Dag 47: Meloenenkraampjes 🍈 (Muang Nan – Sayaboury: 39 km)

We hebben een rustige, herstellende nacht. Iedereen slaapt goed en de wonden kunnen wat ‘helen’. 

Ons ontbijt bestaat uit yoghurt en cornflakes (die we meenamen uit Luang Prabang). 

We hangen de zakken aan de fietsen en kunnen vertrekken. Vandaag fietsen we op de 4. Een weg in…asfalt 🎉🥳.  

Het eerste stuk is vrij vlak. We fietsen immers terug naar de Mekong. Vanaf de Mekongbrug fietsen we omhoog.  We moeten vandaag terug een 400tal hoogtemeters doen. Dit lijkt voor een wielertoerist niet zo heel veel, maar met onze Pino’s en bagage is dat echt wel zweten 🥵. Het is een gestage klim. We klimmen rustig omhoog. Aan een restaurantje nemen we een break. Een cola, yoghurtdrankjes en een wortel 🥕 moeten voldoende energie geven om verder te kunnen. 

Er passeren wel wat vrachtwagens. Die moeten zich langs alle punten manoeuvreren. Voor ons, als fietser, ligt de weg behoorlijk goed. Wij kunnen gemakkelijk de putten omzeilen, maar de auto’s en vrachtwagens hebben wat meer werk. 

Langs de weg zien we heel wat standjes die meloen 🍈 verkopen. We rijden door verschillende dorpjes. Het leven is hier zo helemaal anders. Mensen zijn op het land aan het werken, anderen zitten samen voor hun huis, kinderen spelen… en als wij passeren wordt heel vaak geroepen en gezwaaid. 

Als we bijna boven zijn stoppen we om nog even bij te tanken met koekjes en water. We passeren heel wat kleine winkeltjes. De zoektocht naar een restaurantje of iets waar we kunnen eten verloopt heel wat moeilijker. Al 2 dagen vinden we niets onderweg. Net voor Sayaboury stoppen we om een meloen te eten. We hebben zoveel standjes gepasseerd, dan moeten we toch even proeven. Er zit niet zo heel veel smaak in, maar de honger is even gestild. We nemen terug een kleinere weg, gelukkig ook geasfalteerd 😀. Er zijn een paar jongetjes die ons met hun brommertje en fiets volgen. Dat is trouwens zot van hoe jong er gereden wordt met zo’n brommertje. Vaak zitten lagere schoolkinderen aan het stuur. Ze zitten er vaak met 3 of zelfs met 4 op. En een helm…dat zie je hier al helemaal niet. 

Tegen half 2 zijn we in Sayaboury. Er zijn hier superveel guesthouses. Dan is het kiezen op goed geluk. Heel veel info is er niet te vinden op het internet, enkel de reviews zijn een referentie. 

Familiekamers hebben ze niet. Deze keer zullen Hannah en Jan samen slapen en Hannes en ik. Hannes vindt dat ik al teveel aandacht aan Hannah gegeven heb 🤣. Het is nu zijn beurt. De prijs is belachelijk laag…€6 voor een kamer. Het zijn verzorgde kamers met airco, een douche waarbij het toilet eens niet nat wordt én goede wifi 🛜. 

Ik heb een serieus hongertje. In een cafeetje vlakbij drinken we een smoothie en eten we een chocoladecake. 

We rijden door naar de supermarkt. Een Chinese supermarkt. Ja, de Chinezen hebben hier heel veel in handen. Ze bouwen hier van alles bij, steunen landbouwers… ze hebben hier heel veel invloed. Bijna alles staat hier in het Laotiaans én Chinees. Spijtig genoeg begrijpen we beide talen niet…maar Google Translate to The rescue. Er zijn hier heel weinig mensen die Engels spreken. Het is dus met handen en voeten proberen ons verstaanbaar te maken. 

De H’tjes moeten nog wat toetsen maken. De laatste loodjes ook voor hen…het volledige pakket van wiskunde is af 😅. En…ze zijn met glans geslaagd 🤩. 

Ik heb een hippe eettent gevonden niet ver van ons guesthouse. De meer gegoede Laotianen (denk ik toch) komen hier eten. De muziek staat behoorlijk luid. We bestellen wat rijst en frietjes. Ik moet echter lang wachten op mijn bestelling, ze zijn die dan vergeten. Aangezien de muggen 🦟 ons gevonden hebben (en wij de spray vergeten zijn), beslissen we naar ons guesthouse terug te keren. Onderweg stoppen we nog om een gerechtje met rijst voor mij te bestellen. 

Dan is het tijd om te rusten. Het zijn vermoeiende dagen geweest. De benen mogen weer omhoog liggen 😀. 

Morgen fietsen we verder door het mooie Laos. We blijven route 4 volgen in de richting van de hoofdstad Vientiane. 

Tot morgen ❤️!