Jennersdorf – Rechnitz: 85,47 km
We hebben al een paar keer een Frans gezin met 2 kinderen tegengekomen op de camping. Gisteren waren ze terug op onze camping. Toch wel grappig. Nu zullen we ze niet meer tegenkomen want zij rijden naar Budapest.
Rond half 8 horen we de bakker toeteren. Hij brengt brood aan de camping. Lucky us ☺️.
Het opruimen gaan behoorlijk snel. We hebben ondertussen al een bepaalde routine 😅.
Het afrekenen op de camping gaat tergend traag. We ‘verliezen’ bijna 20’. Om 10u zetten we onze ‘feestrit’ in gang. Zoals nog wel eens gebeurt, weten we nog niet waar we gaan slapen (en mijn autistisch kantje heeft het daar lastig mee, as You know 😉). Dus we fietsen gewoon de hele dag verder, zoals Jan zo mooi verwoordt.
Na een 5-tal kilometer zitten we in Hongarije. De obligatoire grensfoto’s worden genomen.
De namen van de stadjes die we passeren zijn onuitspreekbaar. Hannes zijn ‘informations’ zijn hilarisch. ‘Information, we komen aan in…een stad die ik niet kan uitspreken’. 🤪🤣.
Net voor de middag gaan we de grens opnieuw over. We doen boodschappen in Oostenrijkse Heiligenkreuz. Daarna moeten we nog een goede heuvel over. Na de afdaling is het etenstijd. We vinden een picknickplekje in Inzenhof onder de bomen 🌳. Hier in Oostenrijk hebben we al veel zo’n plekjes gevonden 😀.
Het weer is goed vandaag. Niet te heel warm en af en toe een windje, jammer genoeg niet echt in het voordeel.
Na het eten krijgen we nog 2 klimmetjes te verwerken. Ze vallen gelukkig goed mee. Waar we slapen weet Jan nog altijd niet. Mijn nervositeit stijgt 🫣. Ja, ik kan er niet aan doen.
Ondertussen verschijnen de donkere wolken en de eerste druppels vallen als we in Moschendorf zijn. We rijden langs het dorp. Plots valt het water met bakken uit de hemel en er is geen plekje om te schuilen, we rijden in een open vlakte.
Plots zitten we terug in Hongarije 🇭🇺. En nog steeds zijn we op zoek naar een schuilplaats. Mijn schoenen zijn doornat, onze kleren kunnen we uitwringen. In het eerste dorpje dat we tegenkomen kunnen we schuilen in een mooi, ruim bushokje. Jan heeft echter een cafeetje gezien dus trotseren we nog even de hevige regen.
Klein detail…waren we even vergeten dat in Hongarije niet betaald wordt met euro’s maar met Hongaarse Forint. Gelukkig bestaat Bancontact 😊.
Wanneer de regen stopt, fietsen we verder. En we blijven fietsen… Voor de verandering rijden we nog eens de grens over, zijn we terug in Oostenrijk. Kunnen jullie nog volgen?
Na enkele kilometers fietsen zijn we terug in Hongarije 🇭🇺. Nu wel voor even.
We rijden door het dorp ‘Pornoapti’. De vroegere naam van dit dorp was ‘Porno’. Om begrijpelijke redenen hebben ze er nog een achtervoegsel aan gezet 😜.
We beslissen (eindelijk) om te gaan kamperen. Het is alleen nog…30 km fietsen. Hannes en mijn humeur zakken tot ver in de kelder. We zullen laat op de camping zijn én we moeten dan nog eten. Ik ben een beetje boos op mezelf dat ik zo ‘ambetant’ word, maar het is sterker dan mezelf. Na enkele kilometers mokken, herpak ik mezelf in Buscu. We zitten dan nog altijd in Hongarije 🇭🇺. De fietsroute stuurt ons naar een boerenweg. We moeten weer wat bergop rijden door de steentjes. En we rijden terug de grens over. We zitten terug in Oostenrijk 🇦🇹. Een paar kilometer verder zien we 2 mannen van de grenswacht. De Oostenrijkse soldaten patrouilleren regelmatig te voet langs de grenzen.
We zijn dan bijna op onze bestemming, de camping aan het meer van Rechnitz.
Er staat hier bijna niemand. Het is hier dus heel rustig. Aan het meer is nog een snackbar open waar we een snack kunnen eten: croque monsieur, hamburger met frietjes, chicken nuggets en Jan eet iets speciaal 😝.
Na het eten zetten we de tenten op. De H’tjes vallen als een blok in slaap. Ik heb een krant meegenomen en probeer mijn schoenen morgen droog te krijgen, ik vrees er een beetje voor (heb krantenpapier in mijn schoenen gepropt).
Maar voor de rest was de 100ste dag, one to remember. We hebben ons dagrecord met de pino verbroken: 85,47 km. Ik ben geradbraakt. Hopelijk recupereren we goed zodat we morgen kunnen verder fietsen. Nog eventjes een dikke shoot-out naar Jan en de H’tjes. Jan blijft steeds zijn vrolijke zelve. En de H’tjes…die waren keiflink 🥰.
Bis morgen!