Dag 112: het sportpension ⚽️🏀🏸🏓🏐⛳️🏊🏻‍♀️

Roudná – Sedlec Prcice: 53,39 km

Het was toch een moeilijke avond gisterenavond. De rust keerde weer toen ik ook in de tipi ben gaan liggen. 

We zijn deze nacht niet nat geworden 💦 😅 en hebben vrij goed geslapen. 

Een geslaagd iets dus die tipi ☺️. 

Deze morgen regent het al, vooral miezeren. We ontbijten binnen in onze tent. 

Rond 9u20 start onze tocht in de miezerregen. We hebben allemaal onze regenkledij aan: de H’tjes hebben hun regenjas, regenbuien én surfsokjes aan. Jan zijn Sealskinz (waterdichte sokken) en regenjas en ik mijn regenjas. We volgen de pijltjes richting Tabor. Jan heeft de route een klein beetje aangepast zodat we iets minder hoogtemeters moeten doen en meer in rechte lijn naar Tabor fietsen. 

Net voor Tabor kunnen we onze route niet meer volgen, ze zijn aan het werken aan een brug en we kunnen er onmogelijk over. We rijden een stuk langs de grote baan om Tabor binnen te rijden. We rijden langs de grote winkels. 

De H’tjes zijn al superflink geweest. Ze krijgen een welverdiende donut 🍩. 

Daarna kunnen we eindelijk terug de route op. 

Tabor ken ik vooral van het veldrijden. Ik ben wel eens benieuwd hoe de stad zelf is. 

De stad ligt vrij hoog. We moeten een stukje klimmen. Het eerste deel van de stad dat we passeren is het ‘nieuwe deel’. Hier is een verzorgde winkelstraat. We fietsen verder naar het oude deel. Een heel mooi plein met enkele mooie gebouwen. 

Het is bijna middag en beslissen om daar iets te eten op restaurant. Het smaakt! Ondertussen begint het wat harder te regenen. Het laatste stukje van de voormiddag was droog, we konden onze regenjassen uitspelen. 

Na het eten fietsen we in de regen terug verder. Gelukkig wordt het snel terug droog. Deze namiddag gaat de route in het begin vooral omhoog. We fietsen langs rustige wegen. Het uitzicht is echt de moeite! Het omhoog rijden gaat wat trager bij mij vandaag. Mijn copiloot zijn benen zijn wat vermoeid, denk ik. Vandaag draait hij vooral mee. Ja, hij heeft de hele reis al supergoed meegetrapt! Hannah trapt ook goed mee als het steil bergop gaat. Bij de vlakkere stukken laat ze Jan vooral het werk doen. 

Ik moet toch wel wat puffen en blazen. Maar we zien al pijltjes naar Praha ☺️. Dat geeft wel moed! Het is nog minder dan 100 km. Zalig toch! Nooit gedacht dat we ons ‘doel’ zouden bereiken en plots komt het heel dichtbij. 

In Strezimir eten we een stukje fruit aan een bushalte. Ernaast is een winkeltje. Ik zie dat er ergens 15.00 – 18.00 staat. Het is iets voor 15u en ik treuzel een beetje in de hoop dat ik om 15u een fris drankje kan drinken. Helaas is mijn kennis van het Tsjechische nihil en blijkt dat dit enkel op vrijdag is dat die winkel open is 😬🙊. Maar we zijn bijna boven volgens de reisleider dus ik kan er nog wel even tegen. 

De laatste 8 km zijn zo goed als naar beneden duiken tot aan ons pension in  Sedlec Prcice. 

Het is een pension met een overdekt zwembad, een minigolf, een zandbak én een sportzaal. 

Na het inchecken speel ik met Hannes een potje minigolf. Ondertussen neemt Hannah een duik in het zwembad, het is echter koud dus is ze er snel weer uit. Daarna is het sporttijd. Ik badminton met Hannah en speel nog eens pingpong 🏓. Jan komt ons vergezellen en basket wat met Hannes. Daarna pingpongen ze nog even. 

We eten ons stokbrood van deze middag op. De H’tjes chillen nog wat in de kamer. Hannes leest en Hannah kijkt wat tv (ze mag niet op haar e-reader 🫣, een gevolg van gisterenavond). 

Na het verhaaltje is het bedtijd. 

Jan en ik zitten nog wat buiten. 

Morgen wordt een iets kortere rit tot aan een camping. 

Het weer vandaag was veel beter dan voorspeld. Gelukkig. Hannah denkt dat het wel meer en meer zal regenen want nonkel Jan heeft gezegd dat hoe dichter we bij België 🇧🇪 komen, hoe meer het zal regenen 🤪😇. 

Uvidíme se zítra 😘!