Staré Hobzí – Dolni Zdar: 51,69 km
Gisterenavond was er een vrij podium op de camping. Hannah vindt zo’n activiteiten de max. Ze mochten even blijven kijken. Hannes was vooral geïnteresseerd in de punten 🙃.
Ze hadden ons laten weten dat het niet mogelijk was een nachtje langer te blijven. Het is hun policy om op zondag geen mensen te laten inchecken of uitchecken (cfr. Rustdag van de Heer 😇).
Deze morgen zijn de H’tjes vroeg wakker. Ze zitten al vroeg op de speeltuin. Allé ja, Hannes in de waterspeeltuin en Hannah speelt Tarzan aan de rivier.
Ik drink een warme chocolademelk op het terras en ontbijt ondertussen. Jan en ik bespreken ondertussen of we geen 2 dagen extra op de camping kunnen blijven. Mijn benen zijn echt moe, het parcours is vrij zwaar…en de volgende dagen zijn niet echt uitnodigend voor een rustdag.
Jan bevraagt dit, maar dit blijkt niet mogelijk.
Ik moet dus mijn knop omdraaien van rustknop naar fietsknop, best wel lastig.
Rond 10u rijden we de camping uit. Jan heeft op Komoot een kortere weg gevonden naar de route, dit om een klim te vermijden.
Maar wat een pad is dat 🙄🤭. We moeten eerst door de velden, daarna in een bos. We zijn bijna het karretje kwijt. Het maakt een paar salto’s en we moeten het loskoppelen. Ook dat verloopt moeizaam. Daarna moeten we tussen de netels en moeten de fietsen nog over een grachtje gedragen worden… om zo aan de weg te komen.
Hannah en Jan vinden dit geweldig. Hannes en ik hebben er onze bedenkingen over… achteraf laat Jan vrolijk weten dat hij misschien de voetpaden niet meer zal selecteren 🤭🙄.
De route gaat onmiddellijk omhoog. We moeten terug heel wat klimmen. Het gaat traag, ik heb precies weinig jus in mijn benen. Ook de gemiste rustdag speelt in mijn hoofd.
In Slavonice, een gezellige stad trouwens, stoppen we om boodschappen te doen voor deze middag. Een stukje chocolade 🍫 zorgt ervoor dat ik mij wat beter voel. We klimmen terug verder. Hier en daar zitten ook wat afdalingen, maar veel recuperatietijd is er niet. De wind is minder dominant aanwezig vandaag. We zien ook iets minder graanvelden.
We beslissen om voor de middag nog de klim naar het kasteel 🏰 in Landstejn te doen.
We gaan nog eens op restaurant 😀. En goed dat we uit eten gaan, want het begint plots te regenen en te onweren. We zitten dus beschut. Omdat het toch even regent bestellen Jan en ik nog een dessertje 😀.
Nadat ons energiepeil terug opgeladen is, stopt het met regenen en kunnen we weer verder. Na een kleine afdaling volgt weer een klimpartij. Deze keer gaan we naar 706 meter, het dak van onze Wenen-Praagroute, hoger komen we niet meer deze vakantie.
We fietsen de hele tijd door het bos. Het is er echt wel mooi en rustig. Het parcours blijft op en neer gaan.
De volgende grote stad die we tegenkomen is Nová Bystrice. Hier doen we onze inkopen voor deze avond én morgen, het is immers zondag. Naar de camping is het nog 10 kilometer. Jan vindt niet zo heel veel info over de camping en heeft een plan B. We beslissen al snel dat plan B, plan A wordt, een appartement voor 2 nachten op 20 km fietsen. Zo hebben we ineens onze rustdag. Morgen wordt er niet zo’n geweldig weer voorspeld, regelmatig buien. Dus een dagje rust kan zeker geen kwaad.
We fietsen door het bos. We zien daar een herinnering aan het Ijzeren Gordijn. Onze route volgt soms de Eurovelo 13, de Ijzeren Gordijnroute. Het fietspad slingert door het donkere bos 🌳. Af en toe piept de zon er tussen. We gaan terug rustig omhoog. Het laatste stuk gaat serieus bergaf. Rond half 6 bereiken we onze bestemming.
We zitten op een appartement aan een boerderij. In een aparte binnenruimte is er een zwembad. Rarara wie er al een duikje heeft genomen…ja, Hannah.
We krijgen van de mevrouw nog verse pruimentaart. Jan en Hannes vinden het geweldig. Hannah en ik zijn niet zo’n fans 🤭.
Wat we morgen gaan doen, weten we nog niet. Maar we gaan zeker rusten, slapen, alles met de beentjes omhoog.
Uvidíme se zítra 😘!