D-day…Gisterenavond pakten Jan en ik onze zakken en die van de kindjes. Het is altijd goed nadenken wat we wel en niet meenemen. Laat ons zeggen dat ik veel te veel meeneem en Jan veel te weinig meeneemt.
Deze morgen moesten de laatste zaken nog weggestoken worden en dan konden de fietsen geprepareerd worden. Jan neemt daar zijn tijd voor. Het is immers belangrijk om alles op een bepaalde plaats te hangen aan de fiets. De etenszak moet bijvoorbeeld altijd beschikbaar zijn. Na het gepuzzel konden we rond 9u45 vertrekken. Na een uitgebreide uitzwaai-ronde bij de buren, oude buren en Hannes’ vriendinnetje waren we rond 10u45 écht vertrokken. Het eerste deel van de route liep langs de Moervaart, een mooi fietspad. Rond half 12 hebben we ons picknickdeken uitgelegd aan de kerk van Wachtebeke. Na wat stokbrood met kaas en samali (Ja, Hannah weigert salami te zeggen) fietsten we verder richting Nederland.
In de namiddag kronkelden we langs boerenwegels en brede Nederlandse fietspaden. In Axel zagen we een wegwijzer naar een natuurspeelbos. Ideaal, dachten we voor de kindjes, maar we hebben het niet gevonden. We bleven verder duwen tegen de wind (ja, klein detail: we zullen veel tegen de wind fietsen wist Jan mij te vertellen). Op een heel vervelende kasseibaan kenden we onze eerste pech. De ketting van de Weehoo kapot. Gelukkig konden we zonder ketting doorfietsen, maar Jan heeft al een werkje voor ’s avonds. Rond 15u arriveerden we op onze farmcamping in Vogelwaarde. Wat een toffe camping is dat hier! We beslissen onmiddellijk om hier 2 nachten te blijven. Er is hier een go-cart – tractorpark voor kindjes, er worden activiteiten georganiseerd en ze zijn hier heel vriendelijk. Het enige nadeel…onze tent staat in de platte zon.
Het opzetten van de tent gebeurt gemoedelijk. Onder het goedkeurend oog van de ezel en de pony wordt de tent opgetrokken. De kindjes slapen voor het eerst in een aparte, verduisterende tent. Ze kijken al weken uit naar het moment dat ze in hun eigen tent mogen liggen.
Het avondeten verloopt een beetje chaotisch. Blijkt dat we onze gasflesjes vergeten zijn…gelukkig kunnen we rekenen op sympathieke kampeerders waarvan we hun kookvuurtje mogen gebruiken. Bij het afgieten van de pasta valt dan nog eens alle pasta uit de pot (sorry Jan, maar dit was echt kapotlachen 🙂 ), dus mag Jan opnieuw beginnen. Door al het spelen hebben de kindjes geen tijd om honger te hebben. Rond 19u15 eten we dan onze spaghetti in tomatensaus met rookworst. Altijd overheerlijk dat campingeten. Na heel wat gelach en plezier in de tent, is het rond 21u stil in de tent bij de kindjes. Wij zitten dan nog eventjes buiten onder de tarp met een boekje naar de regen te luisteren want ja….het heeft hier gedruppeld!!!