Category: grote fietsvakantie 2023

Slovenska Bistrica – Mureck: 63,48 km

Het was warm gisterenavond. Het koelde nauwelijks af. 

Hannah had er precies ook last van…ze vond het plezant om Hannes te storen tijdens zijn slaap. Hannes kwam woedend naar buiten. Toen ik ging slapen lag Hannes in ons bed en Hannah in hun bed. Dus heb ik een nachtje bij Hannes geslapen.

Deze morgen hebben we ontbijt gevraagd. Het is een serieus bommetje: croque monsieur, roerei, tomaatjes en een croissantjes. Zo zijn we klaar om de dag te starten. 

We mogen onmiddellijk klimmen. Er verschijnt een bordje van 10% en de moed zakt al een beetje in mijn schoenen. Mijn benen zijn niet zo goed en mentaal heb ik het wat lastig. Tja, dat zijn zo van die dagen… 

We fietsen langs de drukke weg naar Maribor. Net voor Maribor nemen we kleine weggetjes richting het centrum. Het centrum van Maribor is echt gezellig! 

Net na Maribor doen we inkopen in de Hofer. We fietsen nog een beetje verder tot we een geschikt plekje vinden om te eten. Het speelpleintje dat we passeren is in de zon. We moeten onder een grote weg passeren  maar zien een bord staan dat de weg afgesloten is. Nu ja, we proberen door te rijden want anders geraken we niet aan de andere kant. Als we onder de brug rijden, merken we onmiddellijk waarom je niet kan passeren, de weg is een grote modderpoel. Jan fietst erdoor. Bij mij gaat het moeilijker. Ik val bijna en de baas is heel boos (hij is al de hele dag humeurig omdat hij moe is. Zou Hannah hier voor iets tussen zitten🤔?). 

We eten aan een tankstation onder een boom. We zitten halfweg. 

In de namiddag volgen we een rustige weg die evenwijdig met de autostrade loopt. Het gaat op en af. Maar we moeten uit een dal geraken. Om uit dat dal te geraken moeten we serieus omhoog. Het is stampen, blazen, vloeken…maar we geraken boven. Het zweet loopt van ons hoofd, armen, benen… ik denk niet dat ik ooit al zoveel gezweet heb. We rusten even uit, hebben we verdiend. We zien in de richting van Oostenrijk plots dreigende wolken verschijnen…

Na onze inspanning, duiken we naar beneden. Nu zijn we echt bij de grens. 

Het begint serieus te waaien. We zien al bliksems en horen gedonder. Wanneer we aan de grenspost passeren, laat de politie 👮‍♂️ ons stoppen. Het weer is te gevaarlijk, dus schuilen we beter. Wat ben ik die man dankbaar. Het water valt met bakken uit de hemel, het hagelt zelfs. 

Na een half uurtje kunnen we terug verder. De wolken blijven dreigend maar het regent niet meer. Onze grensfoto hebben we niet kunnen trekken want we hebben het bordje niet gevonden. Maar niet getreurd, we rijden binnen kort wel een paar keer de grens Oostenrijk-Hongarije over.

We rijden Oostenrijk 🇦🇹 binnen via Spielfeld. Hier komen we op de Murradweg. Hannes is in zijn nopjes, bordjes volgen. Vorig jaar volgden we reeds een stuk van deze route, nu doen we een ander stukje. Het begint ondertussen opnieuw te regenen en te onweren. In Oberschwarza zoeken we een plekje om te schuilen. Aan de route heeft een boer een overdekt bankje gezet waar je een drankje kan nemen uit een frigo (en betalen uiteraard). We maken hier dankbaar gebruik van. We drinken verse appelsap. Jan drinkt Most, een soort van wijn gemaakt met appels 🍏 . De boer brengt ons nog abrikozen en zijn buurman komt ons zelfgebakken appeltaart brengen. Hoe zalig is dat niet. Ondertussen slaat de bliksem ⚡️ heel kortbij ergens op een boom, volgens de boer. Maar wat een knal was dat 😱. 

De zwarte wolken drijven gelukkig snel weg en het laatste stukje kunnen we terug in de zon verder fietsen. De damp stijgt omhoog uit de weg. We zien ook een hert 🦌 uit een veld springen. 

In Mureck doen we boodschappen in den Billa. De H’tjes weten nog van vorig jaar dat ze soms leuke karren hebben in die winkel. Helaas in deze niet. 

We overnachten op een camping voor campingcars, maar er is ook een stuk gras voorzien voor tenten. Het is hier superverzorgd. Naast de camping is een zwembad mét glijbaan 🛝 waar we gratis in mogen. Jan en de kindjes gaan zwemmen terwijl ik op mijn gemak de tenten ⛺️ opzet. 

De dag is weer supersnel gepasseerd. Hopelijk slapen de H’tjes goed deze nacht. Hannes is doodop, hij heeft bijna niets gegeten en klaagt over buikpijn, door de vermoeidheid. 

Duimen voor een volledige nacht slaap dus 👍😴.

Bis morgen 😘. 

Prebold – Slovenska Bistrica: 60,18 km

Er stond een windje deze nacht en dat deed deugd. 

Rond 8u kunnen we beginnen met de tenten op te ruimen en te plooien. Het is al warm. Het belooft een pokkehete dag te worden. 

De zonnecrème wordt gesmeerd en we kunnen vertrekken. Deze camping is trouwens een echte aanrader. Heel weinig volk, rustig, voldoende schaduw, een koelkast, een klein zwembad…kortom alles wat wij nodig hebben, was aanwezig. 

Rond 9u20 vertrekken we richting Maribor. Daar is de volgende camping. Dit zijn wel 78 kilometers, wat te veel is om op deze dag te doen. We bekijken ‘s middags waar we zijn en bepalen dan onze slaapplaats. 

De fietsroute die we volgen is niet meer uit het boekje. Het is een route die Jan zelf heeft uitgedokterd. Tot in Celje rijden we bijna de hele tijd langs de rivier. Hannes is blij dat het een klein weggetje is. Het lijkt meer op een mountainbikepad dan een fietspad. Maar ik moet toegeven dat het wel rustig en mooi is. Soms moeten we van de fiets om over een brugje te gaan of op een helling te fietsen. Een vriendelijke loper helpt ons met het karretje over de rivier te dragen 😉. 

Langs de rivier rijden we Celje binnen. Aan de kajakclub worden onze flessen bijgevuld. Je hebt hier zo een aantal plaatsen waar ze op het wilde water tussen de poortjes wedstrijden houden, hier is zo’n plaats. 

We rijden langs de rand van de stad. We hopen een supermarkt tegen te komen die open is op zondag, maar dat is hier precies niet te vinden. We hebben wel eten mee, maar kruidenkaas of mozzarella kan je geen dag op voorhand kopen hé 😉. 

De route loopt langs een vrij drukke weg, er is geen andere weg naar Maribor. Het is warm. Mijn maag ligt sinds gisteren wat in de knoop door de warmte denk ik (diarree). Dus mijn benen zijn een beetje spaghettibenen. We rijden langzaamaan omhoog. In Frankolovo stoppen we om te picknicken. We worden aangesproken door meneer Pastoor. Als we willen mogen we bij hem slapen deze nacht. Super vriendelijk voorstel, maar daar bedanken we voor. We krijgen wel nog fris water uit de kerk ⛪️. 

Hannes wil niet eten. Het eten lijkt op het ontbijt (pistolet met confituur of speculoospasta of salami) en dat vindt hij geen middageten 🫣🤷‍♀️. 

Na een korte stop klimmen we terug verder. ‘t Is warm. Gelukkig staat er een windje en voelen we de friste van het riviertje naast ons. 

Aan een benzinestation stoppen we om water te kopen, tja, het zijn de enige ‘winkels’ die open zijn. 

Maribor halen we niet vandaag. Het is nog te ver en vooral veel te heet. Jan heeft een hostel gevonden in Slovenska Bistrica. We fietsen verder langs de grote baan. Het blijft op en neer gaan. We zien terug de wijnvelden 🍇. Plots moeten we een stuk van 10 % omhoog. Dit stond niet meer in mijn planning 😜. En daarna

Volgt nog een verrassing…er volgt nog een stuk van 15%. Ik ga net niet dood 💀. Gelukkig is Hannes er. Die trapt alsof zijn leven ervan afhangt. En…we geraken boven. Dan volgt een serieuze bergaf. Hannes en ik halen onze topsnelheid van de vakantie: 67 km/u. Zot hé! Het was een rechte baan naar beneden en het volgende stukje was bergop. 

Tegen ijsjestijd komen we aan op onze bestemming. Het ijsje smaakt heerlijk. 

De hostel gaat pas om 17u open dus zoeken we nog wat schaduw op in het park aan het kasteel. 

Wanneer we kunnen inchecken rijden we naar de hostel. We kijken daar in het frisse café naar de ontknoping van de koers. De H’tjes spelen schaak ♟️. Ze doen dat precies nog eens graag. 

Na het douchen eten we in onze hostel. Worst met frieten en een slaatje van bonen. Blijkbaar iets typisch Sloveens. Het bonenslaatje viel niet echt in de smaak, behalve bij Jan. Help!! Nu is het tijd om wat uit te rusten op het terras.  

Morgen fietsen we door Maribor naar Oostenrijk 🇦🇹. 

Se vidiva jutri 😘

Ljubljana – Prebold: 61 km

Deze ochtend is het al vroeg warm. De H’tjes hebben goed geslapen in hun nieuwe tent. 

We hebben nog meloen met ham van gisteren dus eten we dit als ontbijt, aangevuld met boterhammen. Hannes heeft geen honger, vreemd. Ik denk dat hij nog wat moe is. 

Ik doe nog een babbeltje met de Franse vakantiefietsers, gezin met 2 kinderen die zelf fietsen. We hebben ze voor de eerste keer in verona gezien. En nu opnieuw. Toch wel grappig. 

Rond half 10 vertrekken we. Het is parcours is vandaag vrij vlak om te starten, daarna moeten we een berg over en dan mogen we naar beneden sjezen. 

Hannah start bij mij op de fiets. Ik heb de hele ochtend gekwek aan mijn oren 😂. Ik denk dat ik alle mopjes uit haar moppenboek gehoord heb. Soms moet ik toch wel eens lachen 😜. Hannah is enorm bezig met wat ze wil worden. Vandaag gaat het over het begeleiden van raften, klimmen…outdoor sporten dus. 

Onze boodschappen doen we in een kleine Mercator waar we onze Franse vrienden opnieuw zien. We kopen daar een fles water van het merk Jana, overal in Slovenië zie je Pogacar reclame maken voor deze flessen water. Zouden wij nu ook beter en sneller kunnen fietsen 💦🚵‍♀️?

We fietsen nog een klein beetje verder tot we een goed plekje in de schaduw vinden. Aan een bushokje stoppen we. Die zijn hier echt ruim. De pistolets met mozzarella en tomaat 🍅smaken bij mij 😉. 

Deze middag moeten we tot 600 meter klimmen. Er gebeurt een fietswissel. Hannes komt bij mij want we moeten omhoog ⬆️. 

Het is warm 🥵. Gelukkig is er af en toe een windje en ook wat schaduw. Wanneer we boven zijn, is het uitzicht fantastisch 🤩. 

In het begin van de afdaling stoppen we in Trojane. Het is daar heel druk. Ze verkopen daar een soort van Boules de Berlin die heel populair zijn. We zien mensen met zakken en doosjes buiten komen. Jan wil toch wel eens proeven en koopt er 2. Ze zijn echt heel groot, maar wel lekker. 

Na deze korte tussenstop, dalen we verder. Dit stukje is echt genieten: mooi uitzicht, niet veel moeten trappen (we halen een topsnelheid van 55 km/u), een windje 💨. De Max gewoon. 

We dalen zo af tot aan de camping. We passeren hier heel wat hopvelden. Blijkbaar is dit een streek waar er bier gebrouwen wordt 🍺 🍻.

We zitten op een superrustige, kleine camping. De helft zijn Nederlanders. Er is eentje die zich een beetje als de baas gedraagt. De H’tjes moeten sandalen dragen voor de bijtjes 🐝, ze moeten zich op een bepaalde manier afspoelen…soit…die man heeft het hier allemaal gezien. 

Terwijl de H’tjes in het zwembad spelen, kijken wij wat naar de koers. 

Jan moet vandaag boodschappen doen voor deze avond en morgen. Er lijkt morgen niets open te zijn…

Wat de route voor morgen is, weten we nog niet. We weten wel dat we dezelfde weg als vandaag terug moeten volgen en dat we richting Maribor rijden. Er wordt heel warm weer voorspeld, 34 graden. We zien wel wat de dag brengt.
Se vidiva jutri 😘.

Kranj – Ljubljana: 36,70 km

We worden deze ochtend wakker mét de zon en die zou een hele dag schijnen volgens alle meteo-apps die Hannes raadpleegt. 

De versgewassen kleren worden opgeplooid, de zakken worden ‘opgekuist’ en opnieuw gevuld…we zijn klaar voor de volgende weken. De h’tjes kijken nog even naar Mr. Bean 🫣.

Vandaag gaan we naar Ljubljana, de hoofdstad van Slovenië 🇸🇮. Jan heeft een route van rond de 40 kilometer, via het centrum van de stad en de Decathlon naar de camping. 

De eigenaar van het appartement vertelt ons dat er een mooie weg is van Kranj rechtstreeks naar Ljubljana van ongeveer 20 km. We besluiten om die te volgen. Hij gidst ons door Kranj naar het water en vanaf dan is het de hele tijd rechtdoor. We mogen hem altijd bellen als er iets is tijdens ons verblijf in Slovenië, super lieve man. 

Het fietsen gaat goed vooruit. We rijden door enkele kleine stadjes met uitzicht op de bergen. Het is hier toch wel echt mooi!!

Rond de middag rijden we Ljubljana binnen. We eten in een groot stadspark, het Tivoli-park. 

Daarna staat een stadsbezoek met de fiets op het programma. Ljubljana is niet zo groot. Het heeft een autovrij centrum. Je mag op bepaalde stukken niet fietsen, maar met de fiets aan de hand kom je door heel het land 😜. 

Op een pleintje kan je een plaatselijke bui over je hoofd krijgen, eigenlijk wel grappig. 

Er is een voetbalkunstenaar die tijdens een voorstelling het beste van zichzelf geeft. Hannah is echt onder de indruk. 

Een toiletbezoek is hier gratis ☺️, toch wel helemaal anders dan in Venetië waar Hannah en ik 1,50 euro per persoon moesten betalen, het duurste toiletbezoek ever, denk ik. Uiteraard mag een ijsje niet ontbreken. Bij DiMatteo krijgen we waar voor ons geld, een heerlijk ijsje met bollen 🍦. 

Na het stadsbezoek rijden we verder naar de Decathlon. De winkel is gelegen in een enorm groot winkelcentrum. Ik denk dat we in elk land waar we al geweest zijn minstens één Decathlon hebben bezocht 😜. De H’tjes hebben nu ook een nieuwe tent. Dezelfde als de vorige, maar de iets modernere versie. 

Onze boodschappen doen we in een megagrote interspar. Eigenlijk is het beter om in een kleine winkel de boodschappen te doen, je vindt er sneller alles terug 😉. Maar we mochten worstjes proeven en die waren zo lekker dat we ze gekocht hebben voor ons avondeten. 

De camping ligt een 3-tal kilometer verder. Het is een gezellige camping. De basisvoorzieningen zijn aanwezig, er is een koelkast én overdekte plaatsen om te zitten of te koken, altijd een meerwaarde. De douches zijn wel niet top. Er is geen plaats om handdoek en kleren te hangen, dus is het wat klungelen. 

We spelen op de camping nog voetbalgolf. Je kan het vergelijken met minigolf maar met een voetbal. Bij elke ‘stand’ staat de afstand die je moet afleggen en de hindernissen. Het was heel tof en we hebben veel gelachen. Voor herhaling vatbaar. O ja, de winnaar is Jan, maar dat is een klein detail 😜. De funfactor was toch wel groot. 

Morgen fietsen we verder in de richting van Maribor (nog 136 km, maar we doen dit in verschillende etappes 😉). 

Se vidiva jutri 😘

Radovljica – Kranj: 25 km

Ik zat gisteren op mijn gemak aan de tent, tot ik plots een bekende stem hoorde. Peter (Reynvoet) van de volleybal. Een paar jaar geleden kwamen we Peter en zijn gezin ook al heel toevallig tegen op een camping in Wallonië. En nu zitten we samen op een camping in Slovenië. Hoe zot is dat!

Als de kindjes in hun tent liggen verbroederen we. Het wordt een hele fijne, gezellige avond. Het wordt laat…heel laat 🤭. We vieren het 33-jarige huwelijksverjaardag van Peter en Ann. Het zal pieken morgenochtend 😁. 

We liggen net in bed en het begint te onweren. Heel veel regen en harde donderslagen. De H’tjes worden terug wakker. Ze hebben de vorige nacht echt wel een schrik opgedaan. We vallen terug met 4 in slaap in onze tent. Gelukkig slaapt iedereen beter ☺️. Het wijntje en de cava hebben hun werk alvast gedaan 😝. 

Het ochtendprogramma gaat niet echt vlotjes vandaag. Jan heeft al een paar dagen last van een ontstoken oog, maar deze morgen is het nog erger. Van de apotheker moet hij eerst naar de dokter gaan. Al bij al gaat dit vlot. Druppels en een zalfje zouden redding moeten brengen. 

We geven nog wat extra bagage mee aan Ann en Peter. In ruil krijgen wij spaghetti, verse saus én kaas. Echt de Max!

In eerste instantie zouden we naar Ljubljana fietsen, zo’n 63 km op een golvend parcours (600 hoogtemeters), maar we zijn moe en de weersvoorspellingen zijn niet goed. We beslissen om een korte rit te doen en naar een appartement in Kranj te gaan. 

Deze etappe volgen we de rode Sloveens fietsbordjes. Mijn co-piloot is heel enthousiast! Het aantal kilometers is minder dan wat onze route aangeeft. Het uitzicht is wederom prachtig. Wat is Slovenië mooi. We vertrekken terwijl het nog droog is. Elke droge kilometer is mooi meegenomen. Het eerste deel van de rit is echt mooi. We zien langs de weg heel wat afgerukte takken en zelfs omvergewaaide bomen. Ik denk dat ze hier onlangs wel wat noodweer ervaren hebben. We stoppen in een oud bushokje om een appel te eten. 

Het laatste stukje fietsen we op een drukkere baan. 

We beslissen om eerst naar het appartement te gaan want de onweerswolken zien er dreigend uit. Hier en daar zien we al bliksemflitsen ⚡️. Hannes begint wat te paniekeren. Aangekomen bij het appartement begint het te stortregenen. Ik vlucht met de kindjes in een winkel. Jan neemt contact op met de eigenaar van het appartement. Blijkt dat we aan het verkeerde staan 😂. Jan mag schuilen in het busje van de man en ze pikken ons op aan de winkel. We worden recht voor de deur afgezet. 

We zitten hier op een keichic appartement én er is een wasmachine. Deze middag was: koers kijken, slapen, was doen en Boonanza spelen. 

Ons avondeten smaakt echt!! Dankjewel Ann!!!!!

Morgen fietsen we naar Ljubljana. Het weer wordt vanaf morgen heel wat beter. De zon 🌞zal terug zijn. Onze batterijen 🪫 🔋 zijn weer opgeladen. 

Se vidiva jutri 😘.

Koritnica – Radovljica: 44,52 km

Vandaag zijn we 3 maanden onderweg. Hoe zot is dat. Ik kan het bijna niet geloven. 

We hebben al heel wat beleefd, maar deze nacht spant toch wel de kroon…

Rond half vier denk ik, word ik wakker. Ik zie de hele tijd lichtflitsen. Het lijkt alsof er iemand met een petzl (een hoofdlampje) rondloopt. Jan is ondertussen ook wakker geworden. We komen tot het besluit dat het bliksemflitsen zijn, want het regent ondertussen. Af en toe horen we gedonder. Eigenlijk valt dit wel behoorlijk mee. Het begint plots te waaien, maar niet gewoon te waaien. De tent schudt heen en weer. We horen de kindjes roepen. Ik ben bang. Het waait harder en harder. Jan gaat zo snel als hij kan de H’tjes uit hun tent halen brengt ze bij ons. Ondertussen legt Jan de tarp over de zakken om die te beschermen. Hannes en Hannah komen over hun toeren bij ons in de tent. Hun tent is ingestort én gescheurd. We horen op de camping heel wat lawaai. Ook naast ons horen we paniek. De harde wind gaat even snel liggen als ze gekomen is. Het blijft wel regenen, bliksemen en donderen. 

Wanneer het licht wordt buiten, meten we de schade op. Tent van de kindjes is gescheurd en een tentstok is kapot. Er liggen heel wat afgerukte takken op de grond. Ik denk dat er een windhoos gepasseerd is deze nacht. 

Van slapen is niet veel meer in huis gekomen. Met vier in een tent, lekker gezellig bij elkaar. 

Onze Franse buren (fietsgezin met 3 kinderen) zijn ‘geëvacueerd’ door de campingbaas. De tent van de kinderen was aan het wegwaaien. De baas was supervriendelijk. Hij is komen polsen of alles oké was. Ja…dat was me wel een nachtje. 

Je moet weten dat we gisteren de trein al konden nemen naar de andere kant van de berg. Hannes heeft enorm gezaagd om dit te doen. Toen we het station voorbij fietsten, zei hij dat we het ons nog zouden beklagen. En ja…achteraf gezien heeft hij misschien toch een beetje gelijk 🤪. 

Deze ochtend zien we dat de slaapmatjes van de kindjes goed nat zijn. En de tent…dat wordt sowieso een nieuwe. De Decathlon mag ons nog eens verwachten. In Ljublijana zijn er 2. Normaal zijn we daar binnen 2 of 3 dagen. 

Om de emoties wat door te spoelen bestellen we granola en een pannenkoek. Het smaakt. 

Rond kwart voor 10 vertrekken we naar het station van Podbrdo. De weg gaat bijna de hele tijd omhoog maar het is goed te doen. De zon schijnt alweer. Toch krijgen we weer wat druppels over ons. De fietskar moet terug regenproof gemaakt worden, dus moeten we even stoppen. 

Na 10 kilometer bereiken we het station en zien we de trein voor onze neus vertrekken. Heel sneu, de volgende is pas rond 13u 😬. 

Jan en de H’tjes gaan naar de winkel. Ik reposeer even op een bankje aan het station. Een kwartiertje later zijn ze terug en begint het opnieuw hard te regenen. In het station is gelukkig wat plaats om te schuilen. 

Het Franse gezin arriveert ook en we verbroederen wat. 

We proberen uit te zoeken hoe we de tandems in de trein kunnen krijgen. Er is immers heel weinig manoeuvreerruimte. We nemen trouwens een autotrein. 

De conducteur heeft er precies weinig zin in en arriveert al te laat. En…we moeten ons wat opjagen 💁‍♀️. Één Pino geraakt in de trein. De andere tandems mogen we op de plaatsen van de auto’s leggen, hoewel dit eigenlijk niet mag. We worden dan verzocht om onze plaatsen in te nemen in de trein. De vriendelijkheid spat ervan af 🤦‍♀️. Er moet betaald worden in de trein. Onze vriendelijke conducteur begrijpt niet dat we maar 2 fietsen hebben en met 4 personen zijn. We proberen het uit te leggen, maar het is moeilijk. Voor 7 euro mogen wij én de fietsen mee. Een prijsje dus. 

Na ongeveer een kwartiertje op de trein zitten, arriveren we aan de andere kant van de berg, in Bohinjska Bistrica. We zitten op 500 meter hoogte. Samen met onze Franse vrienden fietsen we naar Bled. De hele fietstrein volgt Jan. Best wel grappig eigenlijk 🤣. 

Net voor Bled nemen we afscheid. Zij gaan kamperen in Bled, wij rijden nog iets verder. Bled is supertoeristisch. Het meer is wel de moeite. Hannah neemt enkele frisse duikjes in het water. 

We fietsen verder langs Ribno en Bodesce naar de camping in Radovljica. De laatste kilometers gaan steil omhoog. Ik ben kapot. Gelukkig helpt mijn fietsmaatje mij supergoed 😀. De camping is vlakbij het Olympisch zwembad. De H’tjes trekken snel de zwemkleren aan want ze hebben maar tot 18u de tijd om te zwemmen. Jan en ik verslikken ons even in de prijs van de camping. We zitten al aan minimum 64 euro, zonder elektriciteit. In Bled zijn de campings nog duurder. Aangezien wij maar één nacht ergens blijven is dit voor campings geen goede zaak en vragen ze vaak nog meer, jammer. 

Op de camping laten we alles drogen. De tent van de kindjes wordt gerepareerd met ducktape. Hopelijk houdt de tent dan nog even stand tot we een nieuwe vinden. De ene stok is een beetje kleiner geworden. Dus de tent staat een beetje scheef. 

Dus duimen voor een goede nacht. Het weer is vrij onstabiel, net als onze weerapps. Het is een beetje moeilijk om te weten wat de voorspellingen zijn. 

Se vidiva jutri 😘