Net als gisteren is er terug de taalbarrière bij het ontbijt. Deze keer wordt een ananassmoothie vergeten. De serveerster van gisteren is opnieuw met het verkeerde been uit bed gestapt 🫣. Maar het ontbijt smaakt gelukkig.
Gisteren hadden we reeds onze taxi voor vandaag gearrangeerd. Om 8u30 zal hij aan het hotel zijn. En ja…een man naar mijn hart. Stipt op tijd is hij daar. De fietsen passen netjes in de grote Tuktuk 🛺. En dan zijn we weg.
We laten ons 25 km verder afzetten. Het eerste stuk is omhoog. En aangezien de rest van de rit ook wel wat hoogtemeters telt én we nog 50 km moeten fietsen naar onze slaapplaats, is het een goede oplossing.
De weg voor vandaag…een aardeweg… De eerste kilometers vallen nog vrij goed mee. We kunnen goed fietsen. Het parcours is zeer golvend. Het stuk Laos dat we nu zien is het leven op het platteland. We rijden heel af en toe door kleine dorpjes. In die dorpjes is soms een winkeltje aanwezig zodat we water kunnen kopen. Heel vaak roepen kinderen ‘falang’ (Dit roepen ze naar Europeanen) en zwaaien ze naar ons. In de dorpjes voel ik mij precies de paus: zwaaien en lachen 😜.
Het parcours is echt zwaar, de weg wordt slechter en slechter. Het is precies een intervaltraining. Tijdens de hellingen ga ik vaak serieus in het rood. Gelukkig is mijn trouwe luitenant op post om moeder mee op sleeptouw te nemen. We hebben vandaag niet veel woorden nodig. Net wanneer we aan een winkeltje komen begint het te regenen 🌧️. Het is een korte regenbui, het valt mee.
Maar de aardeweg is echt vettig geworden. Ik voel regelmatig mijn wiel wegschuiven. Na alweer een beklimming fietsen Hannes en ik als eerste naar beneden (wat niet veel gebeurt). Maar Hannah en Jan blijven wel heel lang weg.
En waar ik voor vreesde is gebeurd…ze zijn gevallen. Gelukkig aan geen al te hoge snelheid. Maar beiden hebben redelijk wat schaafwonden.
Gelukkig vinden we snel een plekje aan een klein drankwinkeltje waar we water krijgen om het vuil af te wassen en daarna de wonden te ontsmetten.
Plots trekt Hannah volledig bleek, begint te schudden en draait weg. Mijn moederhart…ze wordt neergelegd en komt snel bij haar positieven. We bestellen een cola en ze kikkert daar wel wat van op. Plots voelt Hannes zich ook niet lekker. Die trekt volledig wit. Hij mag even gaan liggen op het tapijt van het winkeltje. Ook de cola doet wonderen bij hem. En Jan…die maakt ook zijn wonden proper en ontsmet ze. Hij heeft wel een diepere kap in zijn hand. Na de ‘medische’ stop kunnen we verder. Maar we moeten alert blijven. De weg blijft vettig. Ik zou bijna vergeten vertellen hoe mooi het uitzicht wel niet is. Het is echt machtig!! Van de mooiste dingen die we al gezien hebben.
In het volgende dorpje stoppen we om water te kopen. Er is daar een Health Center. De bewoners van dorpje sturen ons daarheen. Een verpleegster 👩⚕️ reinigt alle wonden van Jan. We krijgen nog materiaal mee om het verder te verzorgen. De rest van de fietstocht verloopt zeer ‘gecontroleerd’. We moeten ons echt concentreren. We zien een auto die in de gracht is ‘uitgegleden’ en een kleine tractor rijdt zich ook nog eens vast in een grachtje. We zijn dus niet alleen 😜.
In Muang Nan blijven we overnachten. Het eerste guesthouse is niet open. Op zich misschien niet slecht, het was nog even fietsen van daar naar de stad.
We vinden een guesthouse langs weg nummer 4. Dit is een weg in asfalt!! die we de volgende dagen zullen volgen.
Het guesthouse is heel simpel. We nemen 2 kamers. Vannacht slaap ik bij Hannah. Ik wil haar wat in de gaten houden.
Bij onze zoektocht naar een maaltijd eindigen we aan… ons guesthouse. Jan en ik eten een eenvoudige, lekkere rijstmaaltijd en de H’tjes noedelsoep. Na een welverdiend ijsje voor de H’tjes zoeken we de rust op in onze kamer. Het is een zware dag geweest. Nu is het tijd om de wonden te laten helen ❤️🩹. Hopelijk heeft iedereen een goede nachtrust en kunnen we morgen genieten van de wondermooie natuur in Laos.
Slaapwel ❤️!