janankehanneshannah

Lauriano – Vercelli: 53,52 km

Gisteren heb ik samen met de H’tjes de omgeving nog even verkend. Wat was het daar mooi 🤩. 

Wanneer de H’tjes in bed liggen, zitten Jan en ik wat buiten. Na een tijdje moeten we weer naar binnen ‘vluchten’ door onze kleine vriendjes, de muggen 🦟 😳. 

De H’tjes slapen lang. Pas na kwart over 8 rollen ze hun bed uit. Het ontbijt is best wel oké. Maar het kan altijd beter 😉. Het voorlopige topontbijt staat op naam van nonkel Georges en Nadine ☺️. 

Hannah neemt nog een plons in het zwembad (Hannes wil/durft niet door de honden die rondlopen). 

We maken ons klaar om te vertrekken.  Wanneer alles klaar is staat de band van ons karretje terug plat. We hebben dringend een nieuwe band nodig…hopelijk vinden we er vandaag eentje. 

Jan heeft een appartement geboekt in Vercelli, zo’n 60 km fietsen. 

De start van de dag is pittig. We moeten eerst terug in het dal geraken. Daarvoor moeten we nog wat op en neer. 

We fietsen tot in Crescentino. De route moet een klein beetje aangepast worden. Er is een stukje waar we niet door kunnen. Volgens Hannah moet dit wel lukken, maar de Pino’s zijn geen mountainbikes 😂.

We steken daar de Po over die we nu een tijdje niet meer zullen zien en

doen daar onze boodschappen en picknick.

In de namiddag staan er nog heel wat vlakke kilometers op het programma, maar allemaal langs boerenwegeltjes. We wisselen terug van fietspartner. Hannah mag mij de hele middag vergezellen.  Er moet heel wat gekronkeld worden. 

We rijden de hele middag langs rijstvelden. Zelfs de wielen van de tractors zijn aangepast. De wegeltjes zijn niet zo fijn om op te rijden, het zijn vooral grote stenen. We beslissen om verder te fietsen langs de grote baan. De kilometers passeren snel. Hannah praat honderduit 😀. 

We stoppen nog even in een dorpje om een fruitje (watermeloen 🍉 en kersen 🍒) te eten. We vullen onze flessen bij aan een automaat. Dat is toch wel een gemak, goedkoop én fris water. In de tijd van de tyrannosaurus rex 🦖 was het soms makkelijker om in de natuur aan drinkbaar water te geraken dan nu 😅. 

Tijdens de fruitpauze worden al opzoekingen gedaan naar een ijssalon (gelato —> lijkt op ‘gele auto’ volgens Hannah 😂). We stoppen dan ook eerst aan het ijssalon vooraleer we naar onze slaapplaats gaan. 

Deze keer is het een appartement aan het station. Er zijn hier wel 3 badkamers met douche. De leefruimte is vrij klein, maar het valt wel mee. 

Terwijl de H’tjes tv kijken en voor school werken gaat Jan een nieuwe buitenband voor het karretje halen en laat wat vet in het balhoofd van de pino doen. Door de stortbuien was er daar wat gelekt en de raad van Stefan van Casa de Ciclistas was om dit bij een plaatselijke fietsenmaker even na te kijken. De taken worden hier dus verdeeld 😉: Jan zorgt voor het eten en het materiaal en ik zorg voor de H’tjes. Wat het beste is van de twee laat ik aan jullie over 🫣. 

Morgen fietsen we richting Milaan. Volgens de reisleider zullen we daar overmorgen aankomen. 

A domani 😘!

Turijn – Lauriano: 50,63 km

Gisterenavond zijn we de tent ingevlucht voor alle muggen rondom ons. Mijn lichaam was volledig bedekt, er stond citronella bij ons, maar nog prikten ze door onze kleren 🦟😖. 

Deze nacht maakten de brulkikkers nogal lawaai…miljaar, die kunnen nogal brullen. Al bij al viel de nachtrust nog mee. Na de gebruikelijke ochtendroutine kunnen we rond 10u vertrekken. We fietsen aan de groene rand van Turijn. De helft van de kilometers is vandaag op aparte fietspaden en vaak door parken. 

De fietspaden zijn afwisselend van kwaliteit 😂. De volgende fietspaden hebben we gehad vandaag:

• Nieuwe asfalt
• Oude asfalt met bulten van boomwortels
• Grind/gravel
• Steentjes
• Een beetje zand
• Gras met steentjes

Je ziet…er waren er heel wat. Soms word ik volledig dooreengeschud, andere keren (wel niet zoveel) vlieg ik over de weg. 

Het uitzicht is echt wel de moeite. We zien de besneeuwde alpentoppen in de verte. Maar het weer is niet zo ‘klaar’. Het is hier warm, maar bewolkt. 

Hannah verzamelt onderweg graag ‘zaadjes’. Ze strooit die dan ergens anders onderweg uit. Gelukkig verzamelt ze geen brandnetels, straks moeten we nog brandnetelsoep maken 🤣. 

Deze middag picknicken we aan een speeltuin in Gassino Torinesse. 

Voor deze avond hebben we een b&b geboekt mét zwembad (H’tjes weten dit nog niet) een beetje van de route. We trappen verder op de grote baan. De asfalt bolt goed 😀. We stoppen nog even bij de winkel voor wat drankjes en een aperitiefje (lees: chips) voor deze avond. 

Wanneer we de grote baan verlaten, dan begint het echte werk. We moeten serieus klimmen naar onze b&b. Na nog een stop voor een ijsje, beginnen we er echt aan. Het is ‘maar’ 2,5 km maar de laatste 250 meter zijn MOORDEND… we geraken al fietsend boven. De meneer van de b&b vertelt ons dat er hier regelmatig getraind wordt op deze weg. Ik snap wel waarom…

We blazen uit in een geweldig mooie tuin. De H’tjes zien al heel snel het zwembad. Ook Jan springt er eens in. 

Ik geniet ondertussen van een welverdiende douche. We blijven slapen in een sjieke b&b. Er zijn kippen en geiten, fruitbomen…er is een hele grote tuin én een gezellig terras. Wij slapen in de Zuid-Amerikaanse slaapkamer, een kamer vol vrolijke kleurtjes.
We koken hier zelf. Het restaurant is niet zo ver, maar te lastig om naar te fietsen 🤣.

Ik vind het zot dat we al 71 dagen onderweg zijn. De tijd passeert zoooo snel. Het is een echt avontuur. We hebben heel veel leuke momenten, maar ook soms moeilijke momenten. We zijn 24u op 24u samen, de H’tjes hebben niet altijd het makkelijkste karakter, het botst regelmatig met elkaar maar ook eens met ons. Maar het is het allemaal waard. We maken een reis om nooit te vergeten. Als ik het eens moeilijk heb dan denk ik dat ik toch maar geluk heb. Er even tussenuit, met mijn dierbaren. Maar ik mis soms de dagelijkse ‘sleur’, de babbeltjes, de leerlingen, het zoeken naar nieuwe dingen…maar ik zal dit nog lang genoeg kunnen. Nu even genieten van het NU. 

À domani 😘

Revello – Turijn: 72,05 km

Gisterenavond genoten we nog van een flesje wijn 🍷 van de boer. Het was lekker. 

Na een goede nachtrust (eindelijk 😃)maken we ons klaar voor het ontbijt. De H’tjes zijn snel beneden 😀. 

Het ontbijt is eenvoudig. Er is wel verse melk van de boer en een zelfgebakken cake. 

Na het ontbijt maken we de fietsen klaar en kunnen we vertrekken. De band van het karretje moet elke dag opgepompt worden want er zit een minuscuul gaatje in. Voorlopig hoeft die niet vervangen worden. We zijn echter 5 km ver en de band staat sjiekeplat. Na 10 min oponthoud kunnen we weer verder. 

We passeren langs de abdij van Staffarda met de bergen op de achtergrond. Vandaar fietsen we verder tot Villafranca Piemonte, een levendige stad precies. We doen daar onze boodschappen voor deze middag. We moeten nu een stuk over de oude spoorweg, wat een zalig fietspad. Hier kunnen we echt cruisen. In Vigone stoppen we om te eten. Een topplekje aan het fietspad: een speeltuin, een toilet, een fitness, een fietspomp, picknickbankjes…ideaal dus. Dit rustig plekje wordt al snel verstoord door het lawaai van de H’tjes. Het samen spelen gaat snel over in samen ruziemaken. 

We fietsen verder langs het fietspad tot in Airasca. Ondertussen krijgt Hannah wat filmpjes van haar klas. Onze meid is superblij 😀.

Daarna kronkelen we richting Piossasco. Ondertussen gebeurt het eindelijk…het topmoment voor Hannes. We staan voor de tingeling…de overweg. Elke keer we over één rijden wenst hij dat we ervoor staan. En nu is het moment daar eindelijk.

Na dit hoogtepunt fietsen we verder omhoog naar Piossasco. Op een pleintje vullen we onze flessen bij en worden we aangesproken door een meneer. Hij vraagt of we iets nodig hebben. Hij is zelf een fietser en wil ons wat helpen, superlief toch. Vanaf het volgende stadje, Bruino, fietsen we naar beneden tot in Turijn. We fietsen een heel stuk langs de rivier Sangone. We stoppen even om een koekje te eten. De H’tjes spelen ondertussen in het water. De H’tjes en water blijven een goede match.

We passeren nu allemaal voorsteden van Turijn. 

Onze camping ligt net voor Turijn, in Moncalieri. Om de camping te bereiken moeten we nog een brug over. Dit moet helaas te voet, dus duwen is de boodschap 🥵. 

De H’tjes glijden ondertussen met hun voeten in de fietsgleuven naar beneden. Zij hebben alvast dolle pret 😉. 

Er is op de camping een fijne plek voor de tenten. We doen even een terrasje want we (vooral ik) hebben grote dorst. De H’tjes doen het voorstel om hun tent zelf op te stellen, daar zeggen we geen ‘nee’ tegen. Ze doen het voortreffelijk! Ze krijgen nog wat tips van Jan om het nog beter te doen de volgende keer 😉. 

Deze avond eten we hier op de camping, blijkbaar een goed restaurant. 

Het zit hier trouwens vol van de muggen 🦟 grrr 😖. Ze steken zelf door de t-shirts…

Het eten smaakt én de H’tjes krijgen hun bolletje ijs… ze zijn content. 

Morgen fietsen we terug verder. We rijden een stukje langs Turijn, daarna fietsen we verder richting Milaan. Het is hier trouwens warm, we hebben weinig zon gezien, maar het was zweten vandaag, 28 graden. 

Ik ga mij nu nog wat extra proberen wapenen tegen de muggen. 

À domani! 😘

Trinita – Revello: 62,66 km

Deze morgen krijgen we een ontbijt, maar een goed ontbijt. Croissants met vlees in (ken de naam niet hiervan 🫣), smacks, verse taart, vers fruit, zelfgemaakte confituur, yoghurt… het heeft gesmaakt. Hannes was alvast in zijn nopjes 😀. 

De H’tjes plonsen nog eens in het bad, met schuim. We vertrekken dus wat later. Tussen Trinita en Fossano hernemen we de route. Het gaat goed bergop en bergaf tot in Fossano, vooral het laatste stukje bergop is lastig. In Fossano picknicken we aan een speeltuin. Het was een leuke speeltuin voor de H’tjes, één van de betere die we al tegengekomen zijn deze vakantie.

We beslissen dat het geen camping wordt vandaag. Daarvoor zouden we van de route moeten en nog 150 hoogtemeters doen. In de namiddag gaat het valsplat omhoog tot in Costigliole Saluzzo. Ondertussen passeren we langs kleine dorpjes die elk hun kerk hebben, hoe klein ze ook zijn. In de verte zien we de bergen verschijnen. 

In Costigliole Saluzzo zoeken we iets om te drinken. Alles is precies toe. 

We vinden daar wel een waterautomaat. Voor 3 cent kunnen we een liter water krijgen, klein detail; je kan enkel met 5 cent betalen 😂. Voor 5 cent kan je jouw fles met spuitwater bijvullen. We vinden nog wat rostjes en de flessen worden bijgevuld. 

Vanaf nu gaat de route vooral bergaf. We zien ook heel wat kiwibomen 🥝. In Verzuolo komen we een ijssalon tegen. Het is zelfgemaakte ijs en het is superlekker en goedkoop (2 euro voor 2 bollen!). We doen daar onze boodschappen want we hebben ondertussen onze slaapplaats geboekt, een b&b in Revello, niet ver van de route. 

Er wordt van fietspartner gewisseld. Hannah komt mij vergezellen. Er was een beetje onvrede bij de tandem Jan-Hannah (een vergeten steen en een kwijtgeraakt zakje onderweg waren de oorzaak). 

We fietsen door Manta en Saluzzo. Saluzzo is een grotere stad. Het is gezellig om erdoor te fietsen. Mijn fietspartner vertelt honderduit 😀. 

Op de andere fiets wordt de route vooral bekeken. 

We moeten de Po nog oversteken. In het droge seizoen (juli/augustus) kan je die gewoon oversteken. Nu staat er nog water in, dus moeten we een pad volgen tot aan de brug om over de Po te geraken.  

Vandaar fietsen we tussen de fruitbomen: appelbomen 🍏🍎, kersenbomen 🍒, kiwibomen 🥝. De bergen zijn weer veel dichter gekomen. Het is echt mooi! We cruisen richting Revello. Het weer begint er wat dreigend uit te zien. Het is hier warm 🥵, 28 graden, maar het voelt doef aan. 

Onze b&b is een boerderij. We worden verwelkomd door de boer. Na de uitleg krijgen we nog een exclusieve rondleiding van de boer. Het is een boerderij met melkkoeien. We zien hoe ze gemolken worden. Er zijn hier zo’n 120 koeien. We krijgen ook de kalfjes te zien. Gisteren is er nog eentje geboren. De H’tjes vinden het de max, en wij ook 😀. 

We hebben hier een vuur en maken daar gebruik van om te koken. 

Ik kreeg van Annelies de tip om eens koekjes van Pan di Stelle te kopen. Awel, dat is hier een hit. Ben je in Italië, dan moet je die zeker eens proeven. Het zijn ronde chocoladekoekjes 😀. 

A domani ❤️!

Latte – Trinita: 21 km en 3u op de trein 🚂 

Deze morgen is het vre op het gemak. We moeten nog een beetje bekomen van gisteren precies 😊. 

Vandaag starten we met een nieuw boekje: de Rivièra-route. Deze route is beschreven van Basel naar Nice. De omgekeerde route staat achteraan het boekje maar is niet zo uitvoerig beschreven. Het stukje van de route dat wij moeten doen is terug wat klimmen. Paul Benjaminse, de auteur, raadt aan om af en toe de trein te nemen. Jan bekijkt de opties. 

We beslissen om vandaag te fietsen langs de kust. 

Rond 11u vertrekken we. Het eerste stukje is vrij pittig 🌶️. We moeten terug een stukje omhoog. We passeren heel wat fietsers. We krijgen terug wat aanmoedigingen. De stranden zijn hier met keitjes. Er zijn heel wat betalende stranden. We picknicken op het keitjesstrand van Bordighera. Hannah haar broodje wordt uit haar hand gepikt door een … meeuw. Echt zotjes 😬. Gelukkig heeft ze geen pijn, alleen wat schrik nu…

De H’tjes spelen met hun schopje en emmertje. Water en keien, meer hebben ze niet nodig 🥰. 

Vlakbij het strand is het station. We beslissen om dan toch de trein naar Fossano te nemen. We hebben vandaag een trein om 14u45. Morgen is die pas een uurtje later. We moeten 3u ‘sporen’. De H’tjes houden zich flink bezig: ze lezen op hun E-reader, kijken naar buiten en lossen wat puzzels op. Het is toch altijd spannend om lang op de trein te zitten. Maar we survived ☺️. Het landschap is bergachtig. Het is mooi, maar stiekem ben ik blij dat we een stukje met de trein gedaan hebben. 

Met de fietsen op de trein is toch altijd een belevenis. Het opstappen gaat vlot. Het afstappen is een paar andere mouwen. Met hulp van enkele medefietsers geraken we van de trein. De liften op het perron zijn te klein. Dus moeten we de fietsen op-en af de trappen dragen. De H’tjes brengen de zakken naar boven en beneden met de lift. Als je dan denkt dat je klaar bent, moet Jan nog eens naar het toilet. 

We overnachten in een b&b. We moeten nog 8,5 km fietsen. Het landschap is hier helemaal anders. In de verte zien we de bergen, hier is het vrij plat. Na een half uurtje fietsen komen we aan op onze bestemming. 

We werden hartelijk verwelkomd in b&b Casa Danoi. We verfrissen ons snel om op restaurant te gaan. 

We moeten ons even inlezen over de primi en de secundi 😊. Het eten smaakt. De volgende week zal ik hier zeker aan mijn trekken komen wat het eten betreft. 

Na het eten keren we terug naar onze b&b. Het is al laat. De H’tjes hebben hun bedje nodig. 

Wij gaan nog even de route bekijken voor morgen. 

En…we (lees: vooral Hannes) kijkt uit naar het ontbijt van morgen 😀. 

A domani! 😘

Villeneuve-Loubet (🇫🇷) – Latte (🇮🇹): 56,35 km

Gisterenavond gingen de H’tjes vlot slapen. Wij aten nog een toastje met rillette. Jan zwierde er nog augurken en ajuinen op. 

We zijn terug vroeg wakker. Jan is altijd vroeg wakker, maar ik ben ook al om 7u wakker (wel nog niet uitgeslapen 😏). 

Rond 8u zijn de H’tjes wakker. We kunnen dus snel beginnen opruimen. 

Om 9u zijn de H’tjes zwembadklaar. Ze hebben ons gisteren laten weten dat het zwembad om 9u opengaat. 

Groot is de ontgoocheling als ze zien dat het een half uurtje later pas opengaat. Dus zwemmen lukt niet meer, in de plaats zitten we al op de fiets 🚲. We fietsen langs de kustlijn via Cagnes-sur-mer en St-Laurent-du-Var naar Nice. We rijden op een echte fietsboulevard. Er wordt gretig gebruik gemaakt van het fietspad door wielertoeristen en we zien ook veel skeelers. In Nice fietsen we langs de Promenade des Anglais en de haven. Er liggen daar toch enkele jachten om u tegen te zeggen 😜. 

Voor we aan de Col d’Èze (of de Grande Corniche) beginnen slaan we onze voorraad in. 

En dan beginnen we eraan. Het eerste stukje is onmiddellijk steil. We worden per kilometer aangemoedigd door bordjes. Hierop staat hoeveel hoogtemeters en het aantal kilometer dat we nog moeten afleggen.

Het stijgingspercentage wordt ook vermeld. Ik word elke kilometer mondeling ingelicht, wat heel plezant is. 

We komen nog iets ‘ambetant’ tegen. Hannah moet plassen. Jan stopt en laat Hannah plassen. Plots komt een oudere vrouw met een stok, Jan onder zijn voeten geven dat dit ongeoorloofd is, dat dit geen manieren zijn. We zijn even onder de indruk en fietsen verder. Na 4 km klimmen vinden we een plekje waar we kunnen picknicken. Ik denk dat heel weinig fietsers picknicken op de Col d’Èze aangezien zij in een recordtijd proberen boven te geraken. Wij zijn al blij als we boven geraken 🤣. 

Nu onze innerlijke mens versterkt is, kunnen we weer verder. Traag maar gestaag fietsen we omhoog. Er is nog een zwaar stukje van 7%, maar daarna valt het goed mee. 

We bereiken allemaal de top. 

Het uitzicht de laatste kilometer is geweldig! Hoewel er wat wolken passeren, zien we superveel. 

Eenmaal boven fietsen we verder op het plateau naar La Turbie. Daar kunnen we onze waterflessen vullen en de H’tjes een ijsje eten. 

We zien al heel wat auto’s (sjieke bakken ☺️) uit Monaco. We zijn immers vlakbij, op 7 kilometer. Vanaf La Turbie wordt de afdaling ingezet. Er passeren ons heel wat renners en Jan meent Trentin gezien te hebben. In onze vlucht naar beneden zien we Monaco. Dat is toch wel indrukwekkend. 

De afdaling zelf is magnifiek. We beslissen om door te rijden naar Italië. De laatste camping in Frankrijk in Menton is immers nog wel wat omhoog. We fietsen langs de kustweg door Roquebrune, Cap Martin en Menton. Er zijn hier trouwens heel wat stranden die uit keien bestaan. Zandstranden zie je echt niet zo veel.

En dan…zijn we in Italië 🇮🇹. Uiteraard moeten er weer wat foto’s genomen worden, bewijsmateriaal 😉. 

We moeten door 3 tunnels rijden om een stevige klim te vermijden. En rond 17u arriveren we op de camping in Latte. De camping is niet top. Maar we zijn te moe om verder te rijden. We staan hier trouwens maar één nacht, dus we overleven het wel. 

Het eerste bezoek aan de Italiaanse winkel is een feit. Het is de Conad, een supermercato. Man…wat een chaotische winkel. Ze hebben er echt alles (zelfs Nutella-potten van 3 kg 😉, Jan kon blijven kijken naar die potten 😜) maar er is geen structuur. We zien hier duizenden soorten pasta, niet normaal. Mijn hartje maakt al vreugdesprongen 😍. We bekijken straks wat onze route is voor de volgende dagen. 

A domani 😘!