Dag 97: een wolkbreuk verwelkomt ons in Oostenrijk

Slovenska Bistrica – Mureck: 63,48 km

Het was warm gisterenavond. Het koelde nauwelijks af. 

Hannah had er precies ook last van…ze vond het plezant om Hannes te storen tijdens zijn slaap. Hannes kwam woedend naar buiten. Toen ik ging slapen lag Hannes in ons bed en Hannah in hun bed. Dus heb ik een nachtje bij Hannes geslapen.

Deze morgen hebben we ontbijt gevraagd. Het is een serieus bommetje: croque monsieur, roerei, tomaatjes en een croissantjes. Zo zijn we klaar om de dag te starten. 

We mogen onmiddellijk klimmen. Er verschijnt een bordje van 10% en de moed zakt al een beetje in mijn schoenen. Mijn benen zijn niet zo goed en mentaal heb ik het wat lastig. Tja, dat zijn zo van die dagen… 

We fietsen langs de drukke weg naar Maribor. Net voor Maribor nemen we kleine weggetjes richting het centrum. Het centrum van Maribor is echt gezellig! 

Net na Maribor doen we inkopen in de Hofer. We fietsen nog een beetje verder tot we een geschikt plekje vinden om te eten. Het speelpleintje dat we passeren is in de zon. We moeten onder een grote weg passeren  maar zien een bord staan dat de weg afgesloten is. Nu ja, we proberen door te rijden want anders geraken we niet aan de andere kant. Als we onder de brug rijden, merken we onmiddellijk waarom je niet kan passeren, de weg is een grote modderpoel. Jan fietst erdoor. Bij mij gaat het moeilijker. Ik val bijna en de baas is heel boos (hij is al de hele dag humeurig omdat hij moe is. Zou Hannah hier voor iets tussen zitten🤔?). 

We eten aan een tankstation onder een boom. We zitten halfweg. 

In de namiddag volgen we een rustige weg die evenwijdig met de autostrade loopt. Het gaat op en af. Maar we moeten uit een dal geraken. Om uit dat dal te geraken moeten we serieus omhoog. Het is stampen, blazen, vloeken…maar we geraken boven. Het zweet loopt van ons hoofd, armen, benen… ik denk niet dat ik ooit al zoveel gezweet heb. We rusten even uit, hebben we verdiend. We zien in de richting van Oostenrijk plots dreigende wolken verschijnen…

Na onze inspanning, duiken we naar beneden. Nu zijn we echt bij de grens. 

Het begint serieus te waaien. We zien al bliksems en horen gedonder. Wanneer we aan de grenspost passeren, laat de politie 👮‍♂️ ons stoppen. Het weer is te gevaarlijk, dus schuilen we beter. Wat ben ik die man dankbaar. Het water valt met bakken uit de hemel, het hagelt zelfs. 

Na een half uurtje kunnen we terug verder. De wolken blijven dreigend maar het regent niet meer. Onze grensfoto hebben we niet kunnen trekken want we hebben het bordje niet gevonden. Maar niet getreurd, we rijden binnen kort wel een paar keer de grens Oostenrijk-Hongarije over.

We rijden Oostenrijk 🇦🇹 binnen via Spielfeld. Hier komen we op de Murradweg. Hannes is in zijn nopjes, bordjes volgen. Vorig jaar volgden we reeds een stuk van deze route, nu doen we een ander stukje. Het begint ondertussen opnieuw te regenen en te onweren. In Oberschwarza zoeken we een plekje om te schuilen. Aan de route heeft een boer een overdekt bankje gezet waar je een drankje kan nemen uit een frigo (en betalen uiteraard). We maken hier dankbaar gebruik van. We drinken verse appelsap. Jan drinkt Most, een soort van wijn gemaakt met appels 🍏 . De boer brengt ons nog abrikozen en zijn buurman komt ons zelfgebakken appeltaart brengen. Hoe zalig is dat niet. Ondertussen slaat de bliksem ⚡️ heel kortbij ergens op een boom, volgens de boer. Maar wat een knal was dat 😱. 

De zwarte wolken drijven gelukkig snel weg en het laatste stukje kunnen we terug in de zon verder fietsen. De damp stijgt omhoog uit de weg. We zien ook een hert 🦌 uit een veld springen. 

In Mureck doen we boodschappen in den Billa. De H’tjes weten nog van vorig jaar dat ze soms leuke karren hebben in die winkel. Helaas in deze niet. 

We overnachten op een camping voor campingcars, maar er is ook een stuk gras voorzien voor tenten. Het is hier superverzorgd. Naast de camping is een zwembad mét glijbaan 🛝 waar we gratis in mogen. Jan en de kindjes gaan zwemmen terwijl ik op mijn gemak de tenten ⛺️ opzet. 

De dag is weer supersnel gepasseerd. Hopelijk slapen de H’tjes goed deze nacht. Hannes is doodop, hij heeft bijna niets gegeten en klaagt over buikpijn, door de vermoeidheid. 

Duimen voor een volledige nacht slaap dus 👍😴.

Bis morgen 😘. 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *