 vertrekken. Na een uitgebreide uitzwaai-ronde bij de buren, oude buren en Hannes’ vriendinnetje waren we rond 10u45 écht vertrokken. Het eerste deel van de route liep langs de Moervaart, een mooi fietspad. Rond half 12 hebben we ons picknickdeken uitgelegd aan de kerk van Wachtebeke. Na wat stokbrood met kaas en samali (Ja, Hannah weigert salami te zeggen) fietsten we verder richting Nederland.

In de namiddag kronkelden we langs boerenwegels en brede Nederlandse fietspaden. In Axel zagen we een wegwijzer naar een natuurspeelbos. Ideaal, dachten we voor de kindjes, maar we hebben het niet gevonden. We bleven verder duwen tegen de wind (ja, klein detail: we zullen veel tegen de wind fietsen wist Jan mij te vertellen). Op een heel vervelende kasseibaan kenden we onze eerste pech. De ketting van de Weehoo kapot. Gelukkig konden we zonder ketting doorfietsen, maar Jan heeft al een werkje voor ’s avonds. Rond 15u arriveerden we op onze farmcamping in Vogelwaarde. Wat een toffe camping is dat hier! We beslissen onmiddellijk om hier 2 nachten te blijven. Er is hier een go-cart – tractorpark voor kindjes, er worden activiteiten georganiseerd en ze zijn hier heel vriendelijk. Het enige nadeel…onze tent staat in de platte zon.

Het opzetten van de tent gebeurt gemoedelijk. Onder het goedkeurend oog van de ezel en de pony wordt de tent opgetrokken. De kindjes slapen voor het eerst in een aparte, verduisterende tent. Ze kijken al weken uit naar het moment dat ze in hun eigen tent mogen liggen.

Het avondeten verloopt een beetje chaotisch. Blijkt dat we onze gasflesjes vergeten zijn…gelukkig kunnen we rekenen op sympathieke kampeerders waarvan we hun kookvuurtje mogen gebruiken. Bij het afgieten van de pasta valt dan nog eens alle pasta uit de pot (sorry Jan, maar dit was echt kapotlachen 🙂 ), dus mag Jan opnieuw beginnen. Door al het spelen hebben de kindjes geen tijd om honger te hebben. Rond 19u15 eten we dan onze spaghetti in tomatensaus met rookworst. Altijd overheerlijk dat campingeten. Na heel wat gelach en plezier in de tent, is het rond 21u stil in de tent bij de kindjes. Wij zitten dan nog eventjes buiten onder de tarp met een boekje naar de regen te luisteren want ja….het heeft hier gedruppeld!!!

Morgen zijn we weg :-)

Morgen is het zo ver… we vertrekken op fietsvakantie richting Nederland. We zullen zoveel mogelijk onze tent proberen opslaan op natuurkampeerterreinen. De route staat nog niet helemaal op punt, maar de eerste dagen volgen we de natuurkampeerroute Zeeland. Daarna zouden we richting het binnenland met knooppunten verder fietsen.

Frank en Sabine (dé favorieten van onze H’tjes) voorspellen volgende week tropische temperaturen. Als het té warm zou zijn, dan fietsen we richting de kust. We zien wel.

Het belangrijkste is dat het een plezante reis wordt. Het aantal kilometer dat we fietsen maakt ons eigenlijk niet uit. Ons doel is om dagelijks rond 15u à 15u30 te arriveren op de camping, de tenten op te slaan en relaxen :-).

We proberen dan ook onze blog up-to-date te houden.

Zo, nu gaan slapen, zodat de beentjes uitgerust zijn voor morgen!

En…start!!!

Morgen starten ze…voor echt!

De voorbije weken hebben ze hier met man en macht gewerkt om beneden alles uit te breken. Elke weekend en bijna elke avond was Jan aan het zwoegen met enkele vrijwilligers (Dankjewel Stijn V, Rutwin, Stijn E, Gert, David, Stefaan, Jan A, Wouter…). En terwijl de mannen aan het zweten waren konden de kindjes terecht bij de oma’s, tantes en nonkels (Dankjewel tante Elke en tonton Eugène, tante Leen en nonkel Jan, tante Femke en nonkel Bart, nonkel Joost en tante Ilse, oma van de zee, oma van Stefaan een Stefaan) ook voor jullie, dikke merci!!). Daarnaast mochten we ook heel wat materiaal gebruiken van de buren. Bij deze ook een dikke merci aan Tieneke en Marnix, David en Stefaan.

Ondertussen is het hier beneden een hele grote zandbak. We wanen ons bijna aan zee :-). De H’tjes vinden het alvast geweldig!!

Maar met een weekje vertraging begint het dus morgen echt.

Nu de vakantie eraan komt, zijn we ook aan het plannen voor onze vakantie. We zouden dit jaar de fietsen terug van stal halen. Nederland zou opnieuw het fietsland worden. Lekker dichtbij, maar o zo mooi. Deze keer zouden we binnenland van Nederland verkennen. Wanneer we vertrekken en terugkeren, dat weten we nog niet. Eén van de vele voordelen van een fietsvakantie.

We zijn ook stilaan onze uitrusting aan het samenstellen. Ons (dat van Jan en mij) slaapmateriaal is in orde, maar ook de kindjes hebben een matje en een slaapzak nodig. Dit moet nog eens bekeken worden. Daarnaast zou ik graag een tent hebben die bestaat uit twee compartimenten; één voor ons en één voor de kindjes. Tegenwoordig bestaan er ‘verduisterende’ tenten. Ik heb Jan de opdracht gegeven dit eens te onderzoeken. We moeten er immers rekening mee houden dat het gewicht van de tent redelijk laag moet blijft…alles moet mee op de fiets. Je ziet…we (lees: Jan) hebben nog wat opzoekwerk voor de boeg… Maar alles komt altijd goed :-)!

Het is alweer even geleden…

Het is alweer even geleden dat we hier een berichtje op gepost hebben, maar we hebben niet stilgezeten ondertussen :-).

Dit jaar gaan we immers verbouwen. Ja ja…binnenkort wordt onze benedenverdieping gesloopt. We verhuizen met ons hele hebben en houden naar de zolderverdieping. De voorbije weken is Jan hard labeur aan het leveren om het boven wat leefbaar te maken. Extra isolatie, een schoon vloerke, elektriciteit… het begint stilaan vorm te krijgen. We zitten immers met een deadline. Maandag 18 juni is D-day. Dan moet alles hier beneden klaar zijn om te starten men ons ‘nieuwe’ huis.

De kindjes vinden het alvast geweldig. De trap onder het toilet lijkt voor hen wel het belangrijkste feit :-).

Door de verbouwingen hebben we deze zomer beperkte reisplannen. We hebben ons recent een weehoo aangeschaft. Hiermee zouden we een Nederland een tweetal weken onveilig maken. Alles hangt een beetje af hoe het staat met de verbouwingen… We zien wel.

32392071_10156376687621060_2430384970464755712_n

En ja…ik hoor het jullie al vragen…hoe zit het met jullie grote droom…Wel, ik heb stap 1 al gezet. Ik heb mijn verlof aangevraagd van 1 april 2019 tot en met 30 juni 2019. Het is toch al een begin :-).

Ik heb ook de intentie om op regelmatig tijdstip hier een berichtje te plaatsen over de vorderingen van alles…we zien wel wat ervan komt :-).

Onze droom blijft nog even een droom

Onze droom blijft nog even onze droom.

Dit jaar geen fietsvakantie…De laatste volleybalmatch van het seizoen sloeg het noodlot toe…een gebroken pols. Ondertussen herstelt de pols langzaam maar zeker…maar een echte fietsvakantie is dit jaar geen optie…jammer. Maar we hebben wel een alternatief. Dinsdag vertrekken we naar Normandië. Daar gaan we een 5-tal dagen kamperen in een bungalow. Daarna zien we wat we gaan doen. De fietsen gaan wel mee, maar deze keer voor korte tochtjes. De tent gaat ook mee. Wie weet slaan we onze tent, na de 5 dagen Normandië, nog wel ergens anders op. Het wordt dus een rustige vakantie :-).

Maar onze droom, blijft onze droom.

2018 leek ons een ideaal jaar om onze droom waar te maken, maar 2019 is ook nog een goede optie. Hannes gaat volgend jaar naar de eerste kleuterklas (ik had mij een beetje misrekend…). We zouden graag hebben dat Hannes de laatste maanden van de 3de kleuterklas zeker op school zou volgen. We hebben eigenlijk nog 2 jaar om onze droom waar te maken. Naast een fietsdroom hebben we ook nog een verbouwingsproject op de agenda staan. Dit zal hoogstwaarschijnlijk voor binnenkort zijn. Eenmaal ons huis wat opgekalefaterd is, kunnen we ons volledig ‘smijten’ op onze grote droomreis.

We keep you posted :-).

Dag 16: Pollinkhove – Oostende (51km)

Deze nacht was een hele ervaring. Met z’n allen in een mini-caravan slapen. Na wat puzzelwerk had iedereen zijn plekje. Rond 00u lagen de kindjes bijna over elkaar (en waren ze aan het wenen…)en dachten we een ‘zware’ nacht te hebben, maar ze hebben fantastisch goed geslapen tot 8u15 deze morgen. We konden dus niet klagen.

P1050907

Na een fruitontbijt hebben we alle diertjes op de boerderij een goedendag gezegd (kippen, cavia’s, konijnen, koeien, paardje). Het was echt heel jammer dat het zo’n slecht weer was. We hadden ons anders een rustdagje genomen in Maedelstede. Maar de weergoden waren ons opnieuw niet zo goed gezind.

In de gietende regen zetten we onze tocht verder. Na rijp beraad beslisten we om richting Oostende te fietsen. Normaal waren we vandaag richting Nieuwpoort gereden (als we de routen verder zouden volgen). We konden daar blijven logeren bij Linde en Mike (waarvoor dikke merci). Maar door het slechte weer hebben we beslist onmiddellijk naar Oostende te fietsen waar mijn mama woont. Daar kunnen we alles laten drogen en wassen. Hoe we het verder doen, daar moeten we nog eens over nadenken. De kans is groot dat Jan naar huis fietst of met de trein naar huis gaat, de auto haalt en wij met heel ons hebben en houden terug naar Oostakker terugkeren.

De rit van vandaag dan…We vertrokken dus in de gietende regen in Pollinkhove. We hebben even op de weegbrug gestaan…Jan toch. Blijkt dat hij 200kg meesleurt.

P1050910

Vandaar fietsten we voor een groot stuk langs de IJzer naar Diksmuide.

P1050915

Doornat gingen we ergens een snack gaan eten. Uiteindelijk is het bij Jan een heerlijke bouillabaisse geworden en voor mij een croque boem boem. Na deze heerlijke maaltijd konden we onze toch verder zetten in de regen richting Oostende.

P1050917

Aangezien ons knooppuntenparcours niet zo goed klopte, wees Osmand (de gps op Jan zijn GSM) ons de weg. We passeerden langs Moere, Gistel om zo in Oostende te arriveren.

In Oostende werden we hartelijk verwelkomd door mijn mama. We konden even genieten van de rust. Daarna kwamen de olijke vier en tante Elke het huis binnengestormd. In een gezellige drukte konden we genieten van een heerlijke spaghetti.

Onze fietsreis zit er dus op. Het was voor ons en de kindjes een heel avontuur. We hebben even getwijfeld om onze tocht verder te zetten, maar Hannes heeft zich geweldig goed aangepast. Hij viel elke middag redelijk snel in slaap (soms sneller dan Hannah). Hij was de laatste week heel vrolijk en eigenlijk niet lastig. Onze kleine meid heeft het heel goed gedaan. In de fietskar heel veel slapen, daarbuiten heel veel op verkenning gaan. We hebben een hele geslaagde fietsvakantie achter de rug. Nu ben ik even moe…maar ik kijk al uit naar onze volgende tocht!