Author: Anke

Gisterenavond was het wat moeilijk voor de H’tjes om in slaap te geraken. Samen met de nichtjes maakten ze er een feest van (stiekem vind ik dat toch wel plezant 🙂 ). Deze morgen waren ze dan nog eens vroeg wakker…dus het beloofde misschien een moeilijke dag te worden voor hen.

Jan en ik hadden gisteren echt geen zin meer om onze matjes op te blazen dus sliepen we in de zetel.

Om half 8 werden we dus gewekt door onze allerliefste kindjes en Olivia. Olivia entertainde de H’tjes als een volleerde babysit. Wij konden dus nog even blijven ‘soezen’ in de zetel.

Plots moest ons Hannahtje overgeven…combinatie van vermoeidheid en teveel eten gisteren… Maar met de goede zorg van tante Elke, konden we haar met een gerust gemoed achterlaten.

Nadat Jan met Olivia en Leona een rondje op de Pino had gereden waren we klaar om richting Oostakker te fietsen. Gisteren dacht Jan dat het 65 kilometer was, maar na nader onderzoek bleek het zo’n 75 kilometer te zijn. Er stond ons dus een stevig fietstochtje te wachten, zonder het engelengezang van Hannah en de vragen van Hannes…

Het eerste deel was redelijk heuvelachtig in het mooie Pajottenland. Na een 2 tal uur fietsen arriveerden we in Aalst. Daar genoten we in de Irish Pub van een heerlijke maaltijd. We moesten wel even wachten, maar we hadden alle tijd :-).

In de namiddag was het vlak…maar dan hadden we wel heel wat wind (vooral tegenwind). Het hoogtepunt was de overzetboot over de Schelde in Schellebelle. We zullen dit maar niet vertellen aan de H’tjes, die zullen wel jaloers zijn.

Rond half 5 zagen we de torens van de Basiliek van Oostakker, we waren terug thuis….Het einde van onze fietsreis.

Na een verkwikkende douche zitten we nu met de beentjes in de lucht even te genieten van de rust. Eén van de volgende dagen ‘evalueren’ we onze reis. Ja ja, dit moet ook gebeuren. We overlopen dan wat goed was en waar het beter kan. En zo proberen we onze paklijst elk jaar ‘beter’ te maken.

Ik vond het alvast een onvergetelijke reis. Het was soms vermoeiend, maar ik heb er echt van genoten. Aan de gezichtjes van de H’tjes te zien, vonden ook zij het supertof. Voor herhaling vatbaar dus!!!

De H’tjes hadden het gisteren terug lastig om bij elkaar in de tent in slaap te vallen. Hannah kon niet van Hannes blijven dus vloog ze opnieuw in onze tent. 5 minuten later was het stil :-). Deze vakantie leerden ze ook wat langer slapen (alhoewel dit vooral komt omdat ze later in bed liggen). Deze ochtend sliepen ze tot 8u30!!!! Dit zorgt er ook wel voor dat alles wat opschuift en we zo wat later vertrekken.

Vandaag konden we alles op het gemak doen. Eigenlijk kunnen we dit altijd doen, want het is tenslotte vakantie, hé :-). Voor 17u waren de Bakama’s immers niet thuis.

Rond 10u30 vertrok de trein. We kwamen snel op onze route. Vandaag was het heel eenvoudig…volgen van het Kanaal Brussel – Charleroi tot in Ruisbroek. Het plan was om rond de middag langs het hellend vlak van Ronquières te passeren. We reden de hele dag langs het water. In het begin van onze rit zagen we roei-en zeilbootjes en ook surfplanken. Langs een Adeps-domein (Bloso in Wallonië) passeerden we een oude bekend, Sandy. Na een korte, gezellige babbel reden we verder.

Een perfecte timing zorgde ervoor dat we tegen de middag aan het hellend vlak passeerden. We konden daar onze picknick binnen opeten en koppelden dit onmiddellijk aan een bezoek van het hellende vlak. We gingen met de lift naar het tweede verdiep. Daar hadden we een mooi uitzicht op de scheepslift. En we hadden geluk…er was net een plezierbootje omhoog gekomen met de lift. Wat een feest!!

Daarna vlogen we met de lift naar helemaal bovenaan (zo’n 132m), daarna was er nog een trap tot op 140 meter. Daar hadden we een prachtig uitzicht. Door het goede weer konden we ook heel ver kijken. Na het panoramisch uitzicht kregen we ook nog een rondleiding in een schippersboot. Aan de hand van een verhaal via een koptelefoon volgden we een dag van een schippersfamilie. Een aanrader! Hannes vond het heel interessant en zag heel wat zaken terug die we op vakantie tegengekomen zijn. Hannah vond het wat minder interessant, maar zij is nog wat klein.

Na het informatieve luik ‘sprongen’ we op onze fiets richting camping Bakama. Na een goede 2 uur fietsen langs het water arriveerden we op onze bestemming.

Na de obligate badass-training (de laatste!) was het tijd voor het douchemoment. Alle kindjes (Bakama’s + Verhelstjes) mochten onder het water. Daarna was er kip met appelmoes en frietjes. En dat er hier gegeten werd!!!

Nu liggen alle kindertjes in bed…of ze slapen is iets anders :-).

Morgen gaan Jan en ik met de Pino (tandem) naar huis. De kindjes blijven hier nog een extra nachtje slapen. Morgen staan er heel wat kilometers op het programma (65 km) en is het een vrij heuvelachtig parcours. Voor de kindjes zit de fietsvakantie er dus op. Wij hebben nog één dag te gaan :-).

Tot morgen!

Deze nacht mochten we in het huis slapen. De H’tjes in een kamer. Jan en ik op een matras in de living. We hebben allemaal goed geslapen.

Jan was deze morgen fietshersteller van dienst: vervangen van mijn achterband en vervangen van de band van de Weehoo, dit om verdere pech te voorkomen. Onze supersympathieke gastvrouw vergezelde Jan naar de fietsenwinkel. De H’tjes konden zich uitleven met het speelgoed van de andere kindjes.

Rond 11u waren we vertrekkensklaar. Deze morgen hadden we een korte rit langs de Samber voor de boeg. We hadden deze 10 kilometer al eens gedaan, maar nu sloegen we ergens anders af om op de Ravel verder te fietsen. Het ging terug wat omhoog.

Deze middag stopten we aan een Ravelcafeetje. Daar konden we een dagschotel, frietjes met brochette en sla, eten aan een zeer democratische prijs. Deze middag reden we verder langs de mooie Ravel door de passen. Aangezien we in de voormiddag lichtjes bergop fietsten, konden we in de namiddag afdalen tot aan het Kanaal Brussel-Charleroi. Op een 7tal kilometer van de camping moesten we deze weg verlaten om te rijden naar Domaine Claire Fontaine.

Rond 15u45 arriveerden we aan de Blaarmeersen van Henegouwen. Naast een camping is hier ook zwembad, speelplein en zandbank aan verbonden. Nog voor de tent goed en wel op stond had Hannah haar zwemkleren al aan.

Na het opzetten van de tent vertrokken we richting het water. De H’tjes spetterden een tijdje in de zone voor de kindjes. Daarna vond Hannah het tijd voor het grote werk. Samen met Jan trotseerde ze de 2 grote glijbanen. Ze gleed zelfs een paar keer helemaal alleen van de langste glijbaan 😀, duidelijk een waterrat! Hannes genoot ondertussen van zijn mama-tijd en de speeltuin.

Na een welverdiend ijsje werd gedoucht en gegeten.

Na alweer een interessant partijtje vechten in de tent, werden de H’tjes opgesplitst en is het nu stil.

Morgen rijden we richting Ruisbroek. Daar worden we verwacht in de camping BAKAMA BOPE. We kijken er al keihard naar uit!

Tot morgen!

Gisterenavond werden de H’tjes weer gescheiden. Hannah viel onmiddellijk in slaap in onze tent. Voor Hannes was het wat moeilijker om de slaap te vatten. Hij hoorde de treinen en wou die, uiteraard, ook zien.

Deze morgen rond 8u ontwaakten de H’tjes. Probleem 1: de Nutellapot was bijna leeg en we hadden dus een nieuwe pot nodig. Jan ging er snel om in de winkel. Probleem 2: Jan zijn gsm was weg. Hij lag op te laden toen hij naar de winkel ging en was weg. Lichte paniek, zelfs bij Jan. Na een halfuur is hij gelukkig uitgekomen. We konden ons eindelijk klaarmaken om te vertrekken. We moesten wel nog even langs Dinant passeren om een nieuwe buitenland voor mijn fiets. Tegen 11u30 waren we dan toch vertrokken.

We hadden voor ‘s avonds een warm shower geregeld. Rond 18u konden we daar naartoe…dus een zee van tijd.

Vanuit Dinant moesten we van 80 naar 250 m. Een wondermooie Ravel begeleidde ons hierbij. We reden de hele tijd bergop, maar het voelde niet zo aan. Tegen de middag kregen we gezelschap van speciale fietsen op het oude spoor.

Na de middag zetten we onze rit verder richting onze slaapplaats. Probleem 3 drong zich aan: platte band van de Weehoo (fiets waar Hannah meestal opzit). Jan kon dit euvel razendsnel herstellen, maar de buitenband is zodanig versleten dat die dringend moet hersteld worden….

We arriveerden rond half 4 in Fosses. De laatste kilometers waren bergaf, dus niet veel trappen 😀. Van daar was het nog een 10tal kilometer naar de slaapplaats. Er was daar echter niet veel te beleven dus keerden we 3 km terug (jawel, omhoog…) omdat daar een meer was met recreatiemogelijkheden. We konden daar maar een uurtje blijven en 17 euro vonden we nu niet iets teveel voor een speelplein. Dan maar terug naar beneden.

Probleem 4: platte band nummer 2 van de Weehoo.

Na 10 minuten fietsen, probleem 5: platte band nummer 3 van de Weehoo. Hier werd ik even grumpy van. Maar Jan bleef lachen (mister sunshine 😉). We konden van daar te voet gaan indien nodig én hij had nog 3 plakkers om gaatjes te plakken. Ondertussen nam Hannah de plaats in op de Pino, ze was weer aan ‘t blinken.

Na een geweldige zware eindklim (13%) arriveerden we op onze bestemming. We werden verwelkomd door Thomas, zijn vrouw en 2 kindjes. Ze hadden eten klaargemaakt en we konden genieten van een heerlijk warme douche. Kortom, een toplocatie.

Nu gaan we slapen! Tot morgen!

Gisteren zijn de H’tjes goed gaan slapen. Deze nacht hebben we nog enkele fikse regenbuien gehad. Dus waren de tenten goed nat deze morgen. Het natte gerief was nog niet allemaal droog dus was het nat inpakken. Maar daar kwamen alweer nieuwe regenbuien af. We doodden de tijd wat in de tent met verhaaltjes lezen, cijfertjes verbonden, kleuren…maar het bleef maar regenen.

Toen het wat aan het minderen was besloten we toch de tenten af te breken. Terwijl Jan dit deed, gingen de H’tjes en ik op zoek naar we dieren. We zitten immers op een soort van boerderijcamping. We vonden ganzen, geitjes, schapen en kippen. De ezel was er niet, tot verdriet van Hannes.

Rond 11u30 besloten we te vertrekken. We hadden immers een 40 tal kilometer voor de boeg en het beloofde lastig te zijn.

In de regen vertrokken we dus. We kregen enkele flinke klimmetjes voorgeschoteld. Het eerste uur hadden we nog geen 10 km afgelegd en het bleef maar regenen. Hannah verloor de moed niet en bleef maar liedjes zingen en Hannes…die was stil en trapte af en toe mee.

We besloten door te fietsen tot Ciney en zouden daar kijken om iets te eten. Het bleef bergop en een klein beetje bergaf gaan, maar…de regen minderde. Toen we rond 13u20 in Ciney aankwamen was het droog. In een gezellige brasserie zijn we iets gaan eten. Ondertussen hebben we Hannah verse droge kleren aangetrokken.

Onze bestemming was vandaag Dinant. Dit ligt heel wat lager dan waar we de vorige dagen vertoefden. In het eerste deel van de namiddagrit werden onze klimmersbenen serieus op de proef gesteld. Maar iedereen geraakte overal boven en Hannah…die bleef maar zingen.

De laatste 10 kilometer waren bergaf. Wat een zalige kilometers waren dat!

Het was een supermooie rit vandaag. Ik zag het deze voormiddag even wat somber in, maar na regen komt zonneschijn, ook in mijn hoofd 😉. Gelukkig is het bij Jan bijna altijd zonneschijn. En…de natuur kan best wel wat regen gebruiken!

We staan nu op een droomcamping voor Hannes: aan de Maas met aan de overkant de spoorweg!

Na mijn Badasstraining ga ik een douchke nemen, de was plooien (ja, hier worden ook kleren gewassen en gedroogd) en een boekje lezen.

Tot morgen!