Dag 24: Via Verde del Eresma

Segovia – Coca: 55 km

Deze ochtend kan Hannes nog eens muesli met yoghurt eten als ontbijt. Meestal eten we stokbrood met confituur of choco of speculoospasta. Als we een frigo hebben of een winkel heel dichtbij dan kan muesli ook, anders is dit moeilijk. 

De H’tjes kijken nog even naar Mr. Bean en dan kunnen we vertrekken. 

We fietsen Segovia uit en zien er het kasteel. We fietsen verder langs de grote baan tot aan de Via Verde del Eresma, een oude spoorlijn die is omgebouwd tot fietspad. Het is onverhard grind, maar goed berijdbaar. Het grootste deel van het traject is vals plat naar beneden, maar er staat een stevige wind…op de kop. Het is vandaag ook wat frisser. Ik fiets de hele dag met een truitje met lange mouwen. De H’tjes hebben hun trui en thermische broekje aan. Jan is een beer. Die blijft fietsen in zijn t-shirt.

We passeren verschillende, vergane stations. Aan één van de stations eten we onze picknicken. We ontdekken daar een oud speelpleintje. 

We cruisen verder tussen de klaprozen en de uitgestrekte velden naar Nava de la Asunción. Daar eten we (de H’tjes dan toch) een ijsje en drinken we iets. We doen er onze boodschappen voor deze avond. 

We fietsen verder langs de Via Verde naar Coca. We zien heel wat bomen tijdens het laatste stukje waar ze harswinning aan doen. Dit wordt o.a. gebruikt bij papierlijm, pleisters…zo leert een mens nog eens iets bij. 

We kamperen voor Coca. 

Morgen brengen we een bezoekje aan deze stad. Daar zou ook een prachtig kasteel 🏰staan. We zullen er nog een paar tegenkomen de volgende dagen. 

De camping lijkt een beetje op een canmping municipal in Frankrijk. Niet duur, netjes, basic. De uitbater is een speciale man, maar we krijgen een hele grondige rondleiding. 

In de bar staat een flipperkast. Je kan er gratis op spelen. Volgens mij is dit nu al één van de topattracties van onze vakantie 🤪. 

We eten deze avond couscous met kip aangevuld met tomaat 🍅 en avocado 🥑. Klinkt heerlijk hé 😀. 

Adiós! 😘

Dag 23: het dak ⛰️

El Escorial – Segovia: ~45 km (onze km-teller werkte niet goed mee vandaag)

Ik vind beter en beter mijn draai om te slapen op mijn matje. Ja, het komt wel goed 😉. 

Deze ochtend gaat het afbreken van de tenten vrij vlot. De H’tjes voetballen nog even en dan is het tijd om te vertrekken. 

Vandaag staat een wat speciale rit op het programma. We zitten deze morgen op een hoogte van 1000 meter. We moeten een bergpas over. Volgens het routeboekje een zware klim en het uitzicht tijdens de klim zou de moeite niet zijn. Er wordt aangeraden een trein te nemen. 

We fietsen dus ‘s morgens gestaag omhoog via Guadarrama en Los Molinos naar Cercedilla. 

Het eerste deel van de route is langs een drukke baan. Dit wisten we op voorhand. Er zijn enkele alternatieven maar daar hebben we niet voor gekozen omdat het vele kilometers om is. 

Vanaf Guadarrama is het iets rustiger langs de baan. Tegen de middag zijn we in Cercedilla. Deze stad ligt al op 1200 meter hoogte. Er wordt dus al stevig geklommen deze morgen. 

We reserveren eerst onze tickets. Met wat hulp lukt dit. We kunnen om 13u35 de trein nemen. 

We doen boodschappen in de stad (nog wat klimmen, maar deze keer te voet) en eten in het station. 

Er is er eentje content. Hij heeft al heel wat bussen zien passeren en mag nu de Spaanse trein op. 

De trein is een echte bergtrein. Er is gelukkig veel plaats voor de fietsen. Om 14u01 komen we aan in Navacerrada. We moeten nog 2 km klimmen naar de top. En het gaat nog goed omhoog. We bereiken het dak van onze fietsvakantie, op 1880 meter hoogte 🤗.

Boven trekken we onze regenjassen aan want het is wel wat frisjes. We zijn klaar voor een lange afdaling richting Segovia. Op de afdaling zijn er wegenwerken aan de gang. In plaats van verkeerslichten te gebruiken staan daar gewoon 2 mannen met verkeersborden in hun handen het verkeer te regelen. Ja…op een dag vind je de job van je leven zeker 💁‍♀️.

We stoppen nog even in La Granja de San Ildefonso. Daar staat een groot kasteel met een schitterende tuin. In de tuin zijn heel veel prachtige fonteinen. Jammer genoeg werken die niet. Na een kleine wandeling fietsen we verder naar Segovia. Het gaat goed naar beneden, alleen is er heel wat tegenwind. 

Rond half 6 zien we de schitterende aquaducten en zijn we bijna op onze bestemming. 

Vandaag geen camping maar een appartement met kitchenette vlakbij het centrum. Na wat gepuzzel geraken de fietsen binnen geparkeerd. 

We eten echte boerenkost: spinazie met fishsticks. Ons klein fret is content. 

Nadeel van zo’n appartement, we liggen allemaal samen in één ruimte. Ik lig nu in het donker de blog te typen. Leve een camping zou ik zo durven zeggen. 

Morgen rijden we verder naar Coca. Daar zou wel een camping zijn 🤗. 

Adiós 😘

Dag 22: over kloosters ⛪️ en glijbanen 🛝

Fresnedillas de la Oliva – El Escorial: 24,65 km

Gisteravond stak José nog de bbq aan om het vlees te bakken. Wat smaakte dat. 

Bij nader inzien hebben we de beddenverdeling moeten aanpassen. Het logeerbed in de living was echt te klein voor Jan en ik. Dus hebben Hannah en ik samen geslapen in het kleine bed en Jan en Hannes in het echte bed. 

Deze ochtend mochten we mee ontbijten met onze gastheer. 

We fietsen vandaag niet veel kilometers, maar wel wat hoogtemeters. 

We beginnen de dag onmiddellijk met klimmen. We rijden door Fresnedillas de la Oliva, we klimmen verder door naar Zarzalejo. Tot groot jolijt van Hannes ziet hij daar EINDELIJK een…Spaanse trein, zijn dag is goed 😊. 

In Zarzalejo doen we boodschappen. Van daar vertrekt er een grindpad richting El Escorial. Het is een privaat pad, met hekken, maar je mag erdoor fietsen. De omgeving is prachtig. De koeien lopen er los. Het pad is soms heel moeilijk berijdbaar. We moeten af en toe eens afstappen omdat er te grote en te veel stenen liggen. We zitten ondertussen boven de 1000 meter. Tegen de middag passeren we een uitkijkpunt, echt wel de moeite! Je ziet Madrid liggen in de verte. Het weer is alweer goed! Vandaag niet te warm, 25 graden denk ik. 

Na de middag krijgt Hannah nog eens een ‘crise’ 😳. Het tweede uitkijkpunt is er een te veel voor haar. Met een gezicht op onweer fietsen we bergaf. 

Daarna moeten we terug bergop naar het gigantische paleis en klooster. We brengen het ook een bezoekje. Het is echt een pareltje. O ja, ik mag zelfs gratis binnen met mijn lerarenkaart 🧑‍🏫 😊. We hebben heel weinig foto’s omdat er geen foto’s mochten genomen worden. 

Van daaruit fietsen we bergaf naar de camping. Het is een gigacamping. Nu is er weinig volk. En…het belangrijkste van allemaal…er is een zwembad én er zijn glijbanen. 

We staan nog niet helemaal stil of Hannah haar zwemkleren zijn aan. Hannes volgt al snel. 

Een uur lang gaan ze de glijbanen af. Dolle pret. 

Vanavond eten we nog eens van het vuurtje. Een heerlijke maaltijd met rijst, curry, rode paprika, erwtjes, kikkererwtjes en kokosroom. Het proberen waard!! Het is heerlijk!

We bekijken de trip voor morgen. De H’tjes zijn ondertussen het bos in…

Adiós 🤗

Dag 21: de Spaanse hoogvlakte ⛰️

Pelayos de la Presa – Fresnedillas de la Oliva: 29 km

Je gelooft dit nooit, maar gisteren was er opnieuw een optreden. Deze keer een beetje verder van ons. We denken dat het dezelfde zanger was als bij ons op de camping. 

Na een goede nachtrust is het weer tijd om alles op te kramen. We fietsen terug verder. 

Deze keer is het richting een warm showers, de eerste van deze vakantie. 

Vandaag 2 mei is blijkbaar een feestdag in de provincie Madrid, wisten we dus niet. Er zullen waarschijnlijk niet veel winkels open zijn. En dat is ook de reden dat er nog zoveel kinderen op de camping rondlopen. 

De start van de dag is bergaf tot aan de rivier Rio Alberche. Het grindpad naast de rivier rijdt goed. 

Daarna is het klimmen geblazen. Maar echt klimmen. Volgens ons boekje moeten we een stukje stappen, MAAR daar doen wij niet aan mee. We zijn al fietsend boven geraakt 🤗. Ik moet jullie niet vertellen dat ik kapot was 🥵. We bevinden ons nu op de Spaanse hoogvlakte. We zitten rond de 800 meter. 

We picknicken in Nava del Rey. We moeten voldoende krachten opdoen om de rest van de middag rustig omhoog te fietsen. 

Onze bestemming ligt op 900 meter hoogte. 

In de namiddag blijft het altijd maar stijgen. De benen worden terug goed getraind. 

En ja, die verkeersdrempels hier…wat een vervelende obstakels zijn dat!

In Fresnedillas de la Oliva (Bijna Olivia hé 😉) trakteren we onszelf op een taartje en de H’tjes uiteraard op een ijsje, deze keer eentje met echte bollen. 

Er zit daar een man met een polo aan van de wielerploeg Trek-Segafredo. Jan denkt een slag te kunnen slaan voor zijn wielerprono en spreekt die aan. Die man is een wielerliefhebber (geen insider dus) en kent iemand die kleren verdeelt o.a. van Trek-Segafredo. Hij vertrekt en komt terug met etenszakjes voor de wielrenners. De H’tjes heel content. Jan denkt er het zijne van (extra bagage🤪). 

We fietsen terug begaf richting onze warm showers. Er zijn hier 2 supergrote honden. De H’tjes doen echt hun best. De honden kunnen zelfs loslopen 😉. Wat ben ik trots op hen 🤗 (en een klein beetje op mezelf 🤪). Onze gastheer spreekt Engels en is heel vriendelijk. 

We mogen binnen slapen, wat een luxe. Geen tent opzetten en matjes opblazen. 

De H’tjes moeten eerst wat schoolwerk maken. Deze keer is Jan de meester om te verbeteren, mag ook wel eens hé! Het moet niet altijd juf mama zijn 😉. 

Check vooral de rode balpen 🤣

Straks eten we samen met de gastheer. Wij hebben pasta mee en hij heeft voor vlees gezorgd. 

Morgen fietsen we naar El Escorial. Een korte, maar zeer pittige rit. 

We zitten in de buurt van Madrid. Wij hebben ervoor gekozen om niet door Madrid, maar rond Madrid te rijden. Morgen is ook ons eerst boekje klaar. We volgden ‘Onbegrensd fietsen – door de Ruta Iberica – deel 2’ (Paul Benjaminse) Vanaf donderdag rijden we deel 1 van het boekje.

Adiós 🤗!

Dag 20: avontuur 🧗‍♀️🧗🏽🧗‍♂️

Gisterenavond was er nog een optreden van een Spaanse schlagerzanger. Hij kon wel heel goed zingen. 

Ik heb wel mijn beste nacht van de hele vakantie achter de rug 😀. 

Vandaag rustdag. Of beter gezegd: niet fietsen vandaag.

Er is hier een avonturenpark in de buurt. Hannah heeft er zelfs deze nacht van gedroomd. Ze hoopt dat haar dromen uitkomen 😜. 

Na het ontbijt en een telefoontje van Hannah haar voetbalploegje (dankjewel! Hannah was zoooooo blij 😍) stappen we naar het park. We mogen om 13u gaan om 3 uren te klimmen. Reserveren is blijkbaar noodzakelijk 😉. 

We hebben nog even tijd om boodschappen te doen en te picknicken. 

Voor één keer hoeven we de H’tjes niet op te jagen 😝. 

Om half één worden we verwacht om de uitrusting aan te doen en te luisteren naar de uitleg. Ik doe niet mee, ik ben geen zo’n grote fan van die hoogtes 🫣. 

Na de Spaanse uitleg en een kleine oefensessie is iedereen klaar voor het grote werk. Er zijn verschillende parcours gemaakt naargelang het niveau. Het niveau wordt voor een groot stuk bepaald door de lengte, daarnaast is ook jouw eigen kunde wel belangrijk. 

Jan, Hannes en Hannah beginnen aan het groene parcours. Ze zijn er allemaal goed en snel weg mee. Het beveiligssysteem kennen ze al goed. 

Na het groene parcours is het licht blauwe parcours aan de beurt. Ze vinden het allemaal top. Hannah heeft de dag van haar leven 🤗. Hannes vond het ook geweldig, hij durfde overal op en af. 

Het is een geweldige dag. En ik…ik geniet van hun plezier 🥰. Ook kijken is best wel vermoeiend 😅. 
O ja, aan het meer zijn we dus niet meer geraakt.

Na het avonturenpark klimmen we terug naar de camping. 

Na het eten is het tijd voor het tweede boek van Harry Potter. 

Morgen fietsen we terug verder. Jan heeft een warm showers geregeld. Wij gaan dus bij iemand thuis logeren. Dit voor de eerste keer deze vakantie 😉. 

Deze avond chill ik dan nog even verder tussen mijn vrienden, de mieren 🐜 (ze zitten hier met veel te veel!)

Adiós

Dag 19: tussen de rotsen 🪨

Pelahustan – Pelayos de la Presa: 43,42 km

Ik denk dat wij stilaan een patent hebben op feestjes. Gisterenavond was er nog een fuif op een plein niet zo ver van ons appartement. We hebben dus kunnen meegenieten tot in de vroege uurtjes. 

De gekregen eitjes werden vakkundig door Jan geprepareerd tot spiegeleieren en roereieren deze morgen. Een stevig ontbijt. Ik hou het bij boterhammen met choco. Ik ben geen zo’n ei-liefhebber. 

We kunnen rond 10u vertrekken. De eigenares van het appartement heeft nog een andere bar en daar geven we de sleutel terug af. De H’tjes krijgen nog een chocolaatje en een lolly. Ze zijn weer content ☺️. 

We beginnen onmiddellijk bergop. De benen krijgen geen kans om warm te draaien. En het gaat vrij fors bergop. De weg is ook niet in een al te beste staat. Hannah loopt een groot stuk tussen de rotsen door. Hannes loopt het laatste stukje mee. 

Tegen de middag hebben we 14 km op de teller staan. Veel bergop en een klein stukje bergaf. Het bergaf stukje vind ik niet echt ontspannend. Het wegdek is te slecht daarvoor. 

We eten, op vraag van Hannah, aan een rots. We krijgen ‘mooie’ optredens te zien van onze ‘lieverdjes’. 

Ons eten is nog niet volledig binnengeslikt of we moeten opnieuw klimmen. Deze keer, volgens het boekje, aan 6%. Het gaat behoorlijk vlot vooruit. Na een kleine afdaling komen we nog eens een stadje tegen: Cenicientos. Op het einde van de stad is het terug klimmen geblazen. Maar gelukkig niet zo heel lang. Er volgt een fijne afdaling naar Cadalso de los Vidrios. Daar eten de H’tjes een ijsje en Jan en ik een cakeje. De ijsjes zijn geen ‘bollenijsjes’, we zijn hier nog niet veel cremeries tegengekomen. Anders zou ik ook wel een ijsje eten 😉. 

Na onze rustpauze moeten we opnieuw klimmen. We passeren langs veel granietstenen. Nu is het parcours wat golvend. 

Er volgen nog 2 klimkilometers en dan is het….dalen dalen dalen. Het is een wondermooie afdaling tot aan de camping in Pelayos de la Presa.

Op onze eerste camping blijkt geen plaats te zijn. Gelukkig is er nog een camping in de buurt waar wel een plaatsje zou zijn. We moeten wel terug bergop. Ik vloek eens serieus. Ik had niet meer gerekend op het klimmen 😱. 

We worden vriendelijk onthaald. Ook hier is het zoeken naar een plekje maar we vinden gelukkig wel iets. Het is wel echt duur voor hetgeen het ‘maar’ is. Het zwembad is nog niet open, geen WiFi, een klein plekje. Maar het is wat het is 😉.  En…er zijn rotsen 🪨!

En je raadt het nooit, er is hier deze avond een optreden op de camping 🤦‍♀️. 

Morgen nemen we normaal een rustdag. Na 7 dagen hebben de benen wat rust nodig. 

De familieraad beslist straks wat we morgen gaan doen 😉. 

Adiós 👋