Dag 2: Teralfene – Sint-Pieters-Woluwe (37 km)

Na een rustige nacht ontwaakten de H’tjes rond 7u. Voor een eerste nacht in de tent viel dit heel goed mee 😀.

We mochten ontbijten in de living van Inge en Gerd. De overheerlijke pannenkoeken werden gesmaakt. Daarna was het tijd om de tent op te ruimen. De meisjes zijn verantwoordelijk voor de binnenkant van de tent (slaapzakken, slaapmatjes en kussens plooien), de jongens voor het afbreken van de tenten. Dit loopt (meestal) redelijk gesmeerd.

Deze ochtend was het terug wat aan het regenen. Het afbreken ging dus wat trager. Aangezien we niet te ver moesten fietsen was het ‘à l’aise’. Rond 11u kon de trein vertrekken.

We reden langs Ternat en Dilbeek Brussel binnen. Het was een rustige weg met hier en daar al een voorproefje van wat ons de verdere vakantie te wachten staat…af en toe een klimmetje. We passeerden stukjes bos…gelukkig woont de Gruffalo daar niet. Gisteren werd hij al gespot…de voetstappen dan toch 😂.

‘s middags begon het terug hard te regenen. Gelukkig hadden we net boodschappen gedaan. Onze picknick hebben we dan maar opgegeten aan de ingang van de winkel.

Rond 14u reed de trein de Grote Markt op. Wel tof eigenlijk 😀. We brachten Manneke en Jeanneke Pis een bezoekje.

Door een vergeten regenjas in Oostakker kregen we daar ook bezoek. Tante Elke en Olivia maakten een fotoshoot van ons, aten mee een ijsje en Olivia entertainde de H’tjes bij de fontein.

Na het afscheid reden we door richting het Paleis en de Wetstraat. Dit maakte toch wel indruk op de H’tjes.

Van daaruit cruisden we verder richting Sint-Pieters-Woluwe. De H’tjes konden nog even hun energie kwijt op een speelplein om daarna door te rijden tot bij Nathalie en Gonzague. Terwijl wij de tenten opzetten, werd een heerlijke maaltijd voor ons bereid.

Na een deugddoende douche liggen de H’tjes in de tent…liggen is echt het woord…voor de rest is er een dik feestje aan de gang. Duimen voor een goede nacht 😉.

Morgen rijden we richting Orp. Jan is nog op zoek naar een slaapplaats. Het is toch altijd een avontuur.

Oostakker – Teralfene (51 km)

Deze morgen waren er 2 grote enthousiastelingen die onmiddellijk wilden vertrekken. Klein probleempje: we moesten alles nog inpakken. Gelukkig waren we (Jan dan toch) goed voorbereid: er was een paklijst en het meeste materiaal lag al klaar.

Tegen half 12 was de frigo leeg, het huis opgeruimd én vooral…waren de fietsen klaar ( de H’tjes waren al een uur vroeger vertrekkensklaar 😃).

Kalkense Meersen

De trein trok zich op gang richting Schellebelle door de Kalkense Meersen. Heel mooi stukje! Daarenboven hebben we 2 nieuwe letters gevonden voor de wedstrijd ‘Fiets rond uw kot’ (van Vlaanderen fietsland). Na een goed uur fietsen zijn we gestopt in Wichelen om e spaghetti te eten. Het smaakte! Na onze middagstop mochten we op de overzet. Wat een feest is dat toch altijd!!! 3 contente kindjes 😀 (de H’tjes én Jan).

Overzet in Wichelen

We kronkelden verder richting Lede. Onze volgende tussenstop was bij tante Ilse en nonkel Joost. Zij zitten volop in de verbouwingen. Wie een raam/meerdere ramen of een voordeur nodig heeft, mag zich altijd tot hen wenden! Terwijl we binnen wat aan het bijpraten waren, begon het goed te regenen. We hadden dus geluk 😀. Toen we vertrokken was de bui over.

Raam te koop 😀

Van Lede trokken we richting Aalst door het prachtig natuurdomein van Honegem. Hannes was onze gids met de gps in de handen en wij, Jan en ik, voelden ons precies Wout Van Aert in het veld. En Hannah…die keek rustig toe.

Vanuit Aalst ging het langs Dender naar Affligem. Hier had Jan via warmshowers voor de overnachting gezorgd. Maar het laatste stukje van de dag was nog hevig…we kregen een serieuze plensbui over ons. En Jan had zich een beetje vergist…waren we nu toch al te ver gereden…we moesten in de gietende regen rechtsomkeer maken… Maar hé, we survived en we kwamen terecht bij een hele warme familie.

We werden verwelkomd door Gerd en de hond Bor. Hannes was niet zo’n fan van Bor… na een kennismakingsbabbel werden de tenten opgezet. Voor de kindjes was het al snel bedtijd. Uiteraard met het nodige praten, ruziemaken en tranen….maar na een half uurtje was het stil.

Ondertussen was Inge, de gastvrouw, ook thuisgekomen. We mochten mee aanschuiven voor een heerlijke maaltijd. Na een goede douche is het nu bedtijd. De eerste dag zat er alweer op…we zijn nu echt vertrokken.

‘t Is weer zo ver…

Na een jaartje de benen te laten rusten is het woensdag terug zo ver… We vertrekken met de fietsen voor ons jaarlijks rondje. Dit jaar blijven we opnieuw in België en trekken we terug over de taalgrens. We hebben nog zoveel moois niet gezien in België dus waarom niet.

Ik vind het wel een klein beetje spannender dan anders. We moeten er geen doekjes om winden dat Corona er nog altijd is. Als we de nieuwsberichten mogen geloven is het zelfs terug meer aanwezig. Voor de fietstochtjes op zich, blijven we uiteraard in onze bubbel. Het kamperen en overnachten via warm showers is nog iets anders. Ik hoop dat we dit de komende 2 à 3 weken zullen kunnen blijven gebruiken.

Onze uitrusting is in vergelijk met vorig jaar niet veel veranderd. Jan zal met de trein rijden. De trein bevat de pino (tandem), weehoo (achterstuk), de H’tjes (Hannah en Hannes) en nog wat bagage. Ik rijd met mijn fietske en … wat extra bagage (peanuts in vergelijking met Jan).

Het parcours heeft Jan uitgestippeld…dus als het te lastig wordt…me know nothing :-).

Het gezelschap blijft ook gelijk. Alleen is iedereen een jaartje ouder.

Jan, mijn vriend en papa van Hannes en Hannah, is de drijvende kracht achter dit ‘project’. Hij kan zich uren bezighouden met zoeken naar routes, lezen van verhalen, geschikte materialen uitzoeken… Ik, Anke, voer uit :-)…en verzorg de blog. De H’tjes zijn onze lieftallige kindjes. Hannes is in april 6 geworden. Hij zit vooraan op de pino. Hannes trapt veel mee, kan wel een hulpje zijn voor Jan als het bergop gaat. Daarnaast stelt hij duizend-en-één vragen. En…hij wil de reisgids zijn…hij droomt ervan met de gps in zijn handen ons de weg te wijzen. Achteraan zit Hannah. Zij wordt 5 in november. Hannah trapt enkel mee als het bergAF gaat. Dan is ze immers sneller dan mama…bergop is te lastig voor haar. Zij is onze jukebox/nachtegaal. Gekende, minder gekende én zelf verzonnen liedjes passeren de revue.

Zo, wij zijn er alvast klaar voor. We proberen jullie dadelijks op de hoogte te brengen van onze avonturen. Veel leesplezier 😉

Dag 15: Ruisbroek – Oostakker (75 km)

Gisterenavond was het wat moeilijk voor de H’tjes om in slaap te geraken. Samen met de nichtjes maakten ze er een feest van (stiekem vind ik dat toch wel plezant 🙂 ). Deze morgen waren ze dan nog eens vroeg wakker…dus het beloofde misschien een moeilijke dag te worden voor hen.

Jan en ik hadden gisteren echt geen zin meer om onze matjes op te blazen dus sliepen we in de zetel.

Om half 8 werden we dus gewekt door onze allerliefste kindjes en Olivia. Olivia entertainde de H’tjes als een volleerde babysit. Wij konden dus nog even blijven ‘soezen’ in de zetel.

Plots moest ons Hannahtje overgeven…combinatie van vermoeidheid en teveel eten gisteren… Maar met de goede zorg van tante Elke, konden we haar met een gerust gemoed achterlaten.

Nadat Jan met Olivia en Leona een rondje op de Pino had gereden waren we klaar om richting Oostakker te fietsen. Gisteren dacht Jan dat het 65 kilometer was, maar na nader onderzoek bleek het zo’n 75 kilometer te zijn. Er stond ons dus een stevig fietstochtje te wachten, zonder het engelengezang van Hannah en de vragen van Hannes…

Het eerste deel was redelijk heuvelachtig in het mooie Pajottenland. Na een 2 tal uur fietsen arriveerden we in Aalst. Daar genoten we in de Irish Pub van een heerlijke maaltijd. We moesten wel even wachten, maar we hadden alle tijd :-).

In de namiddag was het vlak…maar dan hadden we wel heel wat wind (vooral tegenwind). Het hoogtepunt was de overzetboot over de Schelde in Schellebelle. We zullen dit maar niet vertellen aan de H’tjes, die zullen wel jaloers zijn.

Rond half 5 zagen we de torens van de Basiliek van Oostakker, we waren terug thuis….Het einde van onze fietsreis.

Na een verkwikkende douche zitten we nu met de beentjes in de lucht even te genieten van de rust. Eén van de volgende dagen ‘evalueren’ we onze reis. Ja ja, dit moet ook gebeuren. We overlopen dan wat goed was en waar het beter kan. En zo proberen we onze paklijst elk jaar ‘beter’ te maken.

Ik vond het alvast een onvergetelijke reis. Het was soms vermoeiend, maar ik heb er echt van genoten. Aan de gezichtjes van de H’tjes te zien, vonden ook zij het supertof. Voor herhaling vatbaar dus!!!IMG_008067491531_216057109310689_3998760594348965888_nIMG_0083IMG_008167401878_439656376759399_4711278579080495104_nIMG_0085IMG_0088IMG_0086

Dag 14: Domaine Claire Fontaine – Ruisbroek (46 km)

De H’tjes hadden het gisteren terug lastig om bij elkaar in de tent in slaap te vallen. Hannah kon niet van Hannes blijven dus vloog ze opnieuw in onze tent. 5 minuten later was het stil :-). Deze vakantie leerden ze ook wat langer slapen (alhoewel dit vooral komt omdat ze later in bed liggen). Deze ochtend sliepen ze tot 8u30!!!! Dit zorgt er ook wel voor dat alles wat opschuift en we zo wat later vertrekken.

Vandaag konden we alles op het gemak doen. Eigenlijk kunnen we dit altijd doen, want het is tenslotte vakantie, hé :-). Voor 17u waren de Bakama’s immers niet thuis.

Rond 10u30 vertrok de trein. We kwamen snel op onze route. Vandaag was het heel eenvoudig…volgen van het Kanaal Brussel – Charleroi tot in Ruisbroek. Het plan was om rond de middag langs het hellend vlak van Ronquières te passeren. We reden de hele dag langs het water. In het begin van onze rit zagen we roei-en zeilbootjes en ook surfplanken. Langs een Adeps-domein (Bloso in Wallonië) passeerden we een oude bekend, Sandy. Na een korte, gezellige babbel reden we verder.

Een perfecte timing zorgde ervoor dat we tegen de middag aan het hellend vlak passeerden. We konden daar onze picknick binnen opeten en koppelden dit onmiddellijk aan een bezoek van het hellende vlak. We gingen met de lift naar het tweede verdiep. Daar hadden we een mooi uitzicht op de scheepslift. En we hadden geluk…er was net een plezierbootje omhoog gekomen met de lift. Wat een feest!!

Daarna vlogen we met de lift naar helemaal bovenaan (zo’n 132m), daarna was er nog een trap tot op 140 meter. Daar hadden we een prachtig uitzicht. Door het goede weer konden we ook heel ver kijken. Na het panoramisch uitzicht kregen we ook nog een rondleiding in een schippersboot. Aan de hand van een verhaal via een koptelefoon volgden we een dag van een schippersfamilie. Een aanrader! Hannes vond het heel interessant en zag heel wat zaken terug die we op vakantie tegengekomen zijn. Hannah vond het wat minder interessant, maar zij is nog wat klein.

Na het informatieve luik ‘sprongen’ we op onze fiets richting camping Bakama. Na een goede 2 uur fietsen langs het water arriveerden we op onze bestemming.

Na de obligate badass-training (de laatste!) was het tijd voor het douchemoment. Alle kindjes (Bakama’s + Verhelstjes) mochten onder het water. Daarna was er kip met appelmoes en frietjes. En dat er hier gegeten werd!!!

Nu liggen alle kindertjes in bed…of ze slapen is iets anders :-).

Morgen gaan Jan en ik met de Pino (tandem) naar huis. De kindjes blijven hier nog een extra nachtje slapen. Morgen staan er heel wat kilometers op het programma (65 km) en is het een vrij heuvelachtig parcours. Voor de kindjes zit de fietsvakantie er dus op. Wij hebben nog één dag te gaan :-).

Tot morgen!

67809445_495241931291682_6771589788429451264_n
67590447_504072393467468_2905716994047213568_n
67611358_510098436393670_1806639291112095744_n
67313440_367002284013896_3177633190328139776_n
68535875_2574549729262208_4014539513920487424_n
67378171_2564926253558996_296063387182301184_n
67403722_987785804946155_5599847642642251776_n
67373192_738221063327476_7794920554779115520_n

Dag 13: Falisolle – Domaine Claire Fontaine (47 km)

Deze nacht mochten we in het huis slapen. De H’tjes in een kamer. Jan en ik op een matras in de living. We hebben allemaal goed geslapen.

Jan was deze morgen fietshersteller van dienst: vervangen van mijn achterband en vervangen van de band van de Weehoo, dit om verdere pech te voorkomen. Onze supersympathieke gastvrouw vergezelde Jan naar de fietsenwinkel. De H’tjes konden zich uitleven met het speelgoed van de andere kindjes.

Rond 11u waren we vertrekkensklaar. Deze morgen hadden we een korte rit langs de Samber voor de boeg. We hadden deze 10 kilometer al eens gedaan, maar nu sloegen we ergens anders af om op de Ravel verder te fietsen. Het ging terug wat omhoog.

Deze middag stopten we aan een Ravelcafeetje. Daar konden we een dagschotel, frietjes met brochette en sla, eten aan een zeer democratische prijs. Deze middag reden we verder langs de mooie Ravel door de passen. Aangezien we in de voormiddag lichtjes bergop fietsten, konden we in de namiddag afdalen tot aan het Kanaal Brussel-Charleroi. Op een 7tal kilometer van de camping moesten we deze weg verlaten om te rijden naar Domaine Claire Fontaine.

Rond 15u45 arriveerden we aan de Blaarmeersen van Henegouwen. Naast een camping is hier ook zwembad, speelplein en zandbank aan verbonden. Nog voor de tent goed en wel op stond had Hannah haar zwemkleren al aan.

Na het opzetten van de tent vertrokken we richting het water. De H’tjes spetterden een tijdje in de zone voor de kindjes. Daarna vond Hannah het tijd voor het grote werk. Samen met Jan trotseerde ze de 2 grote glijbanen. Ze gleed zelfs een paar keer helemaal alleen van de langste glijbaan 😀, duidelijk een waterrat! Hannes genoot ondertussen van zijn mama-tijd en de speeltuin.

Na een welverdiend ijsje werd gedoucht en gegeten.

Na alweer een interessant partijtje vechten in de tent, werden de H’tjes opgesplitst en is het nu stil.

Morgen rijden we richting Ruisbroek. Daar worden we verwacht in de camping BAKAMA BOPE. We kijken er al keihard naar uit!

Tot morgen!