janankehanneshannah

El Temple – Ayerbe: 51,61 km

Deze morgen zijn wij zoals altijd rond 8u wakker. De H’tjes beginnen er een gewoonte van te maken om niet voor 9u lawaai te maken (ze zitten dus wel stiekem te lezen 🫣). 

We moeten naar de winkel in El Temple. Dit is onze enige winkel die we tegenkomen op onze weg richting Ayerbe. 

Laten we positief beginnen over vandaag (ja, het is altijd belangrijk om positief te blijven, hoe moeilijk dit ook was voor mij vandaag. Sorry aan mijn gezelschap daarvoor 🙄). 

• We zijn bij de volgende camping geraakt. 
• We hebben een mooi meer gezien (Embalse de la Sontonera). 
• We zien de voorlopers van de Pyreneeën al. Het uitzicht is echt wel mooi. 
• Hannes weet wanneer hij moet stil zijn en wanneer hij moet praten als mama wat ‘lastig’ is. 
• Hannah blijft steeds haar vrolijke zelve. 
• De H’tjes waren flink vandaag (Maar het restaurantbezoek kan nog altijd niet doorgaan na een kleine vechtpartij voor de winkelkar).
• Het eten heeft echt gesmaakt. Opgevulde pasta met spinazie, tomatensaus, spekjes aangevuld met tomaat 🍅 en avocado 🥑. 

En nu komt er een stukje zagen en klagen:

• We hebben de hele dag, maar dan ook de hele dag tegen de wind gefietst. 
• We haalden nog geen 10 km/u. 
• We zijn bijna een paar keer van de weg geblazen. 
• In ons routeboekje stond dat het ongelijke strijd is met de wind als die uit de bergen komt (zoals nu). Er wordt aangeraden om een trein van Zaragoza naar Ayerbe te nemen. En hebben we dit pas deze middag ontdekt 🙄. 
• We kwamen geen enkel dorpje tegen met een winkel. Ik heb mijn cola gemist deze middag. 
• We kwamen laat aan op de camping waardoor er weinig tijd overblijft om te chillen.  
• Het weer ziet er dit weekend niet zo goed uit in de Pyreneeën…regen 🌧️. 

Zo, het is er uit. 

Morgen een nieuwe dag met hopelijk veeeeeeel minder wind. Volgens de app zal het beter zijn. We hebben normaal geen al te lange rit voor de boeg. Na morgen moeten we onze route wat aanpassen. Zoals ik eerder vermeldde is de Portalet afgesloten. We gaan nu over de Somport. Een weg die vaak gebruikt wordt naar Santiago de Compostela. Die klim zou behoorlijk meevallen. 

Ondertussen is ons tweede Harry Potter boek uit. Ik las dat het leesniveau in Vlaanderen gedaald is. Voorlezen lijkt voor oudere kinderen niet meer nodig of zouden ze kunnen saai vinden. Het tegendeel wordt hier elke dag bewezen. De H’tjes genieten van het voorleesmoment. Ik mag geen enkele dag overslaan. De volgende dag vertelt Hannah vaak wat er gebeurd is in het verhaal. ‘s Avonds of op dode momenten lezen ze allebei op de e-reader. Ze hebben deze vakantie al veel gelezen. Ik ben nog niet tot lezen gekomen. Maar het komt er wel nog van. Het probleem is dat als ik begin te lezen, ik nog moeilijk kan stoppen 🫣. 

Adiós 😘

Zaragoza – El Temple: 57,56 km (onze kilometerteller werkt terug)

Op de planning vandaag:

• Decathlon 
• Fietsen naar El Temple

Jan heeft gisterenavond de route een beetje veranderd zodat we eerst naar de Decathlon kunnen fietsen. 

De H’tjes slapen (uiteraard) heel lang vandaag. Rond 9u doen ze de tent maar open. Ondertussen is onze tent al volledig opgeruimd. We dachten wat vroeger te kunnen vertrekken…not 😬…

Gelukkig kunnen we genieten van verse koeken van een echte bakker. We zijn nog niet veel ‘echte’ warme bakkers tegengekomen dus moeten we ervan profiteren. 

Na het ontbijt kunnen we vertrekken. De route naar de Decathlon is nog pittig. 

We kopen daar nieuwe (warmere) slaapzakken voor de H’tjes, stoeltjes voor Jan en ik, schoenen voor mij en nog wat zaken om het warm te hebben. In de Pyreneeën ziet het weer er niet zo goed uit blijkbaar…

We rijden rond Zaragoza en komen zo de route weer op. 

Cierzo (de wind) is nog steeds nadrukkelijk aanwezig. 

We eten aan een speelplein in Montañana. De H’tjes kunnen daar dan toch even hun energie kwijt.

We fietsen verder op dezelfde baan naar San Mateo de Gállego. We worden op de weg beschermd door een heuveltje. We fietsen er de hele tijd langs waardoor de wind geen vrij spel heeft. Zodra we in een open vlakte komen is het alle hens aan dek en BEUKEN…

In San Mateo de Gallégo eten we een koekje en drinken iets fris. Geen ijsje vandaag. Er zijn ook niet veel winkels open hier op maandagnamiddag. 

Maar dan begint het…onze heuveltjes naast ons zijn plots weg. In de plaats krijgen we graanvelden en andere velden links en rechts naast ons. 

De laatste 17km zijn moordend. Er komt precies geen eind aan. 

Ik ben zooooo blij wanneer ik El Temple zie, maar het duurt precies uren voor we in het dorpje geraken. 

Eindelijk…na bijna 5 uur fietsen bereiken we de camping. 

Het is een camping met heel wat huisjes of caravans. De plaats voor de tent is op steentjes. 

We eten onze ‘noodmaaltijd’. We zijn immers geen enkele winkel meer tegengekomen. En de winkel hier is op maandagnamiddag dicht. We eten gevulde pasta met pesto, mozzarella, tomaat en de jongens eten er nog makreel bij.

Ik hoop dat de wind de volgende dagen minder wordt, de wind is immers niet zo goed voor mijne moral 🫣. Duimen dus 🤞. 

Adiós 😘

Zaragoza: rustdag

Rustdag in Zaragoza is even langer blijven liggen, ontbijt van de bakker, wasmachine draaien en tegen 11u vertrekken naar de stad. 

We gaan met de bus. De benen verdienen echt een rustdag. Hannes uiteraard heel content. Enig minpunt: zijn zus heeft de beste plaats in de bus ingepalmd (helemaal vooraan). Na een busrit van twintig minuten komen we aan bij het centrum. 

We bezoeken het museum van Zaragoza, toch een uitdaging met onze aapjes. Je kan daar wat kunstwerken bewonderen. 

Na onze culturele uitstap gaan we op restaurant. We gaan op het uur dat de Spanjaarden ook beginnen eten, dus lukt een restaurantbezoekje 😀. Het smaakt. 

We bezoeken de indrukwekkende basiliek. Hannes steekt een kaarsje aan voor nonkel Bart, de opa’s en Hannah voor René en Felix. 

Na een kleine wandeling tot aan de brug over de Ebro stappen we met een ijsje (mét bollen) naar de bushalte. 

Hannah voetbalt nog even en Hannes en ik spelen UNO. 

Morgen gaan we weer een beetje verder. Het bezoek aan de Decathlon gisterenavond was een klein beetje in mineur. Er zijn hier 4 winkels en Jan had de verkeerde winkel uitgekozen. Dus fietsen we morgen langs de Decathlon en van daaruit vervolgen we onze reis.

Ondertussen ben ik via het internet te weten gekomen dat de felle wind de Cierzo word genoemd. Een sterke wind die erg vaak opsteekt in en rond Zaragoza en in de vallei van de Ebro.

De ‘cierzo’ is meestal intens in de lente en winter en haalt vaak snelheden boven de 100 kilometer per uur.

Morgen zal het terug heel winderig zijn. Volgens de reisleider zullen we de wind op de kop hebben. Dit wordt weer harken. 

Zo, een kort verhaaltje voor een rustdag. Geen filmpje vandaag want de GoPro was ook in rust 🙄. 

Adiós 😘

La Almunia de Doña Godina – Zaragoza: 65 km

Deze ochtend is Hannah al vroeg wakker…dat belooft 😬!

De ogen zijn nog niet helemaal open of de H’tjes vliegen elkaar weer in de haren. Ze kunnen niet met elkaar maar ook niet zonder. We eten snel iets op onze kamer en vertrekken (op de fiets kunnen ze niet zo goed ruzie maken 🤪). 

In de Dia, naast het hotel, halen we boodschappen voor vandaag. De H’tjes krijgen nog een donut 🍩 én een verse fruitsap, ze worden veel te veel verwend 🫣. 

Dan kunnen we echt vertrekken. Het belooft pittig te worden. De eerst 40 km moeten tegen de wind gefietst worden, daarna maken we een bocht en zou de wind meer in ons voordeel moeten zijn. 

We rijden La Almunia de Doña Godina uit en het is onmiddellijk beuken tegen de wind. Ik moet soms stoppen omdat ik het gevoel heb dat we omver geblazen worden. Ik ben toch wat minder op mijn gemak. Jan trekt zich daar precies niet veel van aan 🫣. In Épila eten we een fruitje. Van het uitzicht heb ik nog niet veel kunnen genieten. 

Na de pauze gaat het precies wat beter. We worden wat beschermd door de rotsen. 

In het dal van de Jalón (een rivier) zien we verschillende ‘huizen’ in de rotsen. Er staat een foto in ons routeboekje. Hannah kreeg de opdracht om de foto te zoeken. En…ze vindt die uiteraard 🤩. 

We vinden een leuk plekje om te picknicken in Urrea de Jalón. De kindjes eten al fietsend 🤪. Ze fietsen nog niet genoeg. 

Na de middag wil Hannah een dutje doen als de ‘wedstrijd’ rond de gele auto met Jan even wordt gepauzeerd 😀. Dus het eerste uurtje na de middag is rustig. Hannah slaapt en Hannes helpt mee met de route aan te duiden. Het blijft nog steeds beuken tegen de wind. Zou je geloven dat dit vermoeiender is dan klimmen?

Rond 14u30 zien we EINDELIJK Alagón. We fietsen niet door het stadje, maar het is onzen draai, het kantelpunt. Ik voel de wind meer in ons voordeel waaien. Mijn benen zijn echter al volledig choco. Het is van daar nog 20 km harken en bijten bij mij. We passeren de luchthaven van Zaragoza via het fietspad langs het Canal Imperial de Aragón. 

Wij zijn er bijna 😅! Rond 16u draaien we de camping op. Vanaf nu begint de rust voor de beentjes. Jan en ik zetten de tenten op. Ondertussen is Hannah terug aan het voetballen en bestudeert Hannes de route voor de volgende weken. 

We eten echte boerenkost: worst met appelmoes. Alle kindjes content ☺️. 

Jan is nu de Decathlon gaan leegkopen. Die is nog open tot 22u!

Ik lig in mijn slaapzak op een matje buiten. Het zonnetje schijnt, maar de wind blijft sjette geven 💨.

Morgen gaan we eens rondkijken in Zaragoza. 

Nog een weetje: volgens Jan zijn statistieken hebben we de eerst maand 1310 km gefietst. 

Adiós 😘

Malanquilla – La Almunia de Doña Godina: 64,7 km

Gisterenavond konden Jan en ik wat rusten in de bar. Hebben we net het optreden van ‘onze’ Gustaph gezien. Daarna was het beddekestijd. 

Deze ochtend worden we om 9u30 voor het ontbijt verwacht in het restaurant. Mijn verwachtingen over het ontbijt in Spanje zijn te hoog. Eigenlijk stelt dit hier niet zo veel voor. We krijgen elk een half geroosterd stokbroodje, wat beleg, koffie of chocomelk en een ananas-appel drankje. 

Hannah voetbalt na het ontbijt op een Pelote-veld. Ze heeft veel plaats én een muur. Er is zelfs een meneer die even voetbalt met haar. Hannah content 😀. 

Vandaag gaan we veel dalen, maar ook nog 500 hoogtemeters moeten stijgen. Het wordt dus opnieuw pittig 🌶️. 

Van Malanquilla moeten we een 4-tal kilometer fietsen naar de route. Het grootste deel hiervan is bergaf. 

Terug op de route kronkelen we verder. Stukken dalen, maar evengoed nog stukken stijgen. Maar hoe mooi is het landschap. Ogen te kort om te kijken. 

Ondertussen spot Hannah een gele auto. Ja, dat spelletje wordt hier elke dag gespeeld tussen Hannah en Jan. Dolle pret bij Hannah, bij Jan iets minder 🤪. Hannes is de scheidsrechter die alles goedkeurt. En ik…ik bekijk het vanop afstand. 

In Aranda de Moncayo komen we nog fietsreizigers tegen. Zij laten weten dat de Portalet dicht is. We moeten die col over om in Frankrijk te geraken. Dit is immers de ‘gemakkelijkste’ berg van de Pyreneeën om over te geraken. Jan heeft terug wat puzzelwerk 🤪🫣. 

We fietsen verder tot Illueca, het eerste stadje/dorpje waar een winkel is. Ons uitzicht blijft wondermooi!

We eten gewoon op een bankje langs de straat, geen topplaats, maar het is wat het is. De H’tjes hebben het wel moeilijk. Ze hebben weinig plaats om te bewegen en dan zoeken ze elkaar op om elkaar te ambeteren 🫣. De middagpauze is dus heel kort vandaag. 

We fietsen verder door de heuvels, op en neer. Het zijn meestal korte piekjes omhoog en korte afdalingen, om even te recupereren. We gaan goed vooruit!  

Onderweg zien we regelmatig roofvogels. Nu, ik ken er niet veel van maar we hebben zeker al heel wat gieren zien rondcirkelen, heel indrukwekkend!

Rond Morata de Jalón moeten we richting La Almunia de Doña Godina (toch een geweldige naam hé 😀). In ons boekje staat er dat er een nieuwe weg is. Die weg is echter afgesloten. We nemen het risico en rijden toch door (anders moeten we een omweg nemen en daar hadden mijn benen en hoofd geen zin meer in). We rijden bijna 6 km alleen op de baan. Die is volgens mij perfect in orde, maar wie ben ik om dit te beslissen hé 🤪. Het laatste stuk is bergaf richting de stad. Jiha!!

We logeren vandaag in een hotel. We slapen allemaal samen. 

De jongens eten kebab (Hannah en ik vinden dat niet lekker). De meisjes gaan een slaatje halen in de Dia. 

Morgen rijden we naar Zaragoza. Het zou daar toch wat warmer zijn, rond de 22 graden maar wel heel veel wind (een soort mistral). 

We zullen daar normaal zeker één rustdag nemen. Na 12 dagen non-stop fietsen hebben de benen dit verdiend. We zullen ook een bezoekje brengen aan de Decathlon. Wat extra materiaal halen, nog meer bagage 🤪. De reisleider zal moeten beslissen wat mee mag en wat niet. 

Adiós 😘

Soria – Malanquilla: 65 km

Gisterenavond werd het snel koud. We moesten ons goed in onze slaapzak duffelen. 

De H’tjes palletten deze morgen van het moment dat ze wakker zijn, om warm te krijgen, uiteraard met de nodige ruzies 🙄. 

We (sommigen onder ons toch) zien er uit als poolreizigers 🥶. Het is immers maar een 5-tal graden. 

Als we uit de camping rijden, moeten we een stukje tegen de richting fietsen (anders moeten we langs kleine niet-fietsvriendelijke paadjes naar de stad). De verkeerspolitie (lees:Hannes) is niet zo tevreden. Slechts één auto toetert naar ons, een meevaller. Om in de stad te geraken moeten we omhoog. Soria is een vrij grote stad, maar voor ons valt daar niet zoveel te beleven.

We fietsen verder naar het begin van een Via Verda. Er is geen specifieke naam voor deze weg dus doopt Hannah die tot ‘Via Verde de la Hannah’. Uiteraard is niet iedereen akkoord dus kiezen we voor ‘Via Verde de la H’tjes’. 

De Via Verda bestaat vooral uit kleine kiezeltjes en zand. Geen aangename weg om op te fietsen. 

We picknicken op een prachtige picknickplek. Heel mooi aangelegd. 

We moeten de Via Verda 40km volgen. In de namiddag is het de hele tijd vals plat omhoog en het pad bolt voor geen meter. Het uitzicht is wel heel mooi.

We passeren niets of niemand. We zitten precies in the middle of nowhere. Ondertussen vertelt Hannah dat ze vanaf haar 12 jaar wielrenner wil worden. Vrouwenwielrennen komt meer op televisie dan voetbal en ze wil op tv komen. Ze zal ook haar gewone fiets verkopen en vraagt voor haar verjaardag een koersfiets. Helaas zal ze dit (nog) niet krijgen van ons. Ik denk dat ze sponsors zal zoeken 🤪.
Plots zien we nog 4 herten 🦌 voor ons weglopen 😀. Magnifiek.
Net voor Ciria volgt een afdaling. Op dit pad Daal ik af met een ei in mijn broek. Daarna volgt de gewone weg. Het is nog 11 km naar ons hotel in Malanquilla. Wat volgt, is een schitterende route. Rotsen, rode aarde, groene vlakten, bergen…het parcours gaat op en neer maar het valt heel goed mee. Voor ons hotel moeten we even van de route. Er volgt nog een stevige klim. We zitten hier op 1100 meter hoogte. 

In ons hotel mogen we gebruik maken van de sauna en de jacuzzi. De H’tjes vinden dit geweldig. 

We eten eerst in het restaurant in het dorp. Er is hier immers niets… we eten raciones. Dit zijn allemaal kleine hapjes. Alles geraakt snel op. We zijn blij dat we om half 7 al warm kunnen eten 🤪.

De jacuzzi vinden de H’tjes geweldig. Jan neemt ondertussen een sauna. 

Na het verhaaltje kunnen we ons terugtrekken in de bar/living van ons hotel. 

Morgenochtend gaan we hier ook ontbijten. Ik ben benieuwd 😀. 

Adiós 😘