Category: grote fietsvakantie 2023

Gallliate – Milaan: 62 km

Gisterenavond hebben we nog lang kunnen buiten zitten. Er stond behoorlijk wat wind en dit had zo zijn voordelen. Onze natte kleren waren heel snel droog én de muggen werden weggeblazen 😂. 

Deze morgen wordt er efficiënt opgeruimd en zo kunnen we op 9u20 vertrekken. Het belooft weer een warme dag te worden. 

Het is zaterdag en we merken dit al meteen. We passeren heel wat wielertoeristen. We krijgen regelmatig een ‘schouderklopje’. 

Vandaag fietsen we bijna de hele dag langs het Canale Villoresi. Het fietspad bolt heel goed. Hannes vindt het heel jammer dat er geen boten zijn, anders was het voor hem de perfecte dag geweest. We passeren heel regelmatig langs de rand van de stad. Eigenlijk wel een hele fijne route. Met mijn maatje Hannes heb ik toch al moeten lachen met de keffertjes en de mormels die we passeren 🐕🐩🐕‍🦺🦮.

Tegen de middag hebben we al over de 30 km in de benen. Na een bezoek aan de winkel picknicken we terug aan een speeltuin. Tegenwoordig spelen de H’tjes heel weinig op de speeltuin. Hannah nog meer dan Hannes wel…

Ik denk dat de speeltuinen vaak voor jongere kinderen zijn. Hannah heeft graag al een beetje meer uitdaging en Hannes…ja…die is soms nogal kieskeurig ☺️. 

Deze middag fietsen we langs een ander kanaal richting Milaan. Vandaar rijden we door allerlei parken. Ik heb terug een nieuw maatje bij mij op de fiets. Het wordt een gezellige praatnamiddag ☺️. Soms kan ze toch zooooo lief zijn. 

We zien in de verte San Siro liggen, de thuishaven van Inter en AC Milaan. Zo weet ik dat we bijna bij de camping zijn. 

De campingplaatsen zijn onder de bomen, gelukkig. Er staat ook een fris windje. Het wordt wel een vrij dure aangelegenheid MAAR er is toiletpapier. Ik vind als je veel betaalt voor een camping dat er op zijn minst toiletpapier moet aanwezig zijn. Wij hebben wel een rolletje mee…maar een beetje ‘luxe’ mag wel 😂. 

Naast de camping ligt een waterpark met megaglijbanen. Het jongste H’tje heeft er haar ogen al op uitgekeken. We moeten nog eens nadenken wat we gaan doen morgen. 

We moeten beginnen rekening houden met het warme weer. Het gaat hier elke dag vlotjes boven de 30. We merken dat we na de middag wat vermoeider beginnen te worden. Maar wie weet helpt het op 3x per dag supercalifragilisticexpialidocious te zeggen en voel we ons beter. Morgen probeer ik dit alvast 😜. 

We eten nog een lekker ijsje in een gelateria. En rusten wat uit op de camping. 

A domani! 😘

Vercelli – Gallliate: 51,44 km

Gisterenavond moest er nog een crisis opgelost worden, maar uiteindelijk is iedereen toch in slaap geraakt. 

Het ontbijt is deze keer gene vetten…broodjes en koeken uit het plastiek, maar wel een zak granola. 

We zijn vroeg klaar en kunnen om 9u15 vertrekken. Vandaag fietsen we naar een camping. 

We rijden langs rustige fietswegen en  passeren wat kleine gehuchtjes. We passeren terug heel wat rijstvelden. 

Het is vandaag klaar weer, de zon schijnt én we zien de blauwe lucht. Daardoor zien we eindelijk de sneeuwtoppen van de bergen! Echt machtig!

Volgens reisleider Jan moeten we 23 km fietsen tot in Novara, helaas…na 23 km fietsen we nog altijd tussen de velden. Onze reisleider had eventjes last van dyscalculie…cijfertjes omwisselen 🫣. 

Vandaag winkelen we in de Tigros. Deze keten hebben we nog niet gehad. De karren zijn alvast goed gekeurd ☺️. 

Voor het middageten stoppen we in een Park in Novara. Het is een mooi, groot park. 

We fietsen daarna nog door het centrum. Wat een gezellige stad! Ik kende de naam alleen van de volleybal, maar het is er volgens mij heel aangenaam vertoeven. 

Ook deze namiddag rijden we langs rustige wegen. We fietsen naast het kanaal op een boerenpad. Mijn medepassagier is tevreden met de route, enkel de rijstvelden is hij wat beu. We moeten ons even manoeuvreren over een brugje, maar na wat prutsen geraken we door. 

Het is maar een korte etappe naar de camping. En…er is een zwembad! H’tjes weer content. 

Jan en ik doen ondertussen een terrasje. De thermometer gaat vlotjes boven de 30 graden. 

Gelukkig hebben we een plekje voor onze tenten in de schaduw. We moeten ze wel even herschikken door een vreselijk mierennest. In een mum van tijd zat de voortent (en mijn voeten) vol. Eerlijk heb ik liever pimpaljoentjes 🐞dan mieren 🐜.

Er is wel wat wind hier opgekomen in de namiddag. Het sneeuwt hier precies soms. 

Wanneer Jan kookt spelen de H’tjes met de stenen bij de rivier. 

Hopelijk blijven de muggen deze keer wat verder van ons…🙏. 

Morgen fietsen we naar Milaan. 

A domani 😘

Lauriano – Vercelli: 53,52 km

Gisteren heb ik samen met de H’tjes de omgeving nog even verkend. Wat was het daar mooi 🤩. 

Wanneer de H’tjes in bed liggen, zitten Jan en ik wat buiten. Na een tijdje moeten we weer naar binnen ‘vluchten’ door onze kleine vriendjes, de muggen 🦟 😳. 

De H’tjes slapen lang. Pas na kwart over 8 rollen ze hun bed uit. Het ontbijt is best wel oké. Maar het kan altijd beter 😉. Het voorlopige topontbijt staat op naam van nonkel Georges en Nadine ☺️. 

Hannah neemt nog een plons in het zwembad (Hannes wil/durft niet door de honden die rondlopen). 

We maken ons klaar om te vertrekken.  Wanneer alles klaar is staat de band van ons karretje terug plat. We hebben dringend een nieuwe band nodig…hopelijk vinden we er vandaag eentje. 

Jan heeft een appartement geboekt in Vercelli, zo’n 60 km fietsen. 

De start van de dag is pittig. We moeten eerst terug in het dal geraken. Daarvoor moeten we nog wat op en neer. 

We fietsen tot in Crescentino. De route moet een klein beetje aangepast worden. Er is een stukje waar we niet door kunnen. Volgens Hannah moet dit wel lukken, maar de Pino’s zijn geen mountainbikes 😂.

We steken daar de Po over die we nu een tijdje niet meer zullen zien en

doen daar onze boodschappen en picknick.

In de namiddag staan er nog heel wat vlakke kilometers op het programma, maar allemaal langs boerenwegeltjes. We wisselen terug van fietspartner. Hannah mag mij de hele middag vergezellen.  Er moet heel wat gekronkeld worden. 

We rijden de hele middag langs rijstvelden. Zelfs de wielen van de tractors zijn aangepast. De wegeltjes zijn niet zo fijn om op te rijden, het zijn vooral grote stenen. We beslissen om verder te fietsen langs de grote baan. De kilometers passeren snel. Hannah praat honderduit 😀. 

We stoppen nog even in een dorpje om een fruitje (watermeloen 🍉 en kersen 🍒) te eten. We vullen onze flessen bij aan een automaat. Dat is toch wel een gemak, goedkoop én fris water. In de tijd van de tyrannosaurus rex 🦖 was het soms makkelijker om in de natuur aan drinkbaar water te geraken dan nu 😅. 

Tijdens de fruitpauze worden al opzoekingen gedaan naar een ijssalon (gelato —> lijkt op ‘gele auto’ volgens Hannah 😂). We stoppen dan ook eerst aan het ijssalon vooraleer we naar onze slaapplaats gaan. 

Deze keer is het een appartement aan het station. Er zijn hier wel 3 badkamers met douche. De leefruimte is vrij klein, maar het valt wel mee. 

Terwijl de H’tjes tv kijken en voor school werken gaat Jan een nieuwe buitenband voor het karretje halen en laat wat vet in het balhoofd van de pino doen. Door de stortbuien was er daar wat gelekt en de raad van Stefan van Casa de Ciclistas was om dit bij een plaatselijke fietsenmaker even na te kijken. De taken worden hier dus verdeeld 😉: Jan zorgt voor het eten en het materiaal en ik zorg voor de H’tjes. Wat het beste is van de twee laat ik aan jullie over 🫣. 

Morgen fietsen we richting Milaan. Volgens de reisleider zullen we daar overmorgen aankomen. 

A domani 😘!

Turijn – Lauriano: 50,63 km

Gisterenavond zijn we de tent ingevlucht voor alle muggen rondom ons. Mijn lichaam was volledig bedekt, er stond citronella bij ons, maar nog prikten ze door onze kleren 🦟😖. 

Deze nacht maakten de brulkikkers nogal lawaai…miljaar, die kunnen nogal brullen. Al bij al viel de nachtrust nog mee. Na de gebruikelijke ochtendroutine kunnen we rond 10u vertrekken. We fietsen aan de groene rand van Turijn. De helft van de kilometers is vandaag op aparte fietspaden en vaak door parken. 

De fietspaden zijn afwisselend van kwaliteit 😂. De volgende fietspaden hebben we gehad vandaag:

• Nieuwe asfalt
• Oude asfalt met bulten van boomwortels
• Grind/gravel
• Steentjes
• Een beetje zand
• Gras met steentjes

Je ziet…er waren er heel wat. Soms word ik volledig dooreengeschud, andere keren (wel niet zoveel) vlieg ik over de weg. 

Het uitzicht is echt wel de moeite. We zien de besneeuwde alpentoppen in de verte. Maar het weer is niet zo ‘klaar’. Het is hier warm, maar bewolkt. 

Hannah verzamelt onderweg graag ‘zaadjes’. Ze strooit die dan ergens anders onderweg uit. Gelukkig verzamelt ze geen brandnetels, straks moeten we nog brandnetelsoep maken 🤣. 

Deze middag picknicken we aan een speeltuin in Gassino Torinesse. 

Voor deze avond hebben we een b&b geboekt mét zwembad (H’tjes weten dit nog niet) een beetje van de route. We trappen verder op de grote baan. De asfalt bolt goed 😀. We stoppen nog even bij de winkel voor wat drankjes en een aperitiefje (lees: chips) voor deze avond. 

Wanneer we de grote baan verlaten, dan begint het echte werk. We moeten serieus klimmen naar onze b&b. Na nog een stop voor een ijsje, beginnen we er echt aan. Het is ‘maar’ 2,5 km maar de laatste 250 meter zijn MOORDEND… we geraken al fietsend boven. De meneer van de b&b vertelt ons dat er hier regelmatig getraind wordt op deze weg. Ik snap wel waarom…

We blazen uit in een geweldig mooie tuin. De H’tjes zien al heel snel het zwembad. Ook Jan springt er eens in. 

Ik geniet ondertussen van een welverdiende douche. We blijven slapen in een sjieke b&b. Er zijn kippen en geiten, fruitbomen…er is een hele grote tuin én een gezellig terras. Wij slapen in de Zuid-Amerikaanse slaapkamer, een kamer vol vrolijke kleurtjes.
We koken hier zelf. Het restaurant is niet zo ver, maar te lastig om naar te fietsen 🤣.

Ik vind het zot dat we al 71 dagen onderweg zijn. De tijd passeert zoooo snel. Het is een echt avontuur. We hebben heel veel leuke momenten, maar ook soms moeilijke momenten. We zijn 24u op 24u samen, de H’tjes hebben niet altijd het makkelijkste karakter, het botst regelmatig met elkaar maar ook eens met ons. Maar het is het allemaal waard. We maken een reis om nooit te vergeten. Als ik het eens moeilijk heb dan denk ik dat ik toch maar geluk heb. Er even tussenuit, met mijn dierbaren. Maar ik mis soms de dagelijkse ‘sleur’, de babbeltjes, de leerlingen, het zoeken naar nieuwe dingen…maar ik zal dit nog lang genoeg kunnen. Nu even genieten van het NU. 

À domani 😘

Revello – Turijn: 72,05 km

Gisterenavond genoten we nog van een flesje wijn 🍷 van de boer. Het was lekker. 

Na een goede nachtrust (eindelijk 😃)maken we ons klaar voor het ontbijt. De H’tjes zijn snel beneden 😀. 

Het ontbijt is eenvoudig. Er is wel verse melk van de boer en een zelfgebakken cake. 

Na het ontbijt maken we de fietsen klaar en kunnen we vertrekken. De band van het karretje moet elke dag opgepompt worden want er zit een minuscuul gaatje in. Voorlopig hoeft die niet vervangen worden. We zijn echter 5 km ver en de band staat sjiekeplat. Na 10 min oponthoud kunnen we weer verder. 

We passeren langs de abdij van Staffarda met de bergen op de achtergrond. Vandaar fietsen we verder tot Villafranca Piemonte, een levendige stad precies. We doen daar onze boodschappen voor deze middag. We moeten nu een stuk over de oude spoorweg, wat een zalig fietspad. Hier kunnen we echt cruisen. In Vigone stoppen we om te eten. Een topplekje aan het fietspad: een speeltuin, een toilet, een fitness, een fietspomp, picknickbankjes…ideaal dus. Dit rustig plekje wordt al snel verstoord door het lawaai van de H’tjes. Het samen spelen gaat snel over in samen ruziemaken. 

We fietsen verder langs het fietspad tot in Airasca. Ondertussen krijgt Hannah wat filmpjes van haar klas. Onze meid is superblij 😀.

Daarna kronkelen we richting Piossasco. Ondertussen gebeurt het eindelijk…het topmoment voor Hannes. We staan voor de tingeling…de overweg. Elke keer we over één rijden wenst hij dat we ervoor staan. En nu is het moment daar eindelijk.

Na dit hoogtepunt fietsen we verder omhoog naar Piossasco. Op een pleintje vullen we onze flessen bij en worden we aangesproken door een meneer. Hij vraagt of we iets nodig hebben. Hij is zelf een fietser en wil ons wat helpen, superlief toch. Vanaf het volgende stadje, Bruino, fietsen we naar beneden tot in Turijn. We fietsen een heel stuk langs de rivier Sangone. We stoppen even om een koekje te eten. De H’tjes spelen ondertussen in het water. De H’tjes en water blijven een goede match.

We passeren nu allemaal voorsteden van Turijn. 

Onze camping ligt net voor Turijn, in Moncalieri. Om de camping te bereiken moeten we nog een brug over. Dit moet helaas te voet, dus duwen is de boodschap 🥵. 

De H’tjes glijden ondertussen met hun voeten in de fietsgleuven naar beneden. Zij hebben alvast dolle pret 😉. 

Er is op de camping een fijne plek voor de tenten. We doen even een terrasje want we (vooral ik) hebben grote dorst. De H’tjes doen het voorstel om hun tent zelf op te stellen, daar zeggen we geen ‘nee’ tegen. Ze doen het voortreffelijk! Ze krijgen nog wat tips van Jan om het nog beter te doen de volgende keer 😉. 

Deze avond eten we hier op de camping, blijkbaar een goed restaurant. 

Het zit hier trouwens vol van de muggen 🦟 grrr 😖. Ze steken zelf door de t-shirts…

Het eten smaakt én de H’tjes krijgen hun bolletje ijs… ze zijn content. 

Morgen fietsen we terug verder. We rijden een stukje langs Turijn, daarna fietsen we verder richting Milaan. Het is hier trouwens warm, we hebben weinig zon gezien, maar het was zweten vandaag, 28 graden. 

Ik ga mij nu nog wat extra proberen wapenen tegen de muggen. 

À domani! 😘

Trinita – Revello: 62,66 km

Deze morgen krijgen we een ontbijt, maar een goed ontbijt. Croissants met vlees in (ken de naam niet hiervan 🫣), smacks, verse taart, vers fruit, zelfgemaakte confituur, yoghurt… het heeft gesmaakt. Hannes was alvast in zijn nopjes 😀. 

De H’tjes plonsen nog eens in het bad, met schuim. We vertrekken dus wat later. Tussen Trinita en Fossano hernemen we de route. Het gaat goed bergop en bergaf tot in Fossano, vooral het laatste stukje bergop is lastig. In Fossano picknicken we aan een speeltuin. Het was een leuke speeltuin voor de H’tjes, één van de betere die we al tegengekomen zijn deze vakantie.

We beslissen dat het geen camping wordt vandaag. Daarvoor zouden we van de route moeten en nog 150 hoogtemeters doen. In de namiddag gaat het valsplat omhoog tot in Costigliole Saluzzo. Ondertussen passeren we langs kleine dorpjes die elk hun kerk hebben, hoe klein ze ook zijn. In de verte zien we de bergen verschijnen. 

In Costigliole Saluzzo zoeken we iets om te drinken. Alles is precies toe. 

We vinden daar wel een waterautomaat. Voor 3 cent kunnen we een liter water krijgen, klein detail; je kan enkel met 5 cent betalen 😂. Voor 5 cent kan je jouw fles met spuitwater bijvullen. We vinden nog wat rostjes en de flessen worden bijgevuld. 

Vanaf nu gaat de route vooral bergaf. We zien ook heel wat kiwibomen 🥝. In Verzuolo komen we een ijssalon tegen. Het is zelfgemaakte ijs en het is superlekker en goedkoop (2 euro voor 2 bollen!). We doen daar onze boodschappen want we hebben ondertussen onze slaapplaats geboekt, een b&b in Revello, niet ver van de route. 

Er wordt van fietspartner gewisseld. Hannah komt mij vergezellen. Er was een beetje onvrede bij de tandem Jan-Hannah (een vergeten steen en een kwijtgeraakt zakje onderweg waren de oorzaak). 

We fietsen door Manta en Saluzzo. Saluzzo is een grotere stad. Het is gezellig om erdoor te fietsen. Mijn fietspartner vertelt honderduit 😀. 

Op de andere fiets wordt de route vooral bekeken. 

We moeten de Po nog oversteken. In het droge seizoen (juli/augustus) kan je die gewoon oversteken. Nu staat er nog water in, dus moeten we een pad volgen tot aan de brug om over de Po te geraken.  

Vandaar fietsen we tussen de fruitbomen: appelbomen 🍏🍎, kersenbomen 🍒, kiwibomen 🥝. De bergen zijn weer veel dichter gekomen. Het is echt mooi! We cruisen richting Revello. Het weer begint er wat dreigend uit te zien. Het is hier warm 🥵, 28 graden, maar het voelt doef aan. 

Onze b&b is een boerderij. We worden verwelkomd door de boer. Na de uitleg krijgen we nog een exclusieve rondleiding van de boer. Het is een boerderij met melkkoeien. We zien hoe ze gemolken worden. Er zijn hier zo’n 120 koeien. We krijgen ook de kalfjes te zien. Gisteren is er nog eentje geboren. De H’tjes vinden het de max, en wij ook 😀. 

We hebben hier een vuur en maken daar gebruik van om te koken. 

Ik kreeg van Annelies de tip om eens koekjes van Pan di Stelle te kopen. Awel, dat is hier een hit. Ben je in Italië, dan moet je die zeker eens proeven. Het zijn ronde chocoladekoekjes 😀. 

A domani ❤️!