Month: July 2023

Wolkersdorf – Poysdorf: 29,89 km

Gisterenavond kwam er redelijk wat wind 💨 opzetten. We waren heel blij dat we in de speelkamer konden slapen. 

Vandaag wordt er wel wat regen voorspeld. Bij het opstaan zien we dat de hemel grijs kleurt. Een beetje later begint het te regenen. Mijn goesting om te fietsen is weg. Bij het raadplegen van de buienradar zinkt de moed in mijn schoenen. Stefan vertelt ons dat er een trein is naar Mistelbach. Van daaruit is het nog 26 kilometer fietsen. 

We krijgen echter eerst het voorstel om bij de papa van Stefan op bezoek te gaan. Hij is een hobby-kunstenaar. Hij maakt kunst met oude voorwerpen. De werken zijn geweldig én met een vleugje humor erbij. Hij nodigt ons uit in zijn kelder. Daar staan heel wat kunstwerken klaar voor een tentoonstelling binnenkort. Daarnaast heeft hij nog een museum met allemaal oude typemachines. Geweldig!!

Na dit kunstig intermezzo gaan we onze fietsen 🚲 klaarmaken. Het is ondertussen goed aan het regenen ☔️. 

We beslissen om de trein te nemen tot in Mistelbach. Den baas is doodcontent, zijn ogen fonkelen. 

Net voor de middag, na een klein halfuurtje trein, komen we aan. We twijfelen even om de trein tot aan de eindhalte te nemen. We zouden een hoek afsnijden en in Tsjechië moeten kamperen. Maar…we laten dit even bezinken en eten onze picknick in het station. De H’tjes gaan na het eten op zoek naar geld. Ze zoeken in en onder de automaten of ze iets vinden. Hun buit valt mee: 51 cent. Maar zij zijn heel content 🤗. 

De weergoden zijn ons genegen. De regen is gestopt. We gaan dus fietsen. 

Het parcours is golvend. We rijden tussen de graan- en de maïsvelden. Hannes zaagt de hele tijd over onze gemiste kans om met de OBB (de Oostenrijkse trein) te rijden. 

Op één van onze laatste afdaling is er een probleempje bij de Pino van Jan en Hannah. Hannah is gestoken door een wesp. We hebben een pincet nodig om de angel te verwijderen. Er vloeien wel wat traantjes. Ondertussen krijgt Hannes les in empathie. Het blijft echter een moeilijk woord door hem, hoewel hij zijn best doet om (over)empathisch te zijn voor Hannah 🤭. 

Al snel zijn we in Poysdorf. We bezoeken de plaatselijke Spar. De H’tjes kiezen een frisco. Daarna rijden we door naar de camping 🏕️. Het is een camping aan het meer.  De zon 🌞heeft haar plaats terug gevonden dus gaan de H’tjes naar het meer. Eerst moeten ze zelf hun tent opzetten. We hebben dit geïntroduceerd de voorbije week. Jan en ik doen normaal alles, maar ze zijn oud genoeg om hun tent zelf een stukje op te zetten.

 

Wanneer we volledig geïnstalleerd zijn vinden we onze lieverds terug aan het strandje van het meer. Ze vinden het geweldig. 

Samen met Jan zwemmen ze nog een stukje in het meer. Ik hoor onze baas niet meer zagen over de trein. Hij wil hier nu een rustdag nemen 🤭😵‍💫. 

Morgen fietsen we naar Tsjechië 🇨🇿. Om in schoonheid afscheid te nemen van Oostenrijk 🇦🇹eten we nog eens Knödel. We zitten opnieuw in een wijnstreek dus drinken we deze keer een fles witte wijn. 

Terwijl de H’tjes nog even lezen in de tent genieten wij van de rust. Het is hier echt een fijne camping. Niet te druk, rustig, een plekje om te zitten… De drukkende warmte van gisteren is weg. De regen van deze morgen was niet zo gezellig, maar een korte treinrit heeft ervoor gezorgd dat we wat beter weer hadden en toch nog hebben kunnen fietsen. Me happy!

Bis morgen 😘!

Wenen – Wolkersdorf: 48,99 km

We hadden deze nacht een verstekeling. Hannah heeft het gisteren een beetje te bont gemaakt in de tent met Hannes 😳. 

Deze ochtend is er al vroeg leven op de camping. Mijn ogen gaan rond 7u20 open. Jan is al vroeger wakker. Wanneer wij wakker zijn is hij al koffiekoeken gaan halen, zelfs op zijn verjaardag 🎁. 

We zingen een liedje 🎶 en hebben een passend kaartje. Mijn inspiratie was een beetje op. 

Onze ‘boel’ is snel opgekraamd en rond 9u15 fietsen we richting Wenen. We verkennen de stad met de fiets. We passeren de kathedraal van Wenen en fietsen daarna langs de binnenring. We passeren heel wat mooie paleizen. Er is blijkbaar een staatsbezoek uit Vietnam 🇻🇳. De rode loper ligt klaar en het leger is aanwezig. De fanfare van het leger speelde speciaal voor Jan 🤪. We bekijken even het spektakel en fietsen verder. 

Na de verkenning van Wenen volgen we de route verder. We zitten nu op de Greenway naar Praag. Deze route is zo’n 440 km lang. 

Deze middag eten we op restaurant. Ah ja, als we een jarige hebben, moet dit gevierd worden. We eten ons buikje rond. Het was echt lekker. 

Het is terug heel warm vandaag. Ons water vliegt erdoor. Het warmt snel op. 

We fietsen verder richting onze warmshowers. Vandaag geen camping, die was echt veel te ver. Er staat heel wat wind 💨 vandaag. Af en toe blaast ze eens in ons gat 🤭. Dan vliegen we echt vooruit. Wanneer ze echter op de kop zit, is het beuken. De wind zorgt er wel voor dat de warmte draagbaar is 😅. 

Aangezien we vrij vroeg arriveren op onze bestemming gaan we nog even naar de speeltuin. We vinden een hele leuke speeltuin met een waterspeeltuin 💦. De H’tjes vinden het geweldig. Jan en ik genieten even van de rust. 

Een ijsje mag op een dag als vandaag niet ontbreken. We vinden in Wolkersdorf een ijssalon met lekkere ijsjes. 

Onze host vraagt om wat groentjes en vlees mee te brengen om op de grill te leggen. Klinkt lekker 🤤!

We worden hartelijk ontvangen door Stefan. En…er is hier een zwembad 🏊🏻‍♀️. We hebben alweer veel ouderpunten gescoord vandaag 👏. 

Stefan en Paloma hebben 2 kinderen, Pablo (2 jaar) en Violetta (4 jaar). Hannah is content met haar speelvriendjes. We praten wat en eten samen. We mogen in de speelkamer slapen deze nacht. Er wordt wel wat regen voorspeld, dus hebben we morgen zeker al geen natte tent ⛺️ 🤗. 

Morgen rijden we tot vlak aan de grens van Tsjechië 🇨🇿. Het wordt onze laatste dag op Oostenrijkse bodem. Voor de nieuwsgierigen onder jullie: we rijden de Greenway route naar Praag. Dit is zo’n 440 km. Het schijnt een hele mooie route te zijn. Het zal af en toe pittig 🌶️zijn, dat belooft dus. Nu maar hopen dat de zon onze beste vriend is (en de wind ook). 

Bis morgen! 😘

Purbach am Neusiedler See – Wenen: 59,52 km 

Gisteren konden we nog genieten van wat optredens. De ene charmezanger(es) was al beter dan de andere. Het waren Duitse songs die we kennen van Dana Winner, Lady Linn…maar ook Boney M (one way ticket, zit al de hele dag in mijn hoofd trouwens) werden gespeeld. 

Deze morgen is het al vroeg warm. De zon schijnt op onze tent ⛺️ dus zijn we vroeg wakker. 

Om 9u20 halen we de H’tjes op aan de speeltuin, een voordeel dat ze al iets ouder zijn en die dingen alleen kunnen doen. 

We volgen het boekje niet vandaag. Volgens het boekje is het een 85 km naar Wenen, Jan heeft een route gevonden van zo’n 55 km. 

Mijn co-piloot is met zijn verkeerde been uit bed gestapt, ik bedoel…uit de tent gestapt. We volgen het boekje niet, de route is saai…en zagen maar 🫣. 

Het eerste deel van de rit is het zwaarst. We moeten niet zoveel hoogtemeters doen, maar de meeste zitten in dat stukje. Er moet een 4-tal kilometer geklommen worden, maar het gaat gestaag. We fietsen op een weg tussen een militair domein. We geraken goed en wel boven. 

De afdaling is rustig. Enkele haarspeldbochten en een brede baan naar beneden. Eenmaal beneden hebben we de wind in ons voordeel, eindelijk! We vliegen echt vooruit. 

We eten een fruitje vlakbij een overweg. Hannes zijn droom komt uit want de overweg gaat 3 keer dicht terwijl we daar staan. Nu ja, onze brompot wil voor de overweg staan, dus is het nog niet goed. Net wanneer we over de sporen rijden, gaat de bel opnieuw. Ik hoor de hele tijd: ‘Ocharme ik’ 😂. 

Daarnaast zingen onze brompot en Hannah nog het volgende liedje:

‘Wij protesteren 

Met piemels en geweren

Met konten en granaten

Omdat wij geen eten krijgen van moeder en vader’. 🫣🤪

 (het duurt naar hun goesting te lang vooraleer we eten!)

We fietsen dus nog een beetje verder. Het is zondag en ook in Oostenrijk zijn de winkels niet open. Maar we vinden aan de luchthaven van Wenen een Billa die open is! We rijden een rondje door de luchthaven van Wenen en kunnen zo toch beleg kopen voor op de pistolets 😉. 

Een beetje verder eten we in het park. Het is ondertussen bijna 13u maar we hebben wel al 46 km op de teller. 

De picknick gebeurt in lazy style. De H’tjes spelen nog wat op de speeltuin. 

Daarna is het in gestrekte draf naar Wenen. We zien eindelijk de Donau! We moeten over een vrij indrukkende fietsbrug. Dit is een sluis en een dam. Echt huge!

Al snel zijn we op de camping. Het is een grote camping. Wij staan op de tentenweide. Jammer genoeg is hier weinig schaduw. Het is wel het ideale moment om nog eens te wassen, veel zon (het is bakken vandaag) en veel wind (gelukkig). 

Als de wasmachine draait doen we een kleine wandeling. We vinden onder de camping nog een Billa, maar eentje aan een tankstation, wel handig. De H’tjes eten hun (bijna) dagelijks ijsje. We zien op de Donau enkele mensen wakeboarden, van een schans gaan…

Onze kleine meid wil dan in het water, kost wat kost. Hannah en ik beleven een heel moeilijk moment. De jongens zijn ondertussen boodschappen gaan halen. De was is ondertussen klaar en wordt opgehangen. 

Ik doe een dutje, het doet mij deugd. 

Ondertussen staan hier meer dan 70 tenten op de weide. Iedereen zet zijn tent waar hij denkt te moeten staan. 

Morgen fietsen we door Wenen en dan zien we nog waar we naartoe gaan (mijn hartslag 💓stijgt alweer bij die gedachte 💭 😇). 

O ja, morgen is het een beetje feest. Jan, onze reisleider, is jarig 🥳🎉🎊🎁.

Bis morgen 😘!

Sopron – Purbach am Neusiedler See: 42,28 km. 

Na een rustige nacht is Jan vroeg wakker. Hij pompt de banden nog eens goed op van de fietsen. 

We kunnen vroeg vertrekken vandaag. Stiekem ben ik wel blij dat we uit de ‘vuile’ camping zijn. In alle jaren die we al kamperen was dit toch met voorsprong de minst propere camping. 

Vandaag staat een wat kortere rit op het programma. We moeten rekening houden met de campings die onderweg te vinden zijn. Het belooft een rustige rit te worden, niet veel omhoog. Maar ik was vergeten dat je een natuurfenomeen hebt als de wind. En er stond heel veel wind. We rijden de hele dag in de buurt van de Neusiedler See, een groot meer in Oostenrijk. Er staan superveel windmolens, dat zal wel met een reden zijn zou ik zo denken 🫣. 

We rijden door enkele gezellige stadjes. 

In het laatste Hongaarse stadje zijn heel wat voorzieningen om te overnachten, alsook een camping. Maar die was gisteren net iets te ver. We rijden plots over de grens en zijn terug in Oostenrijk 🇦🇹. We laten Hongarije 🇭🇺 nu definitief achter ons. 

De eerste Oostenrijkse stad is Mörbisch am See. Er zijn hier terug heel wat wijnhuizen. De route is blijkbaar populair bij fietsers. We zien superveel fietsers. Langs de fietsbanen zijn verschillende kleine fietsstandjes om iets te drinken. 

In Rust rusten we even 😜. Het is tijd voor een appel 🍎, een koekje 🍪 en boodschappen. Rust is bekend om de ooievaars die op de daken nestelen. Hannes is het beu dat ik overal ooievaars spot, dus mag ik die vogels niet benoemen bij hun naam🤪. 

Na de korte break moeten we nog even omhoog en daarna kunnen we afdalen 😉. De wind blijft echter pal op kop. Ik heb mijn klein verzet nodig om op het platte te fietsen. 

De middagpauze komt duidelijk niet te vroeg. We eten aan een speeltuin met een ligbankje in Oslip. Dat ligbankje is top. Ik doe even een klein dutje.

In de namiddag is het niet meer ver fietsen. We fietsen tussen de wijngaarden en de zonnebloemvelden 🌻. Hannah doet een minidutje en Hannes doet zijn buschauffeurplannen uit de doeken. Hij stelt 1001 vragen waar ik geen antwoord op heb. Mochten er buschauffeurs onder de bloglezers zijn, let me know 😜. We volgen ondertussen de festivalradweg.

Aan de camping is een zwembad. Nog voor we goed en wel geïnstalleerd zijn zitten de H’tjes in het water. Het is met een glijbaan 🛝, alweer een voltreffer. 

Deze avond is hier wel een festival. Het is lang geleden dat we dit nog eens gehad hebben 😜. Hopelijk valt het wat mee. 

Na het zwemmen eten de H’tjes een ijsje. Jan eet een pannenkoek met ijs en ik eet een pannenkoek. Het smaakt ☺️. 

De jongens doen boodschappen, Hannah doet een lesje Frans op mijn gsm en ik neem een goede douche 🚿. 

We eten deze avond knödel. Dit zijn van die bollen met vlees in, wel lekker. 

Na het eten volgt een voetbalclash: Hannes en papa tegen Hannah en mama. De match eindigt op 2-2. Het ging er soms pittig aan toe ☺️. Onze voetbalster ⚽️ is content. 

Na het verhaaltje gaan ze slapen, de H’tjes zijn moe. 

Wij gaan nog een glaasje wijn 🍷 drinken en de route voor morgen bespreken. We rijden naar Wenen. Ofwel slapen we op de camping ofwel doen we warmshowers. 

Jan is ook al aan het kijken hoe we naar huis kunnen komen. Het is immers niet zo lang meer…

Bis morgen 😘. 

Rechnitz – Sopron: 67,38 km

Deze nacht kregen we enkel kleine buitjes over ons heen. Het viel heel goed mee. 

Deze morgen zijn we allemaal vrij vroeg wakker. Rond half 9 is alles bijna opgeruimd. Maar onze principessa wil nog eens het meer induiken. Er is nog niemand. Het is een vrij groot meer met springtoren, een glijbaan, een waterspeeltuin…

Vreemd dat er zo weinig mensen gebruik maken van de camping. We ontdekken daar nog een binnenruimte met kookvuurtje en koelkast. Alle faciliteiten zijn aanwezig. 

O ja, het krantenpapier 🗞️ in mijn schoenen heeft goed zijn werk gedaan. Ze zijn vrij droog. Ik kan ze terug aantrekken. 

Op onze nationale feestdag 🇧🇪 mag het volkslied niet ontbreken. We (lees: ik) zingen uit volle borst de Brabançonne.

Rond 9u20 vertrekken we richting Hongarije 🇭🇺. We zullen vandaag terug een aantal keer de grens overrijden. De eerst grote stad die we passeren is Köszeg, een gezellige stad. Wanneer we in het centrum zijn begint het hard te regenen. We schuilen onder een boom, maar die kan ons niet voldoende beschermen. We besluiten dan om de plaatselijke horeca wat te steunen. De H’tjes eten een soort van tiramisu met oreo, echt wel lekker. Jan bestelt een rijstpapje, hij vond het lekker. Het blijft ondertussen hard regenen. Onze volgende regenactiviteit is naar de supermarkt gaan. We doen onze inkopen voor deze middag. Na een uurtje stopt het met regenen ☔️. We kunnen terug fietsen. We rijden langs heel veel graanvelden. Het parcours is vrij vlak, we kunnen dus wel wat kilometers afmalen. We zien heel wat naaktslakken op het fietspad.

In Frankenau picknicken we aan een speeltuin. Er is opnieuw een picknickbank, deze keer niet overdekt. O ja, we zitten ondertussen alweer in Oostenrijk 🇦🇹. De wolken blijven er dreigend uitzien, maar we blijven voorlopig gespaard van nieuwe regenbuien.  

In de namiddag passeren we langs Lutzmannsburg, een kuuroord. Er zijn hier wel wat kuuroorden langs de grensstreek en die zijn vrij toeristisch. Er zijn in deze stad heel wat wijnhuizen 🍷. 

Voor we het weten rijden we terug in Hongarije. Dat is maar voor een hele korte periode. We moeten valsplat omhoog tot rond Nikitisch waar we terug in Oostenrijk 🇦🇹 staan. In Oostenrijk blijven we hier en daar de politie of het leger grenspatrouilles zien doen. We dalen af naar Deutschkreutz. In het boekje staat dat er hier ijssalons zijn. Hannes heeft goed zijn huiswerk gemaakt en laat dit weten aan de reisleider. We eten een ijsje in een toch wel een duur ijssalon, maar dit is een uitgestelde traktatie van gisteren 🤣. 

We doen onze boodschappen en fietsen door naar de camping in Hongarije 🇭🇺, dus nog eens de grens over. Kan je nog volgen 🤪?

We korten de route een beetje in. Rond 17u komen we aan op onze camping in Sopron. We zijn hier helemaal alleen. We mogen ons installeren en checken dan in. We dachten hier goedkoop te kunnen kamperen maar vielen omver van de prijs. Dit is één van onze duurdere campings. En er is niet zoveel comfort. Volgens de mevrouw ligt het aan de hoge toeristentaks, maar 1,60 X 4 zal de dure prijs niet verklaren. 

Het is ondertussen beginnen regenen en onweren. We zijn dus net op tijd geïnstalleerd. We krijgen wel een droog plekje in de carport 🫣. 

Na het eten neem ik een douche. Wie mij kent weet dat ik niet veeleisend ben, maar de douche is redelijk vies, overal haar, een armtierige straal… gelukkig valt het licht uit tijdens het douchen zodat ik de grond niet meer moet zien 🤣. Ondertussen is er nog een mobilhome en een busje gearriveerd. Zijn we hier niet meer alleen 😅.

Morgen verlaten we Hongarije 🇭🇺 definitief en fietsen we de hele dag in Oostenrijk 🇦🇹. 

Viszlát holnap! 😘

Jennersdorf – Rechnitz: 85,47 km

We hebben al een paar keer een Frans gezin met 2 kinderen tegengekomen op de camping. Gisteren waren ze terug op onze camping. Toch wel grappig. Nu zullen we ze niet meer tegenkomen want zij rijden naar Budapest. 

Rond half 8 horen we de bakker toeteren. Hij brengt brood aan de camping. Lucky us ☺️. 

Het opruimen gaan behoorlijk snel. We hebben ondertussen al een bepaalde routine 😅. 

Het afrekenen op de camping gaat tergend traag. We ‘verliezen’ bijna 20’. Om 10u zetten we onze ‘feestrit’ in gang. Zoals nog wel eens gebeurt, weten we nog niet waar we gaan slapen (en mijn autistisch kantje heeft het daar lastig mee, as You know 😉). Dus we fietsen gewoon de hele dag verder, zoals Jan zo mooi verwoordt. 

Na een 5-tal kilometer zitten we in Hongarije. De obligatoire grensfoto’s worden genomen. 

De namen van de stadjes die we passeren zijn onuitspreekbaar. Hannes zijn ‘informations’ zijn hilarisch. ‘Information, we komen aan in…een stad die ik niet kan uitspreken’. 🤪🤣.

Net voor de middag gaan we de grens opnieuw over. We doen boodschappen in Oostenrijkse Heiligenkreuz. Daarna moeten we nog een goede heuvel over. Na de afdaling is het etenstijd. We vinden een picknickplekje in Inzenhof onder de bomen 🌳. Hier in Oostenrijk hebben we al veel zo’n plekjes gevonden 😀. 

Het weer is goed vandaag. Niet te heel warm en af en toe een windje, jammer genoeg niet echt in het voordeel. 

Na het eten krijgen we nog 2 klimmetjes te verwerken. Ze vallen gelukkig goed mee. Waar we slapen weet Jan nog altijd niet. Mijn nervositeit stijgt 🫣. Ja, ik kan er niet aan doen. 

Ondertussen verschijnen de donkere wolken en de eerste druppels vallen als we in Moschendorf zijn. We rijden langs het dorp. Plots valt het water met bakken uit de hemel en er is geen plekje om te schuilen, we rijden in een open vlakte. 

Plots zitten we terug in Hongarije 🇭🇺. En nog steeds zijn we op zoek naar een schuilplaats. Mijn schoenen zijn doornat, onze kleren kunnen we uitwringen. In het eerste dorpje dat we tegenkomen kunnen we schuilen in een mooi, ruim bushokje. Jan heeft echter een cafeetje gezien dus trotseren we nog even de hevige regen. 

Klein detail…waren we even vergeten dat in Hongarije niet betaald wordt met euro’s maar met Hongaarse Forint. Gelukkig bestaat Bancontact 😊. 

Wanneer de regen stopt, fietsen we verder. En we blijven fietsen… Voor de verandering rijden we nog eens de grens over, zijn we terug in Oostenrijk. Kunnen jullie nog volgen?

Na enkele kilometers fietsen zijn we terug in Hongarije 🇭🇺. Nu wel voor even.
We rijden door het dorp ‘Pornoapti’. De vroegere naam van dit dorp was ‘Porno’. Om begrijpelijke redenen hebben ze er nog een achtervoegsel aan gezet 😜.

We beslissen (eindelijk) om te gaan kamperen. Het is alleen nog…30 km fietsen. Hannes en mijn humeur zakken tot ver in de kelder. We zullen laat op de camping zijn én we moeten dan nog eten. Ik ben een beetje boos op mezelf dat ik zo ‘ambetant’ word, maar het is sterker dan mezelf. Na enkele kilometers mokken, herpak ik mezelf in Buscu. We zitten dan nog altijd in Hongarije 🇭🇺. De fietsroute stuurt ons naar een boerenweg. We moeten weer wat bergop rijden door de steentjes. En we rijden terug de grens over. We zitten terug in Oostenrijk 🇦🇹. Een paar kilometer verder zien we 2 mannen van de grenswacht. De Oostenrijkse soldaten patrouilleren regelmatig te voet langs de grenzen. 

We zijn dan bijna op onze bestemming, de camping aan het meer van Rechnitz. 

Er staat hier bijna niemand. Het is hier dus heel rustig. Aan het meer is nog een snackbar open waar we een snack kunnen eten: croque monsieur, hamburger met frietjes, chicken nuggets en Jan eet iets speciaal 😝. 

Na het eten zetten we de tenten op. De H’tjes vallen als een blok in slaap. Ik heb een krant meegenomen en probeer mijn schoenen morgen droog te krijgen, ik vrees er een beetje voor (heb krantenpapier in mijn schoenen gepropt).

Maar voor de rest was de 100ste dag, one to remember. We hebben ons dagrecord met de pino verbroken: 85,47 km. Ik ben geradbraakt. Hopelijk recupereren we goed zodat we morgen kunnen verder fietsen. Nog eventjes een dikke shoot-out naar Jan en de H’tjes. Jan blijft steeds zijn vrolijke zelve. En de H’tjes…die waren keiflink 🥰. 

Bis morgen!