janankehanneshannah

Rechnitz – Sopron: 67,38 km

Deze nacht kregen we enkel kleine buitjes over ons heen. Het viel heel goed mee. 

Deze morgen zijn we allemaal vrij vroeg wakker. Rond half 9 is alles bijna opgeruimd. Maar onze principessa wil nog eens het meer induiken. Er is nog niemand. Het is een vrij groot meer met springtoren, een glijbaan, een waterspeeltuin…

Vreemd dat er zo weinig mensen gebruik maken van de camping. We ontdekken daar nog een binnenruimte met kookvuurtje en koelkast. Alle faciliteiten zijn aanwezig. 

O ja, het krantenpapier 🗞️ in mijn schoenen heeft goed zijn werk gedaan. Ze zijn vrij droog. Ik kan ze terug aantrekken. 

Op onze nationale feestdag 🇧🇪 mag het volkslied niet ontbreken. We (lees: ik) zingen uit volle borst de Brabançonne.

Rond 9u20 vertrekken we richting Hongarije 🇭🇺. We zullen vandaag terug een aantal keer de grens overrijden. De eerst grote stad die we passeren is Köszeg, een gezellige stad. Wanneer we in het centrum zijn begint het hard te regenen. We schuilen onder een boom, maar die kan ons niet voldoende beschermen. We besluiten dan om de plaatselijke horeca wat te steunen. De H’tjes eten een soort van tiramisu met oreo, echt wel lekker. Jan bestelt een rijstpapje, hij vond het lekker. Het blijft ondertussen hard regenen. Onze volgende regenactiviteit is naar de supermarkt gaan. We doen onze inkopen voor deze middag. Na een uurtje stopt het met regenen ☔️. We kunnen terug fietsen. We rijden langs heel veel graanvelden. Het parcours is vrij vlak, we kunnen dus wel wat kilometers afmalen. We zien heel wat naaktslakken op het fietspad.

In Frankenau picknicken we aan een speeltuin. Er is opnieuw een picknickbank, deze keer niet overdekt. O ja, we zitten ondertussen alweer in Oostenrijk 🇦🇹. De wolken blijven er dreigend uitzien, maar we blijven voorlopig gespaard van nieuwe regenbuien.  

In de namiddag passeren we langs Lutzmannsburg, een kuuroord. Er zijn hier wel wat kuuroorden langs de grensstreek en die zijn vrij toeristisch. Er zijn in deze stad heel wat wijnhuizen 🍷. 

Voor we het weten rijden we terug in Hongarije. Dat is maar voor een hele korte periode. We moeten valsplat omhoog tot rond Nikitisch waar we terug in Oostenrijk 🇦🇹 staan. In Oostenrijk blijven we hier en daar de politie of het leger grenspatrouilles zien doen. We dalen af naar Deutschkreutz. In het boekje staat dat er hier ijssalons zijn. Hannes heeft goed zijn huiswerk gemaakt en laat dit weten aan de reisleider. We eten een ijsje in een toch wel een duur ijssalon, maar dit is een uitgestelde traktatie van gisteren 🤣. 

We doen onze boodschappen en fietsen door naar de camping in Hongarije 🇭🇺, dus nog eens de grens over. Kan je nog volgen 🤪?

We korten de route een beetje in. Rond 17u komen we aan op onze camping in Sopron. We zijn hier helemaal alleen. We mogen ons installeren en checken dan in. We dachten hier goedkoop te kunnen kamperen maar vielen omver van de prijs. Dit is één van onze duurdere campings. En er is niet zoveel comfort. Volgens de mevrouw ligt het aan de hoge toeristentaks, maar 1,60 X 4 zal de dure prijs niet verklaren. 

Het is ondertussen beginnen regenen en onweren. We zijn dus net op tijd geïnstalleerd. We krijgen wel een droog plekje in de carport 🫣. 

Na het eten neem ik een douche. Wie mij kent weet dat ik niet veeleisend ben, maar de douche is redelijk vies, overal haar, een armtierige straal… gelukkig valt het licht uit tijdens het douchen zodat ik de grond niet meer moet zien 🤣. Ondertussen is er nog een mobilhome en een busje gearriveerd. Zijn we hier niet meer alleen 😅.

Morgen verlaten we Hongarije 🇭🇺 definitief en fietsen we de hele dag in Oostenrijk 🇦🇹. 

Viszlát holnap! 😘

Jennersdorf – Rechnitz: 85,47 km

We hebben al een paar keer een Frans gezin met 2 kinderen tegengekomen op de camping. Gisteren waren ze terug op onze camping. Toch wel grappig. Nu zullen we ze niet meer tegenkomen want zij rijden naar Budapest. 

Rond half 8 horen we de bakker toeteren. Hij brengt brood aan de camping. Lucky us ☺️. 

Het opruimen gaan behoorlijk snel. We hebben ondertussen al een bepaalde routine 😅. 

Het afrekenen op de camping gaat tergend traag. We ‘verliezen’ bijna 20’. Om 10u zetten we onze ‘feestrit’ in gang. Zoals nog wel eens gebeurt, weten we nog niet waar we gaan slapen (en mijn autistisch kantje heeft het daar lastig mee, as You know 😉). Dus we fietsen gewoon de hele dag verder, zoals Jan zo mooi verwoordt. 

Na een 5-tal kilometer zitten we in Hongarije. De obligatoire grensfoto’s worden genomen. 

De namen van de stadjes die we passeren zijn onuitspreekbaar. Hannes zijn ‘informations’ zijn hilarisch. ‘Information, we komen aan in…een stad die ik niet kan uitspreken’. 🤪🤣.

Net voor de middag gaan we de grens opnieuw over. We doen boodschappen in Oostenrijkse Heiligenkreuz. Daarna moeten we nog een goede heuvel over. Na de afdaling is het etenstijd. We vinden een picknickplekje in Inzenhof onder de bomen 🌳. Hier in Oostenrijk hebben we al veel zo’n plekjes gevonden 😀. 

Het weer is goed vandaag. Niet te heel warm en af en toe een windje, jammer genoeg niet echt in het voordeel. 

Na het eten krijgen we nog 2 klimmetjes te verwerken. Ze vallen gelukkig goed mee. Waar we slapen weet Jan nog altijd niet. Mijn nervositeit stijgt 🫣. Ja, ik kan er niet aan doen. 

Ondertussen verschijnen de donkere wolken en de eerste druppels vallen als we in Moschendorf zijn. We rijden langs het dorp. Plots valt het water met bakken uit de hemel en er is geen plekje om te schuilen, we rijden in een open vlakte. 

Plots zitten we terug in Hongarije 🇭🇺. En nog steeds zijn we op zoek naar een schuilplaats. Mijn schoenen zijn doornat, onze kleren kunnen we uitwringen. In het eerste dorpje dat we tegenkomen kunnen we schuilen in een mooi, ruim bushokje. Jan heeft echter een cafeetje gezien dus trotseren we nog even de hevige regen. 

Klein detail…waren we even vergeten dat in Hongarije niet betaald wordt met euro’s maar met Hongaarse Forint. Gelukkig bestaat Bancontact 😊. 

Wanneer de regen stopt, fietsen we verder. En we blijven fietsen… Voor de verandering rijden we nog eens de grens over, zijn we terug in Oostenrijk. Kunnen jullie nog volgen?

Na enkele kilometers fietsen zijn we terug in Hongarije 🇭🇺. Nu wel voor even.
We rijden door het dorp ‘Pornoapti’. De vroegere naam van dit dorp was ‘Porno’. Om begrijpelijke redenen hebben ze er nog een achtervoegsel aan gezet 😜.

We beslissen (eindelijk) om te gaan kamperen. Het is alleen nog…30 km fietsen. Hannes en mijn humeur zakken tot ver in de kelder. We zullen laat op de camping zijn én we moeten dan nog eten. Ik ben een beetje boos op mezelf dat ik zo ‘ambetant’ word, maar het is sterker dan mezelf. Na enkele kilometers mokken, herpak ik mezelf in Buscu. We zitten dan nog altijd in Hongarije 🇭🇺. De fietsroute stuurt ons naar een boerenweg. We moeten weer wat bergop rijden door de steentjes. En we rijden terug de grens over. We zitten terug in Oostenrijk 🇦🇹. Een paar kilometer verder zien we 2 mannen van de grenswacht. De Oostenrijkse soldaten patrouilleren regelmatig te voet langs de grenzen. 

We zijn dan bijna op onze bestemming, de camping aan het meer van Rechnitz. 

Er staat hier bijna niemand. Het is hier dus heel rustig. Aan het meer is nog een snackbar open waar we een snack kunnen eten: croque monsieur, hamburger met frietjes, chicken nuggets en Jan eet iets speciaal 😝. 

Na het eten zetten we de tenten op. De H’tjes vallen als een blok in slaap. Ik heb een krant meegenomen en probeer mijn schoenen morgen droog te krijgen, ik vrees er een beetje voor (heb krantenpapier in mijn schoenen gepropt).

Maar voor de rest was de 100ste dag, one to remember. We hebben ons dagrecord met de pino verbroken: 85,47 km. Ik ben geradbraakt. Hopelijk recupereren we goed zodat we morgen kunnen verder fietsen. Nog eventjes een dikke shoot-out naar Jan en de H’tjes. Jan blijft steeds zijn vrolijke zelve. En de H’tjes…die waren keiflink 🥰. 

Bis morgen! 

Klöch – Jennersdorf: 39,30km

Het was een goede nacht…voor de H’tjes toch. 

Voor Jan iets minder. Er zit een gaatje in zijn matje. Elk anderhalf uur hoorde ik hem zijn matje opblazen…het wordt vandaag zoeken naar het gaatje. 

Het ziet er bewolkt uit als we opstaan. We proberen de tenten ⛺️ op te ruimen voordat het begint te regenen 🌧️. Uiteraard slapen de H’tjes lang. De geluksbrengers (een steen en een engeltje) hebben duidelijk geholpen 😉. 

 Net voor het begint te druppelen kunnen we alles inpakken. De tenten zijn wel wat nat. 

We eten onder een afdakje aan de garage. Rond 9u25 kunnen we vertrekken. Eerst moet er uit het dal geklommen worden. In Deutsch Haseldorf komen we terug op de route. De route loopt een heel stukje langs de grens met Slovenië 🇸🇮. 

We fietsen even over de grens om onze foto met het landenbordje te nemen 😉. 

De weg stijgt tot in St. Anna al Aigen. Ik heb het wat lastig vandaag, de regen is niet mijn beste vriend. Deze avond wordt er opnieuw onweer en regen voorspeld 😏. 

Maar we geraken boven, Hannes is weer van goud waarde! We doen onze boodschappen en fietsen tot in Neustift. Daar staat een overdekte picknickplaats en is er een speeltuin. We moeten goed eten want we moeten sterk staan.

Vanaf Neustift gaat het terug bergop waarbij er een stukje echt steil is. In het boekje staat dat het andersom een van de steilste afdalingen is, die de auteur kent. En dat hebben we gemerkt. Halfweg de klim moet ik passen, het wordt omhoog duwen. Jan houdt het iets langer vol, maar moet dan ook afstappen. De route loopt verder door het bos. Het is zalig vertoeven nu het terug heel warm is. De weg is zeker niet vlak, het ene moment moet je klimmen en het andere moment zoeven we naar beneden. Het laatste stukje is een mooie afdaling naar Welten. 

Een beetje verder stoppen we om eindelijke onze eerste Bananasplit te eten ☺️. Het smaakt (speciaal voor Caroline een foto 😋). Nog even fietsen en we zijn aan de camping. 

We slaan onze tenten op in Jennersdorf. De camping is gelegen aan het buitenzwembad. We zijn vroeg op de camping. De tenten worden vlug opgezet want er zijn dreigende wolken gespot. Hannah gaat onmiddellijk zwemmen. Hannes heeft geen zin vandaag. Jan zoekt ondertussen het gaatje in zijn matje in het zwembad én heeft het gevonden 💡). Hij staat snel terug aan de tent met Hannah want het is beginnen onweren. Iedereen moet onmiddellijk uit het zwembad.

Wij schuilen onder een tent van onze buren met een sta-caravan die er momenteel niet zijn. Eigenlijk mag dit niet, dit is privéterrein. Maar ze hebben een beetje compassie met ons. We ontdekken al snel dat er aan de receptie ook een overdekte ruimte is, dus verhuizen we naar daar. 

Na regen komt zonneschijn, ook vandaag. De jongens gaan boodschappen halen. De meisjes blijven op de camping. 

Na de boodschappen beslissen de H’tjes en Jan om nog een duik in het zwembad te nemen. Er is weinig volk. Ze springen van de springplank en duiktoren. Hannah is een echte durver. Zelfs van de hoogste toren heeft ze geen schrik. Ook Jan waagt zich eraan. Hannes doet heel flink zijn best en durft al van de middelste. 

Na de zwempartij is het douchen, eten en in bed. 

Morgen zijn we 💯 dagen onderweg. Benieuwd of we een specialleke doen of iets beleven 😜(liefst geen storm ⛈️ ☔️ 🤪). 

Auf Wiedersehen 😘 (op verzoek van Hannes 😘). 

Mureck – Klöch: 36 km

Gisterenavond moesten we in de tent voor de regen. Niet veel hoor, maar voldoende om nat te worden ☔️. 

Er was ook een verstekeling in onze tent. Hannes had precies veel buikpijn. Hij heeft de nacht bij ons doorgebracht. Vandaag is het gelukkig heel wat beter. Hij heeft dan ook een hele nacht goed kunnen slapen.

Het is een lazy ochtend. Ik kom pas later uit de tent, ik ben precies een beetje moe. De bakker komt langs op de camping, dus hoeft Jan niet ver om pistolets 😉. 

Rond 10u15 kunnen we vertrekken. Onze camping was echt top! Alle faciliteiten waren er die wij nodig hebben én een faire prijs. We worden zelfs door een paar campinggasten uitgezwaaid 🙋‍♀️🙋.

We fietsen langs de Mur. We flirten de hele tijd met de Sloveense grens. We passeren een grenspost aan een brug. 

We rijden verder tussen de maïsvelden. Het zijn er echt veel. De murradweg is een populaire fietsroute in Oostenrijk 🇦🇹. Je vindt er heel wat voorzieningen onderweg: cafés, slaapgelegenheden, fietsherstelmateriaal… We zien regelmatig andere fietsers. 

We rijden door tot in Bad Radkersburg. We zien terug heel wat omgewaaide bomen. Vorige week heeft ook hier een serieuze storm gewoed die voor heel wat schade heeft gezorgd. We doen boodschappen in de Eurospar. Tot grote vreugde van de H’tjes zijn er speciale kinderkarretjes 🫣😱. Dolle pret voor hen, klein stresske voor moeder in de winkel. We komen er gelukkig heelhuids uit. 

We picknicken in het stadspark. De speeltuin is hier weer geweldig. Er is van alles: klimparcours, waterspeeltuin, gewone speeltuin… ik herinner mij van vorig jaar dat er hier heel vaak mooie, uitdagende speeltuinen zijn. 

Hannah leert zichzelf ondertussen fluiten op een dopje van een hazelnoot. En fier dat ze is 🤗.  

Aangezien we niet meer zoveel moeten fietsen, geraken we moeilijk in gang. 

De Murradweg zit erop. Nu zijn het andere bordjes. We volgen nu de Eurovelo 9. We slapen op een camping in Klöch. We moeten nog eventjes omhoog. Klöch is een wijngebied, vandaar 😉. 

Het is terug warm. Ik ben blij dat het vandaag een korte rit is en dat we vrij vroeg op de camping aankomen. Het is een kleine camping. We installeren ons, ik neem snel een douche en we gaan nog even naar het centrum. 

We lopen samen door het blotevoetenpad in het water 💦. Wat doet dit deugd aan de voeten 🤗. 

We drinken iets op het terras terwijl Jan naar de koers kijkt. De H’tjes houden sandalenrace 🩴 in het water. Het is met commentaar en al…er wordt zelfs gesproken van demarrages 😜. 

Wanneer we terugkeren naar de camping merken we dat er terug donkere wolken op komst zijn. 

De eigenaars van de camping vragen om onze tent te verplaatsen omdat er storm op komst is. Hannes begint onmiddellijk te panikeren. De kindjes krijgen een geluksbrenger van de mevrouw en koekjes. De tent staan nu op een veilige plaats en de fietsen mogen zelfs in hun garage staan. 

Wanneer Jan het eten klaarmaakt barst het onweer los. We zitten beschut op een bankje. Het regent enorm veel, we zien veel lichtflitsen ⚡️en horen veel gedonder. Maar het blijft voorlopig vrij oké. 

Na het eten kruipen we in de tent. Er is wat overtuigingskracht nodig om de H’tjes in hun eigen tent te laten slapen, maar het lukt wel. De ingangen liggen recht tegenover elkaar en we hebben beloofd dat ze bij ons mogen komen als het te eng wordt. 

Ja, we worden niet gespaard van onweer deze vakantie. 

Morgen staan er weer wat hoogtemeters op het programma. We doen niet heel veel kilometers, maar het zal lastig genoeg zijn. 

Bis morgen 😘!

Slovenska Bistrica – Mureck: 63,48 km

Het was warm gisterenavond. Het koelde nauwelijks af. 

Hannah had er precies ook last van…ze vond het plezant om Hannes te storen tijdens zijn slaap. Hannes kwam woedend naar buiten. Toen ik ging slapen lag Hannes in ons bed en Hannah in hun bed. Dus heb ik een nachtje bij Hannes geslapen.

Deze morgen hebben we ontbijt gevraagd. Het is een serieus bommetje: croque monsieur, roerei, tomaatjes en een croissantjes. Zo zijn we klaar om de dag te starten. 

We mogen onmiddellijk klimmen. Er verschijnt een bordje van 10% en de moed zakt al een beetje in mijn schoenen. Mijn benen zijn niet zo goed en mentaal heb ik het wat lastig. Tja, dat zijn zo van die dagen… 

We fietsen langs de drukke weg naar Maribor. Net voor Maribor nemen we kleine weggetjes richting het centrum. Het centrum van Maribor is echt gezellig! 

Net na Maribor doen we inkopen in de Hofer. We fietsen nog een beetje verder tot we een geschikt plekje vinden om te eten. Het speelpleintje dat we passeren is in de zon. We moeten onder een grote weg passeren  maar zien een bord staan dat de weg afgesloten is. Nu ja, we proberen door te rijden want anders geraken we niet aan de andere kant. Als we onder de brug rijden, merken we onmiddellijk waarom je niet kan passeren, de weg is een grote modderpoel. Jan fietst erdoor. Bij mij gaat het moeilijker. Ik val bijna en de baas is heel boos (hij is al de hele dag humeurig omdat hij moe is. Zou Hannah hier voor iets tussen zitten🤔?). 

We eten aan een tankstation onder een boom. We zitten halfweg. 

In de namiddag volgen we een rustige weg die evenwijdig met de autostrade loopt. Het gaat op en af. Maar we moeten uit een dal geraken. Om uit dat dal te geraken moeten we serieus omhoog. Het is stampen, blazen, vloeken…maar we geraken boven. Het zweet loopt van ons hoofd, armen, benen… ik denk niet dat ik ooit al zoveel gezweet heb. We rusten even uit, hebben we verdiend. We zien in de richting van Oostenrijk plots dreigende wolken verschijnen…

Na onze inspanning, duiken we naar beneden. Nu zijn we echt bij de grens. 

Het begint serieus te waaien. We zien al bliksems en horen gedonder. Wanneer we aan de grenspost passeren, laat de politie 👮‍♂️ ons stoppen. Het weer is te gevaarlijk, dus schuilen we beter. Wat ben ik die man dankbaar. Het water valt met bakken uit de hemel, het hagelt zelfs. 

Na een half uurtje kunnen we terug verder. De wolken blijven dreigend maar het regent niet meer. Onze grensfoto hebben we niet kunnen trekken want we hebben het bordje niet gevonden. Maar niet getreurd, we rijden binnen kort wel een paar keer de grens Oostenrijk-Hongarije over.

We rijden Oostenrijk 🇦🇹 binnen via Spielfeld. Hier komen we op de Murradweg. Hannes is in zijn nopjes, bordjes volgen. Vorig jaar volgden we reeds een stuk van deze route, nu doen we een ander stukje. Het begint ondertussen opnieuw te regenen en te onweren. In Oberschwarza zoeken we een plekje om te schuilen. Aan de route heeft een boer een overdekt bankje gezet waar je een drankje kan nemen uit een frigo (en betalen uiteraard). We maken hier dankbaar gebruik van. We drinken verse appelsap. Jan drinkt Most, een soort van wijn gemaakt met appels 🍏 . De boer brengt ons nog abrikozen en zijn buurman komt ons zelfgebakken appeltaart brengen. Hoe zalig is dat niet. Ondertussen slaat de bliksem ⚡️ heel kortbij ergens op een boom, volgens de boer. Maar wat een knal was dat 😱. 

De zwarte wolken drijven gelukkig snel weg en het laatste stukje kunnen we terug in de zon verder fietsen. De damp stijgt omhoog uit de weg. We zien ook een hert 🦌 uit een veld springen. 

In Mureck doen we boodschappen in den Billa. De H’tjes weten nog van vorig jaar dat ze soms leuke karren hebben in die winkel. Helaas in deze niet. 

We overnachten op een camping voor campingcars, maar er is ook een stuk gras voorzien voor tenten. Het is hier superverzorgd. Naast de camping is een zwembad mét glijbaan 🛝 waar we gratis in mogen. Jan en de kindjes gaan zwemmen terwijl ik op mijn gemak de tenten ⛺️ opzet. 

De dag is weer supersnel gepasseerd. Hopelijk slapen de H’tjes goed deze nacht. Hannes is doodop, hij heeft bijna niets gegeten en klaagt over buikpijn, door de vermoeidheid. 

Duimen voor een volledige nacht slaap dus 👍😴.

Bis morgen 😘. 

Prebold – Slovenska Bistrica: 60,18 km

Er stond een windje deze nacht en dat deed deugd. 

Rond 8u kunnen we beginnen met de tenten op te ruimen en te plooien. Het is al warm. Het belooft een pokkehete dag te worden. 

De zonnecrème wordt gesmeerd en we kunnen vertrekken. Deze camping is trouwens een echte aanrader. Heel weinig volk, rustig, voldoende schaduw, een koelkast, een klein zwembad…kortom alles wat wij nodig hebben, was aanwezig. 

Rond 9u20 vertrekken we richting Maribor. Daar is de volgende camping. Dit zijn wel 78 kilometers, wat te veel is om op deze dag te doen. We bekijken ‘s middags waar we zijn en bepalen dan onze slaapplaats. 

De fietsroute die we volgen is niet meer uit het boekje. Het is een route die Jan zelf heeft uitgedokterd. Tot in Celje rijden we bijna de hele tijd langs de rivier. Hannes is blij dat het een klein weggetje is. Het lijkt meer op een mountainbikepad dan een fietspad. Maar ik moet toegeven dat het wel rustig en mooi is. Soms moeten we van de fiets om over een brugje te gaan of op een helling te fietsen. Een vriendelijke loper helpt ons met het karretje over de rivier te dragen 😉. 

Langs de rivier rijden we Celje binnen. Aan de kajakclub worden onze flessen bijgevuld. Je hebt hier zo een aantal plaatsen waar ze op het wilde water tussen de poortjes wedstrijden houden, hier is zo’n plaats. 

We rijden langs de rand van de stad. We hopen een supermarkt tegen te komen die open is op zondag, maar dat is hier precies niet te vinden. We hebben wel eten mee, maar kruidenkaas of mozzarella kan je geen dag op voorhand kopen hé 😉. 

De route loopt langs een vrij drukke weg, er is geen andere weg naar Maribor. Het is warm. Mijn maag ligt sinds gisteren wat in de knoop door de warmte denk ik (diarree). Dus mijn benen zijn een beetje spaghettibenen. We rijden langzaamaan omhoog. In Frankolovo stoppen we om te picknicken. We worden aangesproken door meneer Pastoor. Als we willen mogen we bij hem slapen deze nacht. Super vriendelijk voorstel, maar daar bedanken we voor. We krijgen wel nog fris water uit de kerk ⛪️. 

Hannes wil niet eten. Het eten lijkt op het ontbijt (pistolet met confituur of speculoospasta of salami) en dat vindt hij geen middageten 🫣🤷‍♀️. 

Na een korte stop klimmen we terug verder. ‘t Is warm. Gelukkig staat er een windje en voelen we de friste van het riviertje naast ons. 

Aan een benzinestation stoppen we om water te kopen, tja, het zijn de enige ‘winkels’ die open zijn. 

Maribor halen we niet vandaag. Het is nog te ver en vooral veel te heet. Jan heeft een hostel gevonden in Slovenska Bistrica. We fietsen verder langs de grote baan. Het blijft op en neer gaan. We zien terug de wijnvelden 🍇. Plots moeten we een stuk van 10 % omhoog. Dit stond niet meer in mijn planning 😜. En daarna

Volgt nog een verrassing…er volgt nog een stuk van 15%. Ik ga net niet dood 💀. Gelukkig is Hannes er. Die trapt alsof zijn leven ervan afhangt. En…we geraken boven. Dan volgt een serieuze bergaf. Hannes en ik halen onze topsnelheid van de vakantie: 67 km/u. Zot hé! Het was een rechte baan naar beneden en het volgende stukje was bergop. 

Tegen ijsjestijd komen we aan op onze bestemming. Het ijsje smaakt heerlijk. 

De hostel gaat pas om 17u open dus zoeken we nog wat schaduw op in het park aan het kasteel. 

Wanneer we kunnen inchecken rijden we naar de hostel. We kijken daar in het frisse café naar de ontknoping van de koers. De H’tjes spelen schaak ♟️. Ze doen dat precies nog eens graag. 

Na het douchen eten we in onze hostel. Worst met frieten en een slaatje van bonen. Blijkbaar iets typisch Sloveens. Het bonenslaatje viel niet echt in de smaak, behalve bij Jan. Help!! Nu is het tijd om wat uit te rusten op het terras.  

Morgen fietsen we door Maribor naar Oostenrijk 🇦🇹. 

Se vidiva jutri 😘