Dag 71: het venijn zit hem in de staart ⛰️🥵

Turijn – Lauriano: 50,63 km

Gisterenavond zijn we de tent ingevlucht voor alle muggen rondom ons. Mijn lichaam was volledig bedekt, er stond citronella bij ons, maar nog prikten ze door onze kleren 🦟😖. 

Deze nacht maakten de brulkikkers nogal lawaai…miljaar, die kunnen nogal brullen. Al bij al viel de nachtrust nog mee. Na de gebruikelijke ochtendroutine kunnen we rond 10u vertrekken. We fietsen aan de groene rand van Turijn. De helft van de kilometers is vandaag op aparte fietspaden en vaak door parken. 

De fietspaden zijn afwisselend van kwaliteit 😂. De volgende fietspaden hebben we gehad vandaag:

• Nieuwe asfalt
• Oude asfalt met bulten van boomwortels
• Grind/gravel
• Steentjes
• Een beetje zand
• Gras met steentjes

Je ziet…er waren er heel wat. Soms word ik volledig dooreengeschud, andere keren (wel niet zoveel) vlieg ik over de weg. 

Het uitzicht is echt wel de moeite. We zien de besneeuwde alpentoppen in de verte. Maar het weer is niet zo ‘klaar’. Het is hier warm, maar bewolkt. 

Hannah verzamelt onderweg graag ‘zaadjes’. Ze strooit die dan ergens anders onderweg uit. Gelukkig verzamelt ze geen brandnetels, straks moeten we nog brandnetelsoep maken 🤣. 

Deze middag picknicken we aan een speeltuin in Gassino Torinesse. 

Voor deze avond hebben we een b&b geboekt mét zwembad (H’tjes weten dit nog niet) een beetje van de route. We trappen verder op de grote baan. De asfalt bolt goed 😀. We stoppen nog even bij de winkel voor wat drankjes en een aperitiefje (lees: chips) voor deze avond. 

Wanneer we de grote baan verlaten, dan begint het echte werk. We moeten serieus klimmen naar onze b&b. Na nog een stop voor een ijsje, beginnen we er echt aan. Het is ‘maar’ 2,5 km maar de laatste 250 meter zijn MOORDEND… we geraken al fietsend boven. De meneer van de b&b vertelt ons dat er hier regelmatig getraind wordt op deze weg. Ik snap wel waarom…

We blazen uit in een geweldig mooie tuin. De H’tjes zien al heel snel het zwembad. Ook Jan springt er eens in. 

Ik geniet ondertussen van een welverdiende douche. We blijven slapen in een sjieke b&b. Er zijn kippen en geiten, fruitbomen…er is een hele grote tuin én een gezellig terras. Wij slapen in de Zuid-Amerikaanse slaapkamer, een kamer vol vrolijke kleurtjes.
We koken hier zelf. Het restaurant is niet zo ver, maar te lastig om naar te fietsen 🤣.

Ik vind het zot dat we al 71 dagen onderweg zijn. De tijd passeert zoooo snel. Het is een echt avontuur. We hebben heel veel leuke momenten, maar ook soms moeilijke momenten. We zijn 24u op 24u samen, de H’tjes hebben niet altijd het makkelijkste karakter, het botst regelmatig met elkaar maar ook eens met ons. Maar het is het allemaal waard. We maken een reis om nooit te vergeten. Als ik het eens moeilijk heb dan denk ik dat ik toch maar geluk heb. Er even tussenuit, met mijn dierbaren. Maar ik mis soms de dagelijkse ‘sleur’, de babbeltjes, de leerlingen, het zoeken naar nieuwe dingen…maar ik zal dit nog lang genoeg kunnen. Nu even genieten van het NU. 

À domani 😘