Calera y Chozas – Pelahustan: 56,44 km
Na nog wat chillen in de zetels gaan Jan en ik slapen. En dan begint het…om 23u begint hier plots luide muziek te spelen, blijkbaar een privéfeestje. Jan heeft het Spaans ondertussen al een beetje onder de knie (🤪) en vraagt om de muziek wat stiller te zetten. Wonder boven en wonder lukt dit. Voor even toch…een half uurtje later begint het spel opnieuw. De 2de keer dat Jan het vraagt, heeft het geen effect. Terrible night dus… O ja, Hannah vond de muziek heel mooi 🤦♀️.
Na een snel ontbijt op onze kamer (halleluja: Hannah heeft eindellijk iets wat ze ook wil eten. Een soort van cornflakes die ze eens bij haar vriendje René heeft gegeten).
We vertrekken vroeg, rond 9u15. Onze drinkflessen worden gevuld met koud water én ijsblokken.
We fietsen in sneltempo (lichtjes bergaf) langs de grote baan (saai) naar Talavera de la Reina. Daar doen we inkopen voor de volgende dagen (morgen zondag en maandag 1 mei).
Vanaf Talavera de la Reina gaat het bergop. Ik praat ondertussen met Hannes over zijn toekomst als commentator. Heel interessant ☺️.
O ja, we hebben de eerste regen gehad van deze vakantie. Weliswaar niet veel maar toch een beetje. Het is in mijn regenjas te doen deze morgen. Jan blijft fietsen in zijn t-shirt.
We picknicken in San Román de los Montes. Vandaar klimmen we naar Castillo de Bayuela.
Het laatste stukje naar de stad is echt steil. Volgens ons boekje 8% maar ik denk dat het toch iets meer is. In het stadje stoppen we bij de bakker voor wat mini-eclairs, een koekje voor mij en koude drankjes.
Ons energiepeil is terug op peil en we klimmen verder richting El Real de San Vicente. Ook hier is het steil!!! Onder luide aanmoedigingen van enkele bewoners arriveren we op het dorpsplein. Een ijsje en een fris drankje helpen ons er bovenop. Ik geraak aan de praat met een tandarts, die Engels spreekt ☺️.
Daarna nog even klimmen en we zijn boven. Boven op de ‘top’ staat er deze keer geen bordje. Hannes is ontgoocheld.
Vanaf daar is het voor een groot stuk bergaf naar onze slaapplaats. Af en toe moeten we nog even bergop. Dan ontploffen de benen toch even.
We overnachten in een appartement in Pelahustan. De communicatie verloopt moeizaam. Amanda, een vrouw die ons passeert, telefoneert met de eigenares. Daarna vertalen we met Google Translate. We moeten in een cafeetje de sleutels ophalen. Blijkt er hier een feest te zijn vandaag. We worden uitgenodigd om met de baby’s (de H’tjes) naar de springkastelen te gaan. Onze flessen worden nog eens met koud water gevuld en we krijgen verse eitjes mee (witte, bruine én donkerbruine).
Onze slaapplaats is een oud, klein café. Binnen kunnen de fietsen net staan. Op de eerste verdieping slapen we met z’n allen én er is nog een dakterras.
Nadat Jan Luca Brecel geschiedenis ziet schrijven, vertrekken we naar de springkastelen. Hannah dolenthousiast, Hannes een beetje veel minder.
Hannah vindt de springkastelen wel leuk. We eten nog iets en keren terug naar ons appartement.
Morgen wordt weer een zware dag. Meer dan 800 hoogtemeters omhoog. Normaal slapen we morgen op een camping.
Hasta la proxima!